ချီးပုံပြင်အကြောင်း ဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ ထူးဆန်းနေမယ်။ တခါတုန်းက ဘုရင်တစ်ပါး ရှိတယ်။ အဲဒီ ဘုရင်ကြီးမှာ အရမ်းကိုလှပချောမောတဲ့ သမီးတော်တစ်ပါး ရှိတယ်။ အဲဒီ ဘုရင်ကြီးဟာ ကျန်တဲ့ သားသမီးတွေ ထပ်ပီး မထွန်းကားဘူး။ ဒီတော့ ဘုရင်က အနာဂါတ်ကို ကြိုတွေးပီး စဉ်းစားတယ်။ သမီးလေးကို ယောကျ်ားကောင်းတစ်ယောက် ပေးစားချင်တယ် ။
ဘုရင်ဆိုတာက ပိုက်ဆံ ရှိပြီးသား ။ စည်းစိမ်လည်း ရှိပြီးသား။ အဲ့ဒီတော့ သူက သူ့သမီးနဲ့ ပေးစားမယ့် ယောကျ်ား ၊ သူ့သားမတ်ကို သူဌေး မလိုချင်ဘူး။ ပညာရှိပဲ လိုချင် တယ်။ အဲဒီတော့ ပညာရှိကို ရှာမယ် ဆိုပြီး သူ့မှာ စိတ်ကူးရှိတဲ့ အတိုင်း မောင်းကြေးနန်းလည် ခတ်စေတယ် ။ မောင်းကြေးနန်း လည်ခတ်စေတဲ့ အခါ ပြောတဲ့ စကားက သိပ်ဆန်းကျယ် တာပဲ။
” ဒူ.. အမိန့်တော် ပါတယ်.. အားလုံး နားထောင်ကြ ။ ဘုရင်ကြီး၏ သမီးတော်လေးသည် သက်တော် (၁၈) နှစ် ပြည့်ပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ဘုရင်ကြီး၏ သမီးတော် အတွက် လက်ဆက်ရမည့် သတိုးသားလောင်းအား ရှာဖွေလိုသဖြင့် စာချွန်တော်အား အားလုံးနားထောင်ကြ.. ”
” ချီး၏ အရသာကို သိသူ လုလင်ပျိုကို ဘုရင်ကြီး၏ သမီးတော်နဲ့ ပေးစားမည် ဖြစ်ကြောင်း မှတ်စေ.. ”
ချီးရဲ့ အရသာကို သိရမှာတဲ့ ။ အဲဒီတော့ ဘုရင့်ရဲ့ သားမတ်လည်း ဖြစ်မယ် ၊ သူဌေးလည်း ဖြစ်မယ် ၊ အချိန် တန်ရင် ဘုရင်လည်း ဖြစ်မယ် ဆိုတော့ကာ လုလင်ပျိုတွေက ချီးကို လျှာနဲ့ ယက်ကြ သတဲ့ဗျာ။
သတ်မှတ်ထားတဲ့ ရက်လည်း ပြည့်ရော ကွင်းကြီး လေးကွင်းစာလောက်မှာ ချီးစားဖူးတဲ့ လုလင်ပျိုတွေ တစ်ပုံ တစ်ထောင်ကြီး ပဲ..။ အဲဒီတော့ ဘုရင်ကြီးက အဲဒီ ချီးစားဖူးတဲ့ လုလင်တွေကို တစ်ယောက်ချင်းစီ အင်တာဗျူး လုပ်တယ်..။ တစ်ယောက်က လက်အုပ်ချီ ဝင်လာ တယ်..
” ချီးရဲ့ အရသာက ဘယ်လိုရှိသတုန်း မောင်မင်း ”
” မှန်လှပါ အရှင်ဘုရား.. ချီးဟာ ချဉ်တဲ့ အရသာ ရှိပါတယ် ဘုရား.. ”
ထိုအခါ ဘုရင်က..
