“ဖင်အောက်ကရည်းစားစာ´´…

ဖင်အောက်ကရည်းစားစာ´´ ( ဟာသစဆုံး )

* နေထွဋ်နောင်ရေးသားသည်…….

နွဲ့ယမင်းတစ်ယောက်အလွန်ပျော်နေပါသည်… အကြောင်းမှာတော့ ရည်းစားစာတစ်စောင်ရရှိလာခဲ့သောကြောင့်ပင် ရှစ်တန်းလောက်ကတည်းက ရည်းစားစာရရှိခဲ့ဖူးသော်လဲ ယခုဆယ်တန်းနှစ်တွင်ရရှိလာသောရည်းစားစာက သူကျိတ်ခိုက်နေသော ကောင်ကလေးထံမှရည်းစားစာ……..

ပထမပိုဒ်တွင် ငယ်လေးဟုသောနာမ်စားကိုတွေ့တွေ့ချင်းပင်သူမကအလွန်ပျော်နေပါသည်… ထို့ကြောင့်လဲ ရေမွှေးနံ့သင်းနေသောစာအိပ်ကလေးကိုပင် အကြိမ်ကြိမ်နမ်းမွှေးနေမိလေတော့သည်…. သူမကဒုတိယအပိုဒ်ကိုထပ်ဖတ်ရန်ပြင်လိုက်ပါတော့သည်…. သို့သော် ဆက်ဖတ်ရန်မသင့်သည့်အခြေအနေကရုတ်တရက်ရောက်ရှိဖြစ်ပေါ်လာပါတော့သည်………..

“ဟဲ့ ယမင်းရေ အမေတစ်ယောက်လုံးရုံးကပြန်ရာက်လာတာတောင်ဆွဲခြင်းလေးလာဆွဲဖော်မရဘူး…´´………..

သူမကထရပ်ပြီးသွားဆွဲရန်ပြင်လိုက်စဉ်မှာပင် အမေဖြစ်သူက အိမ်ပေါ်ဝသို့ရောက်လာတော့မည့်ဖြစ်သောကြောင့် မတက်သာတော့ပဲ စာအိပ်ကို ဖင်အောက်သို့ထိုးသွင်းပြီးဝှက်ထားလိုက်ရပါတော့သည်…………

“သမီးလဲ အခုမှကျောင်းကပြန်ရောက်လာလို့အမောဖြေနေတာပါ မေမေရယ်…´´……….

“အမလေး မယ်ယမင်းရယ် ညည်းကငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့မောနေရတယ်လို့.. ကျုပ်အသက်ငါးဆယ်အရွယ်ကြီးမောဖို့လဲထားပါအုံးအေ…´´………..

နွဲ့ယမင်းက အမေနှင့်စကားပြောနေရင်း ဖင်အောင်တွင်အမြန်သွင်းထားလိုက်ရသည် စာကိုလက်နောက်ပြန်နှိုက်ပြီးထပ်သွင်းနေပါသည်…. ထိုကြောင့်် သူအမှုအယာကဖင်တကြွကြွလက်တပြင်ပြင်နှင့်………..

“ဟဲ့ ယမင်းရယ် ညည်းမလဲ ဖင်တကြွကြွဖင်ကုတ်လိုက်ခေါင်းကုတ်လိုက်နဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာတုန်း ငါနှယ်နော်… ကဲပါ အမေကိုရေသွားခပ်ပေးစမ်းပါ ရေဆာလွန်းလို့ပါ…´´………….

ယမင်းတစ်ယောက်ကြံရာမရဖြစ်နေလေပြီ… ထမရထိုင်မရအခြေအနေမျိူ း………

“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ… သြော် ဒါနဲ့မေမေတို့ရုံးက အန်တီစမ်းကြီးရော သက်သာရဲ့လားဟင်…´´………..

“အေး ကင်ဆာလားဘာလားတော့မသိဘူး နက်ဖြန်ဘိုင်အိုစီစစ်ထားတဲ့ အဖြေသိရမယ်တဲ့လေ…´´………..

“သနားပါတယ် မေမေရယ် ကင်ဆာဆိုရင် စောသက်ကြီးကိုဖြတ်ပစ်ရတော့မယ်နော်…´´………..

“ဘယ်ကစောသက်တုန်းဟဲ့ အမလေးညည်းနဲ့စကားပြောနေလို့မပီးသေးပါဘူးအေ.. အရေးထဲအိမ်သာကတက်ချင်လာပီဟဲ့…´´…………

ပြောပြောဆိုဆိုပင်ဒေါ်သူဇာက နောက်ဖေးချောင်သို့ပြေးဝင်သွားပါလေတော့သည်… ရေထမခပ်ရအောင်ကြံဆောင်ခဲ့သော ယမင်းအကြံအောင်အထမြောက်ခဲ့လေပြီ….. သို့သော် သူမကံကြမ္မာကဒီမျှနှင့်ပြီးမသွားခဲ့သေးပါ…………

“သမီးရေ ပြန်ရောက်နေတာကြာပီလား ဟောအဝတ်အစားတောင်မလဲရသေဘူးလား အဝတ်အစားလဲရေချိုးလေ သမီး…´´…………..

ဖင်အောက်လက်နှိုက်ရင်း စာသိမ်းရန်ကြံရွယ်နေသော ယမင်းကဖင်အောက်မှလက်ကို အယာအယာပြန်ထုပ်လိုက်ရပြီးအဖေဖြစ်သူကိုတုန့်ပြန်နှုတ်ဆက်နေရပါတော့သည်………….

“ဖေဖေ ရုံးကပြန်လာပီလား သမီးအတွက်ဘာပါလဲ…´´………..

“ဟိုဟာပါတယ် သမီးရေ ဟိုဟာလေ… မုန့်ဆီကြော်ပါတယ်သမီး လမ်းကြုံတာနဲ့ ဖေဖေလဲစားချင်မိတာနဲ မီးတို့အတွက်ပါပိုဝယ်လာခဲ့တယ်…´´………..

“ဟင် အီကြာကွေးတော့ဝယ်မလာဘူး သမီးကအီကြာကွေ့နဲ့လက်ဘက်ရည်သောက်ချင်တာပါဆို…´´………..

ပြောပြောဆိုဆိုဖခင်ဦးလှထွန်းက မောမောနှင့်အိမ်ရှေ့ကုလားထိုင်တွင်ဝင်ထိုင်ချလိုက်ပါတော့သည်………….

“ထလေ သမီးပြန်ရောက်တာ နဲနဲကြာနေပီမလား ရေချိုးတော့လေ…´´………….

“ဟိုလေ ဟိုနောက်ဖေးမှာ မေမေရေချိုးနေသေးလို့ပါ ဖေဖေရဲ့…´´………….

“ညည်းအမေဝမ်းသွားနေတာမလား တဘွတ်ဘွတ်ပါနေတဲ့အသံ ဖေဖေဒီကနေတောင်ကြားနေရတယ်…´´………..

“ဒီလိုပါဖေဖေရယ် မေမေက အီးပါပီးရင်ရေဆက်ချိုးမလို့တဲ့ သမီးရေဝင်ချိုးရင်ကြာတက်တယ်လေ အဲ့တာကြောင့်ပါ…´´………..

“ သြော် အေးအေး ဒီလိုဆိုရင်ဖေဖေအရင်ဝင်ချိုးလိုက်တာကောင်းပါတယ် ဖေဖေကမြန်တယ်လေ…´´………..

“ဟုတ် ကောင်းတာပေါ့ဖေဖေ ချိုးနင့်ပါ…´´………..

ဖခင်ဖြစ်သူနောက်ဖေးဝင်သွားတော့ ယမင်းတစ်ယောက်အားရဝမ်းသာနှင့် ရည်းစားစာကိုဖင်အောက်မှဆွဲထုပ်ရန်ကြံနေပါသည်…. သို့တိုင်အောင်သူမကံမလိုက်သေးပါ………..

“ညီမလေးရေ ကိုကြီးပြန်လာပီကွ…´´………..

“ဟာ ဒီနေ့ကိုကြီးပြန်လာတာစောတယ်နာ် ဒီနေ့သောက်ကြာနေ့ဆိုတော့ ညီမလေးက ကိုကြီးကိုမျှော်နေတာ…´´……….

“ဒီနေ့စောတယ်ညီမလေး ရော့ လာယူလေ ဒီမှာညီမလေးကြိုက်တဲ့အီကြာကွေး… လက်ဘက်ရည်တော့ ဒီဘက်လမ်းထိပ်က ရွှေခေါင်းပြောင်ဆိုင်မှာသွားဝယ်ပေးမယ်…´´……….

“ဝေး ဒါမှ ညလေး ကိုကြီး ပျော်တယ်ကွ…´´……….

ယမင်းကဖင်မကြွပဲ လက်များကိုလေထဲမြောက်ယမ်းရင်းဝမ်းသာအားရကြွေးကြော်နေပါသည်…………

“ကဲ လာယူလေ ညီမလေး ကိုကြီးအခုပဲသွားဝယ်လိုက်မယ်…´´…………

ယမင်းတစ်ယောက်ထရပ်ဖို့ အတော်လေးအကျပ်တွေ့နေလေပြီ…. ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမည်လဲပင်မသိတော့………..

“ဟို ဟိုလေ ကိုကြီးရေ ညလေးလေ ညလေး… ညလေးထမရလို့…´´………..

“ဟင်ဘာဖြစ်လို့လဲ ညလေး…´´………..

