“ဖုတျ” ဝငျတယျဆိုပွီး သတေဲ့ အမအေိုတဈဦးရဲ့ အလောငျးကိုရငျခှဲရုံမှာ စဈဆေးကွည့ျလိုကျသောအခါ..!
အရမျးကောငျးလို့ဖတျစခေငြျတယျ
” မသိလိုကျသော ပဉ်စာနန်တရိယကံ ”
တကယျဖုတျမဟုတျဘဲ မိဘအရငျးကို ဖုတျထုတျတယျဆိုပွီး ကိုယျတိုငျပဲ လုပျသညျဖွဈစသေူတဈပါးကိုလုပျခှင့ျ ပေးသညျဖွဈစေ၊ အဲဒီသားသမီး ကိုယျတိုငျမသိလိုကျသောပဉ်စာနန်တရိယကံကွီးထိုကျပါတယျ။ဖုတျဝငျတယျဆိုပွီး အသတျခံလိုကျရတဲ့ အဖှားတဈဦး ကိုယျတှေ့လေ့လာဖူးပါတယျ။ (ဒသေနှင့ျအမညျမြားမပွောပါ။)
ဒီအနအေထားက သားသမီးတှငွေိုငွငျရုံတငျမက မွနျမွနျပငျသစေခေငြျနပေါပွီ။ ကိုယ့ျအညဈအကွေးကိုတောငျ ကိုယျတိုငျမစှန့ျနိုငျတော့ဘူး …။ ပွုစုတဲ့သူတှကေရှံတတျတော့ ပိုဒုက်ခရောကျတာပေါ့။ ဒါပမေယ့ျ တဈခြို့အဖိုးအဖှားတှကေ အသကျသာကွီးတာ ဝမျးမီးကကောငျးတုနျး။အိပျရာထဲလဲနပေမေယ့ျ အစားကို ကောငျးကောငျးစားနိုငျပါတယျ။
အဲဒီလိုအစားဝငျနတောကိုဘဲ မသိနားမလညျ ဆရာဝငျလုပျတဲ့ ပါတျဝနျးကငြျက “ဖုတျဝငျနပွေီ” တဲ့။အသကျကကွီး ရောဂါက နာတာရှညျ ပွုစုရတာကွာလာတော့ သားသမီးတှေ စတေနာပကြျလာ ပွီလေ။လူကွီး လူမမာဆိုပွီး ကြှေးတာကနညျးနညျး ဆိုတော့ ညသနျးကောငျအခြိနျရောကျတော့ ဆာလာပွနျရော။ ကြှေးတုနျးက မဝသေးဘူးဆိုပွနျတော့ အစားမြားရငျ ခြေး(ခြီး)ထှကျမယျဆိုပွီး ပနျးကနျ သိမျးသှားတယျလေ။
သူတို့ကွှေးတာ စားနရေတဲ့ ဘဝဆိုတော့ ထပျပွီးမပွောရဲ တော့… ငွိမျနလေိုကျရတယျ။ကိုယျကိုယျတိုငျ အဖိုးအဖှားနရောရောကျရငျ အဲဒီဒုက်ခတှေ့ရပါလိမ့ျမယျ။ သားသမီးတှေ အိပျကုနျပွီအထငျနဲ့ ဗိုကျကလညျးတအား ဆာလာတာကွောင့ျ …သားသမီးတှကေိုလညျး မနှိုးရဲတော့ ဖငျတှနျးဖငျတှနျးနဲ့ မီးဖိုခြောငျဆီကို တရှေ့ရှေ့…..
အဲဒီအခကြျကဘဲ ဖုတျဝငျနပွေီလို့ စှပျစှဲစရာဖွဈသှားတယျ။ ဇရာဒဏျ/ရောဂါဒဏျဖိစီးနတေော့ ကွောငျအိမျကိုအားပွု ပွီး တဖွညျးဖွညျးထလိုကျတယျ။ ဖေးမမယ့ျသူမရှိဘူးဆိုတဲ့ အသိကွောင့ျသာ အားတငျးပွီး ရပျနိုငျတာ။ဖေးမမယ့ျသူ တဈယောကျလောကျတှေ့ရရငျ ခကြျခငြျးလဲကသြှားမှာအမှနျပါ။
အဲဒီအခြိနျ မသငျ်ကာစိတျဝငျနတေဲ့ သားသမီးတဈယောကျက မီးဖိုခြောငျမှာအသံကွားတာနဲ့ ထလာပွီးလာကွည့ျတဲ့အခြိနျ။ ကွောငျအိမျထဲတှေ့တဲ့ငါးဟငျးကို ယူစားနတေဲ့ အမအေိုကိုတှေ့လိုကျတော့ .. အိပျရာပေါျက မထနိုငျတဲ့ လူမမာ ဘယျသူမှမသိအောငျ သနျးကောငျအခြိနျမှာ သူ့ဟာသူ ထစားနတောဟာ ဧကန်တဖုတျဆို တာမြားလား…?
