လူ႐ႊင္ေတာ္ႀကီး တစ္ေယာက္ ေသခါနီးေတာ့ အနားမွာရွိေနတဲ့ သူ႔မိန္းမကို ေသေသခ်ာခ်ာ မွာ စရာရွိတယ္ဆိုၿပီး
မိန္းမေရ နင့္ကို ငါမွာစရာ ေလးရွိတယ္.. နင္ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၿပီးမွတ္ထားေနာ္လို႔ ေျပာတဲ့အခါ
မိန္မျဖစ္သူမွ လည္း ဘာမ်ားလဲဆိုတဲ့ အေတြးေလးနဲ႔ လူမမာ လူ႐ႊင္ေတာ္ႀကီးအနားကို တိုးသြားၿပီး နားေလးကို ပါးစပ္နာ ကပ္ေပးလိုက္တာေပါ့
အဲ့ဒီမွာ လူမမာက ဇနီးကို မွာသတဲ့ ။
( ရွင္မ…တဲ့… ဘဏ္ထဲက ရွိတဲ့ေငြေတြကို နဲနဲေလးမွ သြားမထိ မတို႔ေလနဲ႔ေနာ္) တဲ့ ။
ဘာေျပာေကာင္းမလဲ မိန္းမျဖစ္သူကလည္း ျပာျပာ သလဲ ျဖစ္သြားတာေပါ့…
သူမသိေအာင္ ဘဏ္ထဲမွာ ေငြေတြ စုထားတာမ်ား ရွိေနလား ဘာလား ဘာလား… နဲ႔
ဝမ္းနည္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဝမ္းသာစရာ တစ္ခု ေရာက္လာသလို ၾကည္ေတာက္သြားတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေမၿပီေလ…
အို … ေယာက္်ား.. ဘာရွိတာလဲ… ဘယ္တုန္းကလဲ…
ဘာကို ေျပာတာလဲ… ဘာသေဘာပါလဲ…ေျပာပါဦးေတာ္…
ထပ္ကာ တလဲ ထပ္ျပန္ တလဲ ေမးေနေတာ့တာေပါ့…
ေယာက္်ားျဖစ္သူ လူ႐ႊင္ေတာ္ႀကီးကလည္း တိုးလို႔ လ်ိဳးလို႔ ဟန္ျဖင့္ သဲ့သဲ့ကေလး ေလသံျဖင့္ စကားျပန္ေျပာလာသည္
အဲ့ဒီမွာ လူ႐ႊင္ေတာ္ႀကီး ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေလးက…
ခုနေျပာတဲ့ ဘဏ္ထဲက ရွိတဲ့ေငြေတြကို နဲနဲေလးမွ သြားမထိ မတို႔နဲ႔ဆိုတာ… အလကား မဟုတ္ဘူး မိန္မရဲ႕…
ဘာျဖစ္လို႔တုန္း ေျပာစမ္းပါေတာ္….ဆိုေတာ့…
“အဲ့ဒါေတြက ကိုယ့္ ေငြေတြ မဟုတ္ဘူးေလ… ငါတို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူး… ေပါတဲ့ ရွိတဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြ အပ္ထားတဲ့ ေငြေတြေလ.. ကိုယ့္ ပိုက္ဆံမဟုတ္ဘူး”တဲ့…
ကဲ…. ဗ်ာ…ေက်ာျပင္ကို ေျဗာတင္ဖို႔ ေကာင္းေပစြ… လူ႐ႊင္ေတာ္ႀကီး ရယ္…
ေသခါမွ မေလွ်ာ့ၿပီ ။ ။