ထိုင်တော့မလို ထတော့မလိုဖြစ်နေသော ညီမဖြစ်သူကို အကိုကအံ့အောစွာကြည့်နေသလို ညီမဖြစ်သူကလဲ ဘာပြန်ဖြေရမလဲဟူတွေးရင်းအကြံအိုက်နေပါသည်…..နောက်ဆုံးတော့ ယမင်းတစ်ယောက်ပါးစပ်ထဲရှိရာသာပြောချလိုက်ပါသည်………….

“ည ညလေးလေ ညလေး ဟို ဟို လိပ်ခေါင်းဖြစ်နေလို့…´´………..

“ဟင် ဟုတ်လား အဲ့တာဆိုကုမှဖြစ်မှာပေါ့ မဖြစ်သေးပါဘူး ကိုကြီးတခါထဲလိပ်ခေါင်းပျောက်ဆေးဝယ်လာခဲ့မှပဲ… ဒါနဲ့မေကြီးရောဟင်…´´………….

“မေကြီးအိမ်သာထဲမှာ ကိုကြီး ဝမ်းချုပ်နေလို့နဲ့တူတယ် တော်တော်ကြာနေပီ…´´……….

“အေအေး ကိုကြီးကြည့်ကြပ်ဝယ်လာခဲ့မယ်နော်…´´…………

ကိုဇင်တစ်ယောက်ဆေးနှင့်လက်ဖက်ရည်ဝယ်ရန် အပြေးပြန်ထွက်သွားပါလေတော့သည်……. ယခုမှယမင်းက သက်ပြင်းကလေးချလိုက်နိင်ပါတော့သည်…….

မတက်နိင်တော့ပါ အကိုဖြစ်သူကို ကြည့်ကြပ်ဖြီးဖြန်းလိုက်ရလေပြီ…… ကိုကြီးထွက်သွားသည်နှင့် ယမင်းကဝမ်းသာအားရဖင်အောက်မှစာကိုဆွဲယူရန်ပြင်လိုက်ပါလေတော့သည်…………..

“တွေ့လားသမီးဖေဖေကမြန်တယ် မဟုတ်လား…´´…………

အသံကြောင့်သူမလန့်သွားမိသလို နောက်မှအဖေကိုတစ်ဆက်ထဲလှည့်ကြည့်လိုက်ပါသည်…………

“ဟုတ်တယ်နော် ဖေဖေရေချိုးတာ အီးတစ်ပေါက်ပဲကြာတယ် အဟင့်…´´…………

“ဒါပေါ့ သမီးရဲ့ လူဆိုတာအလုပ်ကိုမြန်မြန်ထက်ထက်လုပ်တက်ရတယ်… ဒါနဲ့ သမီးဖင်အောက်ထဲလက်ခုပြီး ဘာဖြစ်နေတာတုန်း…´´…………

“ဟို ဟိုလေ ကျောင်းမှာ စာတွေရေးရတာများလို့ လက်ညောင်းနေလို့ ဖင်အောက်ထဲဖိပြီး လက်ကိုနိပ်ပေးနေရတာပါ ဖေဖေရဲ့…´´…………

“ဖြစ်ရလေ သမီးရယ် ဒါဖြင့်လဲ ဖေဖေနိပ်ပေးပါ့မယ်… ကဲပေးပေး သမီးလက်ကိုပေး…´´……….

ပြောပြောဆိုဆိုဖခင်ဖြစ်သူက သမီးငယ်ဖြစ်သူ အနီးလာပြီးလက်ကိုဆွဲယူပြီးနိပ်ပေးရန်ပြင်နေပါတော့သည်… ယမင်းလဲ မတက်သာတော့ပဲ စာကိုအသာချန်ထားကာလက်ကိုပြန်ဆွဲထုပ်ပြီး အဖေကိုလက်ကမ်းပေးလိုက်ရပါတော့သည်…………

“အမယ် ကြည့်စမ်းပါအုံး ဒီသားအဖကဘယ်လိုတွေဖြစ်နေကြတာလဲ တယ်လဲအချစ်နလံထလို့… အဖေကလဲရုံးကရောက်မဆိုက် သမီးကိုနိပ်ပေးနေရတယ် ပြောပြောချင်ဘူး…´´……….

“သမီးက ကျောင်းမှာစာတွေရေးရတာများလို့ လက်တွေညောင်းနေရှာတာလေ မသူဇာရယ် ဖင်နဲ့တောင်ပြန်နိပ်နေရတယ် သမီးလေးကိုသနားလို့ပါကွ…´´……………

“ဘယ်လို ဘယ်လို ကိုလှထွန်း လက်ကိုဖင်နဲ့နိပ်တယ် ဟုတ်လား ကြားကြားဖူးပေါင်…´´………..

“ဟတ်ပါတယ်ဆို ငါစောစောကပဲ မင်းသမီးလက်ကိုဖင်နဲ့နိပ်နေတာ မျက်စိနဲ့တပ်အပ်မြင်တာ…´´………..

“အမလေး ဖြစ်မှဖြစ်ရလေအရပ်ကတို့ရယ် လက်ကိုဖင်နဲ့နိပ်တဲ့ သမီးနဲ့ ဖင်အောက်ကလက်ကိုယူနိပ်ပေးနေတဲ့ အဖေနဲ့ ပြောချင်ဘူးဟွန်…´´…………

“ကဲပါကွာ မင်းအိမ်သာတက်ပီးပီမလား ရေချိုးတော့လေကွာ ဟုတ်ပီလား…´´…………

“ဟုတ်ပါပီ ဟုတ်ပါပီ အမြင်ကပ်စရာသားအဖရယ်… ချိုးပါတော့မယ်… ဒါနဲ့ အကြီးကောင်နဲ့ အကြီးမလဲ ပြန်မလာကြသေးပါလား…´´……….

“ကိုကြီးကပြန်ရောက်နေပီမေမေ ဒီဘက်ထိပ်မှာ လက်ဖက်ရည်သွားပြန်ဝယ်နေတာ တံခါးဝမှာအီကြာကွေးထုပ်တောင်ချိတ်သွားတယ် အီကြာကွေးကကိုကြီးတို့အလုပ်နားကကောင်းလို့လေ … သမီးမှာထားတာ…´´………….

“သြော် ဒါတောင်ညည်းက အီကြာကွေးထုပ်ကို ထယူမထားဘူး ထိုင်ရာမထဖင်မကြွတမ်းခိုင်းနေတာ…´´…………

“ဟုတ်ပါဘူး မေကြီးရယ်သမီးကလေ ဟိုဟို…´´……….

မိခင်ဖြစ်သူက ယမင်းကိုမျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီးရေချိုးရန်နောက်ဖေးသို့ပြန်ဝင်သွားပါလေတော့သည်…. သို့သော်ဝမ်းကတစ်ဖန်ပြန်ရစ်လာနေသောကြောင့် အိမ်သာထဲသို့သာပြန်ဝင်သွားခဲ့ရပါတော့သည်…………

“ဟော ဟိုမှာ ကိုကြီးပြန်လာနေပီဖေဖေ…´´…………

“လာလာ အိမ်ပေါ်တက်သား ခနနားပြီးရင်ရေချိးလိုက်အုံး…´´…………

“ဟုတ် ဒါနဲ့မေကြီးရောဟင်…´´………….

“ရှိတယ်လေ အခုပဲ နောက်ဖေးဝင်သွားတာ ကိုကြီးရဲ့…´´………….

ဒီလိုနှင့်ယမင်းအကို ကိုဇင်တစ်ယောက်နောက်ဖေးသို့ လက်ဘက်ရည်ထုပ်နှင့်ဆေးထုပ်များကိုင်ပြီးဝင်သွားပါလေတော့သည်…………..

“အိမ်သာထဲမှာလား အမေရေ…´´……….

“အေး ဟုတ်တယ် သား… ပြန်လာပီလား…´´……….

“ဟုတ်တယ်မေမေ ဒီမှာအမေအတွက် လွယ်လွယ်ကူကူဖြစ်အောင်တောင်မှဝယ်လာခဲ့သေးတယ်…တံခါးလေး နဲနဲဟလိုက်မေမေ…´´…………..

ဒေါ်သူဇာလဲရုတ်တရက်ဘာကိုမှတော့နားမလည်ပါ… သာစဖြစ်သူစကားကြောင့်သာ အိမ်သာတံခါးကိုအနဲငယ်ဟပေးလိုက်တော့ လက်ထဲသို့ဝမ်းချူ ဘောလုံးကလေးများ ရောက်ရှိလာပါတော့သည်…………

“ဟဲ့ အကောင်ငဇင်… ဒါကဘာလုပ်တာလဲ ငါ့ကိုသေအောင်သတ်နေတာလား…´´…………

“ဟင်ဘာဖြစ်လို့လဲ အမေရဲ့…´´………..

“ငါရုံးကပြန်ရောက်လာထဲက အိမ်သာထဲကထွက်ရတယ်မရှိအောင် အီးပန်းနေတာ နင်ကအမေကိုထက်ပြီးဝမ်းချူ ဘောဝယ်လာပြီးတော့ သေအောင်သတ်နေတယ်ပေါ့လေ…´´………..

“အဲ့လိုလား မေမေရဲ့ ဟီးးး… သားကိုစောစောက ယမင်းကမေမေဝမ်းချုပ်နေတယ်ထင်တယ်ပြောလို့ ဝယ်လာပေးတာပါ မေမေရဲ့…´´………….

