ငါလာမွသီး ၊ငါလာမွႀကီး ” တဲ့လားေဖေဖ ၊ သူ႔က်ိန္စာကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းသလို .. ေပပင္ေလးေတြကလည္း ႏွစ္ရာေထာင္ခ်ီေနတာေတာင္ သုံးေလးေပက မတက္ဘူးေနာ္…၊ သူ႔နတ္နန္းမွာ ဘာလို့ ဘီလူးမႀကီးနဲ႔ တြဲထားရတာလည္း ေဖေဖ ၊ ၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးႀကီးပဲ … ”
ဗိႆနိုးၿမိဳ့ထဲ ဝင္သြားခ်ိန္ကစလို့တိတ္ဆိပ္ေခ်ာက္ခ်ားစြာနဲ႔ ေနရာတစ္ခုခ်င္းဆီကို စိတ္ဝင္စားစြာ ၾကည့္ေနေပမယ့္ စိတ္အစဥ္ကေတာ့ ဟိုး ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ခန႔္က စည္ကားခဲ့တဲ့ဗိႆနိုးၿမိဳ့ႀကီးရယ္ ၊သေရေခတၱရာဆိုတဲ့ ဒြတၱေဘာင္တို့ရဲ့ ျပည္ၿမိဳ့ႀကီးရယ္.. ၊အင္မတန္ေခ်ာေမာလွပတယ္ဆိုတဲ့ ပန္ထြာဘုရင္မရယ္ ..၊
ငယ္ငယ္ကအရမ္းသေဘာက်ခဲ့တဲ့ အတုလစည္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ စည္တီးရင္ ေရႀကီးတဲ့ ရန္ပယ္ေခ်ာင္းရယ္ .. ရဟန္းတုေတြက ဖ်က္ဆီးခဲ့လို့ ပ်က္ဆီးသြားတဲ့အတုလစည္အေပါက္ႀကီးရယ္ …၊
ရဟန္းတုေတြအေပၚ အခဲမေၾကနိုင္ခဲ့ပဲ မဟာၿမိဳင္ေတာမွာ ခုခ်ိန္ထိ လက္စားေခ်ေနတာရယ္..
သူလူျပန္ျဖစ္ၿပီး ဒြတၱေဘာင္ဘုရင္ကို သူ႔လက္နဲ႔သတ္နိုင္ခ်ိန္က်မွ ေပပင္ေတြ ရွင္သန္ႀကီးထြားနိုင္ေအာင္ ‘ ငါလာမွသီး၊ငါလာမွႀကီး’ လို့က်ိန္စာတိုက္ခဲ့တာဆိုရင္ ..
ခုခ်ိန္ထိ မကၽြတ္လြတ္နိုင္ေသးဘူး ဆိုတာရယ္ ..အေတြးေတြ ျဖန႔္က်က္ေနစဥ္မွာပဲ သမီးေလးေမးခြန္းေၾကာင့္အေတြးေတြ ရပ္သြားပါတယ္ …။
” ဪ .. သမီးရယ္ပန္ထြာဧကရီဘုရင္မ ရဲ့ အေမဟာဘီလူးမႀကီးေလ ၊စႏၵမုခိ ဆိုတဲ့ ဘီလူးမႀကီးေပါ့ ၊အဲတာေၾကာင္ သူ႔နတ္နန္းမွာ အတူယွဥ္တြဲလို့ ပူေဇာ္ေပးထားတာပါ ” ” ဟင္ .. ဒါဆိုသူ႔ရဲ့
ေဖေဖကေရာ ဘယ္သူလည္းဟင္ ”
အင္း… ခက္ပီ ။ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ့နဲ႔ဆယ္မိုင္အကြာ ကတၱရာလမ္းမႀကီးေဘးမွာ မုဒ္ဦးႀကီးနဲ႔ အထင္ကရ ဗိႆနိုးၿမိဳ့ေဟာင္းႀကီးရယ္၊နန္းေတာ္ေဟာင္းေတြရယ္ ရွိေနတာေတာင္၊ အဲဒီထီးနန္းက ဗိႆနိုးဘုရင္မ ပန္ထြာမင္းသမီးရဲ့ မိခင္ဖခင္ ရာဇဝင္ေတြကို မသိနိုင္ၾကပဲ အေပ်ာ္သေဘာလာၾကည့္ျပန္သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနၾကၿပီလည္းလို့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ ။
” သူ႔ေဖေဖက စူဠသမၻဝေလ သမီးရဲ့ ။
မဟာသမၻဝ၊စူဠသမၻဝ မ်က္မျမင္ညီေနာင္မင္းသားႏွစ္ပါးဆိုရင္ သမီးသိလား “” ဟား.. ၾကားဖူးတယ္ ေဖေဖ .. အဲတာဆို သိတယ္ “တခါတခါမွာ သမိုင္းေတြက အံ့ဩစရာေကာင္းသလို သူတို့ရဲ့ပဌာန္းဆက္ေတြကလည္း အံ့ဩစရာေကာင္းလြန္းတယ္ သမီးရယ္ ..။
