အသိပညာ

သားသမီးမ်ားရဲ႕ အိမ္ဟာ မိဘမ်ား အခ်ိန္မေ႐ြး သြားေရာက္ေနထိုင္ႏိုင္တဲ့ အိမ္မဟုတ္

သားသမီးမ်ားရဲ႕ အိမ္ဟာ မိဘမ်ား အခ်ိန္မေ႐ြး သြားေရာက္ေနထိုင္ႏိုင္တဲ့ အိမ္မဟုတ္

ထိုင္ဝမ္မွာ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ဦးရွိပါတယ္။သူဟာ ေက်ာင္းဆရာမတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။

အ႐ြယ္ေကာင္းတုန္းမွာပဲ ေယာက္်ားဆုံးပါးသြားပါတယ္။ငယ္႐ြယ္တဲ့ သားေလးတစ္ေယာက္ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။

သားေလးကို ဘေထြးနဲ႔ မႀကဳံေစခ်င္လို႔ေနာင္အိမ္ေထာင္ထပ္မျပဳပဲ အေမတစ္ခုသားတစ္ခုနဲ႔ ပဲ သားေလးကို ပ်ိဳးေထာင္လာခဲ့ပါတယ္။

သားေလးလည္း အလြန္လိမၼာပါတယ္။အေမ့ကိုလည္း အလြန္သိတတ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဆရာမဝင္ေငြေငြေလးနဲ႔ သားေလးကိုရွိစုမဲ့စု ပ်ိဳးေထာင္လာခဲ့ပါတယ္။

သားကလည္း ထူးခြၽန္တာမို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကိုပညာေတာ္သင္ ေစလြတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။အေမရိကမွာ သားကလည္း ထူးခြၽန္ပါတယ္။

ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္ေကာင္းၿပီး အေမရိကမွာပဲအိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ကိုယ္ပိုင္အိမ္တစ္လုံး ဝယ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ေျမးကေလးတစ္ေယာက္ ထြန္းကားခဲ့ပါတယ္။မိခင္ျဖစ္သူ ဆရာမကေတာ့ တာဝန္နဲ႔မို႔ဆရာမအျဖစ္ပဲ ထိုင္ဝမ္မွာ ဆက္လက္ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဆရာမႀကီးဟာ ပင္စင္ယူခ်ိန္နီးလာပါေတာ့တယ္။

ပင္စင္ယူခ်ိန္နီးလာေလေလ သားနဲ႔ ေျမးေလးကိုသတိရေလေလျဖစ္ၿပီး သားေလးမိသားစုနဲ႔သြားေရာက္ေနထိုင္ဖို႔ ဆႏၵျပင္းျပလာပါတယ္။

အေမ့ျဖစ္သူရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သားလိမၼာႀကီးကိုသတိရၿပီး ပီတိျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

ေၾသာ္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ေတြ ဒီသတင္းသိလိုက္ရင္ေတာ့ျဖင့္ဘယ္ေလာက္အားက်လိုက္မလဲဆိုတာေတြးေတာၿပီး ၿပဳံးေနတတ္ပါတယ္။

ဆရာမရဲ႕ စာေရးခ်င္တဲ့ အမူအက်င့္အတိုင္းဖုန္းခကို ေခြၽတာတတ္သူမို႔ သားဆီကို ပင္စင္ယူၿပီးရင္အတူလာေနခ်င္ေၾကာင္း ေရးသားေပးပို႔ လိုက္ပါတယ္။

သားဆီက ျပန္စာကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မရဘူး။အေမကလည္း ပင္စင္ယူဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၿပီးသားဆီက ျပန္စာကို ေမ်ာ္ေနတာေပါ့။

ပင္စင္ယူဖို႔ တစ္ပတ္ေလာက္အလိုမွာသားဆီက စာတစ္ေစာင္ေရာက္ရွိလာပါတယ္။

ေဖာက္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚလာ သုံးေသာင္းတန္ခ်က္လက္မွတ္တစ္ေစာင္နဲ႔ စာတစ္ေစာင္ေတြ႕လိုက္ပါတယ္။စာက အဲလိုေရးထားပါတယ္။

