ေခတ္ ကို က လဖက္ၫႊန႔္ ဆိုၿပီးရာ ဘာ႐ြက္ အၫႊန႔္ေတြ ကို ခ်ဥ္ငံစပ္ လုပ္ မပုပ္ေဆးေတြ ထည့္ ဆီစိမ္ ပုလင္းနဲ႔ ပိတ္ၿပီး တံဆိပ္ကပ္လိုက္ရင္ တစ္ဆယ္သား ၃၀၀ တန္ ရာဘာၫႊန႔္ေတြ က တပုလင္း ၆၀၀၀ တန္နာမည္ႀကီး လက္ဖက္ၫႊန႔္ ေတြ ျဖစ္သြား တဲ့ ဂ်င္းေခတ္။
(လဖက္စစ္ မစစ္ခြဲခ်င္ရင္ Leave margin entire ျဖစ္မျဖစ္နဲ႔ခြဲ ရ တယ္ လဖက္ ႐ြက္အစစ္ ရဲ႕ အနားသတ္က ႏွင္းဆီ ႐ြက္ လို အထစ္အထစ္ေလးေတြ ပါၿပီး ရာဘာ႐ြက္က အနားသတ္ ေျပာင္ေခ်ာေနတယ္ ။
လဖက္ပင္ ကိုယ္တိုင္စိုက္ခဲ့လို႔ ကိုယ္တိုင္ ခူးခဲ့လို႔ အကုန္ သိေနေပမဲ့လဲ လက္ဖက္ဝယ္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳးက ေရွာက္႐ြက္ဝယ္ သလို တၫႊန႔္ခ်င္း ၾကည့္ပီးဝယ္ လို႔မွ မရတာ ဆိုေတာ့ တ႐ြက္ခ်င္း ျဖန႔္မၾကည့္ႏိုင္ သေ႐ြ႕ေတာ့ ခံေပါ့ရွင္)
ေခတ္ကိုက ပုစြန္ အသား ငါးဖယ္အသား တစက္ေလးမွေတာင္ မပါပဲ ထမင္းေတြခ်ည္း ခ်ဥ္ေအာင္လုပ္ ေရခဲမုန႔္ ဖာလူဒါေတ မွာ သုံးတဲ့ ပန္းေရာင္ ေဆးေလးဆိုးၿပီး အေတာင့္လိုက္ ဖက္႐ြက္ေတနဲ႔ ထုပ္လိုက္ရင္ ပုစြန္ ခ်ဥ္ ငဖယ္ခ်ဥ္ ဆိုၿပီး ထမင္းအခ်ဥ္ အသိုးေဆးဆိုးေတြကို တထုပ္ ၃၀၀၀ ဝယ္စားရတဲ့ ဂ်င္းေခတ္
ေခတ္ကိုက ႂကြက္ေတြ တီေကာင္ေတြ ေႁမြေတြ အကုန္ေရာ ႀကိတ္ၿပီး ၾကက္အူေခ်ာင္း ငဖယ္ေခ်ာင္း ဂဏန္းေခ်ာင္း ပုစြန္အသားေခ်ာင္း ဆိုၿပီး တ႐ုတ္က Packing လွလွနဲ႔ သြင္းလာတာ ေတြကို ကိုးရီးယား အကင္ ဆိုၿပီး မက္မက္ေမာေမာ ႂကြက္သားစားေနၾကတဲ့ ဂ်င္းေခတ္
ေခတ္ကိုက တ႐ုတ္ႀကီးဖက္က ဇီးေစ့ ဇီးဆံေတြ ေဈးေကာင္း ေပးဝယ္ တယ္ ဆိုတာနဲ႔ ဇီးဆံေတြ ထဲ အေဝရာေစ့ေတြ ေရာၿပီး ဂ်င္းထည့္လို႔ စိတ္ၿငိမ္ေဆး ေဖာ္ရတဲ့ ဇီးဆံက အေဝရာဆံေတ ျဖစ္ေနေတာ့ ေဆးက ဘာအာနိသင္မွ မထက္မွ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးေတ သိသြားၾကၿပီး ဇီးဆံ ေဈးကြက္ ပ်က္သြားရတဲ့ ဂ်င္းေခတ္
