မြန်မာတွေရွှေထီးဆောင်းခဲ့စဥ်ကဘယ်နိုင်ငံမှာမှမရှိခဲ့တဲ့ကမ္ဘာ့အထူးဆန်းဆုံးတစ်ချိန်ကမြန်မာငွေစက္ကူများ

ဘယ်နိုင်ငံမှာမှမရှိခဲ့တဲ့ကမ္ဘာ့အထူးဆန်းဆုံးတစ်ချိန်ကမြန်မာငွေစက္ကူများအကြောင်းဦးနေဝင်းခေတ်မှာထုတ်လုပ်သုံးစွဲခဲ့တဲ့မြန်မာ့ငွေစက္ကူတွေဖြစ်တဲ့၁၅ကျပ်တန်၊၄၅ကျပ်တန်၊၇၅ ကျပ်တန်၊၉၀တန်တွေဟာကမ္ဘာမှာမရှိထူးဆန်းဆုံးငွေစက္ကူ

များအကြောင်းကိုခုလိုပြောပြထားပါတယ်တိုကျိုမြို့၏နံနက်ခင်းတွင်နိုင်ငံခြားရက်တိုခရီးတစ်ခုမှပြန်လာပြီးပထမဆုံး စာသင်ခန်းပြန်ဝင်လာသောပါမောက္ခကြီးအိုနိုစိတ်အားထက်သန်ရွှင်ပြလျက်ရှိ၏။နှစ်ပတ်ခန့်မတွေ့ရသောကျောင်းသူ

ကျောင်းသားများကိုအကြောင်းအရာသစ်များသင်ပြပေးရန်သူ့မှာစိတ်ဝင်စားစရာပစ္စည်းများရရှိလာခဲ့သည်။ဆရာကြီးကစာသင်ခန်းထိပ်ရှိပရိုဂျက်တာပေါ်တွင်ပုံတစ်ပုံကိုပထမဆုံးထိုပြလိုက်ပြီးဒါဘာလဲသိကြသလားဟုမေးလိုက်၏

အများသိသောပုံမို့အားလုံးပြုံးစိစိဖြစ်ကာကောင်မလေးတစ်ယောက်မှာခစ်ကနဲရယ်သံထွက်သွားသည်ဂျပန်နိုင်ငံတွင်လူတိုင်းသိသောယန်း၂၀၀၀တန်ငွေစက္ကူ၏ပုံဖြစ်သဖြင့်အလွန်စာသင်ကောင်းသောပါမောက္ခကြီးအိုနိုကအကြောင်းရှိ၍သာ

မေးမြန်းမှန်းသိကြ၏ထို့ကြောင့်နှုတ်သွက်လျှာသွက်ကျောင်း သူလေးတာမူရကဝန်ကြီးချုပ်အိုဘုချိလက်ထက်မှာစတင်ထု တ်ဝေခဲ့တဲ့ယန်း၂၀၀၀တန်ငွေစက္ကူဖြစ်ပါတယ်။ထုတ်ဝေတာ နှစ်သိပ်မကြာသေးပဲလူကြိုက်လည်းမများဘူး။

အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုမှာလူတွေအသုံးပြုတာအများဆုံးကဒေါ်လာ၂၀တန်ဖြစ်သလိုဂျပန်နိုင်ငံမှာလည်းတန်ဖိုးချင်းမဘတိမ်းမယိမ်းယန်း၂၀၀၀တန်ကိုတွင်တွင်ကျယ်ကျယ်သုံးကြလိမ့်မယ်လို့ဝန်ကြီးချုပ်အိုဘုချိကမျှော်လင့်ခဲ့ပါတယ်။ဒါပေမဲ့

သူထင်သလိုဖြစ်မလာခဲ့ပါဘူးဟုအတော်ပြည့်ပြည့်စုံစုံဖြေ ကြားလိုက်၏။ကျေးဇူးပဲတာမူရ။မင်းရဲ့အဖြေမှန်ပါတယ်ဝန်ကြီးချုပ်အိုဘုချိတွေးထင်သလိုဟောဒီယန်း၂၀၀၀တန်ကို ဂျပန်မှာလူတွေသိပ်မသုံးကြဘူး။ဒါပေမဲ့ယန်း၂၀၀၀တန်