“အေးချုပ်မှန်းမသိ ပန်းမှန်းမသိတဲ့မောင်နှမ နင်တို့နဲ့တော့ခက်ပါတယ်ဟယ်…´´…………

“ဘွာတေးပါ မေမေရယ် ဘွာတေး…အဟီး´´…………

ခနနေတော့ ရေချိုးပြီးသွားသောသားနှင့် ဝမ်းသွားပြီးသွားသောအမေတို့ အိမ်ရှေ့သို့ တူတူလိုလိုပင်ပြန်ထွက်လာကြပါသည်…………

“ဟော မမပြန်လာပီ…´´………..

ယမင်းအော်သံကြောင့် အားလုံးကအိမ်ဝသို့လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်ကြစဉ် အကွက်ချောင်းနေသော ယမင်းက ဖင်အောက်မှစာကိုနှိုက်ပြီး သူမအခန်းတွင်းသို့ဝင်ပြေးပါလေတော့သည်…………

“အိမ်မှာလူစုံနေကြပီပဲ…´´……….

“ဟုတ်တယ် သမီးရေ ဒီနေ့ သမီးနောက်ကျတယ်နော်…´´………..

“ဟုတ်တယ် ဖေဖေရေ ရုံးကအပြန်သူငယ်ချင်းတွေက မုန့်သွားစားဖို့အတင်းခေါ်နေတာနဲ့ လိုက်သွားလိုက်ရလို့ပါ…´´………..

“အေးကေသီရေ ညည်းကလဲလမ်းသလားပြီးလမ်းဗိုလ်လုပ်နေ ညည်းညီမကလဲ အိမ်မှာလူတွေကိုထိုင်ရာမထခိုင်းပြီးဗိုလ်ကျနေနဲ့…´´…………

ပြောပြောဆိုဆိုဒေါ်သူဇာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ယမင်းကမရှိတော့ပါ…. အခန်းထဲသွားပြီးရည်းစားစာဖတ်နေလေပြီ…………

“သြော် ဒါနဲ့ မေမေရေ ညီမလေးရောဂါကို မပေါ့ကြနဲ့နော်…´´………..

“ဟဲ့ ဘာပြောတာတုန်းငဇင်ရဲ့ နင့်ညီမကဘာဖြစ်နေလို့တုန်း…´´………..

“လိပ်ခေါင်းလေ မေမေလိပ်ခေါင်းဖြစ်နေတာ သူ့မေမေကိုမပြောဘူး… အင်းလေမေမေကတချိန်လုံးဆူပူနေတော့ သူလဲဘယ်ပြောချင်ပါ့မလဲ…´´…………

“ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ ယမင်းရဲ့ ဖင်မှာလိပ်ခေါင်းဖြစ်တာ အမေကိုမပြောပဲ အကိုကိုပြောရတယ်လို့ ဒီဟာမလေးကတော့…´´…………

“ကဲ ဒါဆိုသားဇော်ကြီးတို့အိမ်ခနသွားလိုက်အုံးမယ် သူ့ကိုပြောစရာလေးရှိလို့…´´………..

“အေးအေး ထမင်းစားချိန်အမှီပြန်လာခဲ့နော်သား ဖေဖေတို့စောင့်နေမယ်…´´………….

အခန်းထဲတွင်တော့ ယမင်းတစ်ယောက် သူကျိတ်ကြွေနေသော ထက်မြတ်၏ရည်းစားစာကိုဖတ်ရင်းပျော်မဆုံးဖြစ်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင်လှန်လိုက်မှောက်လိုက် ဝမ်းသာလုံးဆို့နေပါသည်………….

“အမယ် သူကနော်ဇွတ်ပဲ ငါ့ကိုလက်ခံနိင်တယ်ဆိုရင် ည ၇ နာရီမှာ ဇီဇဝါ အအေးဆိုင်ကိုခဏလာတွေ့ပါနော်တဲ့…မျက်နှာလေးမြင်ခွင့်ရပါရစေတဲ့သူကပြောတက်လိုက်တာ… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာနော် ခိခိ…´´…………..

ယမင်းနာရီကြည့်တော့ခြောက်နာရီထိုးနေပြီ.. သို့ဖြင့် သူမလည်းစာကိုဝှက်ကာ ရေချိုးခန်းသို့အသော့နှင်ပါလေတော့သည်…… သူမရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့ သူမမျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီးအကဲခတ်နေကြသော အမေနဲ့အမကိုတွေ့လိုက်ရပါတော့သည်…. သူမစိတ်ထဲတွင် အံ့အောသွားမိသလိုထူးလဲထူးဆန်းနေပါသည်… စာကိုများမြင်သွားလို့များလားဟုလဲစိတ်ထဲမှမလုံတော့ပါ….. ဒါပေမဲ့ အအေးဆိုင်ကိုစိတ်ရောက်နေတဲ့ ယမင်းကအမေနဲ့ အမကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်ရင်း သူမအခန်းထဲသို့ အဝတ်လဲရန်ဝင်ဖို့ပြင်နေပါတော့သည်…………..

“ယမင်းရေ လာစမ်းမေမေတို့ဆီကို…´´……….

“ဘာလုပ်မလို့လဲ မေမေရဲ့ သမီးလမ်းထိပ်က သဇင်တို့ဆီမှာ စာခနသွားလုပ်မလို့ဟာကို…´´……….

“ဘယ်မှမသွားရဘူး ယမင်း စာလုပ်ချင်ရင် သဇင့်ကိုအိမ်ကိုခေါ်လိုက်…ဒီလိုရောဂါကြီးနဲ့များ လမ်းသလားချင်နေသေးတယ်… လာမေမေ့အခန်းထဲလာခဲ့ ညည်းဖင်ကိုလိပ်ခေါင်းဆေးလူးရမယ်…´´………….

“ရှင်…´´ …………..

ယမင်းတစ်ယောက်ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားရပါလေတော့သည်…………..!

ရယ်နိင်ကြစေသား……..

Written by – နေထွဋ်နောင်..

Zawgyi

“ဖင္ေအာက္ကရည္းစားစာ´´ ( ဟာသစဆံုး )

ႏြဲ႕ယ

“ဖင်အောက်ကရည်းစားစာ´´ ( ဟာသစဆုံး )

နွဲ့ယမင်းတစ်ယောက်အလွန်ပျော်နေပါသည်… အကြောင်းမှာတော့ ရည်းစားစာတစ်စောင်ရရှိလာခဲ့သောကြောင့်ပင် ရှစ်တန်းလောက်ကတည်းက ရည်းစားစာရရှိခဲ့ဖူးသော်လဲ ယခုဆယ်တန်းနှစ်တွင်ရရှိလာသောရည်းစားစာက သူကျိတ်ခိုက်နေသော ကောင်ကလေးထံမှရည်းစားစာ……..

ပထမပိုဒ်တွင် ငယ်လေးဟုသောနာမ်စားကိုတွေ့တွေ့ချင်းပင်သူမကအလွန်ပျော်နေပါသည်… ထို့ကြောင့်လဲ ရေမွှေးနံ့သင်းနေသောစာအိပ်ကလေးကိုပင် အကြိမ်ကြိမ်နမ်းမွှေးနေမိလေတော့သည်…. သူမကဒုတိယအပိုဒ်ကိုထပ်ဖတ်ရန်ပြင်လိုက်ပါတော့သည်…. သို့သော် ဆက်ဖတ်ရန်မသင့်သည့်အခြေအနေကရုတ်တရက်ရောက်ရှိဖြစ်ပေါ်လာပါတော့သည်………..

“ဟဲ့ ယမင်းရေ အမေတစ်ယောက်လုံးရုံးကပြန်ရာက်လာတာတောင်ဆွဲခြင်းလေးလာဆွဲဖော်မရဘူး…´´………..

သူမကထရပ်ပြီးသွားဆွဲရန်ပြင်လိုက်စဉ်မှာပင် အမေဖြစ်သူက အိမ်ပေါ်ဝသို့ရောက်လာတော့မည့်ဖြစ်သောကြောင့် မတက်သာတော့ပဲ စာအိပ်ကို ဖင်အောက်သို့ထိုးသွင်းပြီးဝှက်ထားလိုက်ရပါတော့သည်…………

“သမီးလဲ အခုမှကျောင်းကပြန်ရောက်လာလို့အမောဖြေနေတာပါ မေမေရယ်…´´……….

“အမလေး မယ်ယမင်းရယ် ညည်းကငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့မောနေရတယ်လို့.. ကျုပ်အသက်ငါးဆယ်အရွယ်ကြီးမောဖို့လဲထားပါအုံးအေ…´´………..

နွဲ့ယမင်းက အမေနှင့်စကားပြောနေရင်း ဖင်အောင်တွင်အမြန်သွင်းထားလိုက်ရသည် စာကိုလက်နောက်ပြန်နှိုက်ပြီးထပ်သွင်းနေပါသည်…. ထိုကြောင့်် သူအမှုအယာကဖင်တကြွကြွလက်တပြင်ပြင်နှင့်………..

“ဟဲ့ ယမင်းရယ် ညည်းမလဲ ဖင်တကြွကြွဖင်ကုတ်လိုက်ခေါင်းကုတ်လိုက်နဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာတုန်း ငါနှယ်နော်… ကဲပါ အမေကိုရေသွားခပ်ပေးစမ်းပါ ရေဆာလွန်းလို့ပါ…´´………….

ယမင်းတစ်ယောက်ကြံရာမရဖြစ်နေလေပြီ… ထမရထိုင်မရအခြေအနေမျိူ း………

“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ… သြော် ဒါနဲ့မေမေတို့ရုံးက အန်တီစမ်းကြီးရော သက်သာရဲ့လားဟင်…´´………..