“ခ်စ္လွစြာေသာ ေမေမသားနဲ႔ သားဇနီး ေသေသခ်ာခ်ာ ညႇိႏိူင္းၾကည့္ၿပီးပါၿပီ။ေမေမကို မလာေစခ်င္ပါဘူး။

ေမေမသားကို ေကြၽးေမြးခဲ့တာ မွန္ပါတယ္။အဲဒီကုန္က်စားရိတ္ကို သားတို႔ ေသေသခ်ာခ်ာတြက္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးပါၿပီ၊ ေဒၚလာ ( ၂ ) ေသာင္းေလာက္က်ပါတယ္။

အပို ( ၁ )ေသာင္းပါ ထပ္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ စုစုေပါင္း ( ၃ )ေသာင္းေမေမ့ကို ပို႔ေပးလိုက္ပါတယ္။

ေမေမ ေနာက္ဆို သားဆီကို စာမေရးပါနဲ႔ေတာ့၊ သားမိန္းမက မႀကိဳက္လို႔ပါ။….”

မိခင္ျဖစ္သူမွာ စာဆုံးေအာင္ပင္ ေကာင္းေကာင္း မဖတ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။

အံ့ၾသျခင္း၊ ရင္နာျခင္း၊ယူက်ဳံးမရျဖစ္ျခင္း၊ေမ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုလုံး ေပ်ာက္ဆုံးသြားျခင္း၊စတဲ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။

မိခင္ဆရာမျဖစ္သူကို တရားက ကယ္တင္သြားပါတယ္။တရားစခန္းဝင္တယ္။

တရားနာတယ္။ တရားထိုင္တယ္။ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္သက္သာရာ ရသြားပါတယ္။

ဒါနဲ႔ သူမဟာ အဲဒီေဒၚလာ ၃ ေသာင္းကိုအသုံးျပဳၿပီး ကမာၻပတ္ပါေတာ့တယ္။

ခရီးတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ရွိတဲ့ သဘာဝတရားရဲ႕လွပဆန္းက်ယ္မူကို သူမေကာင္းစြာ ခံစားမိၿပီးတစ္ခုခု အသိဝင္လိုက္သလို ခံစားလိုက္ရတယ္ ။

အဲဒါနဲ႔ သူ႔မသားကို စာတစ္ေစာင္ ထပ္မံေရးသားလိုက္ပါတယ္။

“ခ်စ္ရတဲ့ သား….ေမေမ့ကို စာထပ္မေရးပါနဲ႔ေတာ့လို႔သားကေျပာထားေပမဲ့ ေမေမေျပာခ်င္တဲ့စကားမျပည့္စုံေသးလို႔ သားဆီကို စာထပ္ေရးလိုက္ရပါတယ္။

သားခ်က္လက္မွတ္နဲ႔ ပိုက္ဆံကိုထုတ္ၿပီးေမေမကမာၻပတ္ခရီးသြားခဲ့ပါတယ္။

လည္ရင္းပတ္ရင္း စဥ္းစားရင္းဆိုပါစို႔၊အဲလိုနဲ႔ အသိတစ္ခုဝင္လာသလိုပဲ၊ ဟုတ္ပါတယ္။သားကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္။

တကယ္လို႔ သားက ေမေမကို ျပတ္ျပတ္သားသားစိမ္းကားတဲ့ စကားမဆိုခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေမေမအဲေလာက္သံေဝဂ တရား ျမန္ျမန္ရခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အခုေတာ့ ေမေမနားလည္အသိနဲ႔ သိသြားပါၿပီ။

ေလာကႀကီးမွာ အေသခ်ာဆုံး၊ အေရရာဆုံး အရာဟာမေသခ်ာမေရရာျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာေကာင္းေကာင္းႀကီးသိသြားပါၿပီ။

ေမတၱာလည္း အနိစၥတရားကို ေရွာင္ကြင္းလို႔မရဘူးဆိုတာ သိသြားပါၿပီ။

တကယ္လို႔ သားက ေမေမကို မလိုခ်င္ပဲ လာခဲ့ပါလို႔အားနာနာနဲ႔ ေခၚခဲ့မယ္ဆိုရင္ အခုေလာက္ဆိုအားလုံးစိတ္ဒုကၡ ေရာက္ေနေလာက္ပါၿပီ။