သမီး မပ်င္းေအာင္ သူတို့ရဲ့ ဆက္စပ္မွုဘဝသမိုင္းေလးကို အတိုခ်ဳပ္ ရွင္းျပေပးမယ္။အံ့ဩစရာ ေတြ႕ဆုံမွုေတြပါ သမီးေရ … ၊
အခ်ိန္ကာလက …ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ၿပီးသာသနာသကၠရာဇ္ ၅၉ ခုႏွစ္မွာေပါ့။
တေကာင္းဘုရင္ သတိုးမဟာရာဇာနဲ႔မိဖုရားႀကီး ကိႏၷရီေဒဝီမွာ သားေတာ္ႏွစ္ပါးထြန္းကားတယ္။သားေတာ္ႏွစ္ပါးဟာ ေမြးကတည္းက မ်က္စိမျမင္ဘူး။ဖခင္က တျခားတိုင္းျပည္ေတြ မသိခင္ သတ္ေစအမိန႔္ခ်တယ္။မိခင္က မသတ္ရက္ေတာ့ ဖြတ္ထားတယ္။
အသက္ ၁၉ ႏွစ္အရြယ္မွာ ဘုရင္ႀကီးသိသြားေတာ့ မိဖုရားႀကီးက မေနသာေတာ့ပဲ သားေတာ္ႏွစ္ပါးကို ေဖာင္ေပၚတင္ၿပီး မသိုးထမင္း၊မသိုးဟင္းေတြနဲ႔အတူ ရင္နာနာနဲ႔ ေရမွာ ေမ်ာေစခဲ့တယ္ ။
လမ္းခရီး ေရစပ္က စစ္ပင္ႀကီးကိုင္းေနတဲ့ေနရာမွာ ေဖာင္နဲ႔ညႇိေနတုံး ဘီလူးမေလးက ေဖာင္ေပၚတက္လိုက္လာတယ္၊ ထမင္းေတြခိုးစားတယ္၊မိတယ္၊သတ္မယ္လုပ္ေတာ့ ေတာင္းပန္ၿပီး မ်က္စိကုေပးလိုက္ေတာ့ မင္းသားႏွစ္ပါး မ်က္စိျပန္ျမင္သြားတယ္။မင္းသားအငယ္ စူဠသမၻဝနဲ႔ စႏၵမုခိဘီလူးမေလး ညားတယ္ ။
ပန္ထြာကို ေမြးတယ္ေပါ့ ။(စစ္ပင္ႀကီး
ကိုင္းေနတဲ့ေနရာဆိုတာ စစ္ကိုင္းၿမိဳ့ျဖစ္လာမယ့္ ေနရာပါ။)
ဆက္လက္ေမ်ာပါရင္း …
သေရေခတၱရာ(ျပည္)ေရာက္တယ္။မင္းႀကီးေတာင္ေျခမွာ ဗူးေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႔ေရခတ္ေနတဲ့ မေဘဒါကို ေတြ႕တယ္ ။သေဘာက်တယ္။ဗူးေပါက္ကို သံလ်က္နဲ႔ ခ်ဲ႕ေပးတယ္ ။
ေဘဒါရီ ရင္ခုံသြားလိမ့္မယ္ ။အဲတာနဲ႔မဟာသမၻဝနဲ႔ မေဘဒါနဲ႔ ညားတယ္ ။
ဒြတၱေဘာင္မင္းသားကို ေမြးတယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ ပန္ထြာမင္းသမီးနဲ႔
သူ႔ကို စစ္ခင္းသိမ္းပိုက္ခဲ့တဲ့ သူအင္မတန္မုန္းတီးတဲ့ ဒြတၱေဘာင္ဘုရင္ဆိုတာ သူ႔ကိုကို တစ္ဝမ္းကြဲပါ သမီးေရ …။မဟာသမၻဝရဲ့သား ဒြတၱေဘာင္နဲ႔ စူဠသမၻဝရဲ့သမီး ပန္ထြာဆိုတာ ေမာင္ႏွမ တစ္ဝမ္းကြဲေတြပါကြယ္ …။”
ေဘဒါရီမင္းသမီးကလည္း သူစိမ္းမဟုတ္ျပန္ဘူး။ ေဘဒါရီရဲ့ ေမေမကသမင္မကေလးေပါ့ ။ရေသ့ႀကီးရဲ့မင္းႀကီးေတာင္က ေက်ာင္းသက္န္းမွာ အစာစားရင္း၊ရေသ့ႀကီးရဲ့ ၾကင္ငယ္ေရ ေသာက္မိရာက သမင္မေလးမွာ ကိုယ္ဝန္ရွိၿပီး ေဘဒါရီကို ေမြးတာသမီးရဲ့ ။ရေသ့ႀကီးက အဓိဌာန္နဲ႔ လက္ညႇိုးကေန နို့ထြက္ေစၿပီး ေမြးစားခဲ့တာပါ ။ ရေသ့ႀကီးရဲ့ နာမည္က ေခပဒူပတဲ့ သမီးရဲ့ ။
တေကာင္းဘုရင္ သတိုးမဟာရာဇာရဲ့ ညီအရင္းပါ။တေကာင္းျပည္ရဲ့ အိမ္ေရွ႕မင္းသားပါ ။တေကာင္းျပည္မွာ ေသာင္းက်န္းေနတဲ့ ဝက္ႀကီးကို လိုက္လံႏွိမ္နင္းရင္း .. လိုက္ရင္း ..
