ဆရာဖေမြင့်ရဲ့ …ဘေဘီလုံမှာ အချမ်းသာဆုံးပုဂ္ဂိုလ် စာအုပ်ထဲမှာ လူတစ်ယောက်အနေ နဲ့ ချမ်းသာချင်ရင် ပထမဆုံး လိုက်နာ ကျင့်သုံးရမဲ့ တစ်ချက်ရှိပါတယ်…
အဲ့တာဘာလဲဆိုတော့ …” ငါရတဲ့ဝင်ငွေရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသည် ငါ့အတွက်ကိုယ်ပိုင် ဥစ္စာဖြစ်စေရမည်တဲ့ ”
ကျွန်မတို့ဝင်ငွေက ကျွန်တော်တို့ကိုယ်ပိုင်ဟုတ်ပါရဲ့လား? …
စာထဲမှာညွှန်းဆိုထားတာကတော့ … မင်းအဝတ်ထည်တွေရဖို့ အပ်ချူပ်သမားကို ပိုက်ဆံမပေးရဘူးလား , ဖိနပ်စီးဖို့ ဖိနပ်ချူပ်သမားကို ငွေမပေးရဘူးလား , အဲ့လိုပဲ အစားသောက်တွေအတွက်ကော ဘေဘီလုံမြို့မှာ မင်းပိုက်ဆံကို မသုံးရဘူးလား , ပြီးခဲ့တဲ့လက ရတဲ့မင်းရဲ့ဝင်ငွေ ဘယ်နှစ်ပြားကျန်သလဲ , ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်လုံးက ရတဲ့ငွေကော ဘယ်မလဲ မရှိဘူးမို့လား , တကယ်တော့ မင်းကိုယ်မင်းကလွဲပြီးလူတစ်ကာကို ပိုက်ဆံတွေပေးနေခဲ့တာပါတဲ့ …
အဲ့လိုမဟုတ်ပဲ မင်းရလာတဲ့ ဝင်ငွေရဲ့ ဆယ်ပုံတစ်ပုံကို စုဆောင်းခဲ့မယ်ဆိုရင် ဆယ်နှစ်အတွင်းမှာ မင်းဟာ ဘယ်လောက်ချမ်းသာနေမလဲ ..??
” အဓိက ဒီစာပိုဒ်လေးရဲ့ ဆိုလိုရင်းဖြစ်တဲ့ ငါရတဲ့ဝင်ငွေရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဟာ ငါ့အတွက်ကိုယ်ပိုင် ဥစ္စာဖြစ်ရမည် “ ဆိုတာ ကိုယ်ဝင်ငွေတွေကို ဝင်သလောက်သုံးမပြစ်ပဲ ဆယ်ပုံတစ်ပုံလောက်ကို စုဆောင်းထားဖို့ပဲဖြစ်ပါတယ် …
အဲ့လို စုဆောင်းထားတဲ့ တစ်ဆင့်မှာပဲ မပြီးပဲ“ကိုယ်စုထားတဲ့ ငွေတိုင်းဟာ ကိုယ့်အတွက် အလုပ်လုပ်ပေးနိုင်မဲ့ ကျေးကျွန်တွေဖြစ်ရမယ် ”
တစ်နည်းအားဖြင့်စုဆောင်းရုံနဲ့မပြီးဘူး ပြန်လည်ရင်းနှီးပြီးခိုင်းစေရမယ် … အဲ့ကျေးကျွန်ငွေသားတွေကနေ တစ်ဆင့် နောက်ထပ် အစွယ်ဖွားသားသမီးတွေ မွေးနိုင်အောင် လုပ်ဆောင်ရမယ်တဲ့ …
မင်းဟာချမ်းသာချင်တဲ့လူဆိုရင် မင်းစုဆောင်းသမျှကို တိုးပွားအောင်လုပ်ရပါမယ်တဲ့ …
ဒါကြောင့် ချမ်းသာချင်တဲ့လူတစ်ယောက်အနေ နဲ့ ပထမဆုံး လိုက်နာကျင့်သုံးရမဲ့ အချက်ဟာ ကိုယ်ဝင်ငွေရဲ့ ဆယ်ပုံတစ်ပုံကို ကိုယ့်အတွက်ပြန်လည်စုဆောင်းဖို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ် …
ဆရာကြီးဖေမြင့်ရဲ့စာအုပ်ထဲမှကိုးကား၍
Photo- Original
zawgyi
ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ …ေဘဘီလုံမွာ အခ်မ္းသာဆုံးပုဂၢိဳလ္ စာအုပ္ထဲမွာ လူတစ္ေယာက္အေန နဲ႔ ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ ပထမဆုံး လိုက္နာ က်င့္သုံးရမဲ့ တစ္ခ်က္ရွိပါတယ္…