“အေး ကင်ဆာလားဘာလားတော့မသိဘူး နက်ဖြန်ဘိုင်အိုစီစစ်ထားတဲ့ အဖြေသိရမယ်တဲ့လေ…´´………..

“သနားပါတယ် မေမေရယ် ကင်ဆာဆိုရင် စောသက်ကြီးကိုဖြတ်ပစ်ရတော့မယ်နော်…´´………..

“ဘယ်ကစောသက်တုန်းဟဲ့ အမလေးညည်းနဲ့စကားပြောနေလို့မပီးသေးပါဘူးအေ.. အရေးထဲအိမ်သာကတက်ချင်လာပီဟဲ့…´´…………

ပြောပြောဆိုဆိုပင်ဒေါ်သူဇာက နောက်ဖေးချောင်သို့ပြေးဝင်သွားပါလေတော့သည်… ရေထမခပ်ရအောင်ကြံဆောင်ခဲ့သော ယမင်းအကြံအောင်အထမြောက်ခဲ့လေပြီ….. သို့သော် သူမကံကြမ္မာကဒီမျှနှင့်ပြီးမသွားခဲ့သေးပါ…………

“သမီးရေ ပြန်ရောက်နေတာကြာပီလား ဟောအဝတ်အစားတောင်မလဲရသေဘူးလား အဝတ်အစားလဲရေချိုးလေ သမီး…´´…………..

ဖင်အောက်လက်နှိုက်ရင်း စာသိမ်းရန်ကြံရွယ်နေသော ယမင်းကဖင်အောက်မှလက်ကို အယာအယာပြန်ထုပ်လိုက်ရပြီးအဖေဖြစ်သူကိုတုန့်ပြန်နှုတ်ဆက်နေရပါတော့သည်………….

“ဖေဖေ ရုံးကပြန်လာပီလား သမီးအတွက်ဘာပါလဲ…´´………..

“ဟိုဟာပါတယ် သမီးရေ ဟိုဟာလေ… မုန့်ဆီကြော်ပါတယ်သမီး လမ်းကြုံတာနဲ့ ဖေဖေလဲစားချင်မိတာနဲ မီးတို့အတွက်ပါပိုဝယ်လာခဲ့တယ်…´´………..

“ဟင် အီကြာကွေးတော့ဝယ်မလာဘူး သမီးကအီကြာကွေ့နဲ့လက်ဘက်ရည်သောက်ချင်တာပါဆို…´´………..

ပြောပြောဆိုဆိုဖခင်ဦးလှထွန်းက မောမောနှင့်အိမ်ရှေ့ကုလားထိုင်တွင်ဝင်ထိုင်ချလိုက်ပါတော့သည်………….

“ထလေ သမီးပြန်ရောက်တာ နဲနဲကြာနေပီမလား ရေချိုးတော့လေ…´´………….

“ဟိုလေ ဟိုနောက်ဖေးမှာ မေမေရေချိုးနေသေးလို့ပါ ဖေဖေရဲ့…´´………….

“ညည်းအမေဝမ်းသွားနေတာမလား တဘွတ်ဘွတ်ပါနေတဲ့အသံ ဖေဖေဒီကနေတောင်ကြားနေရတယ်…´´………..

“ဒီလိုပါဖေဖေရယ် မေမေက အီးပါပီးရင်ရေဆက်ချိုးမလို့တဲ့ သမီးရေဝင်ချိုးရင်ကြာတက်တယ်လေ အဲ့တာကြောင့်ပါ…´´………..

“ သြော် အေးအေး ဒီလိုဆိုရင်ဖေဖေအရင်ဝင်ချိုးလိုက်တာကောင်းပါတယ် ဖေဖေကမြန်တယ်လေ…´´………..

“ဟုတ် ကောင်းတာပေါ့ဖေဖေ ချိုးနင့်ပါ…´´………..

ဖခင်ဖြစ်သူနောက်ဖေးဝင်သွားတော့ ယမင်းတစ်ယောက်အားရဝမ်းသာနှင့် ရည်းစားစာကိုဖင်အောက်မှဆွဲထုပ်ရန်ကြံနေပါသည်…. သို့တိုင်အောင်သူမကံမလိုက်သေးပါ………..

“ညီမလေးရေ ကိုကြီးပြန်လာပီကွ…´´………..

“ဟာ ဒီနေ့ကိုကြီးပြန်လာတာစောတယ်နာ် ဒီနေ့သောက်ကြာနေ့ဆိုတော့ ညီမလေးက ကိုကြီးကိုမျှော်နေတာ…´´……….

“ဒီနေ့စောတယ်ညီမလေး ရော့ လာယူလေ ဒီမှာညီမလေးကြိုက်တဲ့အီကြာကွေး… လက်ဘက်ရည်တော့ ဒီဘက်လမ်းထိပ်က ရွှေခေါင်းပြောင်ဆိုင်မှာသွားဝယ်ပေးမယ်…´´……….

“ဝေး ဒါမှ ညလေး ကိုကြီး ပျော်တယ်ကွ…´´……….

ယမင်းကဖင်မကြွပဲ လက်များကိုလေထဲမြောက်ယမ်းရင်းဝမ်းသာအားရကြွေးကြော်နေပါသည်…………

“ကဲ လာယူလေ ညီမလေး ကိုကြီးအခုပဲသွားဝယ်လိုက်မယ်…´´…………

ယမင်းတစ်ယောက်ထရပ်ဖို့ အတော်လေးအကျပ်တွေ့နေလေပြီ…. ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမည်လဲပင်မသိတော့………..

“ဟို ဟိုလေ ကိုကြီးရေ ညလေးလေ ညလေး… ညလေးထမရလို့…´´………..

“ဟင်ဘာဖြစ်လို့လဲ ညလေး…´´………..

ထိုင်တော့မလို ထတော့မလိုဖြစ်နေသော ညီမဖြစ်သူကို အကိုကအံ့အောစွာကြည့်နေသလို ညီမဖြစ်သူကလဲ ဘာပြန်ဖြေရမလဲဟူတွေးရင်းအကြံအိုက်နေပါသည်…..နောက်ဆုံးတော့ ယမင်းတစ်ယောက်ပါးစပ်ထဲရှိရာသာပြောချလိုက်ပါသည်………….

“ည ညလေးလေ ညလေး ဟို ဟို လိပ်ခေါင်းဖြစ်နေလို့…´´………..

“ဟင် ဟုတ်လား အဲ့တာဆိုကုမှဖြစ်မှာပေါ့ မဖြစ်သေးပါဘူး ကိုကြီးတခါထဲလိပ်ခေါင်းပျောက်ဆေးဝယ်လာခဲ့မှပဲ… ဒါနဲ့မေကြီးရောဟင်…´´………….

“မေကြီးအိမ်သာထဲမှာ ကိုကြီး ဝမ်းချုပ်နေလို့နဲ့တူတယ် တော်တော်ကြာနေပီ…´´……….

“အေအေး ကိုကြီးကြည့်ကြပ်ဝယ်လာခဲ့မယ်နော်…´´…………

ကိုဇင်တစ်ယောက်ဆေးနှင့်လက်ဖက်ရည်ဝယ်ရန် အပြေးပြန်ထွက်သွားပါလေတော့သည်……. ယခုမှယမင်းက သက်ပြင်းကလေးချလိုက်နိင်ပါတော့သည်…….

မတက်နိင်တော့ပါ အကိုဖြစ်သူကို ကြည့်ကြပ်ဖြီးဖြန်းလိုက်ရလေပြီ…… ကိုကြီးထွက်သွားသည်နှင့် ယမင်းကဝမ်းသာအားရဖင်အောက်မှစာကိုဆွဲယူရန်ပြင်လိုက်ပါလေတော့သည်…………..

“တွေ့လားသမီးဖေဖေကမြန်တယ် မဟုတ်လား…´´…………

အသံကြောင့်သူမလန့်သွားမိသလို နောက်မှအဖေကိုတစ်ဆက်ထဲလှည့်ကြည့်လိုက်ပါသည်…………

“ဟုတ်တယ်နော် ဖေဖေရေချိုးတာ အီးတစ်ပေါက်ပဲကြာတယ် အဟင့်…´´…………

“ဒါပေါ့ သမီးရဲ့ လူဆိုတာအလုပ်ကိုမြန်မြန်ထက်ထက်လုပ်တက်ရတယ်… ဒါနဲ့ သမီးဖင်အောက်ထဲလက်ခုပြီး ဘာဖြစ်နေတာတုန်း…´´…………

“ဟို ဟိုလေ ကျောင်းမှာ စာတွေရေးရတာများလို့ လက်ညောင်းနေလို့ ဖင်အောက်ထဲဖိပြီး လက်ကိုနိပ်ပေးနေရတာပါ ဖေဖေရဲ့…´´…………

“ဖြစ်ရလေ သမီးရယ် ဒါဖြင့်လဲ ဖေဖေနိပ်ပေးပါ့မယ်… ကဲပေးပေး သမီးလက်ကိုပေး…´´……….

ပြောပြောဆိုဆိုဖခင်ဖြစ်သူက သမီးငယ်ဖြစ်သူ အနီးလာပြီးလက်ကိုဆွဲယူပြီးနိပ်ပေးရန်ပြင်နေပါတော့သည်… ယမင်းလဲ မတက်သာတော့ပဲ စာကိုအသာချန်ထားကာလက်ကိုပြန်ဆွဲထုပ်ပြီး အဖေကိုလက်ကမ်းပေးလိုက်ရပါတော့သည်…………

“အမယ် ကြည့်စမ်းပါအုံး ဒီသားအဖကဘယ်လိုတွေဖြစ်နေကြတာလဲ တယ်လဲအချစ်နလံထလို့… အဖေကလဲရုံးကရောက်မဆိုက် သမီးကိုနိပ်ပေးနေရတယ် ပြောပြောချင်ဘူး…´´……….