ေမေမလည္း စိတ္ဆင္းရဲရပါမယ္။ အသက္တိုမယ္။အခုေတာ့ ေမေမ့စိတ္ထဲမွာလည္းသားဆိုတဲ့ အစြဲ မရွိေတာ့ပါဘူး။

သားေရာ ေျမးပါ ေမေမစိတ္ထဲမွာ လြတ္ခ်ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ကိုယ့္မွာ အခ်စ္မရွိေတာ့ အခ်စ္ျပန္မလိုေတာ့ဘူးေပါ့၊

အလိုမရွိေတာ့ ဒုကၡကင္းတာေပါ့၊ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ အေျပာင္းအလဲ အားလုံးကိုေမေမေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးနဲ႔ လက္ခံလိုက္ပါၿပီ။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သား….” ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ပညာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ စကားကို သတိရေစပါတယ္။

“ မိဘမ်ားရဲ႕ အိမ္ဟာ သားသမီးမ်ားအခ်ိန္မေ႐ြး ျပန္ႏိုင္တဲ့ အိမ္ျဖစ္ပါတယ္။

သားသမီးမ်ားရဲ႕ အိမ္ဟာ မိဘမ်ားအခ်ိန္မေ႐ြး သြားေရာက္ေနထိုင္ႏိုင္တဲ့ အိမ္မဟုတ္ပါ။

ကေလးကို ေမြးဖြားျခင္းဟာ တာဝန္၊ပ်ိဳးေထာင္ျခင္းဟာ ဝတၱရား ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အားကိုးလိုစိတ္ေမြးျမဴ ခဲ့ရင္ မဟာအမွားျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။

အိုလာရင္ ကိုယ့္က်န္းမာေရးကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ဂ႐ုစိုက္ပါ။အိုစာနာစာအၿမဲခ်န္ထားပါ။

အိုဖို႔ အတြက္ မအိုခင္မွာကတည္းက ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားပါ။

Credit

အားလုံးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

Ei Ei Khin / ဓမၼေရခ်မ္းစင္

Unicde

သားသမီးမ်ားရဲ႕ အိမ္ဟာ မိဘမ်ား အခ်ိန္မေ႐ြး သြားေရာက္ေနထိုင္ႏိုင္တဲ့ အိမ္မဟုတ္

ထိုင္ဝမ္မွာ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ဦးရွိပါတယ္။သူဟာ ေက်ာင္းဆရာမတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။

အ႐ြယ္ေကာင္းတုန္းမွာပဲ ေယာက္်ားဆုံးပါးသြားပါတယ္။ငယ္႐ြယ္တဲ့ သားေလးတစ္ေယာက္ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။

သားေလးကို ဘေထြးနဲ႔ မႀကဳံေစခ်င္လို႔ေနာင္အိမ္ေထာင္ထပ္မျပဳပဲ အေမတစ္ခုသားတစ္ခုနဲ႔ ပဲ သားေလးကို ပ်ိဳးေထာင္လာခဲ့ပါတယ္။

သားေလးလည္း အလြန္လိမၼာပါတယ္။အေမ့ကိုလည္း အလြန္သိတတ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဆရာမဝင္ေငြေငြေလးနဲ႔ သားေလးကိုရွိစုမဲ့စု ပ်ိဳးေထာင္လာခဲ့ပါတယ္။

သားကလည္း ထူးခြၽန္တာမို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကိုပညာေတာ္သင္ ေစလြတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။အေမရိကမွာ သားကလည္း ထူးခြၽန္ပါတယ္။

ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္ေကာင္းၿပီး အေမရိကမွာပဲအိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ကိုယ္ပိုင္အိမ္တစ္လုံး ဝယ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ေျမးကေလးတစ္ေယာက္ ထြန္းကားခဲ့ပါတယ္။မိခင္ျဖစ္သူ ဆရာမကေတာ့ တာဝန္နဲ႔မို႔ဆရာမအျဖစ္ပဲ ထိုင္ဝမ္မွာ ဆက္လက္ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဆရာမႀကီးဟာ ပင္စင္ယူခ်ိန္နီးလာပါေတာ့တယ္။