” ဟေ့ကောင် မင်းဘာကြောင့် သိတာလဲ? ”
” တပည့်တော် စမ်းသပ် စားသောက် ပြီးမှ လာပြော တာပါ ဘုရား.. ”
ဘေးနားလေးက သမီးတော်က အော.. အွပ်… ဖြစ်နေပြီ.. ။ နောက်တစ်ယောက်.. နောက်တယောက် လာပြန်တယ်..
” ချီးက စပ်ပါတယ် ဘုရား.. ချီးက ငံပါတယ် ဘုရား..
” ချီးက ချဉ်ပါတယ်…. ဘုရား..”
” ချီးက ချိုပါတယ် ဘုရား..”
” ချီးက ခါးပါတယ် ဘုရား..” လို့ အရသာ အမျိုးမျိုး ပြောကြတာ ဘုရင်ကြီးလည်း မူး သွားတယ်..။
အော်.. ငါ့သားမတ်ဖြစ်ချင်သူတွေ အကုန် ချီးစားဖူးတဲ့ ကောင်တွေကြီးပဲ။ ချီးအရသာ သိချင်ကြတာကို လူအပေါင်း ၈ ထောင် ၊ ၉ ထောင် ၊ တစ်သောင်းလောက်က ချီးစားဖူးတဲ့ လူတွေကြီးပဲ။ ဘုရင့်သမီးတော် အပျို ချောချောလေးက ဒီလို ချီးစားဖူးတဲ့ အကောင်နဲ့ လက်ထပ်ရမယ်လား ။ အပျို ချောချောလေး နေရာ ကိုယ်ချင်းသာ စာကြည့်ကြ ပေတော့… ။
အဲဒီအချိန် နောက်ဆုံး ပိန်ပိန်ငယ်ငယ် စုတ်စုတ် ပြတ်ပြတ် သိမ်သိမ်မွေမွေ လူငယ်လေး တစ်ယောက် လက်အုပ်ချီ ဝင်လာတယ် ။
” မှန်လှပါ အရှင်ဘုရား.. တကယ်တော့ ချီးဟာ အရသာ အမျိုးမျိုး ရှိပါတယ် ဘုရား ။ ချီးဟာ လတ်လတ် ဆတ်ဆတ် အခြေအနေမှာ.. ချဉ်သော ချိုသော အရသာ ရှိပါတယ်။ ချီးဟာ ခြောက်သွေ့သွားတဲ့ အချိန်မှာ ခါးသက်သော အရသာ ရှိပါတယ် ဘုရား.. ”
” မောင်မင်း.. မင်း ဘယ်လိုလုပ် သိတုန်း ” လို့ ဘုရင်က မေးတော့ လူငယ်က..
” တပည့်တော် စားသုံးခြင်းဖြင့် သိခြင်း မဟုတ်ပါ။ စာဖတ်ခြင်းဖြင့် သိခြင်း ဖြစ်ပါတယ်..ဘုရား.. ”
အဲ့ဒါနဲ့ ဘုရင်က..
” မောင်မင်း.. မင်း ငါ့ကို သေချာ ရှင်းစမ်း.. ရှေ့က ကောင်တွေ အကုန်လုံး ချီးစားပီးမှ သိတယ်.. မင်း ဘယ်လိုလုပ် သိတုန်း.. ”
” ဒီကိစ္စ မခက်ပါဘူး ဘုရား.. အရှင်ဘုရားကြီးပဲ စဉ်းစားကြည့်ပါ.. လတ်လတ် ဆတ်ဆတ်ချီးကို ယင်ကောင်တွေပဲ အုံလေ့ အုံထ ရှိပါတယ်..။ ယင်ကောင်တွေဟာ သရက်သီးလို ချိုတဲ့ ချဉ်တဲ့ အသီးအနှံတွေပေါ်မှာ အုံလေ့ အုံထ ရှိတာကြောင့် လတ်ဆတ်သော ချီးပေါ်မှာ ယင်ကောင်များ အုံလေ့ အုံထ ရှိတာကို နှိုင်းယှဉ် ကြည့်ခြင်းဖြင့် ချီးသည် ချိုသော ချဉ်သော အရသာ ရှိကြောင်းကို တထစ်ကျ မှတ်ယူလို့ ရပါသည် ဘုရား..”