ငွေစက္ကူထုတ်ဝေတဲ့အတွက်တိုင်းပြည်ရဲ့စီးပွားရေးနဲ့ ငွေကြေလည်ပတ်မှုအပေါ် သိသာတဲ့ထိခိုက်နစ်နာမှုဘာမှမရှိခဲ့ဘူးဟု ပါမောက္ခအိုနိုကရှင်းပြ၏။ပြီးတော့မင်းတို့သတိပြုသင့်တက ဟောဒီယန်း၂၀၀၀တန်ငွေစက္ကူကိုစတင်ထုတ်ဝေခဲ့တဲ့အချိန်

ကာလပဲဟေ့ဟုဆရာကြီး၏စကားအဆုံးတွင်သိပြီဆရာ၊သက္ကရာဇ်၂၀၀၀မှာယန်း၂၀၀၀တန်ထုတ်ဝေတာမဟုတ်လားဟု ကျောင်းသားတစ်ယောက်ကဝင်ပြောလိုက်သည်သိပ်ဟုတ်တ ာပေါ့ကွာ၊ရာစုနှစ်အသစ်ပြောင်းတော့မယ့်သက္ကရာဇ်၂၀၀၀

မှာတစ်ကမ္ဘာလုံးစိတ်အားထက်သန်နေတဲ့အချိန်၊အိုကီနာဝါကျွန်းမှာကျင်းပမယ့်G-8ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်သောရှစ်နိုင်ငံအုပ်စုရဲ့ထိပ်သီးအစည်းအဝေးနဲ့တိုက်ဆိုင်ထုတ်ဝေလိုက်တာမို့ငါတို့နိုင်ငံသမိုင်းမှာတော့မှတ်တိုင်ကြီးတစ်ခုပါပဲဟုပါမောက္ခကြီး

ကပြောပြပါသည်ဒီနေ့ပြောမယ့်အကြောင်းအရာနဲ့မင်းတို့တွေဆက်စပ်စဉ်းစားနိုင်အောင်ယန်း၂၀၀၀ငွေစက္ကူအကြောင်းနိဒါန်းပျိုးတာပါ၊ကဲဟောဒီငွေစက္ကူတွေကိုရောမင်းတို့သိကြသလားဟုဆရာကြီးကပရိုဂျက်တာပေါ်တွင်ပုံများထိုးပြလိုက်၏

အတန်းတစ်ခုလုံးအပ်ကျသံမကြားအောင်တိတ်ဆိတ်သွာတေ ာ့သည်။မိနစ်အတော်ကြာအောင်တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေပြီးမှတာမူရကအဲဒါတွေဟာတကယ်ငွေစက္ကူအစစ်တွဟုတ်ရဲ့လာ းဆရာကြီးဟုမဝံ့မရဲမေးလေ၏။ပရိုဂျက်တာပိတ်ကား

ပေါ်ဝယ်၁၅ကျပ်၊၃၅ကျပ်၊၄၅ကျပ်၊၇၅ကျပ်၊၉၀ကျပ်စသောငွေစက္ကူများကိုဂျပန်ကျောင်းသားများတစ်သက်မှာတစ်ခါမျှမမြင်မတွေ့ဖူးကြပါမိုနိုပိုလီကဲ့သို့ဂိမ်းများကစားသည့်ငွေတွေလားဟုတွေးကြသည်။တကယ့်ငွေစက္ကူအစစ်တွေပေါ့။

မယုံရင်ဟောဒီမှာမင်းတို့လက်နဲ့ကိုယ်တိုင်ကိုင်ကြည့်ကြဟုဆရာကြီးအိုနိုကပြောရင်းသူ့လက်ဆွဲအိတ်ထဲမှာတယုတထည့်လာသောငွေစက္ကူများကိုထုတ်ပေးလေ၏ကျောင်းသူကျောင်းသားများမှာလည်းငွေစက္ကူများကိုလက်ဆင့်ကမ်းကိုင်

ကြည့်ရင်းဟွန်တိုဒါ(တကယ်ကြီးဟ)ဟုအချင်းချင်းတအံ့တဩပြောကြသည်။အေးအဲဒီငွေစက္ကူတွေဟာလူဦးရေသန်း၃၀ ကျော်သုံးစွဲခဲ့ရတဲ့တကယ့်အစစ်တွေ၊အခုမီယမ်မာ(မြန်မာ)လို့မင်းတို့သိကြတဲ့အရှေ့တောင်အာရှနိုင်ငံဟာအဲဒီအချိန်