“သမီးက ကျောင်းမှာစာတွေရေးရတာများလို့ လက်တွေညောင်းနေရှာတာလေ မသူဇာရယ် ဖင်နဲ့တောင်ပြန်နိပ်နေရတယ် သမီးလေးကိုသနားလို့ပါကွ…´´……………

“ဘယ်လို ဘယ်လို ကိုလှထွန်း လက်ကိုဖင်နဲ့နိပ်တယ် ဟုတ်လား ကြားကြားဖူးပေါင်…´´………..

“ဟတ်ပါတယ်ဆို ငါစောစောကပဲ မင်းသမီးလက်ကိုဖင်နဲ့နိပ်နေတာ မျက်စိနဲ့တပ်အပ်မြင်တာ…´´………..

“အမလေး ဖြစ်မှဖြစ်ရလေအရပ်ကတို့ရယ် လက်ကိုဖင်နဲ့နိပ်တဲ့ သမီးနဲ့ ဖင်အောက်ကလက်ကိုယူနိပ်ပေးနေတဲ့ အဖေနဲ့ ပြောချင်ဘူးဟွန်…´´…………

“ကဲပါကွာ မင်းအိမ်သာတက်ပီးပီမလား ရေချိုးတော့လေကွာ ဟုတ်ပီလား…´´…………

“ဟုတ်ပါပီ ဟုတ်ပါပီ အမြင်ကပ်စရာသားအဖရယ်… ချိုးပါတော့မယ်… ဒါနဲ့ အကြီးကောင်နဲ့ အကြီးမလဲ ပြန်မလာကြသေးပါလား…´´……….

“ကိုကြီးကပြန်ရောက်နေပီမေမေ ဒီဘက်ထိပ်မှာ လက်ဖက်ရည်သွားပြန်ဝယ်နေတာ တံခါးဝမှာအီကြာကွေးထုပ်တောင်ချိတ်သွားတယ် အီကြာကွေးကကိုကြီးတို့အလုပ်နားကကောင်းလို့လေ … သမီးမှာထားတာ…´´………….

“သြော် ဒါတောင်ညည်းက အီကြာကွေးထုပ်ကို ထယူမထားဘူး ထိုင်ရာမထဖင်မကြွတမ်းခိုင်းနေတာ…´´…………

“ဟုတ်ပါဘူး မေကြီးရယ်သမီးကလေ ဟိုဟို…´´……….

မိခင်ဖြစ်သူက ယမင်းကိုမျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီးရေချိုးရန်နောက်ဖေးသို့ပြန်ဝင်သွားပါလေတော့သည်…. သို့သော်ဝမ်းကတစ်ဖန်ပြန်ရစ်လာနေသောကြောင့် အိမ်သာထဲသို့သာပြန်ဝင်သွားခဲ့ရပါတော့သည်…………

“ဟော ဟိုမှာ ကိုကြီးပြန်လာနေပီဖေဖေ…´´…………

“လာလာ အိမ်ပေါ်တက်သား ခနနားပြီးရင်ရေချိးလိုက်အုံး…´´…………

“ဟုတ် ဒါနဲ့မေကြီးရောဟင်…´´………….

“ရှိတယ်လေ အခုပဲ နောက်ဖေးဝင်သွားတာ ကိုကြီးရဲ့…´´………….

ဒီလိုနှင့်ယမင်းအကို ကိုဇင်တစ်ယောက်နောက်ဖေးသို့ လက်ဘက်ရည်ထုပ်နှင့်ဆေးထုပ်များကိုင်ပြီးဝင်သွားပါလေတော့သည်…………..

“အိမ်သာထဲမှာလား အမေရေ…´´……….

“အေး ဟုတ်တယ် သား… ပြန်လာပီလား…´´……….

“ဟုတ်တယ်မေမေ ဒီမှာအမေအတွက် လွယ်လွယ်ကူကူဖြစ်အောင်တောင်မှဝယ်လာခဲ့သေးတယ်…တံခါးလေး နဲနဲဟလိုက်မေမေ…´´…………..

ဒေါ်သူဇာလဲရုတ်တရက်ဘာကိုမှတော့နားမလည်ပါ… သာစဖြစ်သူစကားကြောင့်သာ အိမ်သာတံခါးကိုအနဲငယ်ဟပေးလိုက်တော့ လက်ထဲသို့ဝမ်းချူ ဘောလုံးကလေးများ ရောက်ရှိလာပါတော့သည်…………

“ဟဲ့ အကောင်ငဇင်… ဒါကဘာလုပ်တာလဲ ငါ့ကိုသေအောင်သတ်နေတာလား…´´…………

“ဟင်ဘာဖြစ်လို့လဲ အမေရဲ့…´´………..

“ငါရုံးကပြန်ရောက်လာထဲက အိမ်သာထဲကထွက်ရတယ်မရှိအောင် အီးပန်းနေတာ နင်ကအမေကိုထက်ပြီးဝမ်းချူ ဘောဝယ်လာပြီးတော့ သေအောင်သတ်နေတယ်ပေါ့လေ…´´………..

“အဲ့လိုလား မေမေရဲ့ ဟီးးး… သားကိုစောစောက ယမင်းကမေမေဝမ်းချုပ်နေတယ်ထင်တယ်ပြောလို့ ဝယ်လာပေးတာပါ မေမေရဲ့…´´………….

“အေးချုပ်မှန်းမသိ ပန်းမှန်းမသိတဲ့မောင်နှမ နင်တို့နဲ့တော့ခက်ပါတယ်ဟယ်…´´…………

“ဘွာတေးပါ မေမေရယ် ဘွာတေး…အဟီး´´…………

ခနနေတော့ ရေချိုးပြီးသွားသောသားနှင့် ဝမ်းသွားပြီးသွားသောအမေတို့ အိမ်ရှေ့သို့ တူတူလိုလိုပင်ပြန်ထွက်လာကြပါသည်…………

“ဟော မမပြန်လာပီ…´´………..

ယမင်းအော်သံကြောင့် အားလုံးကအိမ်ဝသို့လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်ကြစဉ် အကွက်ချောင်းနေသော ယမင်းက ဖင်အောက်မှစာကိုနှိုက်ပြီး သူမအခန်းတွင်းသို့ဝင်ပြေးပါလေတော့သည်…………

“အိမ်မှာလူစုံနေကြပီပဲ…´´……….

“ဟုတ်တယ် သမီးရေ ဒီနေ့ သမီးနောက်ကျတယ်နော်…´´………..

“ဟုတ်တယ် ဖေဖေရေ ရုံးကအပြန်သူငယ်ချင်းတွေက မုန့်သွားစားဖို့အတင်းခေါ်နေတာနဲ့ လိုက်သွားလိုက်ရလို့ပါ…´´………..

“အေးကေသီရေ ညည်းကလဲလမ်းသလားပြီးလမ်းဗိုလ်လုပ်နေ ညည်းညီမကလဲ အိမ်မှာလူတွေကိုထိုင်ရာမထခိုင်းပြီးဗိုလ်ကျနေနဲ့…´´…………

ပြောပြောဆိုဆိုဒေါ်သူဇာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ယမင်းကမရှိတော့ပါ…. အခန်းထဲသွားပြီးရည်းစားစာဖတ်နေလေပြီ…………

“သြော် ဒါနဲ့ မေမေရေ ညီမလေးရောဂါကို မပေါ့ကြနဲ့နော်…´´………..

“ဟဲ့ ဘာပြောတာတုန်းငဇင်ရဲ့ နင့်ညီမကဘာဖြစ်နေလို့တုန်း…´´………..

“လိပ်ခေါင်းလေ မေမေလိပ်ခေါင်းဖြစ်နေတာ သူ့မေမေကိုမပြောဘူး… အင်းလေမေမေကတချိန်လုံးဆူပူနေတော့ သူလဲဘယ်ပြောချင်ပါ့မလဲ…´´…………

“ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေ ယမင်းရဲ့ ဖင်မှာလိပ်ခေါင်းဖြစ်တာ အမေကိုမပြောပဲ အကိုကိုပြောရတယ်လို့ ဒီဟာမလေးကတော့…´´…………

“ကဲ ဒါဆိုသားဇော်ကြီးတို့အိမ်ခနသွားလိုက်အုံးမယ် သူ့ကိုပြောစရာလေးရှိလို့…´´………..

“အေးအေး ထမင်းစားချိန်အမှီပြန်လာခဲ့နော်သား ဖေဖေတို့စောင့်နေမယ်…´´………….

အခန်းထဲတွင်တော့ ယမင်းတစ်ယောက် သူကျိတ်ကြွေနေသော ထက်မြတ်၏ရည်းစားစာကိုဖတ်ရင်းပျော်မဆုံးဖြစ်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင်လှန်လိုက်မှောက်လိုက် ဝမ်းသာလုံးဆို့နေပါသည်………….

“အမယ် သူကနော်ဇွတ်ပဲ ငါ့ကိုလက်ခံနိင်တယ်ဆိုရင် ည ၇ နာရီမှာ ဇီဇဝါ အအေးဆိုင်ကိုခဏလာတွေ့ပါနော်တဲ့…မျက်နှာလေးမြင်ခွင့်ရပါရစေတဲ့သူကပြောတက်လိုက်တာ… ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာနော် ခိခိ…´´…………..