ဘုရင်ကြီး ပြုံးသွားတယ် ။
” မှန်လှပါ ဘုရား.. ချီးဟာ ခြောက်သွေ့ သွားပြီ ဆိုရင်ဖြင့် ကင်းလိပ်ချောတို့ ၊ ပိုးဟပ်တို့ အစရှိတဲ့ အင်းဆက်ပိုးတွေ တွားသွား သတ္တဝါတွေဟာ စားသုံးလေ့ စားသုံးထ ရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့် ချီးဟာ ခြောက်သွေ့ သွားသော အခါ ခါးသက်သော အရသာ ရှိကြောင်းပါ ဘုရား ”
ဘုရင်ကြီးလည်း ပြုံးတော်မူ ပြီးတော့ အဲဒီ ပညာရှိလေး နဲ့.. ပေးစား လိုက်တယ် ။
ဒါဟာ ဘာလဲ.. စာကို ချစ်လို့ ပေါ့ ။ ကျွန်တော် တစ်ခု ပြောချင်တယ် ဗျာ ။ စာမဖတ်ရင် ချီးစား ရမယ်.. ဒါပါပဲ။ လူငယ်တွေ စာဖတ်ပါ ။ ချီးမစား စေချင် လို့ ။ လူကြီးတွေ စာမဖတ်ဘူး.. ချီးစားရင် စားပါလေစေ ။
ပုံပြင်လေးက စာပေကို ချစ်တဲ့သူနဲ့ မချစ်တဲ့သူ ဘာကွာသလဲ ဆိုတာကို ပြတာပါပဲ ။ ဖတ်ပေးတဲ့ သူတိုင်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
Crd
for zawgyi
ခ်ီးပုံျပင္
ခ်ီးပုံျပင္အေၾကာင္း ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းေနမယ္။ တခါတုန္းက ဘုရင္တစ္ပါး ရွိတယ္။ အဲဒီ ဘုရင္ႀကီးမွာ အရမ္းကိုလွပေခ်ာေမာတဲ့ သမီးေတာ္တစ္ပါး ရွိတယ္။ အဲဒီ ဘုရင္ႀကီးဟာ က်န္တဲ့ သားသမီးေတြ ထပ္ပီး မထြန္းကားဘူး။ ဒီေတာ့ ဘုရင္က အနာဂါတ္ကို ႀကိဳေတြးပီး စဥ္းစားတယ္။ သမီးေလးကို ေယာက်္ားေကာင္းတစ္ေယာက္ ေပးစားခ်င္တယ္ ။
ဘုရင္ဆိုတာက ပိုက္ဆံ ရွိၿပီးသား ။ စည္းစိမ္လည္း ရွိၿပီးသား။ အဲ့ဒီေတာ့ သူက သူ႔သမီးနဲ႔ ေပးစားမယ့္ ေယာက်္ား ၊ သူ႔သားမတ္ကို သူေဌး မလိုခ်င္ဘူး။ ပညာရွိပဲ လိုခ်င္ တယ္။ အဲဒီေတာ့ ပညာရွိကို ရွာမယ္ ဆိုၿပီး သူ႔မွာ စိတ္ကူးရွိတဲ့ အတိုင္း ေမာင္းေၾကးနန္းလည္ ခတ္ေစတယ္ ။ ေမာင္းေၾကးနန္း လည္ခတ္ေစတဲ့ အခါ ေျပာတဲ့ စကားက သိပ္ဆန္းက်ယ္ တာပဲ။
” ဒူ.. အမိန္႔ေတာ္ ပါတယ္.. အားလုံး နားေထာင္ၾက ။ ဘုရင္ႀကီး၏ သမီးေတာ္ေလးသည္ သက္ေတာ္ (၁၈) ႏွစ္ ျပည့္ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘုရင္ႀကီး၏ သမီးေတာ္ အတြက္ လက္ဆက္ရမည့္ သတိုးသားေလာင္းအား ရွာေဖြလိုသျဖင့္ စာခြၽန္ေတာ္အား အားလုံးနားေထာင္ၾက.. ”
” ခ်ီး၏ အရသာကို သိသူ လုလင္ပ်ိဳကို ဘုရင္ႀကီး၏ သမီးေတာ္နဲ႔ ေပးစားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ေစ.. ”
