ကျောက်ကြေ ကျောက်ကျတဲ့ “ရှူးပျံဆီးအိမ်” နှင့် ဒေသခံတွေအသုံးပြုရတဲ့ အကြောင်းအရင်း

ကျောက်ကြေ ကျောက်ကျတဲ့ “ရှူးပျံဆီးအိမ်” နှင့် ဒေသခံတွေ အသုံးပြုရတဲ့ အကြောင်းအရင်း

ကျောက်ကြေ ကျောက်ကျတဲ့ “ရှူးပျံဆီးအိမ်” နှင့် ဒေသခံတွေ အသုံးပြုရတဲ့ အကြောင်းအရင်း “ရှူးပျံ” ဟူသော အကောင်မျိုးကို ပုဂံ

တည်စခေတ်က ဝက် ကြီး၊ ငှက်ကြီး၊ ကျားကြီးတို့နှင့်အတူ ပျူစောထီး နှိမ်နင်းခဲ့ရသော ပြည်သူ့ရန်သူကြီးတစ်ပါးအဖြစ် ရာဇဝင်ဒဏ္ဍာရီများမှ သိရှိရသည်

ယင်းသို့ ဖတ်ရှုသိရှိရသော်လည်း ရှူးပျံ ကို ကိုယ်တွေ့မျက်မြင် ကြုံဖူးသူ အလွန်ရှားပေသည်။ “ရှူးပျံ” ဟူသည် ပူတာအိုအထက်ပိုင်း ရေခဲတောင်ဒေသ တောနက်ကြီးများ ထဲမှာ တွေ့ရသော ရှဉ့်နှင့်တူသောအကောင် ဖြစ်ပါတယ်၊ ရှဉ်ပျံလို့လည်း ခေါ်ကြပါတယ်၊

တကယ်တော့ “ရှူးပျံ” တွေဟာ အတောင်နဲ့ပျံတာမျိုးမဟုတ်ပဲ သူရဲ့ရှေ့ခြေနဲ့ နောက်ခြေ အထိ ဆက်နေတဲ့ အရေပြားတွေနဲ့ သစ်ပင် တောင်ကမ်းပါးအမြင့်ကြီး တွေပေါ်ကနေ ခုန်ကူးပြီး လေဟုတ်စီးသွားတတ်ကြတာ ဖြစ်ပါတယ်

ပေ ၅၀ မှ ပေ ၂၅၀ ခန့်အထိ ပျံဝဲသွားနိုင်ကြပါတယ်။ ရှူးပျံတွေဟာ ညအချိန်မှပဲ အပြင်ထွက်ပြီး အစာရှာစားကြတာပါ။ မုဆိုးတွေ ညအချိန်တောထဲမှာ မီးဖိုပြီးအိပ်ရင် မီးဖိုထဲကထင်းစကို လာလာပြီးဆွဲတတ်ပါတယ် ။မီးခိုးနံ့ရရင် မီးရှိတဲ့နေရာကို သစ်ပင်ပေါ်တွေကနေ ပျံဝဲလာပြီး ထင်းစတွေ လာလာဆွဲတာ ဘာသဘောလဲမသိပါဘူး။

တစ်ခါတလေ မီးလောင်နေတဲ့ ထင်းစကို တောထဲဆွဲသွားတာ မသိတဲ့သူဆို သရဲခြောက်တယ်လို့ ထင်ကြပါတယ်။ ရှူးပျံတွေဟာ ကျောက်တုံးပေါ်မှာ ဆီးသွားရင် အဲ့ဒီကျောက်တုံးဟာ သိပ်မကြာခင် ကွဲသွားပါတယ်။ ဒါကြောင့် ရှူးပျံဆီးအိမ်ဟာ ကျောက်ကြေတယ်ဆိုပြီး ဆေးအဖြစ်သုံးကြပါတယ်။

ရှူးပျံကို မုဆိုးတွေ ပစ်လို့ရပြီဆိုရင် သူ့ဆီးအိမ်ကိုထုတ်ပြီး ဆီးအိတ်ထဲ ကောက်ညင်းဆန်စေ့တွေအပြည့် ထည့်လိုက်ပါတယ်။ တချို့ဆီးအိတ်က ကောက်ညင်းစေ့သုံးဆယ် တချို့က ငါးဆယ်စေ့ ဒါလောက်ပဲ ထည့်လို့ဆံ့ပါတယ်။

ကျောက်တည်တဲ့သူတွေက ရှူးပျံဆီးအိတ်ထဲ ထည့်ထားတဲ့ ကောက်ညင်းဆန်အစေ့တစ်စေ့ကို ယူပြီး သွားကိုမထိအောင် မြိုချကြပါတယ်။ အဲ့လိုမြိုချရင် ခန္တာကိုယ်တွင်းမှာ ကျောက်တည်နေတာတွေ ကြေပြီးကျသွားတယ်လို့ ပြောကြပါတယ်။ သွားကို မထိအောင်မြိုတာက သွားကိုထိမိရင် သွားပဲ့ကျတယ်လို့ ပြောကြလို့ပါ။ အဆိုပါနည်းဟာ ဒေသခံများ အစဉ်အဆက် သုံးစွဲလာကြသော တိုင်းရင်းဆေးနည်း ဖြစ်ပါတယ်..