ေခတ္ကိုက ေထာင္းရႀကိတ္ရမွာ ပ်င္းတဲ့ အိမ္ရွင္မေတြ အတြက္ ငါးေျခာက္မႈနိ႔ နဲ႔ ဖြဲမႈန႔္ ေရာထည့္ ပုစြန္ ေျခာက္မႉန႔္ ဆိုၿပီး ဖြဲမႈန႔္ ပင္လယ္ငါးမႈန႔္ေတြကို တပိသာ ၃ေသာင္း ဝယ္စားၾကတဲ့ ဂ်င္းေခတ္
ေခတ္ကိုက ပဲဆီစစ္စစ္မွ စားတာ အညာပဲဆီမွ စားတာ ဘာတံဆိပ္မွ စားတာ ဘယ္လိုထားထား မခဲတဲ့ ပဲဆီမွစားတာ ဆိုတဲ့ အိမ္ရွင္မေတြ အတြက္ စားအုန္းဆီ တစ္ေပပါထဲ အီလန္ဆပ္ျပာမႈန႔္ တရာတန္တထုပ္ ေဖာက္ထည့္ တညအိပ္ အၿငိမ္ စိမ္ထား၊
မနက္မွ ကုန္ေဈးတန္းမွာ ေရာင္းတဲ့ တ႐ုတ္ကသြင္းလာတဲ့ တဗူး ၁၃၅၀၀ တန္ ပဲဆီ အနံ႔ေလးနည္းနည္း ထည့္လိုက္တာနဲ႔ ဆပ္ျပာမႈန႔္ေတြ ေဖ်ာ္ထည့္ထားတဲ့ တပိသာ ၁၆၅၀ တန္ စားအုန္းဆီ ေတြက ဆပ္ျပာမႉန႔္တန္ခိုးနဲ႔ ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ရင္ေတာင္မခဲေတာ့ ပဲဆီ စစ္စစ္ဆိုၿပီး တပိသာ ၇၀၀၀ ေပးစားၾကတဲ့ ဂ်င္းေခတ္
(ေမၿမိဳ႕မွာေနတုန္းက မန္းေလးထိဆင္း ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာ ေျမပဲေတြကို စက္က ဇလားႀကီးနဲ႔ အေပၚကႀကိတ္ၿပီး ဆီကန္ထဲ က်လာတဲ့ ပဲဆီ မွ ပိသာခြက္ႀကီးနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ခပ္ၿပီး မ်က္စိေရွ႕မွာ ႀကိတ္တဲ့ ပဲဆီ စစ္စစ္မွ မန္းေလးထိ ဆင္းၿပီး ဝယ္စားတာတို႔ ဘာတို႔ ၿကြားခဲ့ဖူးတယ္
တကယ္ေတာ့ သူတို႔က နဂိုထဲက ဆီကန္ထဲမွာ စားအုန္းဆီ ၃ ပုံ၂ ပုံ ထည့္ၿပီးသား ဆိုတာ မသိခဲ့ေတာ့ ဂ်င္းေတ ထည့္ခံရတာဆြာေလ)
ေခတ္ကိုက ငဇင္႐ိုင္း လို ငါးရံ႕လို ငါးမ်ိဳးဝယ္ရင္ အညႇီေတြခြၽဲေနမွ လတ္တယ္ ထင္တဲ့ အိမ္ရွင္မေတြအတြက္ ေခါင္းေလ်ာ္တဲ့ တေရာ္ရည္ အခြၽဲေတြ ေလာင္းခ်နယ္ဖတ္ၿပီး ပုပ္လို႔ပြလာလို႔ တပိသာ ၂၅၀၀ေလာက္ပဲ တန္တဲ့ ငဇင္႐ိုင္းေတြကို လတ္လြန္းလို႔ အညႇီေတ ခြၽဲစိုေနတာ ဆိုၿပီး တပိသာ ၇၀၀၀ ေပးစားၾကတဲ့ ဂ်င္းေခတ္