တုန်းကပြည်ထောင်စုဆိုရှယ်လစ်သမ္မတမြန်မာနိုင်ငံဆိုတာပဲ။ ဘိရုမာနော့တာတဲဂိုတို(မြန်မာ့စောင်း)ရုပ်ရှင်ထဲက ဘိရုမာဆိုတဲ့တိုင်းပြည်ပေါ့အဲဒီအချိန်ဆိုရှယ်လစ်အစိုးရခေါင်းဆောင်ကအာဏာရှင်ကြီးဦးနေဝင်းတဲ့။စစ်ကြီးမတိုင်ခင်ငါတို့ဂျပန်

ပြည်မှာစစ်ပညာလာသင်သွားတဲ့မြန်မာလူငယ်အဖွဲ့ထဲမှာသူလည်းပါဝင်ခဲ့တယ်။သူဗိုလ်ချုပ်ကြီးဖြစ်တဲ့အခါမြန်မာပြည်ကိုအာဏာသိမ်းပြီးအုပ်ချုပ်ရင်းသူထုတ်ဝေခဲ့တဲ့ငွေစက္ကူတွေပဲဟုပါမောက္ခအိုနိုကပြောပြသည်။ဂျပန်နိုင်ငံ၏ထိပ်တန်း

တက္ကသိုလ်ကြီးတစ်ခုမှဘွဲ့လွန်ကျောင်းသားများသည်လည်း ခေသူမဟုတ်ပါသူတို့ပါမောက္ခပြောချင်သည့်ပြဿနာ၏ဆိုလိုရင်းကိုတွေးမြင်ကြည့်နိုင်ကြပါသည်။နိုင်ငံတော်အစိုးရကငွေစက္ကူတွေထုတ်ဝေတဲ့အခါပြည်သူတွေတွက်ချက်သုံးစွဲရ

လွယ်ကူအောင်သတ်မှတ်ရပါတယ်မြန်မာငွေစက္ကူတွေရဲ့ငွေ ကြေးသတ်မှတ်ချက်ဟာအလွန်ပဲထူးဆန်းနေပါတယ်။ဆရာ ကြီးပြောချင်တာဒီအချက်ပဲလို့ထင်ပါတယ်ဟုကျောင်းသားတစ်ယောက်ပြောသည်ကိုအားလုံးဝိုင်း၍ထောက်ခံကြ၏

ပါမောက္ခကြီးအိုနိုကပြုံးလိုက်သည်။နိုင်ငံတစ်ခု၊စီးပွားရေးကော်ပိုရေးရှင်းကြီးတစ်ခုကိုစီမံခန့်ခွဲရာမှာမင်းတို့သင်ကြားခဲ့သမျှသီအိုရီတွေ၊လုပ်ထုံးလုပ်နည်းတွေနဲ့လုံးဝမဆိုင်တဲ့ အုပ် ချုပ်ရေးနည်းလမ်းကိုဆရာပြောပြမယ်၊သေသေချာချာနား

ထောင်ကြပေတော့ဟုဆရာကြီးကနိဒါန်းပျိုးလိုက်သည်။အဲဒါကတော့မြန်မာလူမျိုအတော်များများယုံကြည်ကြတဲ့ယတြာဆိုတာပဲဖြစ်ပါတယ်ယတြာရဲ့သဘောကိုအတိုချုပ်ပြောရရင်နက္ခတ်တာရာဂြိုဟ်အသွားအလာတွေကိုကြည့်ပြီးကိုယ်

ဖြစ်စေချင်တဲ့အကောင်းအဆိုးကိုအဆောင်လက်ဖွဲ့တွေနဲ့စီမံကြတဲ့ရိုးရာယုံကြည်မှုပဲ။ဥပမာဆိုရင်၊တို့ဂျပန်တွေရဲ့တဲရူတဲရုဘိုဇိုလိုပေါ့။ဂျပန်နိုင်ငံတွင်နေ့တိုင်းမိုးရွာနေလျှင်မိုးစဲ၍နေသာအောင်တဲရုတဲရုဘိုဇိုခေါ်အဝတ်ရုပ်လေးလုပ်၍ချိတ်ဆွဲသော

ဂျပန်ရှေးရိုးအယူရှိသည်။အဆောင်လက်ဖွဲ့၊ယတြာသဘောမျိုးပင်ဖြစ်ပါသည်။မြန်မာအာဏာရှင်ဗိုလ်ချုပ်ကြီးကတော့ တရားလွန်အယူသည်းပါတယ်။၁၉၈၆ခုနှစ်မှာသူအသက်၇၅ နှစ်ပြည့်တဲ့အထိမ်းအမှတ်အနေနဲ့တစ်ခါမှမရှိဖူးသေးတဲ့