အဲဒီအခြိနျမှာ“အမဘောလုပျနတောလဲ”လို့ မေးရော.. သားသမီးကိုရုတျတရကျ တှေ့လိုကျရတဲ့အမအေိုဟာ ငါ့ကို ဖေးမပေးမယ့ျ သားရောကျလာပွီဆိုပွီး အားကိုးတဲ့အနနေဲ့ တငျးထားတဲ့စိတျကို လြှော့ခြ လိုကျတာနဲ့ ခှကေနဲလဲကသြှား တော့တယျ။
အဲဒီအခကြျက ဖုတျဝငျတာ သခြောပွီလို့ အဆုံးအဖွတျပေး လိုကျသလိုပဲ။ အဲဒီနေ့ကစပွီး ဆရာပင့ျပွီးဖုတျထုတျတော့တာပဲ။ ဆရာကအမြိုးမြိုး ဆေးစှမျးရော လကျစှမျးရော ပွပမေယ့ျ ဖုတျမှမဟုတျတာ ဘယျလိုလုပျဖုတျထှကျမလဲ။ နောကျဆုံးမှာ ဆရာက သူ့သိက်ခာကမြှာစိုလို့ လူနာရှငျကို ခံဝနျလုပျခိုငျးပါတော့တယျ။ဒီဖုတျက စကျအာဏာအတောျကွီးပွီဖွဈလို့ တောျရုံနဲ့ လုပျလို့ရမှာမဟုတျဘူး။ နောကျဆုံးအဆင့ျ စကျဖွတျဆေး တိုကျမှရတော့မယျ …
အဲဒါလူနာရှငျ အာမခံပေးပါပေါ့။ သားသမီးတှကေ အသိဉာဏျဗဟု သုတကလညျးမရှိ လူနာအမအေိုကို စိတျပကြျတဲ့ အခံနဲ့ ဆရာကို တဖကျသတျ ယုံကွညျပွီး ခံဝနျလုပျပေးလိုကျ တယျ။ သူတို့သဘောတူပွီး ကုတာပါပေါ့။ ဆရာရဲ့နောကျဆုံး စကျဖွတျဆေးလညျး တိုကျပွီးရော လူနာအမအေိုခမြာ လူးလိမ့ျနအေောငျခံစားလိုကျရတယျ။
ဒါကိုဘဲ လုနာမှာဝငျပူးကပျနတေဲ့ ဖုတျက ဆရာရဲ့စကျဖွတျ ဆေးတောျကွီးရဲ့အစှမျးကို ဘယျဖုတျ အမြိုးအစားမှမခံနိုငျပါဘူးဆိုပွီး ဂုဏျယူဝင့ျကွှားနတေယျ။ တစတစနဲ့ လူနာအမအေိုရုနျးကနျလူးလှန့ျ နရောက တဖွညျးဖွညျးနဲ့ ငွိမျကသြှားပါတော့တယျ။ ရကျရှညျလမြား လူနာမှာစှဲကပျပွီး ညာစားနတေဲ့ ဧရာမနောကျဆုံးအဆင့ျ ဖုတျထှကျသှားပါပွီ။
အဲဒီမှာ ကြေးရှာမှာတာဝနျကနြတေဲ့ကြောငျးဆရာလေးက ဒီဖွဈစဉျကို မကြနေပျတာနဲ့မွို့ကသူ့သူငယျခငြျး ဆရာဝနျကို အကွောငျးကွားတော့ ဆရာဝနျက အလောငျးကိုရငျခှဲရုံမှာစဈဆေးလိုကျတော့မှ အဖွပေေါျတော့တယျ။ လားလား အောကျလမျးဆရာရဲ့ စကျဖွတျဆေးက အစှမျးထကျမှာပေါ့…ကွှကျသတျဆေးတှေ ဖွဈနတောကိုး တိုတိုပွောရငျ အောကျလမျးဆရာကလညျး လူသတျမှုနဲ့ထောငျကြ သှားတယျ။
တိုတိုပွောလို့မရတာက ပဉ်စာနန်တရိယကံကို ကြူးလှနျ လိုကျတဲ့ သားသမီးတှေ သိလို့ပဲဖွဈဖွဈ မသိလို့ဘဲဖွဈဖွဈ ဒီကံအတှကျ ပေးဆပျရမယ့ျ အပွဈကွှေးက မသေးဘူးဆိုတာ…သားသမီးတိုငျးသိနိုငျကွပါစေ..
#orginal writer
#မြှဝလေိုကျပါတယျ