ႏို႔မလိုင္ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေတြမွာ အိမ္သာသုံး တစ္သ်ဴးေတြကို ႏို႔ထဲထည့္ႀကိဳၿပီး ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ တစ္သ်ဴးေတြကို ႏို႔မလိုင္ ဆိုၿပီး တပြဲ ၃၀၀၀ ထိေပးစားေနရတဲ့ ဂ်င္းေခတ္။ေျပာရမယ္ဆို မ်ားႀကီး မ်ားႀကီးက်န္ေသးဒယ္
ဒါေတ ေရွာင္မယ္ဆို ေရွာင္ရင္း ေရွာင္ရင္း စားဈာမရွိ ဖစ္တြားၾကမစိုးလို႔….. ေဈးသည္ေတြ ကုန္သည္ေတြ ထမင္းအိုး တုတ္နဲ႔ ထိုးသလို ဖစ္ေနမစိုးလို႔ ခုေလာက္နဲ႔ပဲ ေတာ္ေသးပါၿပီ။
ဒါေတ ဒါေတ ရွိေနေသးသေ႐ြ႕ ဒါေတ ဒီလိုေတ စားေနရသေ႐ြ႕ ကင္ဆာ ၊ ႏွလုံးဈ ေသြးတိုး ၊ဆီးခ်ိဳ၊ ေက်ာက္ကပ္ ၊ သြိဳင္း႐ြိဳက္ ေရာဂါေတ ေရာဂါေတ ေရွာင္လို႔မရ ျဖစ္ေနၾကဦးမွာပါပဲ ။
ေဒါင္း ေလးေတြလဲ ေမြးလာၾကဦး မွာပါပဲ၊ ေဆး႐ုံ ေဆးခန္းေတြလဲ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး စည္ကားေနၾကဦး မွာ ပါပဲေလ
ႏွင္းဆီဧကရီ
Unicode
မြန်မာ လူမျိုးေတွ ကို တသက်လုံး ထည့်လာတဲ့ ဂျင်းေတွ
ခေတ် ကို က လဖက်ညွှန့် ဆိုပြီးရာ ဘာရွက် အညွှန့်တွေ ကို ချဉ်ငံစပ် လုပ် မပုပ်ဆေးတွေ ထည့် ဆီစိမ် ပုလင်းနဲ့ ပိတ်ပြီး တံဆိပ်ကပ်လိုက်ရင် တစ်ဆယ်သား ၃၀၀ တန် ရာဘာညွှန့်တွေ က တပုလင်း ၆၀၀၀ တန်နာမည်ကြီး လက်ဖက်ညွှန့် တွေ ဖြစ်သွား တဲ့ ဂျင်းခေတ်။
(လဖက်စစ် မစစ်ခွဲချင်ရင် Leave margin entire ဖြစ်မဖြစ်နဲ့ခွဲ ရ တယ် လဖက် ရွက်အစစ် ရဲ့ အနားသတ်က နှင်းဆီ ရွက် လို အထစ်အထစ်လေးတွေ ပါပြီး ရာဘာရွက်က အနားသတ် ပြောင်ချောနေတယ် ။
လဖက်ပင် ကိုယ်တိုင်စိုက်ခဲ့လို့ ကိုယ်တိုင် ခူးခဲ့လို့ အကုန် သိနေပေမဲ့လဲ လက်ဖက်ဝယ်တယ် ဆိုတာမျိုးက ရှောက်ရွက်ဝယ် သလို တညွှန့်ချင်း ကြည့်ပီးဝယ် လို့မှ မရတာ ဆိုတော့ တရွက်ချင်း ဖြန့်မကြည့်နိုင် သရွေ့တော့ ခံပေါ့ရှင်)