ယမင်းနာရီကြည့်တော့ခြောက်နာရီထိုးနေပြီ.. သို့ဖြင့် သူမလည်းစာကိုဝှက်ကာ ရေချိုးခန်းသို့အသော့နှင်ပါလေတော့သည်…… သူမရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတော့ သူမမျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီးအကဲခတ်နေကြသော အမေနဲ့အမကိုတွေ့လိုက်ရပါတော့သည်…. သူမစိတ်ထဲတွင် အံ့အောသွားမိသလိုထူးလဲထူးဆန်းနေပါသည်… စာကိုများမြင်သွားလို့များလားဟုလဲစိတ်ထဲမှမလုံတော့ပါ….. ဒါပေမဲ့ အအေးဆိုင်ကိုစိတ်ရောက်နေတဲ့ ယမင်းကအမေနဲ့ အမကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်ရင်း သူမအခန်းထဲသို့ အဝတ်လဲရန်ဝင်ဖို့ပြင်နေပါတော့သည်…………..

“ယမင်းရေ လာစမ်းမေမေတို့ဆီကို…´´……….

“ဘာလုပ်မလို့လဲ မေမေရဲ့ သမီးလမ်းထိပ်က သဇင်တို့ဆီမှာ စာခနသွားလုပ်မလို့ဟာကို…´´……….

“ဘယ်မှမသွားရဘူး ယမင်း စာလုပ်ချင်ရင် သဇင့်ကိုအိမ်ကိုခေါ်လိုက်…ဒီလိုရောဂါကြီးနဲ့များ လမ်းသလားချင်နေသေးတယ်… လာမေမေ့အခန်းထဲလာခဲ့ ညည်းဖင်ကိုလိပ်ခေါင်းဆေးလူးရမယ်…´´………….

“ရှင်…´´ …………..

ယမင်းတစ်ယောက်ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားရပါလေတော့သည်…………..!

ရယ်နိင်ကြစေသား……..

Written by – နေထွဋ်နောင်..

မင္းတစ္ေယာက္အလြန္ေပ်ာ္ေနပါသည္… အေၾကာင္းမွာေတာ့ ရည္းစားစာတစ္ေစာင္ရရိွလာခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္ ရွစ္တန္းေလာက္ကတည္းက ရည္းစားစာရရိွခ႔ဲဖူးေသာ္လဲ ယခုဆယ္တန္းနွစ္တြင္ရရိွလာေသာရည္းစားစာက သူက်ိတ္ခိုက္ေနေသာ ေကာင္ကေလးထံမွရည္းစားစာ……..

ပထမပုိဒ္တြင္ ငယ္ေလးဟုေသာနာမ္စားကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပင္သူမကအလြန္ေပ်ာ္ေနပါသည္… ထို႔ေၾကာင့္လဲ ေရေမႊးနံ႔သင္းေနေသာစာအိပ္ကေလးကိုပင္ အႀကိမ္ႀကိမ္နမ္းေမႊးေနမိေလေတာ့သည္…. သူမကဒုတိယအပိုဒ္ကိုထပ္ဖတ္ရန္ျပင္လိုက္ပါေတာ့သည္…. သို႔ေသာ္ ဆက္ဖတ္ရန္မသင့္သည့္အေျခအေနကရုတ္တရက္ေရာက္ရိွျဖစ္ေပၚလာပါေတာ့သည္………..

“ဟဲ့ ယမင္းေရ အေမတစ္ေယာက္လံုးရံုးကျပန္ရာက္လာတာေတာင္ဆဲြျခင္းေလးလာဆဲြေဖာ္မရဘူး…´´………..

သူမကထရပ္ၿပီးသြားဆဲြရန္ျပင္လိုက္စဥ္မွာပင္ အေမျဖစ္သူက အိမ္ေပၚဝသို႔ေရာက္လာေတာ့မည့္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မတက္သာေတာ့ပဲ စာအိပ္ကို ဖင္ေအာက္သို႔ထိုးသြင္းၿပီးဝွက္ထားလိုက္ရပါေတာ့သည္…………

“သမီးလဲ အခုမွေက်ာင္းကျပန္ေရာက္လာလို႔အေမာေျဖေနတာပါ ေမေမရယ္…´´……….

“အမေလး မယ္ယမင္းရယ္ ညည္းကငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ေမာေနရတယ္လို႔.. က်ဳပ္အသက္ငါးဆယ္အ႐ြယ္ႀကီးေမာဖို႔လဲထားပါအံုးေအ…´´………..

ႏြဲ႕ယမင္းက အေမနွင့္စကားေျပာေနရင္း ဖင္ေအာင္တြင္အျမန္သြင္းထားလိုက္ရသည္ စာကိုလက္ေနာက္ျပန္နိႈက္ၿပီးထပ္သြင္းေနပါသည္…. ထိုေၾကာင့္္ သူအမႈအယာကဖင္တႂကြႂကြလက္တျပင္ျပင္နွင့္………..

“ဟဲ့ ယမင္းရယ္ ညည္းမလဲ ဖင္တႂကြႂကြဖင္ကုတ္လိုက္ေခါင္းကုတ္လိုက္နဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာတုန္း ငါနွယ္ေနာ္… ကဲပါ အေမကိုေရသြားခပ္ေပးစမ္းပါ ေရဆာလြန္းလို႔ပါ…´´………….

ယမင္းတစ္ေယာက္ႀကံရာမရျဖစ္ေနေလၿပီ… ထမရထိုင္မရအေျခအေနမ်ဴိ း………

“ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ… ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ေမေမတို႔ရံုးက အန္တီစမ္းႀကီးေရာ သက္သာရဲ႕လားဟင္…´´………..

“ေအး ကင္ဆာလားဘာလားေတာ့မသိဘူး နက္ျဖန္ဘိုင္အိုစီစစ္ထားတဲ့ အေျဖသိရမယ္တဲ့ေလ…´´………..

“သနားပါတယ္ ေမေမရယ္ ကင္ဆာဆိုရင္ ေစာသက္ႀကီးကိုျဖတ္ပစ္ရေတာ့မယ္ေနာ္…´´………..

“ဘယ္ကေစာသက္တုန္းဟဲ့ အမေလးညည္းနဲ႔စကားေျပာေနလို႔မပီးေသးပါဘူးေအ.. အေရးထဲအိမ္သာကတက္ခ်င္လာပီဟဲ့…´´…………

ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ေဒၚသူဇာက ေနာက္ေဖးေခ်ာင္သို႔ေျပးဝင္သြားပါေလေတာ့သည္… ေရထမခပ္ရေအာင္ႀကံေဆာင္ခဲ့ေသာ ယမင္းအႀကံေအာင္အထေျမာက္ခဲ့ေလၿပီ….. သို႔ေသာ္ သူမကံၾကမၼာကဒီမ်ွနွင့္ၿပီးမသြားခဲ့ေသးပါ…………

“သမီးေရ ျပန္ေရာက္ေနတာၾကာပီလား ေဟာအဝတ္အစားေတာင္မလဲရေသဘူးလား အဝတ္အစားလဲေရခ်ဳိးေလ သမီး…´´…………..

ဖင္ေအာက္လက္နိႈက္ရင္း စာသိမ္းရန္ႀကံ႐ြယ္ေနေသာ ယမင္းကဖင္ေအာက္မွလက္ကို အယာအယာျပန္ထုပ္လိုက္ရၿပီးအေဖျဖစ္သူကိုတုန္႔ျပန္နႈတ္ဆက္ေနရပါေတာ့သည္………….

“ေဖေဖ ရံုးကျပန္လာပီလား သမီးအတြက္ဘာပါလဲ…´´………..

“ဟိုဟာပါတယ္ သမီးေရ ဟိုဟာေလ… မုန္႔ဆီေၾကာ္ပါတယ္သမီး လမ္းႀကံဳတာနဲ႔ ေဖေဖလဲစားခ်င္မိတာနဲ မီးတို႔အတြက္ပါပိုဝယ္လာခဲ့တယ္…´´………..

“ဟင္ အီၾကာေကြးေတာ့ဝယ္မလာဘူး သမီးကအီၾကာေကြ႕နဲ႔လက္ဘက္ရည္ေသာက္ခ်င္တာပါဆို…´´………..

ေျပာေျပာဆိုဆိုဖခင္ဦးလွထြန္းက ေမာေမာနွင့္အိမ္ေရွ႕ကုလားထိုင္တြင္ဝင္ထိုင္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္………….

“ထေလ သမီးျပန္ေရာက္တာ နဲနဲၾကာေနပီမလား ေရခ်ဳိးေတာ့ေလ…´´………….

“ဟိုေလ ဟိုေနာက္ေဖးမွာ ေမေမေရခ်ဳိးေနေသးလို႔ပါ ေဖေဖရဲ႕…´´………….

“ညည္းအေမဝမ္းသြားေနတာမလား တဘြတ္ဘြတ္ပါေနတဲ့အသံ ေဖေဖဒီကေနေတာင္ၾကားေနရတယ္…´´………..

“ဒီလိုပါေဖေဖရယ္ ေမေမက အီးပါပီးရင္ေရဆက္ခ်ဳိးမလို႔တဲ့ သမီးေရဝင္ခ်ဳိးရင္ၾကာတက္တယ္ေလ အဲ့တာေၾကာင့္ပါ…´´………..