ကချင်တိုင်းရင်းဆေး

ေက်ာက္ေၾက ေက်ာက္က်တဲ့ “ရႉးပ်ံဆီးအိမ္” ႏွင့္ ေဒသခံေတြ အသုံးျပဳရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း

ေက်ာက္ေၾက ေက်ာက္က်တဲ့ “ရႉးပ်ံဆီးအိမ္” ႏွင့္ ေဒသခံေတြ အသုံးျပဳရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း “ရႉးပ်ံ” ဟူေသာ အေကာင္မ်ိဳးကို ပုဂံတည္စေခတ္က ဝက္ ႀကီး၊ ငွက္ႀကီး၊ က်ားႀကီးတို႔ႏွင့္အတူ ပ်ဴေစာထီး ႏွိမ္နင္းခဲ့ရေသာ ျပည္သူ႔ရန္သူႀကီးတစ္ပါးအျဖစ္ ရာဇဝင္ဒ႑ာရီမ်ားမွ သိရွိရသည္။

ယင္းသို႔ ဖတ္ရႈသိရွိရေသာ္လည္း ရႉးပ်ံ ကို ကိုယ္ေတြ႕မ်က္ျမင္ ၾကဳံဖူးသူ အလြန္ရွားေပသည္။ “ရႉးပ်ံ” ဟူသည္ ပူတာအိုအထက္ပိုင္း ေရခဲေတာင္ေဒသ ေတာနက္ႀကီးမ်ား ထဲမွာ ေတြ႕ရေသာ ရွဉ့္ႏွင့္တူေသာအေကာင္ ျဖစ္ပါတယ္၊ ရွဥ္ပ်ံလို႔လည္း ေခၚၾကပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ “ရႉးပ်ံ” ေတြဟာ အေတာင္နဲ႔ပ်ံတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ သူရဲ့ေရွ႕ေျခနဲ႔ ေနာက္ေၿခ အထိ ဆက္ေနတဲ့ အေရျပားေတြနဲ႔ သစ္ပင္ ေတာင္ကမ္းပါးအျမင့္ႀကီး ေတြေပၚကေန ခုန္ကူးၿပီး ေလဟုတ္စီးသြားတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္

ေပ ၅၀ မွ ေပ ၂၅၀ ခန႔္အထိ ပ်ံဝဲသြားနိုင္ၾကပါတယ္။ ရႉးပ်ံေတြဟာ ညအခ်ိန္မွပဲ အျပင္ထြက္ၿပီး အစာရွာစားၾကတာပါ။ မုဆိုးေတြ ညအခ်ိန္ေတာထဲမွာ မီးဖိုၿပီးအိပ္ရင္ မီးဖိုထဲကထင္းစကို လာလာၿပီးဆြဲတတ္ပါတယ္ ။မီးခိုးနံ့ရရင္ မီးရွိတဲ့ေနရာကို သစ္ပင္ေပၚေတြကေန ပ်ံဝဲလာၿပီး ထင္းစေတြ လာလာဆြဲတာ ဘာသေဘာလဲမသိပါဘူး။

တစ္ခါတေလ မီးေလာင္ေနတဲ့ ထင္းစကို ေတာထဲဆြဲသြားတာ မသိတဲ့သူဆို သရဲေျခာက္တယ္လို႔ ထင္ၾကပါတယ္။ ရႉးပ်ံေတြဟာ ေက်ာက္တုံးေပၚမွာ ဆီးသြားရင္ အဲ့ဒီေက်ာက္တုံးဟာ သိပ္မၾကာခင္ ကြဲသြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရႉးပ်ံဆီးအိမ္ဟာ ေက်ာက္ေၾကတယ္ဆိုၿပီး ေဆးအျဖစ္သုံးၾကပါတယ္။

ရႉးပ်ံကို မုဆိုးေတြ ပစ္လို႔ရၿပီဆိုရင္ သူ႔ဆီးအိမ္ကိုထုတ္ၿပီး ဆီးအိတ္ထဲ ေကာက္ညင္းဆန္ေစ့ေတြအျပည့္ ထည့္လိုက္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆီးအိတ္က ေကာက္ညင္းေစ့သုံးဆယ္ တခ်ိဳ႕က ငါးဆယ္ေစ့ ဒါေလာက္ပဲ ထည့္လို႔ဆံ့ပါတယ္။

ေက်ာက္တည္တဲ့သူေတြက ရႉးပ်ံဆီးအိတ္ထဲ ထည့္ထားတဲ့ ေကာက္ညင္းဆန္အေစ့တစ္ေစ့ကို ယူၿပီး သြားကိုမထိေအာင္ ၿမိဳခ်ၾကပါတယ္။ အဲ့လိုၿမိဳခ်ရင္ ခႏၲာကိုယ္တြင္းမွာ ေက်ာက္တည္ေနတာေတြ ေၾကၿပီးက်သြားတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ သြားကို မထိေအာင္ၿမိဳတာက သြားကိုထိမိရင္ သြားပဲ့က်တယ္လို႔ ေျပာၾကလို႔ပါ။ အဆိုပါနည္းဟာ ေဒသခံမ်ား အစဥ္အဆက္ သုံးစြဲလာၾကေသာ တိုင္းရင္းေဆးနည္း ျဖစ္ပါတယ္..

ကခ်င္တိုင္းရင္းေဆး