ခ်ီးရဲ႕ အရသာကို သိရမွာတဲ့ ။ အဲဒီေတာ့ ဘုရင့္ရဲ႕ သားမတ္လည္း ျဖစ္မယ္ ၊ သူေဌးလည္း ျဖစ္မယ္ ၊ အခ်ိန္ တန္ရင္ ဘုရင္လည္း ျဖစ္မယ္ ဆိုေတာ့ကာ လုလင္ပ်ိဳေတြက ခ်ီးကို လွ်ာနဲ႔ ယက္ၾက သတဲ့ဗ်ာ။
သတ္မွတ္ထားတဲ့ ရက္လည္း ျပည့္ေရာ ကြင္းႀကီး ေလးကြင္းစာေလာက္မွာ ခ်ီးစားဖူးတဲ့ လုလင္ပ်ိဳေတြ တစ္ပုံ တစ္ေထာင္ႀကီး ပဲ..။ အဲဒီေတာ့ ဘုရင္ႀကီးက အဲဒီ ခ်ီးစားဖူးတဲ့ လုလင္ေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ အင္တာဗ်ဴး လုပ္တယ္..။ တစ္ေယာက္က လက္အုပ္ခ်ီ ဝင္လာ တယ္..
” ခ်ီးရဲ႕ အရသာက ဘယ္လိုရိွသတုန္း ေမာင္မင္း ”
” မွန္လွပါ အရွင္ဘုရား.. ခ်ီးဟာ ခ်ဥ္တဲ့ အရသာ ရွိပါတယ္ ဘုရား.. ”
ထိုအခါ ဘုရင္က..
” ေဟ့ေကာင္ မင္းဘာေၾကာင့္ သိတာလဲ? ”
” တပည့္ေတာ္ စမ္းသပ္ စားေသာက္ ၿပီးမွ လာေျပာ တာပါ ဘုရား.. ”
ေဘးနားေလးက သမီးေတာ္က ေအာ.. အြပ္… ျဖစ္ေနၿပီ.. ။ ေနာက္တစ္ေယာက္.. ေနာက္တေယာက္ လာျပန္တယ္..
” ခ်ီးက စပ္ပါတယ္ ဘုရား.. ခ်ီးက ငံပါတယ္ ဘုရား..
” ခ်ီးက ခ်ဥ္ပါတယ္…. ဘုရား..”
” ခ်ီးက ခ်ိဳပါတယ္ ဘုရား..”
” ခ်ီးက ခါးပါတယ္ ဘုရား..” လို႔ အရသာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာၾကတာ ဘုရင္ႀကီးလည္း မူး သြားတယ္..။
ေအာ္.. ငါ့သားမတ္ျဖစ္ခ်င္သူေတြ အကုန္ ခ်ီးစားဖူးတဲ့ ေကာင္ေတြႀကီးပဲ။ ခ်ီးအရသာ သိခ်င္ၾကတာကို လူအေပါင္း ၈ ေထာင္ ၊ ၉ ေထာင္ ၊ တစ္ေသာင္းေလာက္က ခ်ီးစားဖူးတဲ့ လူေတြႀကီးပဲ။ ဘုရင့္သမီးေတာ္ အပ်ိဳ ေခ်ာေခ်ာေလးက ဒီလို ခ်ီးစားဖူးတဲ့ အေကာင္နဲ႔ လက္ထပ္ရမယ္လား ။ အပ်ိဳ ေခ်ာေခ်ာေလး ေနရာ ကိုယ္ခ်င္းသာ စာၾကည့္ၾက ေပေတာ့… ။
အဲဒီအခ်ိန္ ေနာက္ဆုံး ပိန္ပိန္ငယ္ငယ္ စုတ္စုတ္ ျပတ္ျပတ္ သိမ္သိမ္ေမြေမြ လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္ လက္အုပ္ခ်ီ ဝင္လာတယ္ ။
” မွန္လွပါ အရွင္ဘုရား.. တကယ္ေတာ့ ခ်ီးဟာ အရသာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိပါတယ္ ဘုရား ။ ခ်ီးဟာ လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ အေျခအေနမွာ.. ခ်ဥ္ေသာ ခ်ိဳေသာ အရသာ ရွိပါတယ္။ ခ်ီးဟာ ေျခာက္ေသြ႕သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခါးသက္ေသာ အရသာ ရွိပါတယ္ ဘုရား.. ”
” ေမာင္မင္း.. မင္း ဘယ္လိုလုပ္ သိတုန္း ” လို႔ ဘုရင္က ေမးေတာ့ လူငယ္က..