“ ေၾသာ္ ေအးေအး ဒီလိုဆိုရင္ေဖေဖအရင္ဝင္ခ်ဳိးလိုက္တာေကာင္းပါတယ္ ေဖေဖကျမန္တယ္ေလ…´´………..

“ဟုတ္ ေကာင္းတာေပါ့ေဖေဖ ခ်ဳိးနင့္ပါ…´´………..

ဖခင္ျဖစ္သူေနာက္ေဖးဝင္သြားေတာ့ ယမင္းတစ္ေယာက္အားရဝမ္းသာနွင့္ ရည္းစားစာကိုဖင္ေအာက္မွဆဲြထုပ္ရန္ႀကံေနပါသည္…. သို႔တိုင္ေအာင္သူမကံမလိုက္ေသးပါ………..

“ညီမေလးေရ ကိုႀကီးျပန္လာပီကြ…´´………..

“ဟာ ဒီေန႔ကိုႀကီးျပန္လာတာေစာတယ္နာ္ ဒီေန႔ေသာက္ၾကာေန႔ဆိုေတာ့ ညီမေလးက ကိုုႀကီးကိုေမ်ွာ္ေနတာ…´´……….

“ဒီေန႔ေစာတယ္ညီမေလး ေရာ႕ လာယူေလ ဒီမွာညီမေလးႀကိဳက္တဲ့အီၾကာေကြး… လက္ဘက္ရည္ေတာ့ ဒီဘက္လမ္းထိပ္က ေ႐ႊေခါင္းေျပာင္ဆိုင္မွာသြားဝယ္ေပးမယ္…´´……….

“ေဝး ဒါမွ ညေလး ကိုႀကီး ေပ်ာ္တယ္ကြ…´´……….

ယမင္းကဖင္မႂကြပဲ လက္မ်ားကိုေလထဲေျမာက္ယမ္းရင္းဝမ္းသာအားရေႂကြးေၾကာ္ေနပါသည္…………

“ကဲ လာယူေလ ညီမေလး ကိုႀကီးအခုပဲသြားဝယ္လိုက္မယ္…´´…………

ယမင္းတစ္ေယာက္ထရပ္ဖို႔ အေတာ္ေလးအက်ပ္ေတြ႕ေနေလၿပီ…. ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမည္လဲပင္မသိေတာ့………..

“ဟို ဟိုေလ ကိုႀကီးေရ ညေလးေလ ညေလး… ညေလးထမရလို႔…´´………..

“ဟင္ဘာျဖစ္လို႔လဲ ညေလး…´´………..

ထုိင္ေတာ့မလို ထေတာ့မလိုျဖစ္ေနေသာ ညီမျဖစ္သူကို အကိုကအံ့ေအာစြာၾကည့္ေနသလို ညီမျဖစ္သူကလဲ ဘာျပန္ေျဖရမလဲဟူေတြးရင္းအႀကံအိုက္ေနပါသည္…..ေနာက္ဆံုးေတာ့ ယမင္းတစ္ေယာက္ပါးစပ္ထဲရိွရာသာေျပာခ်လိုက္ပါသည္………….

“ည ညေလးေလ ညေလး ဟို ဟို လိပ္ေခါင္းျဖစ္ေနလို႔…´´………..

“ဟင္ ဟုတ္လား အဲ့တာဆိုကုမွျဖစ္မွာေပါ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး ကိုႀကီးတခါထဲလိပ္ေခါင္းေပ်ာက္ေဆးဝယ္လာခဲ့မွပဲ… ဒါနဲ႔ေမႀကီးေရာဟင္…´´………….

“ေမႀကီးအိမ္သာထဲမွာ ကိုႀကီး ဝမ္းခ်ဳပ္ေနလို႔နဲ႔တူတယ္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပီ…´´……….

“ေအေအး ကိုႀကီးၾကည့္ၾကပ္ဝယ္လာခဲ့မယ္ေနာ္…´´…………

ကိုဇင္တစ္ေယာက္ေဆးနွင့္လက္ဖက္ရည္ဝယ္ရန္ အေျပးျပန္ထြက္သြားပါေလေတာ့သည္……. ယခုမွယမင္းက သက္ျပင္းကေလးခ်လိုက္နိင္ပါေတာ့သည္…….

မတက္နိင္ေတာ့ပါ အကိုျဖစ္သူကို ၾကည့္ၾကပ္ၿဖီးျဖန္းလိုက္ရေလၿပီ…… ကုိႀကီးထြက္သြားသည္နွင့္ ယမင္းကဝမ္းသာအားရဖင္ေအာက္မွစာကိုဆဲြယူရန္ျပင္လုိက္ပါေလေတာ့သည္…………..

“ေတြ႕လားသမီးေဖေဖကျမန္တယ္ မဟုတ္လား…´´…………

အသံေၾကာင့္သူမလန္႔သြားမိသလို ေနာက္မွအေဖကိုတစ္ဆက္ထဲလွည့္ၾကည့္လိုက္ပါသည္…………

“ဟုတ္တယ္ေနာ္ ေဖေဖေရခ်ဳိးတာ အီးတစ္ေပါက္ပဲၾကာတယ္ အဟင့္…´´…………

“ဒါေပါ့ သမီးရဲ႕ လူဆိုတာအလုပ္ကိုျမန္ျမန္ထက္ထက္လုပ္တက္ရတယ္… ဒါနဲ႔ သမီးဖင္ေအာက္ထဲလက္ခုၿပီး ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း…´´…………

“ဟို ဟုိေလ ေက်ာင္းမွာ စာေတြေရးရတာမ်ားလို႔ လက္ေညာင္းေနလို႔ ဖင္ေအာက္ထဲဖိၿပီး လက္ကိုနိပ္ေပးေနရတာပါ ေဖေဖရဲ႕…´´…………

“ျဖစ္ရေလ သမီးရယ္ ဒါျဖင့္လဲ ေဖေဖနိပ္ေပးပါ့မယ္… ကဲေပးေပး သမီးလက္ကိုေပး…´´……….

ေျပာေျပာဆိုဆိုဖခင္ျဖစ္သူက သမီးငယ္ျဖစ္သူ အနီးလာၿပီးလက္ကိုဆြဲယူၿပီးနိပ္ေပးရန္ျပင္ေနပါေတာ့သည္… ယမင္းလဲ မတက္သာေတာ့ပဲ စာကိုအသာခ်န္ထားကာလက္ကိုျပန္ဆဲြထုပ္ၿပီး အေဖကိုလက္ကမ္းေပးလိုက္ရပါေတာ့သည္…………

“အမယ္ ၾကည့္စမ္းပါအံုး ဒီသားအဖကဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲ တယ္လဲအခ်စ္နလံထလို႔… အေဖကလဲရံုးကေရာက္မဆိုက္ သမီးကိုနိပ္ေပးေနရတယ္ ေျပာေျပာခ်င္ဘူး…´´……….

“သမီးက ေက်ာင္းမွာစာေတြေရးရတာမ်ားလို႔ လက္ေတြေညာင္းေနရွာတာေလ မသူဇာရယ္ ဖင္နဲ႔ေတာင္ျပန္နိပ္ေနရတယ္ သမီးေလးကိုသနားလို႔ပါကြ…´´……………

“ဘယ္လို ဘယ္လို ကိုလွထြန္း လက္ကိုဖင္နဲ႔နိပ္တယ္ ဟုတ္လား ၾကားၾကားဖူးေပါင္…´´………..

“ဟတ္ပါတယ္ဆို ငါေစာေစာကပဲ မင္းသမီးလက္ကိုဖင္နဲ႔နိပ္ေနတာ မ်က္စိနဲ႔တပ္အပ္ျမင္တာ…´´………..

“အမေလး ျဖစ္မွျဖစ္ရေလအရပ္ကတို႔ရယ္ လက္ကိုဖင္နဲ႔နိပ္တဲ့ သမီးနဲ႔ ဖင္ေအာက္ကလက္ကိုယူနိပ္ေပးေနတဲ့ အေဖနဲ႔ ေျပာခ်င္ဘူးဟြန္…´´…………

“ကဲပါကြာ မင္းအိမ္သာတက္ပီးပီမလား ေရခ်ဳိးေတာ့ေလကြာ ဟုတ္ပီလား…´´…………

“ဟုတ္ပါပီ ဟုတ္ပါပီ အျမင္ကပ္စရာသားအဖရယ္… ခ်ဳိးပါေတာ့မယ္… ဒါနဲ႔ အႀကီးေကာင္နဲ႔ အႀကီးမလဲ ျပန္မလာၾကေသးပါလား…´´……….

“ကိုႀကီးကျပန္ေရာက္ေနပီေမေမ ဒီဘက္ထိပ္မွာ လက္ဖက္ရည္သြားျပန္ဝယ္ေနတာ တံခါးဝမွာအီၾကာေကြးထုပ္ေတာင္ခ်ိတ္သြားတယ္ အီၾကာေကြးကကိုႀကီးတို႔အလုပ္နားကေကာင္းလို႔ေလ … သမီးမွာထားတာ…´´………….

“ေၾသာ္ ဒါေတာင္ညည္းက အီၾကာေကြးထုပ္ကို ထယူမထားဘူး ထိုင္ရာမထဖင္မႂကြတမ္းခိုင္းေနတာ…´´…………

“ဟုတ္ပါဘူး ေမႀကီးရယ္သမီးကေလ ဟိုဟုိ…´´……….

