ဘုန်းကြီးမေတ္တာရပ်ခံပါတယ် ဒကာဒကာမတို့ “ကလေးထက်မိုက်နေတာတွေကို ရပ်လိုက်ကြပါတော့”
မသိမိုက်ထက်သိမိုက်က ပိုပြီးဆိုးတယ်။ ကလေးမိုက်ထက် လူကြီးမိုက်က ပိုပြီးကြောက်စရာကောင်းတယ်။ မိုက်သင့်တဲ့အချိန်မိုက်တာထက် မမိုက်သင့်တဲ့အချိန်မိုက်မိလျှင် အချိန်မဲ့အမှောင်ဟာ ရှောင်သူမလွတ်တတ်ဘူးတဲ့။
ဒီလိုဘဝမျိုးအသိမျိုး အမူအကျင့်မျိုးတွေဟာ ဘုရားသာသနာနဲ့တွေ့တုန်းအခါမှာ မရှိသင့်တော့ဘူး။
ကလေးတွေကမှခြောက်လိုက်ရင် ကြောက်တတ်သေးတယ်။ ဟိုနားမှာသရဲကြီးရှိတယ်ဆိုရင် မသွားတော့ဘူး။ ဒီနားမှာအရူးဖမ်းလိမ့်မယ်ဆိုလည်း မသွားတော့ဘူး။ စကားနားထောင်တယ်။
လူကြီးတွေကတော့ သံသရာဘေးဆိုးကြီးတွေ ကိုယ်တွေ့ကြုံနေရပါလျက် ကြောက်ရမှန်းမသိသေးဘူး။ အိုဘေး၊နာဘေး၊သေဘေး အပါယ်ဘေးဆိုးကြီးတွေရှိရာသွားနေတုန်းပဲ။
ဘုန်းကြီးတွေကလည်း ဒီဘေးဆိုးကြီးတွေကို ညွှန်ပြပြီးဟောပေးနေတာပဲ။ မသာတစ်ခေါက် ကျောင်းဆယ်ခေါက်ဆိုသလို သံဝေဂရစရာတွေလည်းတွေ့ကြုံနေကြတာပဲ။ ဓမ္မစာပေတွေကလည်း သံသရာဘေးဆိုးကြီး ကြောက်လန့်စရာကောင်းပုံတွေကို ရေးသားဖော်ပြနေပါတယ်။
“ကြုံတွေ့၊ဖတ်မှတ်၊နာကြား၊ဆင်ခြင်တုန်း”ခဏတော့သံဝေဂရသလိုလိုကြောက်သလိုလို လန့်သလိုလိုတော့ဖြစ်ပါရဲ့၊နောက်တော့လည်းခွေးမြီးကောက်လို ပြန်ကောက်သွားပြီး ဇာတိဘေး၊ဇရာဘေးကြီးတွေထဲ ပြေးဝင်ကျင်လည်ကြပြန်ရော။
အဲဒီတော့…ဒီနေ့ကြောက်ပုံကြောက်နည်းက သူများပြောလို့ကြောက်ရတဲ့အတွေးကြောက်။
မိမိကိုယ်တိုင် တွေ့မြင်ခဲ့ရလို့ကြောက်ရတဲ့အတွေ့ကြောက်။ဒီလောက်ပဲရှိတော့ မလုံလောက်သေးဘူး။
ခန္ဓာကပြနေတဲ့ ဇာတိဘေး၊ဇရာဘေး မရဏဘေးဆိုးကြီးတွေကို ဝိပဿနာဉာဏ်စဉ်အားဖြင့် ထွင်းဖောက်ရှုမြင်နိုင်ပါမှ မိမိခန္ဓာကစပြီး သံသရာဘေးဆိုးကြီးများအဆုံး ကြောက်စရာကောင်းပုံကို နှလုံးသွင်းပြီးဝဋ်ဆင်းရဲကလွတ်အောင် ရုန်းနိုင်ပေလိမ့်မယ်။
မဟာဗောဓိမြိုင်ဆရာတော်ဘုရားကြီး
ဘုန်းကြီးမေတ္တာရပ်ခံပါတယ် ဒကာဒကာမတို့ “ကလေးထက်မိုက်နေတာတွေကို ရပ်လိုက်ကြပါတော့”