လိုက္ရင္းနဲ႔ သေရေခတၱရာကို ေရာက္ခဲ့တာပါ။ ဝက္ႀကီးကို ႏွိမ္နင္းနိုင္ေပမယ့္ သတိသံေဝဂရၿပီး တေကာင္းျပည္မျပန္ေတာ့ပဲ မင္းႀကီးေတာင္မွာရေသ့ဝတ္ေနတာပါ ။ေလာကီဈန္ေလာက္ေတာ့ ရေနတဲ့ ထူးျခားတဲ့ ရေသ့ႀကီး တစ္ပါးျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ေပါ့။
ေဘဒါရီက မဟာသမၻဝတို့ကို ရေသ့ႀကီးေက်ာင္းသက္န္းကို ေခၚလာၿပီးေဆြမ်ိဳးစပ္ေတာ့ တူအရင္းေတြ ျဖစ္ေနတာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ရေသ့ၿမိဳ့ဆိုၿပီး ၿမိဳ့တည္ေပးတယ္။မဟာသမၻဝကဘုရင္၊စူဠသမၻဝက အိမ္ေရွ႕မင္းေပါ့သမီးရယ္ ။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ သူတို့ရဲ့စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ဆုံစည္းမွုေလးေတြကို မွတ္မိၿပီေနာ္ …။မဟာသႏၻဝနဲ႔ ေဘဒါရီဟာလည္း ေမာင္ႏွမ တစ္ဝမ္းကြဲပဲဆိုတာ မွတ္ထားပါ သမီးေရ .. ။
အဲတာေၾကာင့္ ျပန္ေကာက္ရရင္ …
ဘီလူးမရဲ့ သမီးျဖစ္လို့ ပန္ထြာမင္းသမီးဟာ အရပ္ရွည္တယ္၊ အသားျဖဴတယ္ ၊မ်က္လုံးမ်က္ဖန္အရမ္းလွတယ္တဲ့ ။
ေရွးေဟာင္းဌာနက ဒီဗိႆနိုးက ကုန္းေတြကို ၁၉၅၉ခုႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ျပန္လည္တူးေဖာ္ေနတာ အခုဆို ကုန္းေပါင္း၆၀ ေလာက္ တူးေဖာ္ၿပီးခဲ့ပါၿပီ ။ကမၻာ့အေမြအႏွစ္စာရင္းလည္း ဝင္ခဲ့ပါၿပီ။
ေရွးေဟာင္းကုန္းေတြ တူးေဖာ္ရင္းမကၽြတ္လြတ္ေသးတဲ့ ပန္ထြာဘုရင္မရဲ့ ဝိညဥ္ကို ေတြ႕ဖူးေၾကာင္း၊ဘုရင္မဟာ ဝတ္႐ုံအျဖဴကို ဝတ္ထားေၾကာင္းအရပ္က ၇ ေပခန႔္ရွိေၾကာင္း၊ အသားက ျဖဴစပ္စပ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အရမ္းေခ်ာေၾကာင္း၊မ်က္လုံးျပဴးၿပီး လွပေၾကာင္း ၊႐ုပ္ရည္ဟာ တည္လြန္းေၾကာင္း ဖတ္ခဲ့ရဖူးပါတယ္ ။
ဗိႆနိုးၿမိဳ့ဦးက ပန္ထြာဘုရင္မတည္ထားခဲ့တဲ့ ေရႊေရာင္ေတာ္ဘုရားမွာ မၾကာခဏ အင္ၾကင္းပန္းေတြလာလွူေၾကာင္း၊အင္ၾကင္းနံ့မ်ားေပးေၾကာင္း ..ဘုရားေစာင္းတန္းက မုန႔္ေရာင္းတဲ့ ဦးေလးႀကီးက ရွင္းျပပါတယ္ ။ေရႊေရာင္ေတာ္ဘုရားေပၚမွာ နတ္နန္းအေဟာင္းရွိၿပီး၊ ဘုရားပရဝဏ္အေနာက္ေတာင္ဖက္မွာ နတ္နန္းအသစ္ ရွိပါတယ္ ။အင္ၾကင္းပန္းေတြ ဘုရားေပၚမွာ မၾကာခဏ ေတြ႕ရေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္ ။
” ပန္ထြာဘုရင္မနဲ႔ ေပပင္ေတြရဲ့ ပတ္သက္မွုကေကာ ေဖေဖ …”