၇၅ကျပ်တန်ကိုထုတ်ဝေလိုက်တယ်သူက၉ဂဏန်းကိုလည်း အလွန်နှစ်သက်လေတော့နောက်ထပ်၉၀ကျပ်တန်၊၄၅ကျပ်တန်တွေလည်းထုတ်ဝေတယ်။ဟု ပါမောက္ခအိုနိုကဆက်လက် ရှင်းပြသည်။ကျောင်းသားများကပြန်လှန်မေးခွန်းထုတ်ကြ

သည်။ဒါဖြင့်၁၅ကျပ်တန်၊၃၅ကျပ်တန်နဲ့၇၅ကျပ်တန်တွေကရောဆရာကြီးဟုမေးကြရာသူက၅ဂဏန်းနဲ့အဆုံးသတ်တာလည်းကြိုက်သတဲ့။ပြီးတော့သူ့ဗေဒင်ဆရာတွေအကြံပေးတဲ့ဂဏန်းတွေကိုရွေးတာလို့သိရတယ်

ဟူသောဆရာကြီး၏အဖြေကြောင့်ဂျပန်ကျောင်းသားများဆက်၍စဉ်းစားကြံဆကြ၏။အဲဒီလိုထူးဆန်းတဲ့ငွေစက္ကူတွေရိုက်နှိပ်ထုတ်ဝေတော့မြန်မာနိုင်ငံရဲအခြေအနေဟာဘယ်လိုထူး ခြားကောင်းမွန်လာပါသလဲဟုစိတ်ဝင်တစား

မေးကြသည်အိုတိုင်းသူပြည်သားတွေသိပ်ဒုက္ခရောက်ခဲ့ကြတာပေါ့တွက်ချက်ရတာခက်ခဲလို့အမှားအယွင်းတွေဖြစ်ကြတယ်စဉ်းစားကြည့်လေ၁၀၀တန်၁၇ရွက်ဆိုရင်၁၇၀၀လို့ချက်ချင်းသိပေမဲ့ ၇၅ကျပ်တန်၁၇ရွက်ကိုတွက်ရတာမခက်ဘူး

လားဟုဆရာကြီး၏စကားကိုအားလုံးခေါင်းညိတ်ထောက်ခံကြ၏။ပိုဆိုးတာကတိုင်းပြည်မှာလည်ပတ်သုံးစွဲနေငွေကြေးပမာဏထက်အဆမတန်များပြားတဲ့ငွေစက္ကူသစ်တွေကိုမစဉ်းမစားရိုက်နှိပ်ထုတ်ဝေလိုက်တော့ငွေဖောင်းပွမှုအလွန်

များပြားလာခဲ့တယ်ကုန်ဈေးနှုန်းတွေကြောက်ခမန်လိလိတက်လာတယ်။ပြည်သူလူထုဟာမကြုံစဖူးစားဝတ်နေရေးခက်ခဲလာပြီးတစ်ပြည်လုံးမကျေမနပ်ပေါက်ကွဲလုဆဲဆဲဖြစ်လတော့တာပဲဒီလိုအခြေအနေကိုကုစားဖို့အတွက်အာဏာရှင်နေဝင်း

ဟာနည်လမ်းတစ်မျိုးထုတ်သုံးလိုက်ပြန်တယ်။ဘယ်လိုလုပ်မယ်ထင်သလဲဟုဆရာကြီးကမေးခွန်းထုတ်လိုက်၏ကျောင်းသားများကသူတို့သင်ယူခဲ့သမျှဘဏ္ဍာရေးနည်းလမ်းများကို ဖြေကြသည်ပါမောက္ခကြီးအိုနိုကပြုံးလိုက်ပြီးတစ်ခုမှမဟုတ်

ဘူးဟုတုံးတိတိဖြေလိုက်၏၁၉၈၇ခုနှစ်မှာအဲဒီငွေစက္ကူ တွေကိုတရားမဝင်ကြေညာပြီးဖျက်သိမ်းလိုက်တာပဲဟူသေအဖြေကြောင့်အားလုံးဟာကနဲအံ့ဩသွားတော့၏။ပြည်သူတွလက်ထဲကငွေကြေးတွေဟာနေ့ချင်းညချင်းစက္ကူစုတ်လိုတန်ဖိုးလုံး