ခေတ်ကိုက ပုစွန် အသား ငါးဖယ်အသား တစက်လေးမှတောင် မပါပဲ ထမင်းတွေချည်း ချဉ်အောင်လုပ် ရေခဲမုန့် ဖာလူဒါတေ မှာ သုံးတဲ့ ပန်းရောင် ဆေးလေးဆိုးပြီး အတောင့်လိုက် ဖက်ရွက်တေနဲ့ ထုပ်လိုက်ရင် ပုစွန် ချဉ် ငဖယ်ချဉ် ဆိုပြီး ထမင်းအချဉ် အသိုးဆေးဆိုးတွေကို တထုပ် ၃၀၀၀ ဝယ်စားရတဲ့ ဂျင်းခေတ်
ခေတ်ကိုက ကြွက်တွေ တီကောင်တွေ မြွေတွေ အကုန်ရော ကြိတ်ပြီး ကြက်အူချောင်း ငဖယ်ချောင်း ဂဏန်းချောင်း ပုစွန်အသားချောင်း ဆိုပြီး တရုတ်က Packing လှလှနဲ့ သွင်းလာတာ တွေကို ကိုးရီးယား အကင် ဆိုပြီး မက်မက်မောမော ကြွက်သားစားနေကြတဲ့ ဂျင်းခေတ်
ခေတ်ကိုက တရုတ်ကြီးဖက်က ဇီးစေ့ ဇီးဆံတွေ ဈေးကောင်း ပေးဝယ် တယ် ဆိုတာနဲ့ ဇီးဆံတွေ ထဲ အဝေရာစေ့တွေ ရောပြီး ဂျင်းထည့်လို့ စိတ်ငြိမ်ဆေး ဖော်ရတဲ့ ဇီးဆံက အဝေရာဆံတေ ဖြစ်နေတော့ ဆေးက ဘာအာနိသင်မှ မထက်မှ ပေါက်ဖော်ကြီးတေ သိသွားကြပြီး ဇီးဆံ ဈေးကွက် ပျက်သွားရတဲ့ ဂျင်းခေတ်
ခေတ်ကိုက ထောင်းရကြိတ်ရမှာ ပျင်းတဲ့ အိမ်ရှင်မတွေ အတွက် ငါးခြောက်မှုနိ့ နဲ့ ဖွဲမှုန့် ရောထည့် ပုစွန် ခြောက်မှူန့် ဆိုပြီး ဖွဲမှုန့် ပင်လယ်ငါးမှုန့်တွေကို တပိသာ ၃သောင်း ဝယ်စားကြတဲ့ ဂျင်းခေတ်
ခေတ်ကိုက ပဲဆီစစ်စစ်မှ စားတာ အညာပဲဆီမှ စားတာ ဘာတံဆိပ်မှ စားတာ ဘယ်လိုထားထား မခဲတဲ့ ပဲဆီမှစားတာ ဆိုတဲ့ အိမ်ရှင်မတွေ အတွက် စားအုန်းဆီ တစ်ပေပါထဲ အီလန်ဆပ်ပြာမှုန့် တရာတန်တထုပ် ဖောက်ထည့် တညအိပ် အငြိမ် စိမ်ထား၊
မနက်မှ ကုန်ဈေးတန်းမှာ ရောင်းတဲ့ တရုတ်ကသွင်းလာတဲ့ တဗူး ၁၃၅၀၀ တန် ပဲဆီ အနံ့လေးနည်းနည်း ထည့်လိုက်တာနဲ့ ဆပ်ပြာမှုန့်တွေ ဖျော်ထည့်ထားတဲ့ တပိသာ ၁၆၅၀ တန် စားအုန်းဆီ တွေက ဆပ်ပြာမှူန့်တန်ခိုးနဲ့ ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ရင်တောင်မခဲတော့ ပဲဆီ စစ်စစ်ဆိုပြီး တပိသာ ၇၀၀၀ ပေးစားကြတဲ့ ဂျင်းခေတ်
