ရဟန္း သာမေဏတို့အား အဦးအဖ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ စားဆဲ အခိုက္အတန႔္၌ လည္းေကာင္း စားၿပီး အက်န္အႂကြင္းကိုလည္းေကာင္း လွူသင့္ လွူနိုင္ေၾကာင္းကို ဓမၼပဒအ႒ကထာဝတၳဳလာ ပဥၥဂၢဒါယကျဗဟၼဏဝတၳဳကို ေထာက္၍ သိနိုင္၏။
ထိုပုဏၰားသည္ လယ္ေျမကိုသုတ္သင္ေသာအခါ၌လည္းေကာင္း၊ ေကာက္နယ္ေသာအခါ၌လည္းေကာင္း၊ ေကာက္နယ္ၿပီးေသာအခါ၌လည္းေကာင္း၊ သိုမွီးသိမ္းဆည္းေသာအခါ၌လည္းေကာင္း
ထမင္းခြက္ထဲသို့ ခူးခပ္ေသာအခါ၌လည္းေကာင္း ငါးပါးေသာအခါတို့၌ အဦးအဖ်ားကို လွူၿပီးမွသာ သုံးေဆာင္ေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ ပဥၥဂၢဒါယကဟု အမည္ရ၏။
တစ္ေန႔သ၌ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ထိုပုဏၰားႏွင့္ ပုေဏၰးမတို့၏ အနာဂါမိဖိုလ္၌ တည္မည့္အေရးကို ျမင္သျဖင့္ ပုဏၰားထမင္းစားေနခ်ိန္၌ ႂကြသြားေတာ္မူ၍ တံခါးဝတြင္ ရပ္ေတာ္မူ၏။ ပုဏၰားသည္ ထမင္းကိုစားေနဆဲအခိုက္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႂကြလာေတာ္မူသည္ကို
ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္အား ဤသို့ေလၽွာက္ေလ၏။ “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ (၅)ႀကိမ္လွူၿပီးမွသာ စားေသာပုဏၰားျဖစ္ပါလၽွက္ ယခုအရွင္ဘုရားႂကြလာသည္ကို ႀကိဳတင္မသိရ၍ စားဦးေဘာဇဥ္ကို မလွူနိုင္ေတာ့ပါ၊ စားႂကြင္းစားက်န္ ဤထမင္းကို ခံယူနိုင္ပါမည္ေလာ” ဟု
ေလၽွာက္ေလရာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က” ျဗဟၼဏ ဘဂၢမၸိ မယွေမဝ အႏုစၧဝိကံ၊ မေဇၩ ဘိႏၵိတြာ အဍ္ဎဘုတၱဘတၱမၸိ စရိမကဘတၱပိေ႑ာပိ မယွေမဝ အႏုစၧဝိေကာ မယံ ဟိ ျဗဟၼဏ ပရဒတၱဴပဇီဝီ ေပတသဒိသာ။ ( ဓမၼ၊႒၊၂။၃၆၈)
“ပုဏၰား မစားေသးေသာ အဦးအဖ်ားထမင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ထက္ဝက္စားၿပီးေသာ ထမင္းသည္လည္းေကာင္း၊ စားၿပီး၍မကုန္ ႂကြင္းက်န္ေသာ ထမင္းခဲသည္လည္းေကာင္း ငါဘုရားအား ေလ်ာက္ပတ္၏။ ငါဘုရားတို့သည္ သူတစ္ပါးတို့ ေပးကမ္းစြန႔္ၾကဲေသာ
အစာအာဟာရကို မွီ၍အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ၿပိတၱာတို့ႏွင့္ တူကုန္၏” ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို့ျပင္လည္း ” ပုဏၰား သူတစ္ပါးေပးကမ္းစာျဖင့္ အသက္ေမြးရေသာ ရဟန္းမည္သည္ အဦးအဖ်ားဆြမ္း၊ သို့မဟုတ္
စားေနစဥ္ ထက္ဝက္ခြဲေသာ အလယ္ဆြမ္း သို့မဟုတ္ စားႂကြင္းစားက်န္ဆြမ္း စေသာ ရရာဆြမ္းကို ခ်ီးမြမ္းျခင္း၊ ကဲ့ရဲ့ျခင္း မျပဳထိုက္၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို ပညာရွိတို့သည္ မုနိမည္၏ဟု ဆိုကုန္၏”
ဟူ၍လည္း မိန႔္ေတာ္မူခဲ့ေလ၏။