အဲ့တာဘာလဲဆိုေတာ့ …” ငါရတဲ့ဝင္ေငြရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းသည္ ငါ့အတြက္ကိုယ္ပိုင္ ဥစၥာျဖစ္ေစရမည္တဲ့ ”
ကြၽန္မတို႔ဝင္ေငြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုယ္ပိုင္ဟုတ္ပါရဲ႕လား? …
စာထဲမွာၫႊန္းဆိုထားတာကေတာ့ … မင္းအဝတ္ထည္ေတြရဖို႔ အပ္ခ်ဴပ္သမားကို ပိုက္ဆံမေပးရဘူးလား , ဖိနပ္စီးဖို႔ ဖိနပ္ခ်ဴပ္သမားကို ေငြမေပးရဘူးလား , အဲ့လိုပဲ အစားေသာက္ေတြအတြက္ေကာ ေဘဘီလုံၿမိဳ႕မွာ မင္းပိုက္ဆံကို မသုံးရဘူးလား , ၿပီးခဲ့တဲ့လက ရတဲ့မင္းရဲ႕ဝင္ေငြ ဘယ္ႏွစ္ျပားက်န္သလဲ , ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္လုံးက ရတဲ့ေငြေကာ ဘယ္မလဲ မရွိဘူးမို႔လား , တကယ္ေတာ့ မင္းကိုယ္မင္းကလြဲၿပီးလူတစ္ကာကို ပိုက္ဆံေတြေပးေနခဲ့တာပါတဲ့ …
အဲ့လိုမဟုတ္ပဲ မင္းရလာတဲ့ ဝင္ေငြရဲ႕ ဆယ္ပုံတစ္ပုံကို စုေဆာင္းခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွာ မင္းဟာ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာေနမလဲ ..??
” အဓိက ဒီစာပိုဒ္ေလးရဲ႕ ဆိုလိုရင္းျဖစ္တဲ့ ငါရတဲ့ဝင္ေငြရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းဟာ ငါ့အတြက္ကိုယ္ပိုင္ ဥစၥာျဖစ္ရမည္ “ ဆိုတာ ကိုယ္ဝင္ေငြေတြကို ဝင္သေလာက္သုံးမျပစ္ပဲ ဆယ္ပုံတစ္ပုံေလာက္ကို စုေဆာင္းထားဖို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္ …
အဲ့လို စုေဆာင္းထားတဲ့ တစ္ဆင့္မွာပဲ မၿပီးပဲ“ကိုယ္စုထားတဲ့ ေငြတိုင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးႏိုင္မဲ့ ေက်းကြၽန္ေတြျဖစ္ရမယ္ ”
တစ္နည္းအားျဖင့္စုေဆာင္း႐ုံနဲ႔မၿပီးဘူး ျပန္လည္ရင္းႏွီးၿပီးခိုင္းေစရမယ္ … အဲ့ေက်းကြၽန္ေငြသားေတြကေန တစ္ဆင့္ ေနာက္ထပ္ အစြယ္ဖြားသားသမီးေတြ ေမြးႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမယ္တဲ့ …
မင္းဟာခ်မ္းသာခ်င္တဲ့လူဆိုရင္ မင္းစုေဆာင္းသမွ်ကို တိုးပြားေအာင္လုပ္ရပါမယ္တဲ့ …
ဒါေၾကာင့္ ခ်မ္းသာခ်င္တဲ့လူတစ္ေယာက္အေန နဲ႔ ပထမဆုံး လိုက္နာက်င့္သုံးရမဲ့ အခ်က္ဟာ ကိုယ္ဝင္ေငြရဲ႕ ဆယ္ပုံတစ္ပုံကို ကိုယ့္အတြက္ျပန္လည္စုေဆာင္းဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ …
ဆရာႀကီးေဖျမင့္ရဲ႕စာအုပ္ထဲမွကိုးကား၍
Photo- Original