“ေပပင္ေလးေတြက ေျမႀကီးကေနကပ္ၿပီး အဖူးေတြေတာ့ ထြက္ပါရဲ့အသီးမတင္ပဲ ေသသြားၾကတာပဲတဲ့၊ဟိုအပင္ေလးလည္း အဖူးေလးနဲ႔ပဲေဖေဖ “” ေပပင္ေတြကို ဘာလို့ႀကိမ္ခဲ့တာလည္း ေဖေဖရယ္ …”
” ဟိုး … ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္မွာေပါ့ သမီးရယ္ … မိုးကေခါင္ၿပီး အလြန္ပူအိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာလက္ယ္်ာေတာ္ရံ မေထရ္ႀကီးကိုေပရြက္နဲ႔ ယပ္ေတာင္လုပ္ၿပီးလွူဌာန္းခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ဒီဘဝမွာ အဲဒီအက်ိဳး ခံစားခဲ့ရတာပါ …။
မကၽြတ္လြတ္ေသးတဲ့ဗိႆနိုးဘုရင္မ ပန္ထြာ ရဲ့အမုန္းက်ိန္စာနဲ႔ ေပပင္ေလးေတြ ”
(အပိုင္း ၂ )(နိဂုံး)
” ပန္ထြာဘုရင္မ ျဖစ္လာမည့္ ဤမိန္းမငယ္သည္ .. ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္က လက္ယာရံကိုယ္ေတာ္
ျမတ္ႀကီးကို ဤကဲ့သို့ အလြန္ပူအိုက္ေသာကာလ၌ ေပရြက္ကို ယပ္ထိုးၿပီးလွူဌာန္းခဲ့ေသာ ေစတနာကံေၾကာင့္ျဖစ္ေလရာဘဝ၌ မစိုက္မပ်ိဳးရပဲသက္သက္ေသာ ေပပင္တို့ ၿခံရံလ်က္ကနက္ ထီးနန္းနဲ႔ မင္းခမ္းက်င္းပ၍ဘဝထိုထို အလိုရွိတိုင္း ျပည့္စုံေစသတည္း…” လို့ မိန႔္ၾကားခံခဲ့ရသူေလး ျဖစ္ပါတယ္ သမီးေရ … ။
ဒီေတာ့သမီးရယ္ ..ဗိႆနိုး၊ေတာင္တြင္းႀကီးေဒသေတြဟာ အဲဒီကာလတုန္းက ေပပင္ေတြဘယ္ေလာက္ေပါမ်ားလိုက္မလဲ ဆိုတာ ခုေခတ္ ပုဂံ၊ေညာငိဦး၊ေက်ာက္ပန္းေတာင္းနယ္က ထန္းပင္ေတြလိုလူခုန္ကူးနိုင္တဲ့အဆင့္ ျဖစ္ခဲ့မွာေပါ့
…။
ေပရြက္ေတြနဲ႔ ေပစာေတြဟာ သာသနာမွာ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေနလြန္စြာမွ အက်ိဳးျပဳနိုင္ခဲ့တယ္။
ဒြတၱေဘာင္တို့ ပန္ထြာတို့ေခတ္မွာ ေပရြက္ေပၚမွာတင္ စာတင္နိုင္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ဘူး သမီးရဲ့ ။ ေရႊေပလႊာေပၚအထိ စာေရးနိုင္ေနၾကပါၿပီ ။
ျပည္ေမွာ္စာက ဦးခင္ဘရဲ့ကုန္းကို တူးေဖာ္ရာကေနၿပီး ေရႊျပားစစ္စစ္ေပၚမွာ ဘုရားစာ(ပ်ဴစာ) ေတြကို ေရးထားတာကို ေတြ႕ရွိခဲ့ၿပီး တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ ပ်ဴေတြရဲ့ ယဥ္ေက်းမွုအဆင့္အတန္း၊ဘာသာသာသနာ ကိုးကြယ္မွုအေနအထားကို ခန႔္မွန္းနိုင္ခဲ့ၾကတယ္ … ၊
” ပန္ထြာဘုရင္မေလးလည္း ေရႊခါးပတ္၊ေရႊႀကိဳး၊ေရႊသရဖူေတြ ဝတ္ဆင္ခဲ့မွာေပါ့ေနာ္ ေဖေဖ ”
” ဘုရင္ေတြတင္မက မွူးမတ္ေတြပါဝတ္ဆင္ခဲ့ၾကတာမို့ အနီးနားက ရြာေတြမွာ ေရႊစလြယ္ေတြ၊ေရႊနားေတာင္းေတြ၊ ေရႊအိုးေလးေတြ မၾကာခဏတူးေဖာ္ရရွိတဲ့ သတင္းေတြ ၾကားေနရတာေပါ့ သမီးရယ္ ”