မိခင္ျဖစ္သူက ယမင္းကိုမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးၿပီးေရခ်ဳိးရန္ေနာက္ေဖးသို႔ျပန္ဝင္သြားပါေလေတာ့သည္…. သို႔ေသာ္ဝမ္းကတစ္ဖန္ျပန္ရစ္လာေနေသာေၾကာင့္ အိမ္သာထဲသို႔သာျပန္ဝင္သြားခဲ့ရပါေတာ့သည္…………

“ေဟာ ဟိုမွာ ကိုႀကီးျပန္လာေနပီေဖေဖ…´´…………

“လာလာ အိမ္ေပၚတက္သား ခနနားၿပီးရင္ေရခ်ိးလိုက္အံုး…´´…………

“ဟုတ္ ဒါနဲ႔ေမႀကီးေရာဟင္…´´………….

“ရိွတယ္ေလ အခုပဲ ေနာက္ေဖးဝင္သြားတာ ကိုႀကီးရဲ႕…´´………….

ဒီလိုနွင့္ယမင္းအကို ကိုဇင္တစ္ေယာက္ေနာက္ေဖးသို႔ လက္ဘက္ရည္ထုပ္နွင့္ေဆးထုပ္မ်ားကိုင္ၿပီးဝင္သြားပါေလေတာ့သည္…………..

“အိမ္သာထဲမွာလား အေမေရ…´´……….

“ေအး ဟုတ္တယ္ သား… ျပန္လာပီလား…´´……….

“ဟုတ္တယ္ေမေမ ဒီမွာအေမအတြက္ လြယ္လြယ္ကူကူျဖစ္ေအာင္ေတာင္မွဝယ္လာခဲ့ေသးတယ္…တံခါးေလး နဲနဲဟလိုက္ေမေမ…´´…………..

ေဒၚသူဇာလဲရုတ္တရက္ဘာကိုမွေတာ့နားမလည္ပါ… သာစျဖစ္သူစကားေၾကာင့္သာ အိမ္သာတံခါးကိုအနဲငယ္ဟေပးလိုက္ေတာ့ လက္ထဲသို႔ဝမ္းခ်ဴ ေဘာလံုးကေလးမ်ား ေရာက္ရိွလာပါေတာ့သည္…………

“ဟဲ့ အေကာင္ငဇင္… ဒါကဘာလုပ္တာလဲ ငါ့ကုိေသေအာင္သတ္ေနတာလား…´´…………

“ဟင္ဘာျဖစ္လို႔လဲ အေမရဲ႕…´´………..

“ငါရံုးကျပန္ေရာက္လာထဲက အိမ္သာထဲကထြက္ရတယ္မရိွေအာင္ အီးပန္းေနတာ နင္ကအေမကိုထက္ၿပီးဝမ္းခ်ဴ ေဘာဝယ္လာၿပီးေတာ့ ေသေအာင္သတ္ေနတယ္ေပါ့ေလ…´´………..

“အဲ့လိုလား ေမေမရဲ႕ ဟီးးး… သားကိုေစာေစာက ယမင္းကေမေမဝမ္းခ်ဳပ္ေနတယ္ထင္တယ္ေျပာလို႔ ဝယ္လာေပးတာပါ ေမေမရဲ႕…´´………….

“ေအးခ်ဳပ္မွန္းမသိ ပန္းမွန္းမသိတဲ့ေမာင္နွမ နင္တို႔နဲ႔ေတာ့ခက္ပါတယ္ဟယ္…´´…………

“ဘြာေတးပါ ေမေမရယ္ ဘြာေတး…အဟီး´´…………

ခနေနေတာ့ ေရခ်ဳိးၿပီးသြားေသာသားနွင့္ ဝမ္းသြားၿပီးသြားေသာအေမတို႔ အိ္မ္ေရွ႕သို႔ တူတူလိုလိုပင္ျပန္ထြက္လာၾကပါသည္…………

“ေဟာ မမျပန္လာပီ…´´………..

ယမင္းေအာ္သံေၾကာင့္ အားလံုးကအိမ္ဝသို႔လွမ္းေမ်ွာ္ၾကည့္လိုက္ၾကစဥ္ အကြက္ေခ်ာင္းေနေသာ ယမင္းက ဖင္ေအာက္မွစာကိုနိႈက္ၿပီး သူမအခန္းတြင္းသို႔ဝင္ေျပးပါေလေတာ့သည္…………

“အိမ္မွာလူစံုေနၾကပီပဲ…´´……….

“ဟုတ္တယ္ သမီးေရ ဒီေန႔ သမီးေနာက္က်တယ္ေနာ္…´´………..

“ဟုတ္တယ္ ေဖေဖေရ ရံုးကအျပန္သူငယ္ခ်င္းေတြက မုန္႔သြားစားဖို႔အတင္းေခၚေနတာနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္ရလို႔ပါ…´´………..

“ေအးေကသီေရ ညည္းကလဲလမ္းသလားၿပီးလမ္းဗိုလ္လုပ္ေန ညည္းညီမကလဲ အိမ္မွာလူေတြကိုထိုင္ရာမထခိုင္းၿပီးဗိုလ္က်ေနနဲ႔…´´…………

ေျပာေျပာဆိုဆိုေဒၚသူဇာလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ယမင္းကမရိွေတာ့ပါ…. အခန္းထဲသြားၿပီးရည္းစားစာဖတ္ေနေလၿပီ…………

“ေၾသာ္ ဒါနဲ႔ ေမေမေရ ညီမေလးေရာဂါကို မေပါ့ၾကနဲ႔ေနာ္…´´………..

“ဟဲ့ ဘာေျပာတာတုန္းငဇင္ရဲ႕ နင့္ညီမကဘာျဖစ္ေနလို႔တုန္း…´´………..

“လိပ္ေခါင္းေလ ေမေမလိပ္ေခါင္းျဖစ္ေနတာ သူ႔ေမေမကိုမေျပာဘူး… အင္းေလေမေမကတခ်ိန္လံုးဆူပူေနေတာ့ သူလဲဘယ္ေျပာခ်င္ပါ့မလဲ…´´…………

“ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ ယမင္းရဲ႕ ဖင္မွာလိပ္ေခါင္းျဖစ္တာ အေမကိုမေျပာပဲ အကိုကိုေျပာရတယ္လို႔ ဒီဟာမေလးကေတာ့…´´…………

“ကဲ ဒါဆိုသားေဇာ္ႀကီးတို႔အိမ္ခနသြားလိုက္အံုးမယ္ သူ႔ကိုေျပာစရာေလးရိွလို႔…´´………..

“ေအးေအး ထမင္းစားခ်ိန္အမီွျပန္လာခဲ့ေနာ္သား ေဖေဖတို႔ေစာင့္ေနမယ္…´´………….

အခန္းထဲတြင္ေတာ့ ယမင္းတစ္ေယာက္ သူက်ိတ္ေႂကြေနေသာ ထက္ျမတ္၏ရည္းစားစာကိုဖတ္ရင္းေပ်ာ္မဆံုးျဖစ္ကာ ကုတင္ေပၚတြင္လွန္လိုက္ေမွာက္လိုက္ ဝမ္းသာလံုးဆို႔ေနပါသည္………….

“အမယ္ သူကေနာ္ဇြတ္ပဲ ငါ့ကိုလက္ခံနိိင္တယ္ဆိုရင္ ည ၇ နာရီမွာ ဇီဇဝါ အေအးဆိုင္ကိုခဏလာေတြ႕ပါေနာ္တဲ့…မ်က္နွာေလးျမင္ခြင့္ရပါရေစတဲ့သူကေျပာတက္လိုက္တာ… ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာေနာ္ ခိိခိ…´´…………..

ယမင္းနာရီၾကည့္ေတာ့ေျခာက္နာရီထိုးေနၿပီ.. သို႔ျဖင့္ သူမလည္းစာကိုဝွက္ကာ ေရခ်ဳိးခန္းသို႔အေသာ့နွင္ပါေလေတာ့သည္…… သူမေရခ်ဳိးခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ သူမမ်က္နွာကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီးအကဲခတ္ေနၾကေသာ အေမနဲ႔အမကိုေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့သည္…. သူမစိတ္ထဲတြင္ အံ့ေအာသြားမိသလိုထူးလဲထူးဆန္းေနပါသည္… စာကိုမ်ားျမင္သြားလို႔မ်ားလားဟုလဲစိတ္ထဲမွမလံုေတာ့ပါ….. ဒါေပမဲ့ အေအးဆိုင္ကိုစိတ္ေရာက္ေနတဲ့ ယမင္းကအေမနဲ႔ အမကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း သူမအခန္းထဲသို႔ အဝတ္လဲရန္ဝင္ဖို႔ျပင္ေနပါေတာ့သည္…………..

“ယမင္းေရ လာစမ္းေမေမတို႔ဆီကို…´´……….

“ဘာလုပ္မလို႔လဲ ေမေမရဲ႕ သမီးလမ္းထိပ္က သဇင္တို႔ဆီမွာ စာခနသြားလုပ္မလို႔ဟာကို…´´……….

“ဘယ္မွမသြားရဘူး ယမင္း စာလုပ္ခ်င္ရင္ သဇင့္ကိုအိမ္ကိုေခၚလိုက္…ဒီလိုေရာဂါႀကီးနဲ႔မ်ား လမ္းသလားခ်င္ေနေသးတယ္… လာေမေမ့အခန္းထဲလာခဲ့ ညည္းဖင္ကိုလိပ္ေခါင္းေဆးလူးရမယ္…´´………….

“ရွင္…´´ …………..

ယမင္းတစ္ေယာက္ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားရပါေလေတာ့သည္…………..!

ရယ္နိင္ၾကေစသား……..

Written by – ေနထြဋ္ေနာင္..