ေဇာ္ (ပ်ဥ္းမနား) ရဲ႕ဟာသတိုေလးအား ကိုးကား၍ ApannPyay မွ အပန္းေျပစရာ အျဖစ္ ေရးသားတင္ဆက္လိုက္ပါသည္။
Credit:ApannPyay (www.apannpyay.com)
Unicode
လူရွှင်တော်ကြီး တစ်ယောက် သေခါနီးတော့ အနားမှာရှိနေတဲ့ သူ့မိန်းမကို သေသေချာချာ မှာ စရာရှိတယ်ဆိုပြီး
မိန်းမရေ နင့်ကို ငါမှာစရာ လေးရှိတယ်.. နင်သေသေချာချာ နားထောင်ပြီးမှတ်ထားနော်လို့ ပြောတဲ့အခါ
မိန်မဖြစ်သူမှ လည်း ဘာများလဲဆိုတဲ့ အတွေးလေးနဲ့ လူမမာ လူရွှင်တော်ကြီးအနားကို တိုးသွားပြီး နားလေးကို ပါးစပ်နာ ကပ်ပေးလိုက်တာပေါ့
အဲ့ဒီမှာ လူမမာက ဇနီးကို မှာသတဲ့ ။
( ရှင်မ…တဲ့… ဘဏ်ထဲက ရှိတဲ့ငွေတွေကို နဲနဲလေးမှ သွားမထိ မတို့လေနဲ့နော်) တဲ့ ။
ဘာပြောကောင်းမလဲ မိန်းမဖြစ်သူကလည်း ပြာပြာ သလဲ ဖြစ်သွားတာပေါ့…
သူမသိအောင် ဘဏ်ထဲမှာ ငွေတွေ စုထားတာများ ရှိနေလား ဘာလား ဘာလား… နဲ့
ဝမ်းနည်းနေတဲ့ အချိန်မှာ ဝမ်းသာစရာ တစ်ခု ရောက်လာသလို ကြည်တောက်သွားတဲ့ မျက်နှာနဲ့ မေပြီလေ…
အို … ယောက်ျား.. ဘာရှိတာလဲ… ဘယ်တုန်းကလဲ…
ဘာကို ပြောတာလဲ… ဘာသဘောပါလဲ…ပြောပါဦးတော်…
ထပ်ကာ တလဲ ထပ်ပြန် တလဲ မေးနေတော့တာပေါ့…
ယောက်ျားဖြစ်သူ လူရွှင်တော်ကြီးကလည်း တိုးလို့ လျိုးလို့ ဟန်ဖြင့် သဲ့သဲ့ကလေး လေသံဖြင့် စကားပြန်ပြောလာသည်
အဲ့ဒီမှာ လူရွှင်တော်ကြီး ပြောလိုက်တဲ့ စကားလေးက…
ခုနပြောတဲ့ ဘဏ်ထဲက ရှိတဲ့ငွေတွေကို နဲနဲလေးမှ သွားမထိ မတို့နဲ့ဆိုတာ… အလကား မဟုတ်ဘူး မိန်မရဲ့…
ဘာဖြစ်လို့တုန်း ပြောစမ်းပါတော်….ဆိုတော့…
“အဲ့ဒါတွေက ကိုယ့် ငွေတွေ မဟုတ်ဘူးလေ… ငါတို့နဲ့ မဆိုင်ဘူး… ပေါတဲ့ ရှိတဲ့ ချမ်းသာတဲ့သူတွေ အပ်ထားတဲ့ ငွေတွေလေ.. ကိုယ့် ပိုက်ဆံမဟုတ်ဘူး”တဲ့…
ကဲ…. ဗျာ…ကျောပြင်ကို ဗြောတင်ဖို့ ကောင်းပေစွ… လူရွှင်တော်ကြီး ရယ်…
သေခါမှ မလျှော့ပြီ ။ ။
ဇော် (ပျဉ်းမနား) ရဲ့ဟာသတိုလေးအား ကိုးကား၍ ApannPyay မှ အပန်းပြေစရာ အဖြစ် ရေးသားတင်ဆက်လိုက်ပါသည်။
Credit:ApannPyay (www.apannpyay.com)