ပင္စင္ယူခ်ိန္နီးလာေလေလ သားနဲ႔ ေျမးေလးကိုသတိရေလေလျဖစ္ၿပီး သားေလးမိသားစုနဲ႔သြားေရာက္ေနထိုင္ဖို႔ ဆႏၵျပင္းျပလာပါတယ္။

အေမ့ျဖစ္သူရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သားလိမၼာႀကီးကိုသတိရၿပီး ပီတိျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

ေၾသာ္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ေတြ ဒီသတင္းသိလိုက္ရင္ေတာ့ျဖင့္ဘယ္ေလာက္အားက်လိုက္မလဲဆိုတာေတြးေတာၿပီး ၿပဳံးေနတတ္ပါတယ္။

ဆရာမရဲ႕ စာေရးခ်င္တဲ့ အမူအက်င့္အတိုင္းဖုန္းခကို ေခြၽတာတတ္သူမို႔ သားဆီကို ပင္စင္ယူၿပီးရင္အတူလာေနခ်င္ေၾကာင္း ေရးသားေပးပို႔ လိုက္ပါတယ္။

သားဆီက ျပန္စာကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မရဘူး။အေမကလည္း ပင္စင္ယူဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၿပီးသားဆီက ျပန္စာကို ေမ်ာ္ေနတာေပါ့။

ပင္စင္ယူဖို႔ တစ္ပတ္ေလာက္အလိုမွာသားဆီက စာတစ္ေစာင္ေရာက္ရွိလာပါတယ္။

ေဖာက္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚလာ သုံးေသာင္းတန္ခ်က္လက္မွတ္တစ္ေစာင္နဲ႔ စာတစ္ေစာင္ေတြ႕လိုက္ပါတယ္။စာက အဲလိုေရးထားပါတယ္။

“ခ်စ္လွစြာေသာ ေမေမသားနဲ႔ သားဇနီး ေသေသခ်ာခ်ာ ညႇိႏိူင္းၾကည့္ၿပီးပါၿပီ။ေမေမကို မလာေစခ်င္ပါဘူး။

ေမေမသားကို ေကြၽးေမြးခဲ့တာ မွန္ပါတယ္။အဲဒီကုန္က်စားရိတ္ကို သားတို႔ ေသေသခ်ာခ်ာတြက္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးပါၿပီ၊ ေဒၚလာ ( ၂ ) ေသာင္းေလာက္က်ပါတယ္။

အပို ( ၁ )ေသာင္းပါ ထပ္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ စုစုေပါင္း ( ၃ )ေသာင္းေမေမ့ကို ပို႔ေပးလိုက္ပါတယ္။

ေမေမ ေနာက္ဆို သားဆီကို စာမေရးပါနဲ႔ေတာ့၊ သားမိန္းမက မႀကိဳက္လို႔ပါ။….”

မိခင္ျဖစ္သူမွာ စာဆုံးေအာင္ပင္ ေကာင္းေကာင္း မဖတ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။

အံ့ၾသျခင္း၊ ရင္နာျခင္း၊ယူက်ဳံးမရျဖစ္ျခင္း၊ေမ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုလုံး ေပ်ာက္ဆုံးသြားျခင္း၊စတဲ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။

မိခင္ဆရာမျဖစ္သူကို တရားက ကယ္တင္သြားပါတယ္။တရားစခန္းဝင္တယ္။

တရားနာတယ္။ တရားထိုင္တယ္။ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္သက္သာရာ ရသြားပါတယ္။

ဒါနဲ႔ သူမဟာ အဲဒီေဒၚလာ ၃ ေသာင္းကိုအသုံးျပဳၿပီး ကမာၻပတ္ပါေတာ့တယ္။

ခရီးတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ရွိတဲ့ သဘာဝတရားရဲ႕လွပဆန္းက်ယ္မူကို သူမေကာင္းစြာ ခံစားမိၿပီးတစ္ခုခု အသိဝင္လိုက္သလို ခံစားလိုက္ရတယ္ ။