” ပန္ထြာမင္းသမီးက ဘီလူးအႏြယ္မို့အရပ္ရွည္တယ္၊ သူ႔ဝိညဥ္ကို ျမင္ဖူးသူေတြေျပာစကားအရ အရပ္ ၇ ေပေလာက္ရွိတယ္တဲ့၊ မိန္းမျဖစ္ၿပီး အဲဒီေလာက္ ရွည္ပါ့မလား ေဖေဖ ”
” အင္း … ဗိႆနိုးၿမိဳ့ေဟာင္းရဲ့ တူးေဖာ္မွု တစ္ခုမွာ အရပ္ ၇ ေပေလာက္ရွိတဲ့ ရွားပါးမိန္းမ အရိုးစု တစ္ခုကိုတူးေဖာ္မိခဲ့ၾကတယ္၊ နယူးဂ်ာစီ အကူအညီနဲ႔ စမ္းသပ္ၾကည့္ရာမွာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္နီးပါး ရွိေနပီလို့ အေျဖေပးတယ္ ။
မီးသင့္ထားတဲ့ဘုရင္မအေဆာက္အဦးက မီးေသြးေတြကို အေမရိကန္နိုင္ငံသားမစၥတာပီးေကာ့ရဲ့အကူအညီနဲ႔ စမ္းသပ္စစ္ေဆးရာမွာလဲ ႏွစ္ေပါင္း ၁၈၀၀နဲ႔ ၂၃၀၀ ၾကားခန႔္မွန္းေပးတာကို သုံးသပ္ရင္ ပ်ဴဘုရင္မႀကီးရဲ့ အရိုးစုမ်ားလားဆိုတာရယ္၊ဘုရင္မရဲ့ နန္းေတာ္အစစ္ပါလားဆိုတာရယ္ေတြးၿပီး … လြမ္းေမာစရာႀကီးေပါ့သမီးရယ္..။
” ေပပင္ေတြကို ဘာလို့ႀကိမ္စာတိုက္ခဲ့တာလဲ ေဖေဖ၊ေနာက္မွ လြမ္းပါ၊အဲ့တာေလး အရင္ ေျဖပါဦး …”
လြမ္းဖို့ျပင္ေနဆဲမွာပဲ သမီးငယ္ရဲ့ စိတ္မရွည္သံေၾကာင့္ အေတြးေတြရပ္ၿပီး အတိုခ်ဳပ္ေျဖလိုက္ရပါတယ္ ….
ဒီလို သမီးရဲ့ …
” ဗိႆနိုးဇာတ္လမ္းကေတာ့ သမီးတို့သိၿပီးသားပဲေလ ၊ သေရေခတၱရာဘုရင္ ဒြတၱေဘာင္ဟာ ညီမဝမ္းကြဲေလးမို့ေရာ ၊အတိတ္က မိန္းမေတာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ပဌာန္းဆက္ေၾကာင့္ေကာဗိႆနိုးဘုရင္မ ပန္ထြာမင္းသမီးကိုအရမ္းကို ခ်စ္ျမတ္နိုးေတာ္မူသတဲ့ ။
ပန္ထြာမင္းသမီးေလးကေတာ့ ဒြတၱေဘာင္ဆိုတဲ့ ဘုရင္အကိုေတာ္ကို အသံၾကားတာနဲ႔တင္ ခါးခါးသည္းသည္း မုန္းတယ္တဲ့ ။
ဒါကလည္း သူ႔ရဲ့ အတိတ္ဘဝ ‘ေပြးမေလးဘဝ’ က ဆုေတာင္းေၾကာင့္ ခါးခါးသည္းသည္း မုန္းေနခဲ့ရတာပါ .. ။ဆု’ဆိုတာ လြယ္လြယ္မေတာင္းမိၾကဖို့ အေရးႀကီးတယ္ သမီးေရ ..”
” ေပြးမေလးက
ဘယ္လိုဆုေတာင္းခဲ့လို့ ဒီဘဝမွာ ခါးခါးသည္းသည္းမုန္းရတာေလး ေျပာျပဦးေနာ္ ” ” ဒီလိုပါ သမီးရယ္ …
ခုပဲေျပာျပပါ့မယ္.. ဇာတ္လမ္းေတြကိုဆက္စပ္မိေအာင္ပါ၊ အခ်ိဳ့ေတြက ဇာတ္လမ္းတစ္ခုခ်င္းစီေတာ့ သိၾကပါတယ္၊ဒါေပမယ့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ထဲ ဆိုတာေတာ့ မသိခဲ့ၾကတာ မ်ားတယ္ ။
ဒြတၱေဘာင္နဲ႔ ပန္ထြာတို့ဟာဒီေဂါတမဘုရားလက္ထက္မွာပဲ ျပည္ၿမိဳ့ရဲ့တစ္ဖက္ကမ္းက ‘ ဖိုးဦးေတာင္’မွာ ေပြးဖိုနဲ႔ေပြးမအျဖစ္ ခ်စ္ခင္စြာ ေနခဲ့ၾကဖူးတယ္။ဘုရားရွင္ဟာ ၁၀၃ ခုႏွစ္မွာ ဖိုးဦးေတာင္ကို ႂကြလာတယ္။