ဝမရှိတော့ဘူး။အဲဒီကစပြီးလူထုမကျေနပ်မှုတွေကြီးထွားလာပြီး၁၉၈၈ခုနှစ်မှာမြန်မာတစ်ပြည်လုံးအုံကြွတော်လှန်တဲ့လူထုအရေးတော်ပုံကြီးပေါ်ပေါက်လာတယ်။စစ်တပ်အာဏာသိမ်းပြီးအာဏာရှင်နေဝင်းဆိုရှယ်လစ်အစိုးရပြုတ်ကျသွားတာပဲ

ဟုဆရာကြီး၏ပြောကြားချက်ကြောင့်ကျောင်းသားများတွေဝေသွား၏မြန်မာလူမျိုးများယုံကြည်သောဗေဒင်ယတြသည်တိုင်းပြည်ကိုကောင်းကျိုးမပေးသည့်အပြင်ခေါင်းဆောင်ကြီးနှင့်သူ့အစိုးရပင်ပြုတ်ကျသွားသည်မဟုတ်လားပါမောက္ခကြီး

အိုနိုကကျောင်းသားများကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီးယခုမှ အရေးကြီးသောမေးခွန်းကိုမေးမည်ဟုဆိုလိုက်၏။တိုင်းပြည်ဆူပူအုံကြွပြီး၂၆နှစ်သက်တမ်းရှိအစိုးရပြုတ်ကျသွားရသောအကြောင်းကိုမေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။ကျောင်းသားအားလုံး၏အဖြေ

ကိုခြုံလိုက်လျှင်အခြားနိုင်ငံရေး၊စီးပွားရေးအပြင်လက်တွေ့သုံးစွဲရခက်ခဲပြီးအဓိပ္ပာယ်မရှိသောငွေစက္ကူများကိုထုတ်ဝေခြင်းကြောင့်ဟုထင်မြင်ယူဆကြ၏။အေးမင်းတို့ရဲ့အဖြေကမှန်သလိုလိုပေမဲ့တကယ့်အကြောင်းရင်းမဟုတ်သေးဘူး

တကယ်တော့အဲဒီလိုအဓိပ္ပာယ်မရှိတဲ့လုပ်ရပ်တွေကိုတားဆီး ထိန်းကျောင်းနိုင်တဲ့စနစ်မရှိလို့ပဲဟုဆရာကြီးကဖြေကြားရင်း ကျောင်းသားတစ်ယောက်ကိုလက်ညှိုးထိုးကာတာနာကာမင်းသာဘဏ္ဍာရေးဝန်ကြီးဆိုရင်ဝန်ကြီးချုပ်ကသူ့မွေးသက္ကရာဇ်

အထိမ်းအမှတ်ယန်း၁၉၆၀တန်ငွေစက္ကူထုတ်ဖို့အမိန့်ပေးတဲ့အခါမင်းဘာလုပ်မလဲဟုမေးလိုက်၏။တာနာကာကလည်းမလုပ်နိုင်ဘူးလိုငြင်းမှာပေါ့ဟုမဆိုင်းမတွပြန်ဖြေသည်။မရဘူးလုပ်ကိုလုပ်ရမယ်လို့အတင်းခိုင်းရင်ကောဟုဆရာကြီးဆက်

မေးရာရာထူးကနုတ်ထွက်မယ်၊ရူးကြောင်ကြာင်အဓိပ္ပာယ်မရှိတာကိုလုပ်မယ့်အစားဟာရာကီရိကိုယ့်ဝမ်းဗိုက်ကိုဓားနှင့်ခွဲ၍သတ်သေခြင်းသာလုပ်လိုက်ပါမယ်ဆရာဟုတာနာကာက ပြတ်သားစွာဖြေ၏။အေအဲဒါပဲ။ဒီမိုကရေစီစနစ်နဲ့အုပ်ချုပ်တဲ့

ခေတ်မီနိုင်ငံတွေမှာသမ္မတ၊ဝန်ကြီးချုပ်ကလုပ်ချင်တိုင်လျှော က်လုပ်လို့မရအောင်အဆင့်ဆင့်ထိန်းကြပ်ထားတယ်။သမ္မတ၊ဝန်ကြီးချုပ်ကအမိန့်နဲ့ခိုင်းရင်လည်းတာနာကာလို ဂုဏ်သိက္ခာရှိတဲ့ဝန်ကြီးကငြင်းမှာပဲ။ဘဏ္ဍာရေးဝန်ကြီးကခေါင်းညိတ်ရင်