မသိမိုက်ထက်သိမိုက်က ပိုပြီးဆိုးတယ်။ ကလေးမိုက်ထက် လူကြီးမိုက်က ပိုပြီးကြောက်စရာကောင်းတယ်။
မိုက်သင့်တဲ့အချိန်မိုက်တာထက် မမိုက်သင့်တဲ့အချိန်မိုက်မိလျှင် အချိန်မဲ့အမှောင်ဟာ ရှောင်သူမလွတ်တတ်ဘူးတဲ့။ ဒီလိုဘဝမျိုးအသိမျိုး အမူအကျင့်မျိုးတွေဟာ ဘုရားသာသနာနဲ့တွေ့တုန်းအခါမှာ မရှိသင့်တော့ဘူး။
ကလေးတွေကမှခြောက်လိုက်ရင် ကြောက်တတ်သေးတယ်။
ဟိုနားမှာသရဲကြီးရှိတယ်ဆိုရင် မသွားတော့ဘူး။ ဒီနားမှာအရူးဖမ်းလိမ့်မယ်ဆိုလည်း မသွားတော့ဘူး။ စကားနားထောင်တယ်။
လူကြီးတွေကတော့ သံသရာဘေးဆိုးကြီးတွေ ကိုယ်တွေ့ကြုံနေရပါလျက် ကြောက်ရမှန်းမသိသေးဘူး။ အိုဘေး၊နာဘေး၊သေဘေး အပါယ်ဘေးဆိုးကြီးတွေရှိရာသွားနေတုန်းပဲ။
ဘုန်းကြီးတွေကလည်း ဒီဘေးဆိုးကြီးတွေကို ညွှန်ပြပြီးဟောပေးနေတာပဲ။ မသာတစ်ခေါက် ကျောင်းဆယ်ခေါက်ဆိုသလို သံဝေဂရစရာတွေလည်းတွေ့ကြုံနေကြတာပဲ။
ဓမ္မစာပေတွေကလည်း သံသရာဘေးဆိုးကြီး ကြောက်လန့်စရာကောင်းပုံတွေကို ရေးသားဖော်ပြနေပါတယ်။
“ကြုံတွေ့၊ဖတ်မှတ်၊နာကြား၊ဆင်ခြင်တုန်း”ခဏတော့သံဝေဂရသလိုလိုကြောက်သလိုလို လန့်သလိုလိုတော့ဖြစ်ပါရဲ့၊နောက်တော့လည်းခွေးမြီးကောက်လို ပြန်ကောက်သွားပြီး ဇာတိဘေး၊ဇရာဘေးကြီးတွေထဲ ပြေးဝင်ကျင်လည်ကြပြန်ရော။
အဲဒီတော့…ဒီနေ့ကြောက်ပုံကြောက်နည်းက သူများပြောလို့ကြောက်ရတဲ့အတွေးကြောက်။မိမိကိုယ်တိုင် တွေ့မြင်ခဲ့ရလို့ကြောက်ရတဲ့အတွေ့ကြောက်။ဒီလောက်ပဲရှိတော့ မလုံလောက်သေးဘူး။
ခန္ဓာကပြနေတဲ့ ဇာတိဘေး၊ဇရာဘေး မရဏဘေးဆိုးကြီးတွေကို ဝိပဿနာဉာဏ်စဉ်အားဖြင့် ထွင်းဖောက်ရှုမြင်နိုင်ပါမှ မိမိခန္ဓာကစပြီး သံသရာဘေးဆိုးကြီးများအဆုံး ကြောက်စရာကောင်းပုံကို နှလုံးသွင်းပြီးဝဋ်ဆင်းရဲကလွတ်အောင် ရုန်းနိုင်ပေလိမ့်မယ်။
မဟာဗောဓိမြိုင်ဆရာတော်ဘုရားကြီး
ဘုန္းႀကီးေမတၱာရပ္ခံပါတယ္ ဒကာဒကာမတို႔ “ကေလးထက္မိုက္ေနတာေတြကို ရပ္လိုက္ၾကပါေတာ့”