” တပည့္ေတာ္ စားသုံးျခင္းျဖင့္ သိျခင္း မဟုတ္ပါ။ စာဖတ္ျခင္းျဖင့္ သိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္..ဘုရား.. ”
အဲ့ဒါနဲ႔ ဘုရင္က..
” ေမာင္မင္း.. မင္း ငါ့ကို ေသခ်ာ ရွင္းစမ္း.. ေရွ႔က ေကာင္ေတြ အကုန္လုံး ခ်ီးစားပီးမွ သိတယ္.. မင္း ဘယ္လိုလုပ္ သိတုန္း.. ”
” ဒီကိစၥ မခက္ပါဘူး ဘုရား.. အရွင္ဘုရားႀကီးပဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါ.. လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ခ်ီးကို ယင္ေကာင္ေတြပဲ အုံေလ့ အုံထ ရွိပါတယ္..။ ယင္ေကာင္ေတြဟာ သရက္သီးလို ခ်ိဳတဲ့ ခ်ဥ္တဲ့ အသီးအႏွံေတြေပၚမွာ အုံေလ့ အုံထ ရွိတာေၾကာင့္ လတ္ဆတ္ေသာ ခ်ီးေပၚမွာ ယင္ေကာင္မ်ား အုံေလ့ အုံထ ရွိတာကို ႏႈိင္းယွဥ္ ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ခ်ီးသည္ ခ်ိဳေသာ ခ်ဥ္ေသာ အရသာ ရွိေၾကာင္းကို တထစ္က် မွတ္ယူလို႔ ရပါသည္ ဘုရား..”
ဘုရင္ႀကီး ၿပဳံးသြားတယ္ ။
” မွန္လွပါ ဘုရား.. ခ်ီးဟာ ေျခာက္ေသြ႕ သြားၿပီ ဆိုရင္ျဖင့္ ကင္းလိပ္ေခ်ာတို႔ ၊ ပိုးဟပ္တို႔ အစရွိတဲ့ အင္းဆက္ပိုးေတြ တြားသြား သတၱဝါေတြဟာ စားသုံးေလ့ စားသုံးထ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခ်ီးဟာ ေျခာက္ေသြ႕ သြားေသာ အခါ ခါးသက္ေသာ အရသာ ရွိေၾကာင္းပါ ဘုရား ”
ဘုရင္ႀကီးလည္း ၿပဳံးေတာ္မူ ၿပီးေတာ့ အဲဒီ ပညာရွိေလး နဲ႔.. ေပးစား လိုက္တယ္ ။
ဒါဟာ ဘာလဲ.. စာကို ခ်စ္လို႔ ေပါ့ ။ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခု ေျပာခ်င္တယ္ ဗ်ာ ။ စာမဖတ္ရင္ ခ်ီးစား ရမယ္.. ဒါပါပဲ။ လူငယ္ေတြ စာဖတ္ပါ ။ ခ်ီးမစား ေစခ်င္ လို႔ ။ လူႀကီးေတြ စာမဖတ္ဘူး.. ခ်ီးစားရင္ စားပါေလေစ ။
ပုံျပင္ေလးက စာေပကို ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ မခ်စ္တဲ့သူ ဘာကြာသလဲ ဆိုတာကို ျပတာပါပဲ ။ ဖတ္ေပးတဲ့ သူတိုင္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
Crd