(မေမြို့မှာနေတုန်းက မန်းလေးထိဆင်း ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာ မြေပဲတွေကို စက်က ဇလားကြီးနဲ့ အပေါ်ကကြိတ်ပြီး ဆီကန်ထဲ ကျလာတဲ့ ပဲဆီ မှ ပိသာခွက်ကြီးနဲ့ ကိုယ်တိုင်ခပ်ပြီး မျက်စိရှေ့မှာ ကြိတ်တဲ့ ပဲဆီ စစ်စစ်မှ မန်းလေးထိ ဆင်းပြီး ဝယ်စားတာတို့ ဘာတို့ ကြွားခဲ့ဖူးတယ်
တကယ်တော့ သူတို့က နဂိုထဲက ဆီကန်ထဲမှာ စားအုန်းဆီ ၃ ပုံ၂ ပုံ ထည့်ပြီးသား ဆိုတာ မသိခဲ့တော့ ဂျင်းတေ ထည့်ခံရတာဆွာလေ)
ခေတ်ကိုက ငဇင်ရိုင်း လို ငါးရံ့လို ငါးမျိုးဝယ်ရင် အညှီတွေချွဲနေမှ လတ်တယ် ထင်တဲ့ အိမ်ရှင်မတွေအတွက် ခေါင်းလျော်တဲ့ တရော်ရည် အချွဲတွေ လောင်းချနယ်ဖတ်ပြီး ပုပ်လို့ပွလာလို့ တပိသာ ၂၅၀၀လောက်ပဲ တန်တဲ့ ငဇင်ရိုင်းတွေကို လတ်လွန်းလို့ အညှီတေ ချွဲစိုနေတာ ဆိုပြီး တပိသာ ၇၀၀၀ ပေးစားကြတဲ့ ဂျင်းခေတ်
နို့မလိုင် ရောင်းတဲ့ ဆိုင်တွေမှာ အိမ်သာသုံး တစ်သျူးတွေကို နို့ထဲထည့်ကြိုပြီး ပျော့ဖတ်ဖတ် တစ်သျူးတွေကို နို့မလိုင် ဆိုပြီး တပွဲ ၃၀၀၀ ထိပေးစားနေရတဲ့ ဂျင်းခေတ်။ပြောရမယ်ဆို များကြီး များကြီးကျန်သေးဒယ်
ဒါတေ ရှောင်မယ်ဆို ရှောင်ရင်း ရှောင်ရင်း စားဈာမရှိ ဖစ်တွားကြမစိုးလို့….. ဈေးသည်တွေ ကုန်သည်တွေ ထမင်းအိုး တုတ်နဲ့ ထိုးသလို ဖစ်နေမစိုးလို့ ခုလောက်နဲ့ပဲ တော်သေးပါပြီ။
ဒါတေ ဒါတေ ရှိနေသေးသရွေ့ ဒါတေ ဒီလိုတေ စားနေရသရွေ့ ကင်ဆာ ၊ နှလုံးဈ သွေးတိုး ၊ဆီးချို၊ ကျောက်ကပ် ၊ သွိုင်းရွိုက် ရောဂါတေ ရောဂါတေ ရှောင်လို့မရ ဖြစ်နေကြဦးမှာပါပဲ ။
ဒေါင်း လေးတွေလဲ မွေးလာကြဦး မှာပါပဲ၊ ဆေးရုံ ဆေးခန်းတွေလဲ ကြိတ်ကြိတ်တိုး စည်ကားနေကြဦး မှာ ပါပဲလေ
နှင်းဆီဧကရီ