မသိမိုက္ထက္သိမိုက္က ပိုၿပီးဆိုးတယ္။ ကေလးမိုက္ထက္ လူႀကီးမိုက္က ပိုၿပီးေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။ မိုက္သင့္တဲ့အခ်ိန္မိုက္တာထက္ မမိုက္သင့္တဲ့အခ်ိန္မိုက္မိလၽွင္ အခ်ိန္မဲ့အေမွာင္ဟာ ေရွာင္သူမလြတ္တတ္ဘူးတဲ့။ ဒီလိုဘဝမ်ိဳးအသိမ်ိဳး အမူအက်င့္မ်ိဳးေတြဟာ ဘုရားသာသနာနဲ႔ေတြ႕တုန္းအခါမွာ မရွိသင့္ေတာ့ဘူး။
ကေလးေတြကမွေျခာက္လိုက္ရင္ ေၾကာက္တတ္ေသးတယ္။ ဟိုနားမွာသရဲႀကီးရွိတယ္ဆိုရင္ မသြားေတာ့ဘူး။ ဒီနားမွာအ႐ူးဖမ္းလိမ့္မယ္ဆိုလည္း မသြားေတာ့ဘူး။ စကားနားေထာင္တယ္။
လူႀကီးေတြကေတာ့ သံသရာေဘးဆိုးႀကီးေတြ ကိုယ္ေတြ႕ၾကဳံေနရပါလ်က္ ေၾကာက္ရမွန္းမသိေသးဘူး။ အိုေဘး၊နာေဘး၊ေသေဘး အပါယ္ေဘးဆိုးႀကီးေတြရွိရာသြားေနတုန္းပဲ။
ဘုန္းႀကီးေတြကလည္း ဒီေဘးဆိုးႀကီးေတြကို ညႊန္ျပၿပီးေဟာေပးေနတာပဲ။ မသာတစ္ေခါက္ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္ဆိုသလို သံေဝဂရစရာေတြလည္းေတြ႕ၾကဳံေနၾကတာပဲ။ ဓမၼစာေပေတြကလည္း သံသရာေဘးဆိုးႀကီး ေၾကာက္လန္႔စရာေကာင္းပုံေတြကို ေရးသားေဖာ္ျပေနပါတယ္။
“ၾကဳံေတြ႕၊ဖတ္မွတ္၊နာၾကား၊ဆင္ျခင္တုန္း”ခဏေတာ့သံေဝဂရသလိုလိုေၾကာက္သလိုလို လန္႔သလိုလိုေတာ့ျဖစ္ပါရဲ့၊ေနာက္ေတာ့လည္းေခြးၿမီးေကာက္လို ျပန္ေကာက္သြားၿပီး ဇာတိေဘး၊ဇရာေဘးႀကီးေတြထဲ ေျပးဝင္က်င္လည္ၾကျပန္ေရာ။
အဲဒီေတာ့…ဒီေန႔ေၾကာက္ပုံေၾကာက္နည္းက သူမ်ားေျပာလို႔ေၾကာက္ရတဲ့အေတြးေၾကာက္။မိမိကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရလို႔ေၾကာက္ရတဲ့အေတြ႕ေၾကာက္။ဒီေလာက္ပဲရွိေတာ့ မလုံေလာက္ေသးဘူး။
ခႏၶာကျပေနတဲ့ ဇာတိေဘး၊ဇရာေဘး မရဏေဘးဆိုးႀကီးေတြကို ဝိပႆနာဉာဏ္စဥ္အားျဖင့္ ထြင္းေဖာက္ရႈျမင္နိုင္ပါမွ မိမိခႏၶာကစၿပီး သံသရာေဘးဆိုးႀကီးမ်ားအဆုံး ေၾကာက္စရာေကာင္းပုံကို ႏွလုံးသြင္းၿပီးဝဋ္ဆင္းရဲကလြတ္ေအာင္ ႐ုန္းနိုင္ေပလိမ့္မယ္။
မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
