ၾကားသိရသမွ်

မြန်မာပြည်မှာ လှတာမက်လို့ မရတော့ပါဘူး

မြန်မာပြည်မှာ လှတာမက်လို့ မရတော့ပါဘူး

ပြောချင်နေတာအဲ့ဒါပဲ… လူ့လောကမှာလဲ လှ တာကိုဘဲမက်နေကြတာဆိုတော့

မနက်စောစော မှာ သတင်းတခု ရောက်လာပါတယ် ။ ကျနော့် မိတ်ဆွေ ကြီး ရဲ့ နောက်ဆုံးအချိန် ကို စောင့်နေကြ ပြီတဲ့ ။

ရောဂါက အသည်းကင်ဆာ ။ အသက်က ၅၅ နှစ်။ခေတ်ပညာတတ် အရာရှိကြီး ။ အရက်မသောက်ဆေးလိပ်မသောက် ။

ကျန်းမာရေး လိုက်စားသူ ။အစားကောင်း တွေ သိပ်ကြိုက်သူ ။ နိူင်ငံတကာကို လှည့်သွားနေ ပေမယ့် မြန်မာပြည်ကလမ်းဘေးစာကိုမှတရှိုက်မက်မက်စားတတ်တဲ့သူ ။

သိကြ ရဲ့လားဗျာ ။ မြန်မာတွေ ကမ္ဘာ ကျော်နေပြီဆိုတာ ။ ကမ္ဘာ့ အဆင့်တစ်ကို တက်လှမ်းနေပြီဆိုတာ ။ ဘာအဆင့်လဲသိလား ။ ကင်ဆာဖြစ်နှုန်းဗျ ။

ကျနော်တို့ ဓာတုပစ္စည်းတွေနဲ့ ပြုပြင် စီရင်ထားတဲ့ ပါတ်ဝန်းကျင်မှာ ကျရောက်နေပြီ ဆိုတာသိကြရဲ့လားဗျာ ။

လက်တွေ့ ပြချင်တာ နဲ့ ကြောင်ကြီး ကို နာမည်ကြီးသူဌေးတွေ ဝယ်တတ် တဲ့ လမ်းဘေး သစ်သီး ဆိုင်က

သရက်သီး နဲ့ ဌက်ပျောသီး သွားဝယ် ခိုင်းလိုက်ပြီး လက်တွေ့ခွဲပြထားပါတယ် ။ လက်မှာစွဲနေတဲ့ဆိုးဆေးကို

ရေ နဲ့ အကြိမ်ကြိမ်ဆေးတောင်မစင်ပါဘူးဗျာ ။ အရသာကလည်း ချို မှ ချို။နစ် နေတာ ပါပဲ ။ ဆေးသကြားတွေထိုးထား စိမ်ထားတာကိုး ။

ဌက်ပျောသီး လဲ အတူတူ ပဲ ။အားလုံး ကို စိတ်နာနာ နဲ့ အမှိုက် ပုံ ထဲ ပစ်ထဲ့ လိုက်တယ် ။

ကျနော် စားတာ က စီးတီးမတ် က ဝယ်လာတဲ့ဌက်ပျောချဉ် ။ ကောင်းမှ ကောင်း ။ ခိူခိူ ချဉ်ချဉ်လေး ။ လှတော့ မလှ ဘူးပေါ့လေ ။

လှတာမက်ရင် တဘဝစာခက်ကုန်ပါ့မယ် မြန်မာပြည်မှာ လှတာမက်လို့မရတော့ဘူး။

 

ျမန္မာျပည္မွာ လွတာမက္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး

ေျပာခ်င္ေနတာအဲ့ဒါပဲ… လူ႔ေလာကမွာလဲ လွ တာကိုဘဲမက္ေနၾကတာဆိုေတာ့

မနက္ေစာေစာ မွာ သတင္းတခု ေရာက္လာပါတယ္ ။ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြ ႀကီး ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ ကို ေစာင့္ေနၾက ၿပီတဲ့ ။

ေရာဂါက အသည္းကင္ဆာ ။ အသက္က ၅၅ ႏွစ္။ေခတ္ပညာတတ္ အရာရွိႀကီး ။ အရက္မေသာက္ေဆးလိပ္မေသာက္ ။

က်န္းမာေရး လိုက္စားသူ ။အစားေကာင္း ေတြ သိပ္ႀကိဳက္သူ ။ ႏိူင္ငံတကာကို လွည့္သြားေန ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ကလမ္းေဘးစာကိုမွတရႈိက္မက္မက္စားတတ္တဲ့သူ ။

သိၾက ရဲ႕လားဗ်ာ ။ ျမန္မာေတြ ကမာၻ ေက်ာ္ေနၿပီဆိုတာ ။ ကမာၻ႔ အဆင့္တစ္ကို တက္လွမ္းေနၿပီဆိုတာ ။ ဘာအဆင့္လဲသိလား ။ ကင္ဆာျဖစ္ႏႈန္းဗ် ။

က်ေနာ္တို႔ ဓာတုပစၥည္းေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ စီရင္ထားတဲ့ ပါတ္ဝန္းက်င္မွာ က်ေရာက္ေနၿပီ ဆိုတာသိၾကရဲ႕လားဗ်ာ ။

လက္ေတြ႕ ျပခ်င္တာ နဲ႔ ေၾကာင္ႀကီး ကို နာမည္ႀကီးသူေဌးေတြ ဝယ္တတ္ တဲ့ လမ္းေဘး သစ္သီး ဆိုင္က

သရက္သီး နဲ႔ ဌက္ေပ်ာသီး သြားဝယ္ ခိုင္းလိုက္ၿပီး လက္ေတြ႕ခြဲျပထားပါတယ္ ။ လက္မွာစြဲေနတဲ့ဆိုးေဆးကို

ေရ နဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေဆးေတာင္မစင္ပါဘူးဗ်ာ ။ အရသာကလည္း ခ်ိဳ မွ ခ်ိဳ။နစ္ ေနတာ ပါပဲ ။ ေဆးသၾကားေတြထိုးထား စိမ္ထားတာကိုး ။

ဌက္ေပ်ာသီး လဲ အတူတူ ပဲ ။အားလုံး ကို စိတ္နာနာ နဲ႔ အမႈိက္ ပုံ ထဲ ပစ္ထဲ့ လိုက္တယ္ ။

က်ေနာ္ စားတာ က စီးတီးမတ္ က ဝယ္လာတဲ့ဌက္ေပ်ာခ်ဥ္ ။ ေကာင္းမွ ေကာင္း ။ ခိူခိူ ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလး ။ လွေတာ့ မလွ ဘူးေပါ့ေလ ။

လွတာမက္ရင္ တဘဝစာခက္ကုန္ပါ့မယ္ ျမန္မာျပည္မွာ လွတာမက္လို႔မရေတာ့ဘူး။