အဲဒါနဲ႔ သူ႔မသားကို စာတစ္ေစာင္ ထပ္မံေရးသားလိုက္ပါတယ္။

“ခ်စ္ရတဲ့ သား….ေမေမ့ကို စာထပ္မေရးပါနဲ႔ေတာ့လို႔သားကေျပာထားေပမဲ့ ေမေမေျပာခ်င္တဲ့စကားမျပည့္စုံေသးလို႔ သားဆီကို စာထပ္ေရးလိုက္ရပါတယ္။

သားခ်က္လက္မွတ္နဲ႔ ပိုက္ဆံကိုထုတ္ၿပီးေမေမကမာၻပတ္ခရီးသြားခဲ့ပါတယ္။

လည္ရင္းပတ္ရင္း စဥ္းစားရင္းဆိုပါစို႔၊အဲလိုနဲ႔ အသိတစ္ခုဝင္လာသလိုပဲ၊ ဟုတ္ပါတယ္။သားကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္။

တကယ္လို႔ သားက ေမေမကို ျပတ္ျပတ္သားသားစိမ္းကားတဲ့ စကားမဆိုခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေမေမအဲေလာက္သံေဝဂ တရား ျမန္ျမန္ရခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အခုေတာ့ ေမေမနားလည္အသိနဲ႔ သိသြားပါၿပီ။

ေလာကႀကီးမွာ အေသခ်ာဆုံး၊ အေရရာဆုံး အရာဟာမေသခ်ာမေရရာျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာေကာင္းေကာင္းႀကီးသိသြားပါၿပီ။

ေမတၱာလည္း အနိစၥတရားကို ေရွာင္ကြင္းလို႔မရဘူးဆိုတာ သိသြားပါၿပီ။

တကယ္လို႔ သားက ေမေမကို မလိုခ်င္ပဲ လာခဲ့ပါလို႔အားနာနာနဲ႔ ေခၚခဲ့မယ္ဆိုရင္ အခုေလာက္ဆိုအားလုံးစိတ္ဒုကၡ ေရာက္ေနေလာက္ပါၿပီ။

ေမေမလည္း စိတ္ဆင္းရဲရပါမယ္။ အသက္တိုမယ္။အခုေတာ့ ေမေမ့စိတ္ထဲမွာလည္းသားဆိုတဲ့ အစြဲ မရွိေတာ့ပါဘူး။

သားေရာ ေျမးပါ ေမေမစိတ္ထဲမွာ လြတ္ခ်ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ကိုယ့္မွာ အခ်စ္မရွိေတာ့ အခ်စ္ျပန္မလိုေတာ့ဘူးေပါ့၊

အလိုမရွိေတာ့ ဒုကၡကင္းတာေပါ့၊ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ အေျပာင္းအလဲ အားလုံးကိုေမေမေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးနဲ႔ လက္ခံလိုက္ပါၿပီ။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သား….” ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ပညာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ စကားကို သတိရေစပါတယ္။

“ မိဘမ်ားရဲ႕ အိမ္ဟာ သားသမီးမ်ားအခ်ိန္မေ႐ြး ျပန္ႏိုင္တဲ့ အိမ္ျဖစ္ပါတယ္။

သားသမီးမ်ားရဲ႕ အိမ္ဟာ မိဘမ်ားအခ်ိန္မေ႐ြး သြားေရာက္ေနထိုင္ႏိုင္တဲ့ အိမ္မဟုတ္ပါ။

ကေလးကို ေမြးဖြားျခင္းဟာ တာဝန္၊ပ်ိဳးေထာင္ျခင္းဟာ ဝတၱရား ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အားကိုးလိုစိတ္ေမြးျမဴ ခဲ့ရင္ မဟာအမွားျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။

အိုလာရင္ ကိုယ့္က်န္းမာေရးကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး ဂ႐ုစိုက္ပါ။အိုစာနာစာအၿမဲခ်န္ထားပါ။

အိုဖို႔ အတြက္ မအိုခင္မွာကတည္းက ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားပါ။

Credit

အားလုံးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

Ei Ei Khin / ဓမၼေရခ်မ္းစင္