ထို့ေၾကာင့္ ဒကာ ဒကာမတို့သည္ အလွူခံပုဂၢိဳလ္ ရဟန္း၊ သာမေဏတို့အား အဦးအဖ်ား အသစ္ျဖစ္ေသာ ပစၥည္းဝတၳဳတို့သာလၽွင္လွူအပ္သည္မဟုတ္ သုံးေဆာင္ၿပီးေသာ အေဟာင္းအႏြမ္း တစ္ပတ္ရစ္ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း လွူနိုင္သည္ဟု မွတ္သားသင့္၏။
ဤဓမၼပဒဝတၳဳတြင္ ထိုပုဏၰား၏ ” အဘယ္မၽွေလာက္ေသာ အတိုင္းအရွည္ျဖင့္ ဘိကၡဳမည္ပါသလဲ” ဟူေသာအေမးကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ထိုပုဏၰားလင္မယားသည္ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္က
နာမ္တရားႏွင့္ ႐ုပ္တရားတို့ကို ခြဲျခားေဟာတရားတို့ကို နာၾကားဖူးသည္ကို သိျမင္ေတာ္မူ၍ ” အလုံးစုံေသာ နာမ္႐ုပ္၌ ငါ ငါ့ဥစၥာဟူ၍ စြဲလမ္းျဖစ္နိုင္ျခင္းမရွိ၊ မရွိေသာေၾကာင့္ ထိုသူကို ဘိကၡဳဟု ဆိုအပ္၏” ဟူ၍ နာမ္ ႐ုပ္ႏွင့္ပါတ္သက္ေသာ
တရားတို့ကို ေဟာၾကားေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ထိုပုဏၰားလင္မယားသည္ အနာဂါမိဖိုလ္၌ တည္ၾကေလကုန္၏။ ဤအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို့သည္လည္း တရားဓမၼမွန္လၽွင္ နည္းသည္မ်ားသည္ဟူ၍
အေလးမထားမျပဳသင့္ပဲ ရိုေသစြာ မွတ္သားနာယူသင့္ၾက၏။ ဤသာသနာေတာ္၌ တစ္မဂ္ တစ္ဖိုလ္မရသည့္တိုင္ ေနာင္ဘုရားသာသနာေတာ္၌ မိမိၾကားဖူး နာဖူး မွတ္သားနာယူဖူးေသာ တရားစကားတို့ကို ျပန္ၾကားနာရလၽွင္ မဂ္ ဖိုလ္ရနိုင္ဖို့ရာ အေထာက္အပံ့ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကေလေတာ့၏။
Zawgyi(version)
ရဟန္း သာေမဏတို႔အား အဦးအဖ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ စားဆဲ အခိုက္အတန႔္၌ လည္းေကာင္း စားၿပီး အက်န္အႂကြင္းကိုလည္းေကာင္း လွူသင့္ လွူနိုင္ေၾကာင္းကို ဓမၼပဒအ႒ကထာဝတၳဳလာ ပဥၥဂၢဒါယကျဗဟၼဏဝတၳဳကို ေထာက္၍ သိနိုင္၏။
ထိုပုဏၰားသည္ လယ္ေျမကိုသုတ္သင္ေသာအခါ၌လည္းေကာင္း၊ ေကာက္နယ္ေသာအခါ၌လည္းေကာင္း၊ ေကာက္နယ္ၿပီးေသာအခါ၌လည္းေကာင္း၊ သိုမွီးသိမ္းဆည္းေသာအခါ၌လည္းေကာင္း
ထမင္းခြက္ထဲသို့ ခူးခပ္ေသာအခါ၌လည္းေကာင္း ငါးပါးေသာအခါတို့၌ အဦးအဖ္ားကို လွူၿပီးမွသာ သုံးေဆာင္ေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ ပဥၥဂၢဒါယကဟု အမည္ရ၏။
တစ္ေန႔သ၌ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ထိုပုဏၰားႏွင့္ ပုေဏၰးမတို့၏ အနာဂါမိဖိုလ္၌ တည္မည့္အေရးကို ျမင္သျဖင့္ ပုဏၰားထမင္းစားေနခ်ိန္၌ ႂကြသြားေတာ္မူ၍ တံခါးဝတြင္ ရပ္ေတာ္မူ၏။ ပုဏၰားသည္ ထမင္းကိုစားေနဆဲအခိုက္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႂကြလာေတာ္မူသည္ကို
ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္အား ဤသို့ေလၽွာက္ေလ၏။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ (၅)ႀကိမ္လွူၿပီးမွသာ စားေသာပုဏၰားျဖစ္ပါလၽွက္ ယခုအရွင္ဘုရားႂကြလာသည္ကို ႀကိဳတင္မသိရ၍ စားဦးေဘာဇဥ္ကို မလွူနိုင္ေတာ့ပါ၊ စားႂကြင္းစားက်န္ ဤထမင္းကို ခံယူနိုင္ပါမည္ေလာ ဟု