ဘုန္းႀကီးေမတၱာရပ္ခံပါတယ္ ဒကာဒကာမတို႔ “ကေလးထက္မိုက္ေနတာေတြကို ရပ္လိုက္ၾကပါေတာ့”
မသိမိုက္ထက္သိမိုက္က ပိုၿပီးဆိုးတယ္။ ကေလးမိုက္ထက္ လူႀကီးမိုက္က ပိုၿပီးေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။ မိုက္သင့္တဲ့အခ်ိန္မိုက္တာထက္ မမိုက္သင့္တဲ့အခ်ိန္မိုက္မိလၽွင္ အခ်ိန္မဲ့အေမွာင္ဟာ ေရွာင္သူမလြတ္တတ္ဘူးတဲ့။ ဒီလိုဘဝမ်ိဳးအသိမ်ိဳး အမူအက်င့္မ်ိဳးေတြဟာ ဘုရားသာသနာနဲ႔ေတြ႕တုန္းအခါမွာ မရွိသင့္ေတာ့ဘူး။
ကေလးေတြကမွေျခာက္လိုက္ရင္ ေၾကာက္တတ္ေသးတယ္။ ဟိုနားမွာသရဲႀကီးရွိတယ္ဆိုရင္ မသြားေတာ့ဘူး။ ဒီနားမွာအ႐ူးဖမ္းလိမ့္မယ္ဆိုလည္း မသြားေတာ့ဘူး။ စကားနားေထာင္တယ္။
လူႀကီးေတြကေတာ့ သံသရာေဘးဆိုးႀကီးေတြ ကိုယ္ေတြ႕ၾကဳံေနရပါလ်က္ ေၾကာက္ရမွန္းမသိေသးဘူး။ အိုေဘး၊နာေဘး၊ေသေဘး အပါယ္ေဘးဆိုးႀကီးေတြရွိရာသြားေနတုန္းပဲ။
ဘုန္းႀကီးေတြကလည္း ဒီေဘးဆိုးႀကီးေတြကို ညႊန္ျပၿပီးေဟာေပးေနတာပဲ။ မသာတစ္ေခါက္ ေက်ာင္းဆယ္ေခါက္ဆိုသလို သံေဝဂရစရာေတြလည္းေတြ႕ၾကဳံေနၾကတာပဲ။ ဓမၼစာေပေတြကလည္း သံသရာေဘးဆိုးႀကီး ေၾကာက္လန႔္စရာေကာင္းပုံေတြကို ေရးသားေဖာ္ျပေနပါတယ္။
“ၾကဳံေတြ႕၊ဖတ္မွတ္၊နာၾကား၊ဆင္ျခင္တုန္း”ခဏေတာ့သံေဝဂရသလိုလိုေၾကာက္သလိုလို လန႔္သလိုလိုေတာ့ျဖစ္ပါရဲ့၊ေနာက္ေတာ့လည္းေခြးၿမီးေကာက္လို ျပန္ေကာက္သြားၿပီး ဇာတိေဘး၊ဇရာေဘးႀကီးေတြထဲ ေျပးဝင္က်င္လည္ၾကျပန္ေရာ။
အဲဒီေတာ့…ဒီေန႔ေၾကာက္ပုံေၾကာက္နည္းက သူမ်ားေျပာလို႔ေၾကာက္ရတဲ့အေတြးေၾကာက္။မိမိကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရလို႔ေၾကာက္ရတဲ့အေတြ႕ေၾကာက္။ဒီေလာက္ပဲရွိေတာ့ မလုံေလာက္ေသးဘူး။
ခႏၶာကျပေနတဲ့ ဇာတိေဘး၊ဇရာေဘး မရဏေဘးဆိုးႀကီးေတြကို ဝိပႆနာဉာဏ္စဥ္အားျဖင့္ ထြင္းေဖာက္ရႈျမင္နိုင္ပါမွ မိမိခႏၶာကစၿပီး သံသရာေဘးဆိုးႀကီးမ်ားအဆုံး ေၾကာက္စရာေကာင္းပုံကို ႏွလုံးသြင္းၿပီးဝဋ္ဆင္းရဲကလြတ္ေအာင္ ႐ုန္းနိုင္ေပလိမ့္မယ္။
မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