တောင်ကက်ဘိနက်ဝန်ကြီးအဖွဲ့ကဒီလိုအဓိပ္ပာယ်မရှိတဲ့လုပ်ရပ်ကိုဝိုင်းကန့်ကွက်ကြမှာပေါ့။ဝန်ကြီးအဖွဲ့ကသဘောတူရင်လည်းဒီကိစ္စကိုပြည်သူ့လွှတ်တော်တင်ပြဆုံးဖြတ်ရမယ်လေဒါမျိုးရူးကြောင်ကြောင်ငွေစက္ကူထုတ်ဝေမယ့်အဆိုကို

အတိုက်အခံပါတီသာမကဘူး၊ကိုယ့်ပါတီကအမတ်တွတောင်အပြင်းအထန်ကန့်ကွက်ကြလိမ့်မယ်အတိုက်အခံဘက်အစိုး ရအပေါ် အယုံအကြည်မရှိအဆိုတင်လို့မဲခွဲတာနိုင်သွားရင်အစိုးရသာပြုတ်ကျသွားမယ်၊အဲဒီလိုရူးကြောင်ကြောင်

ငွေစက္ကူတော့ဘယ်သောအခါမှထွက်လာမှာမဟုတ်ဘူးဟုပါမောက္ခကြီးအိုနိုကရှည်ရှည်လျားလျားရှင်းပြလိုက်၏။မင်းတို့တွေတစ်နေ့မှာအစိုးရခေါင်းဆောင်၊ကုမ္ပဏီစီအီးအို၊ကော်ပို ရေးရှင်းဥက္ကဋ္ဌစတဲ့ရာထူးကြီးတွေတာဝန်ယူရတဲ့အခါအဲဒါကို

ကြပ်ကြပ်သတိထားပါ။အဆင့်ဆင့်ထိန်းကြပ်ထားတာတွေကိုကျော်ပြီးစည်းကမ်းဖောက်ရင်ဒုက္ခရောက်လိမ့်မယ်ငါအာဏာအရှိဆုံးဆိုပြီးထင်ရာလုပ်လို့တိုင်းပြည်ပျက်မတတ်ဖြစ်ရတာမြန်မာပြည်ကိုကြည့်ပေတော့၊စနစ်သာအရေးအကြီးဆုံးဟု

ပါမောက္ခကြီးအိုနိုကနိဂုံးချုပ်လိုက်ပါတော့သည်ဝတ္ထုတိုအစမ်းရေးကြည့်တာမို့အားမနာတမ်းဝေဖန်အကြံပေးကြခင်ဗျာဆိုးသည်ဖြစ်စေကောင်းသည်ဖြစ်စေအားလုံးကိုအလေအနက်စဉ်းစားရပါမယ်

ဘယ္နိုင္ငံမွာမွမရွိခဲ့တဲ့ကမၻာ့အထူးဆန္းဆုံးတစ္ခ်ိန္ကျမန္မာေငြစကၠဴမ်ားအေၾကာင္းဦးေနဝင္းေခတ္မွာထုတ္လုပ္သုံးစြဲခဲ့တဲ့ျမန္မာ့ေငြစကၠဴေတြျဖစ္တဲ့၁၅က်ပ္တန္၊၄၅က်ပ္တန္၊၇၅ က်ပ္တန္၊၉၀တန္ေတြဟာကမၻာမွာမရွိထူးဆန္းဆုံးေငြစကၠဴ

မ်ားအေၾကာင္းကိုခုလိုေျပာျပထားပါတယ္တိုက်ိဳၿမိဳ႕၏နံနက္ခင္းတြင္နိုင္ငံျခားရက္တိုခရီးတစ္ခုမွျပန္လာၿပီးပထမဆုံး စာသင္ခန္းျပန္ဝင္လာေသာပါေမာကၡႀကီးအိုနိုစိတ္အားထက္သန္႐ႊင္ျပလ်က္ရွိ၏။ႏွစ္ပတ္ခန႔္မေတြ႕ရေသာေက်ာင္းသူ

ေက်ာင္းသားမ်ားကိုအေၾကာင္းအရာသစ္မ်ားသင္ျပေပးရန္သူ႕မွာစိတ္ဝင္စားစရာပစၥည္းမ်ားရရွိလာခဲ့သည္။ဆရာႀကီးကစာသင္ခန္းထိပ္ရွိပရိုဂ်က္တာေပၚတြင္ပုံတစ္ပုံကိုပထမဆုံးထိုျပလိုက္ၿပီးဒါဘာလဲသိၾကသလားဟုေမးလိုက္၏