ေလၽွာက္ေလရာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ျဗဟၼဏ ဘဂၢမၸိ မေယြမဝ အႏုစၧဝိကံ၊ မေဇၩ ဘိႏၵိတြာ အဍ္ဎဘုတၱဘတၱမၸိ စရိမကဘတၱပိေ႑ာပိ မေယြမဝ အႏုစၧဝိေကာ မယံ ဟိ ျဗဟၼဏ ပရဒတၱဴပဇီဝီ ေပတသဒိသာ။ ( ဓမၼ၊႒၊၂။၃၆၈)
ပုဏၰား မစားေသးေသာ အဦးအဖ်ားထမင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ထက္ဝက္စားၿပီးေသာ ထမင္းသည္လည္းေကာင္း၊ စားၿပီး၍မကုန္ ႂကြင္းက်န္ေသာ ထမင္းခဲသည္လည္းေကာင္း ငါဘုရားအား ေလ်ာက္ပတ္၏။ ငါဘုရားတို့သည္ သူတစ္ပါးတို့ ေပးကမ္းစြန႔္ၾကဲေသာ
အစာအာဟာရကို မွီ၍အသက္ရွည္ကုန္ေသာ ၿပိတၱာတို့ႏွင့္ တူကုန္၏ ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို့ျပင္လည္း ပုဏၰား သူတစ္ပါးေပးကမ္းစာျဖင့္ အသက္ေမြးရေသာ ရဟန္းမည္သည္ အဦးအဖ်ားဆြမ္း၊ သို့မဟုတ္
စားေနစဥ္ ထက္ဝက္ခြဲေသာ အလယ္ဆြမ္း သို့မဟုတ္ စားႂကြင္းစားက်န္ဆြမ္း ေစသာ ရရာဆြမ္းကို ခ်ီးမြမ္းျခင္း၊ ကဲ့ရဲ့ျခင္း မျပဳထိုက္၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို ပညာရွိတို့သည္ မုနိမည္၏ဟု ဆိုကုန္၏
ဟူ၍လည္း မိန႔္ေတာ္မူခဲ့ေလ၏။
ထို့ေၾကာင့္ ဒကာ ဒကာမတို့သည္ အလွူခံပုဂၢိဳလ္ ရဟန္း၊ သာေမဏတို႔အား အဦးအဖ္ား အသစ္ျဖစ္ေသာ ပစၥည္းဝတၳဳတို့သာလၽွင္လွူအပ္သည္မဟုတ္ သုံးေဆာင္ၿပီးေသာ အေဟာင္းအႏြမ္း တစ္ပတ္ရစ္ပစၥည္းမ်ားကိုလည္း လွူနိုင္သည္ဟု မွတ္သားသင့္၏။
ဤဓမၼပဒဝတၳဳတြင္ ထိုပုဏၰား၏ အဘယ္မၽွေလာက္ေသာ အတိုင္းအရွည္ျဖင့္ ဘိကၡဳမည္ပါသလဲ ဟူေသာအေမးကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ထိုပုဏၰားလင္မယားသည္ ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္က
နာမ္တရားႏွင့္ ႐ုပ္တရားတို့ကို ခြဲျခားေဟာတရားတို့ကို နာၾကားဖူးသည္ကို သိျမင္ေတာ္မူ၍ အလုံးစုံေသာ နာမ္႐ုပ္၌ ငါ ငါ့ဥစၥာဟူ၍ စြဲလမ္းျဖစ္နိုင္ျခင္းမရွိ၊ မရွိေသာေၾကာင့္ ထိုသူကို ဘိကၡဳဟု ဆိုအပ္၏ ဟူ၍ နာမ္ ႐ုပ္ႏွင့္ပါတ္သက္ေသာ
တရားတို႔ကို ေဟာၾကားေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ထိုပုဏၰားလင္မယားသည္ အနာဂါမိဖိုလ္၌ တည္ၾကေလကုန္၏။ ဤအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို့သည္လည္း တရားဓမၼမွန္လၽွင္ နည္းသည္မ်ားသည္ဟူ၍
အေလးမထားမျပဳသင့္ပဲ ရိုေသစြာ မွတ္သားနာယူသင့္ၾက၏။ ဤသာသနာေတာ္၌ တစ္မဂ္ တစ္ဖိုလ္မရသည့္တိုင္ ေနာင္ဘုရားသာသနာေတာ္၌ မိမိၾကားဖူး နာဖူး မွတ္သားနာယူဖူးေသာ တရားစကားတို႔ကို ျပန္ၾကားနာရလၽွင္ မဂ္ ဖိုလ္ရနိုင္ဖို့ရာ အေထာက္အပံ့ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကေလေတာ့၏။