ဘုရားရွင္ႂကြလာမွာ ႀကိဳသိေနၾကတဲ့သူတို့ေမာင္ႏွံဟာ ကတိတစ္ခု ထားခဲ့ၾကသတဲ့။’ ဘုရားရွင္ႂကြလာရင္ ဘယ္သူအရင္ေတြ႕ေတြ႕ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ လာေခၚၾကဖို့ေပါ့ ။
ဒါေပမယ့္ ဘုရားရွင္ တကယ္ႂကြလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ေပြးဖိုက အရင္ဘုရားကို ဖူးေမၽွာ္ရၿပီး ေပြးမေလးကအစာရွာလြန္ေနလို့ ရွာလို့မေတြ႕ခဲ့ဘူးတဲ့ သမီးရယ္၊သူတကယ္ ရွာေလာက္ပါတယ္ ။
ေပြးမေလး ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္ကို ေျမက်စ္ဆုပ္ၿပီး လွူဌာန္းခဲ့ေၾကာင္း သာဓုေခၚဖို့ ေျပာေပမယ့္ မိန္းမဆိုတာ .. မိန္းမပဲေပါ့ သမီးရယ္ ..၊ေဖေဖလည္း ရွင္းမျပတတ္ပါဘူး ။
ေပါက္ကြဲတယ္ေပါ့ ။ယုတ္မာတယ္ေပါ့၊ ရိုင္းတယ္ေပါ့ ။ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္တယ္ေပါ့ ။လုံးဝ(လုံးဝ) မေၾကနပ္ဘူးေပါ့ ။ သူမလည္း အားက်မခံ ေျမက်စ္ဆုပ္ေလးကိုင္ၿပီး ဘုရားရွင္ဆီ အမွီလိုက္ ေဟာဟဲဆိုက္စြာနဲ႔ ဆုေတာင္းတယ္ေပါ့ ။
” ျဖစ္ေလရာဘဝမွာ ေဟာဒီေပြးဖိုနဲ႔လုံးဝ မေတြ႕ဆုံရပါေစနဲ႔ အရွင္ဘုရား”ေပါ့ ။ေပြးဖိုကလည္း အားက်မခံ ျပန္ဆုေတာင္းတယ္၊ ” သူျပဳသမၽွ ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေပြးမေလးနဲ႔ ဘဝဆက္တိုင္း ေပါင္းဆုံပါရေစ ဘုရား”ေပါ့ ။
ဒီဆုေတာင္းေတြေၾကာင့္ပဲ ခ်စ္သူ၊မုန္းသူ ၊ အခဲမေၾကသူေတြ အျဖစ္လူ႔ဘဝမွာ ျပန္လည္ဆုံေတြ႕ၾကေပမယ့္ တစ္ေယာက္က အခ်စ္ႀကီး ခ်စ္သူ၊တစိေယာက္က အမုန္းႀကီးမုန္းသူ ျဖစ္ေနရတာပါ သမီးေရ …။
” ထားပါေတာ့ သမီးရယ္ … ေပပင္ေတြအေၾကာင္း ဆက္ေျပာပါ့မယ္…၊ဒြတၱေဘာင္မင္းက ဘုန္းအာဏာ ႀကီးမားေတာ့ အနီးၿမိဳ့ေတြက အခြန္ဆက္သရတယ္၊ပန္ထြာဘုရင္မက မဆက္သဘူး၊အရမ္းမုန္းတာေရာ၊ရန္ပါယ္ေခ်ာင္းက ေရတံခါးေတြနဲ႔ သူ႔တပ္အင္အားကို ယုံၾကည္တာေရာ ပါမွာေပါ့ ။
အဲေတာ့ ဒြတၱေဘာင္မင္းက လာတိုက္တယ္၊ပန္ထြာဘုရင္မက ရန္သူတပ္ေတြလာတာျမင္ရင္ စည္တီးတယ္။
စည္တီးေတာ့ ေရႀကီးတယ္ေပါ့။ ရန္ပါယ္ေခ်ာင္းက ေရလုံးႀကီးေတြဟာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေအာ္သံႀကီးေတြေပးၿပီး ရန္သူတပ္ေတြကိုဝါးၿမိဳသြားတယ္၊ဒြတၱေဘာင္တပ္ေတြဟာ တပ္ပ်က္ၿပီး ျပန္ေျပးရတယ္ ။