အမ်ားသိေသာပုံမို႔အားလုံးၿပဳံးစိစိျဖစ္ကာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္မွာခစ္ကနဲရယ္သံထြက္သြားသည္ဂ်ပန္နိုင္ငံတြင္လူတိုင္းသိေသာယန္း၂၀၀၀တန္ေငြစကၠဴ၏ပုံျဖစ္သျဖင့္အလြန္စာသင္ေကာင္းေသာပါေမာကၡႀကီးအိုနိုကအေၾကာင္းရွိ၍သာ

ေမးျမန္းမွန္းသိၾက၏ထို႔ေၾကာင့္ႏႈတ္သြက္လွ်ာသြက္ေက်ာင္း သူေလးတာမူရကဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အိုဘုခ်ိလက္ထက္မွာစတင္ထု တ္ေဝခဲ့တဲ့ယန္း၂၀၀၀တန္ေငြစကၠဴျဖစ္ပါတယ္။ထုတ္ေဝတာ ႏွစ္သိပ္မၾကာေသးပဲလူႀကိဳက္လည္းမမ်ားဘူး။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာလူေတြအသုံးျပဳတာအမ်ားဆုံးကေဒၚလာ၂၀တန္ျဖစ္သလိုဂ်ပန္နိုင္ငံမွာလည္းတန္ဖိုးခ်င္းမဘတိမ္းမယိမ္းယန္း၂၀၀၀တန္ကိုတြင္တြင္က်ယ္က်ယ္သုံးၾကလိမ့္မယ္လို႔ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အိုဘုခ်ိကေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမဲ့

သူထင္သလိုျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူးဟုအေတာ္ျပည့္ျပည့္စုံစုံေျဖ ၾကားလိုက္၏။ေက်းဇူးပဲတာမူရ။မင္းရဲ႕အေျဖမွန္ပါတယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အိုဘုခ်ိေတြးထင္သလိုေဟာဒီယန္း၂၀၀၀တန္ကို ဂ်ပန္မွာလူေတြသိပ္မသုံးၾကဘူး။ဒါေပမဲ့ယန္း၂၀၀၀တန္

ေငြစကၠဴထုတ္ေဝတဲ့အတြက္တိုင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရးနဲ႕ ေငြေၾကလည္ပတ္မႈအေပၚ သိသာတဲ့ထိခိုက္နစ္နာမႈဘာမွမရွိခဲ့ဘူးဟု ပါေမာကၡအိုနိုကရွင္းျပ၏။ၿပီးေတာ့မင္းတို႔သတိျပဳသင့္တက ေဟာဒီယန္း၂၀၀၀တန္ေငြစကၠဴကိုစတင္ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့အခ်ိန္

ကာလပဲေဟ့ဟုဆရာႀကီး၏စကားအဆုံးတြင္သိၿပီဆရာ၊သကၠရာဇ္၂၀၀၀မွာယန္း၂၀၀၀တန္ထုတ္ေဝတာမဟုတ္လားဟု ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကဝင္ေျပာလိုက္သည္သိပ္ဟုတ္တ ာေပါ့ကြာ၊ရာစုႏွစ္အသစ္ေျပာင္းေတာ့မယ့္သကၠရာဇ္၂၀၀၀

မွာတစ္ကမၻာလုံးစိတ္အားထက္သန္ေနတဲ့အခ်ိန္၊အိုကီနာဝါကြၽန္းမွာက်င္းပမယ့္G-8ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာရွစ္နိုင္ငံအုပ္စုရဲ႕ထိပ္သီးအစည္းအေဝးနဲ႕တိုက္ဆိုင္ထုတ္ေဝလိုက္တာမို႔ငါတို႔နိုင္ငံသမိုင္းမွာေတာ့မွတ္တိုင္ႀကီးတစ္ခုပါပဲဟုပါေမာကၡႀကီး

ကေျပာျပပါသည္ဒီေန႕ေျပာမယ့္အေၾကာင္းအရာနဲ႕မင္းတို႔ေတြဆက္စပ္စဥ္းစားနိုင္ေအာင္ယန္း၂၀၀၀ေငြစကၠဴအေၾကာင္းနိဒါန္းပ်ိဳးတာပါ၊ကဲေဟာဒီေငြစကၠဴေတြကိုေရာမင္းတို႔သိၾကသလားဟုဆရာႀကီးကပရိုဂ်က္တာေပၚတြင္ပုံမ်ားထိုးျပလိုက္၏

