မိုးဦးက်ရာသီ၏ တစ္ခုေသာ နံနက္အေစာတြင္ျဖစ္သည္။မလွ လူသည္ ႐ြာဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းက အုန္းေမာင္းေခါက္သံ ၾကားသည္ႏွင့္ အိပ္ရာမွ ထခဲ့သည္။ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုသာလွ ယာေတာမသြားမီ ထမင္း ထုပ္ေပးရန္
မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္၍ ခ်က္ျပဳတ္ေန စဥ္ လွလူေရ ေဟ့…လွလူ၊ေခြးၾကည့္ပါဦး။ၿခံတံခါးဆီက ေခၚသံၾကား၍ မလွလူ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ဟဲ့…ေစာေစာစီးစီး ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔။ေအးဘုံကိုး။ဘာအေရးႀကီးကိစၥ ရွိလို႔တုန္း။ဒီမနက္
လူအမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ သင့္ကို လက္ခံဖို႔ ခ်စ္ခင္ဖို႔ ဆိုတာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္- မလိုအပ္ဘူးထင္ၿပီး သင့္ ရဲ့ဆက္ဆံပုံ ဆက္ဆံနည္း လြဲမွားသြားခဲ့ရင္ေတာ့ သင္ မိတ္ပ်က္ပါၿပီ- ဒါေၾကာင့္ ဒီ ဗီဒီယိုေလးကိုသာ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္လိုက္ပါ
ႏွမ္းႀကဲခ်င္လို႔ ႏွမ္းႏွစ္ျပည္ေလာက္ေခ်းပါဦး။ေနာင္ခါ ႏွမ္းေပၚရင္ ထုံးစံအတိုင္း ျပန္ေပးပါ့မယ္။ႏွစ္စဥ္ မ်ိဳးေစ့ထုတ္ေပးေနက်လည္းျဖစ္ၿပီး သီးႏွံေပးခ်ိန္တြင္သုံးဆတိုး ျပန္ေပးရာမွာလည္း ကတိတည္သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေအးဘုံကို
ႏွမ္းႏွစ္ျပည္ ခ်ိန္ေပးလိုက္သည္။မေအးဘုံသည္ ေယာင္ေပေယာင္ေပ ျဖစ္ေနေသာသားျဖစ္သူ ဖိုးလုံးကို ႏွမ္းေပၚလ်င္ ရွင္ျပဳေပးခ်င္ေနသည္။သည္ႏွစ္ ႏွမ္းက မိုးေလညီၫြတ္သျဖင့္ အေတာ္ ကေလး ေကာင္းသည္။တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာ
မ်ားတြင္ အဝါေရာင္ဖက္ သန္းေနၿပီ။မၾကာမီ ရိတ္သိမ္းရေတာ့မည္။မေအးဘုံ စိတ္ကူးယဥ္ထားသည့္အတိုင္း သားေတာ္ ေမာင္ ရွင္ျပဳပြဲ ႏႊဲရေတာ့မည္ ထင္ပါသည္။ခုတေလာ…မေအးဘုံတစ္ေယာက္ ေန႔စဥ္လိုလိုႏွမ္းခင္းသြား
ၾကည့္သည္။ဒီေန႔နံနက္ ႏွမ္းခင္း မွ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့စဥ္ အမယ္ေလး ဘာေကာင္ကိုက္မွန္း မသိဘူး။မေအးဘုံ၏ႏႈတ္မွ အလန႔္တၾကား ေအာ္လိုက္သည္။ဝဲဘက္ ေျခဖမိုးေပၚမွ မ်က္ခနဲ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။အနီးပတ္ဝန္းက်င္
ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေႁမြေပြး တစ္ေကာင္ ကို ေတြ႕ရသည္။မေအးဘုံ မ်က္လုံးအိမ္တစ္ခုလုံး ျပာေဝသြားခဲ့သည္။ျမင္ကြင္းအားလုံး ပတ္ခ်ာလည္သြားသလား ထင္ရသည္။ခႏၶာကိုယ္ ယိမ္းထိုးလာသျဖင့္ အံႀကိတ္၍ ထိန္းထားစဥ္
႐ုတ္ခ်ည္း ေခြလဲက်သြား ခဲ့ေလသည္။မၾကာမီ ေႁမြဆိပ္ေၾကာင့္ မေအးဘုံတစ္ေယာက္ အသက္ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါေတာ့သည္။သည္ေန႔ညဘယ္လိုျဖစ္ေနသည္ မသိ။မလွလူတစ္ေယာက္ အိပ္၍ မေပ်ာ္ပဲ ျဖစ္ေနသည္။ညလုံး နီးပါး မ်က္စိ
မ်ားက ေၾကာင္ေနသည္ လင္းခါနီးေလာက္မွ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။လွလူငါ ညည္းတို႔နဲ႔ လာေနမယ္ေနာ္ ညည္းႀကိဳက္သလို ခိုင္းပါေအ ငါေခ်းထားခဲ့တဲ့ ႏွမ္းႏွစ္ျပည္အတြက္ အေႂကြးလာဆပ္တာပါ။အသံက မေအးဘုံအသံ။
ျမင္ရသည့္ ျမင္ကြင္းက ေအးဘုံမ ဟုတ္။ခ်ိဳႏွစ္ဖက္ေထာင္ၿပီး ထိပ္၌ အျဖဴအမည္း ေရာစြက္ထားသည့္ ႏြားမႀကီးတစ္ေကာင္ ျဖစ္ေနသည္။နံနက္မိုးလင္းၿပီျဖစ္၍ မလွလူ အိပ္ရာမွ ထခဲ့သည္။ေရဆာေနသျဖင့္ ေရအိုးစင္မွေရကို တဝႀကီး
ေသာက္အၿပီး ေအးဘုံရယ္ ႏွမ္းႏွစ္ျပည္ အတြက္နဲ႔ေတာ့ ႏြားအျဖစ္လာၿပီး အေႂကြးမဆပ္ပါနဲ႔။ငါ ေက်နပ္ပါတယ္။အို…ဘုရား…ဘုရား…တပည့္ေတာ္မ အိပ္မက္ မဟုတ္ပါေစနဲ႔။လြဲပါေစ ဖယ္ပါေစ။မၾကာမီ မလွလူတို႔ အိမ္က ႏြားမႀကီး ေမြးၿပီး
သားတင္သြားခဲ့သည္။ တိုက္ဆိုင္မႈဟု ဆိုရ မည္လား မသိ။ထိုႏြားမႀကီးေမြးေသာ ႏြားကေလး မွာ အိပ္မက္ထဲက ႏြားမေလး အတိုင္း ပုံတူ ေမြးလာခဲ့ေလသည္။မလွလူသည္ မေအးဘုံတစ္ျဖစ္လဲ ႏြားမေလးကိုဘာမွ မခိုင္း ပဲ ေဘးမဲ့ေပး
ထားခဲ့သည္။သို႔ေသာ္ ႏြားမေလးက အလကားမေန ပဲ အိမ္ရွိပစၥည္းမ်ား ကိုေစာင့္ေရွာက္သည္။ ညညဆို အိပ္သည္ မရွိ။ခြၽတ္ခြၽတ္သံၾကားတိုင္း ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ခဲ့သည္။ႏြားမေလးသည္ မလွလူတို႔ မိသားစု အေပၚ လူတစ္ဦး တစ္
ေယာက္ပမာအလိုက္ သိစြာျဖင့္ သံသရာေႂကြး ျပန္လည္ေပးဆပ္ ေနခဲ့သည္။ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ တင္ရွိေနေသာ အေႂကြးကားေၾကာက္စရာပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သတည္း။တင္ရွိေနေသာ အေႂကြးကားေၾကာက္စရာပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သတည္း။
Credit: အရွင္ပုည( ဝကုန္း )