ေရတံခါးေတြဟာ အတုလစည္ေတာ္အေပၚ တည္မွီေနေၾကာင္း သိတဲ့အခါသာသနာျပဳမင္းသမီးမွန္း သိတဲ့အတြက္ ဘုန္းႀကီးအတုလႊတ္ၿပီး စည္း႐ုံးလို့ စည္ႀကီးကို ေဖာက္ေစခဲ့တယ္။သေရေခတၱရာတပ္ေတြ ခ်ီလာခ်ိန္မွာ စည္အေပါက္ႀကီးၾကည့္လို့ပန္ထြာဘုရင္မဟာ အရွုံးႀကီး ရွုံးလို့အမုန္းႀကီးမုန္းခဲ့ရၿပီေလ…။
ထီးက်ိဳးစည္ေပါက္၊ မီးေလာင္ဖ်က္ဆီးခံရတဲ့ၿမိဳ့ပ်က္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ပန္ထြာရဲ့ရင္မွာ ဘယ္ေလာက္နာက်ည္းမုန္းတီးလိုက္မလဲဆိုတာ ခန႔္မွန္းနိုင္ပါတယ္သမီးရယ္ ”
” ႀကီးက်ယ္ခန္းနားတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးဆီကို ေျပာင္းေရြ႕စံျမန္းေစလိုတဲ့ေစတနာ၊ေမတၱာအျပည့္နဲ႔ ပင္ပမ္းခက္ခဲစြာ ႂကြခ်ီလာခဲ့ရတာပါ အမေတာ္” ဆိုၿပီး လက္ကမ္းေပမယ့္ အံ့ႀကိတ္လို့သာ လိုက္ပါသြားခဲ့ရပါတယ္။
” စည္တီးလို့ ေရႀကီးတယ္ဆိုတာကနတ္ေတြက လုပ္ေပးတာမဟုတ္ပါဘူးသမီးရဲ့ … ခုေခတ္သေဘာ ေျပာရရင္တယ္လီဖုန္းေပါ့ ။ ပင္မစည္ေတာ္ႀကီးကို တီးခတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ စည္သံၾကားနိုင္မယ့္ အကြာအေဝး အဆက္ဆက္မွာရွိတဲ့ ေရတံခါးေတြ အဆက္ဆက္က ၾကားၿပီး ေရတံခါးေတြ ဖြင့္ခ်နိုင္ခဲ့တာပါ ။
ေရတံခါးတိုင္းမွာ စည္ေတာ္ေတြတပ္ထားလို့ စည္သံၾကားနိုင္မယ့္အကြာအေဝးတိုင္းမွာ စည္သံၾကားတာနဲ႔ ေရတံခါးဖြင့္ ေနာက္တံခါးတစ္ခု ၾကားေအာင္ စည္ဆက္တီးနဲ႔ အခ်က္ေပးခဲ့ၾကတာပါ။မ်က္စိထဲ ျမင္တယ္မို့လား သမီးရယ္။အဲဒီေခတ္ တယ္လီဖုန္းေပါ့။
“ေတာ္လိုက္တာ ..အဲဒီေခတ္ ကတည္းက ဆည္ေရကိုသိုေလွာင္ထိန္းသိမ္း အသုံးခ်တတ္ခဲ့တာေပါ့ေနာ္ ေဖေဖ “” မွန္တယ္ သမီးေဖေဖေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့က အဲတာပါ သမီးရယ္ ”
” ေဒါသေတြနဲ႔အခဲမေၾကတဲ့ မင္းသမီးဟာ မင္းႀကီးကိုလုပ္ႀကံဖို့ပဲအျမဲ ႀကိဳးစားေနခဲ့တယ္ ..၊ အခြင့္သာခ်ိန္မွာ မသန႔္ရွင္းတဲ့’တဘက္’ကို ဆက္ကပ္ၿပီး ဘုန္းတံခိုးက်ဆင္းေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္ ။
ဒါေပမယ့္ အတိတ္ဘဝကစလို့ ခုခ်ိန္ထိခ်စ္ခဲ့ရသူပီပီ စိတ္မနာပဲ ဆက္ခ်စ္ေနခဲ့တယ္ ။တတိယမ်က္လုံးေခၚတဲ့ မ်က္ရွင္ေတာ္ကြယ္ၿပီး ဘုန္းကံလည္း နိမ့္က်သြားခဲ့တယ္။ပတ္ဝန္းက်င္ၿမိဳ့ေတြက အခြန္မဆက္ၾကေတာ့ဘူး ။(ဘုရင္ႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း အခြန္မဆက္သတဲ့ ၿမိဳ့ေတြကို လွည့္လည္ရင္းပုသိမ္ျမစ္ဝမွာ ေဖာင္ေတာ္ေမွာက္ၿပီး နတ္ရြာစံခဲ့ရတယ္ သမီးေရ …။)
တေန႔ေပါ့ …..
ခ်ဳပ္ပီးေျပာရရင္ အေအးထဲမွာအဆိပ္ခတ္ထားတာကို မင္းႀကီးသိသြားၿပီး ႏွမေတာ္အရင္ ေသာက္ျပပါလို့ ေတာင္းဆိုသတဲ့ ။
ပန္ထြာရဲ့ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ ေရာက္သြားခဲ့ၿပီ သမီးေရ၊သူေသရေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိသြားပီ၊အဆိပ္ခြက္ကိုင္ၿပီး ဆုေတာင္းၿပီေပါ့။
အဲဒီကာလမတိုင္ခင္တုန္းက..ပန္ထြာမင္းသမီးရဲ့ ဗိႆနိုးၿမိဳ့က ေပပင္ေတြကို ေပစာအတြက္ေရာ၊သာသနာအတြက္ပါ ဒြတၱေဘာင္မင္းႀကီးကအသုံးခ်ေနခဲ့တာကို ပန္ထြာက မေၾကနပ္ဖူး သမီးရယ္ ..။
ဗိႆနိုးဟာသေရေခတၱရာရဲ့ စာအုပ္စက္႐ုံႀကီးေပါ့ ။ တားဆီးလို့ မတတ္သာလို့သာရင္နာနာနဲ႔ သူ႔ေပပင္ေတာအုပ္ႀကီးကိုအသုံးခ်ခံခဲ့ရတာပါ။ေပသီးေတြနဲ႔ ပုတီးေတြ၊ နားေတာင္းေတြ ၊ဆြဲႀကိဳးေတြ လုပ္ေနတာကို ရင္နာနာနဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့ရတာပါ ။ေပပင္ဟာ သာသနာရဲ့ အသက္၊သာသနာရဲ့ ပုံရိပ္ ၊နိမိတ္အပင္အျဖစ္ အဲဒီအခ်ိန္က ေရႊနဲ႔ထပ္တူ တန္ဖိုးထားခဲ့ၾကတာပါ ။
ေတာင္တြင္းႀကီးမွာ ေပပင္ေလးပင္တၿပိဳင္နက္ေပါက္လာတာကို ” ေပေလးပင္ ရွင္ေလးပါး” ေပၚလိမ့္မယ္လို့အတိတ္နိမိတ္ ေကာက္ခဲ့ၾကတာ ဖတ္ဖူးတယ္မို့လား သမီးရယ္ “” သူ႔ဘုန္းကံေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ေပပင္ေတြနဲ႔ ေပသီးေတြကို သူအလြန္မုန္းတီးတဲ့ ဘုရင္က အဆင္သင့္သုံးစြဲေနတာကို သူမေၾကနပ္ဘူး ”
” ကၽြန္မသည္ ဒြတၱေဘာင္ဘုရင္အားဒီဘဝမွာျဖင့္ မသတ္နိုင္ေတာ့ၿပီ …
ေနာင္ဘဝ အဆက္ဆက္ လက္စားေခ်ခြင့္ ရရွိရပါလို၏ ဘုရား၊ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ၏ ကိုယ္ပြားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ေပပင္မ်ားအားလုံးသည္လည္း ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ လူျပန္ျဖစ္ခ်ိန္ေရာက္မွသာ အပင္မ်ားႀကီးပါေစ၊အသီးမ်ားလည္း သီးပါေစသတည္းလို့ ဘုရားေရွ႕မွာ ဆုေတာင္းတယ္”
သူ႔ရဲ့ၿမိဳ့ဖက္ကို လက္ညႇိုးထို့လို့ မာန္ပါပါနဲ႔ ” ငါလာမွသီး ၊ငါလာမွႀကီး” လို့ေအာ္ဟစ္ဆုေတာင္းတယ္၊ေနာက္ အဆိပ္ေရ အေအးခြက္ကို ေသာက္ၿပီး သူခ်စ္တဲ့ ဗိႆနိုးၿမိဳ့ေလးကို ခြဲခြာသြားလိုက္တာ ဒီေန႔အထိပါပဲ …ေပပင္ေတြ မႀကီးေသးသလို သူလည္း လူ႔ဘဝကို ျပန္ေရာက္ မလာေသးဘူးေပါ့ သမီးရယ္ … ”
အမုန္းဆိုတာ မေကာင္းပါဘူး သမီးရယ္ ၊ကိုယ့္အတြက္ေရာ တပါးသူအတြက္ပါ ပူေလာင္ၾကရပါတယ္ ။ဆုေတာင္းဆိုတာကလည္း လြဲမွားရင္ေၾကာက္စရာႀကီးမို့ လြယ္လြယ္ ဆုေတာင္းတာေတြ မလုပ္မိပါေစနဲ႔ သမီးေရ …။
ေစတနာအမွားဆိုတာလည္း ရွိတတ္တာမို့ အဆုံးစြန္မတိုင္ခင္ထိ စိတ္ရွည္သည္းခံၾကရမယ္…။အထင္လြဲမွားမွုေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတဲ့ သူတို့ႏွစ္ဦးရဲ့ ဘဝဟာ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဇာတ္သိမ္းၾကေလသတည္း လို့ နိဂုံးခ်ဳပ္သင့္ေပမယ္လည္း ဆုေတာင္းမွားခဲ့ၾကလို့ နိဂုံးမလွျဖစ္ခဲ့ၾကရတာပါ သမီးေရ … ။
ကၽြန္ေတာ္တို့ ဗိႆနိုးၿမိဳ့ေဟာင္းႀကီးက ထြက္လာေတာ့ ညေန ေမွာင္ရီရီျဖစ္ေနပါၿပီ … ။
မုဒ္ဦးႀကီးအထြက္မွာ လြမ္းဆြတ္စြာနဲ႔ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္ …။
ဝတ္႐ုံျဖဳနဲ႔ ပန္ထြာမင္းသမီးေလးကကၽြန္ေတာ္တို့ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ထြက္ၿပီး ႏွုတ္ဆက္ေနသေယာင္ …၊ေလအသင့္မွာ ဝတ္႐ုံျဖဴေလးနဲ႔ ဆံစေလးေတြက .. တလြင့္လြင့္ …။
ေနခဲ့ေပဦးေတာ့ ဗိႆနိုးေရ … ။ ။
( Crd; ဦးဝင္း ေဇာ္ဦး )
>>> Ah Lin Nge >>>