အတန္းတစ္ခုလုံးအပ္က်သံမၾကားေအာင္တိတ္ဆိတ္သြာေတ ာ့သည္။မိနစ္အေတာ္ၾကာေအာင္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနၿပီးမွတာမူရကအဲဒါေတြဟာတကယ္ေငြစကၠဴအစစ္တြဟုတ္ရဲ႕လာ းဆရာႀကီးဟုမဝံ့မရဲေမးေလ၏။ပရိုဂ်က္တာပိတ္ကား

ေပၚဝယ္၁၅က်ပ္၊၃၅က်ပ္၊၄၅က်ပ္၊၇၅က်ပ္၊၉၀က်ပ္စေသာေငြစကၠဴမ်ားကိုဂ်ပန္ေက်ာင္းသားမ်ားတစ္သက္မွာတစ္ခါမွ်မျမင္မေတြ႕ဖူးၾကပါမိုနိုပိုလီကဲ့သို႔ဂိမ္းမ်ားကစားသည့္ေငြေတြလားဟုေတြးၾကသည္။တကယ့္ေငြစကၠဴအစစ္ေတြေပါ့။

မယုံရင္ေဟာဒီမွာမင္းတို႔လက္နဲ႕ကိုယ္တိုင္ကိုင္ၾကည့္ၾကဟုဆရာႀကီးအိုနိုကေျပာရင္းသူ႕လက္ဆြဲအိတ္ထဲမွာတယုတထည့္လာေသာေငြစကၠဴမ်ားကိုထုတ္ေပးေလ၏ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားမွာလည္းေငြစကၠဴမ်ားကိုလက္ဆင့္ကမ္းကိုင္

ၾကည့္ရင္းဟြန္တိုဒါ(တကယ္ႀကီးဟ)ဟုအခ်င္းခ်င္းတအံ့တဩေျပာၾကသည္။ေအးအဲဒီေငြစကၠဴေတြဟာလူဦးေရသန္း၃၀ ေက်ာ္သုံးစြဲခဲ့ရတဲ့တကယ့္အစစ္ေတြ၊အခုမီယမ္မာ(ျမန္မာ)လို႔မင္းတို႔သိၾကတဲ့အေရွ႕ေတာင္အာရွနိုင္ငံဟာအဲဒီအခ်ိန္

တုန္းကျပည္ေထာင္စုဆိုရွယ္လစ္သမၼတျမန္မာနိုင္ငံဆိုတာပဲ။ ဘိ႐ုမာေနာ့တာတဲဂိုတို(ျမန္မာ့ေစာင္း)႐ုပ္ရွင္ထဲက ဘိ႐ုမာဆိုတဲ့တိုင္းျပည္ေပါ့အဲဒီအခ်ိန္ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ကအာဏာရွင္ႀကီးဦးေနဝင္းတဲ့။စစ္ႀကီးမတိုင္ခင္ငါတို႔ဂ်ပန္

ျပည္မွာစစ္ပညာလာသင္သြားတဲ့ျမန္မာလူငယ္အဖြဲ႕ထဲမွာသူလည္းပါဝင္ခဲ့တယ္။သူဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျဖစ္တဲ့အခါျမန္မာျပည္ကိုအာဏာသိမ္းၿပီးအုပ္ခ်ဳပ္ရင္းသူထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ေငြစကၠဴေတြပဲဟုပါေမာကၡအိုနိုကေျပာျပသည္။ဂ်ပန္နိုင္ငံ၏ထိပ္တန္း

တကၠသိုလ္ႀကီးတစ္ခုမွဘြဲ႕လြန္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္လည္း ေခသူမဟုတ္ပါသူတို႔ပါေမာကၡေျပာခ်င္သည့္ျပႆနာ၏ဆိုလိုရင္းကိုေတြးျမင္ၾကည့္နိုင္ၾကပါသည္။နိုင္ငံေတာ္အစိုးရကေငြစကၠဴေတြထုတ္ေဝတဲ့အခါျပည္သူေတြတြက္ခ်က္သုံးစြဲရ

လြယ္ကူေအာင္သတ္မွတ္ရပါတယ္ျမန္မာေငြစကၠဴေတြရဲ႕ေငြ ေၾကးသတ္မွတ္ခ်က္ဟာအလြန္ပဲထူးဆန္းေနပါတယ္။ဆရာ ႀကီးေျပာခ်င္တာဒီအခ်က္ပဲလို႔ထင္ပါတယ္ဟုေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေျပာသည္ကိုအားလုံးဝိုင္း၍ေထာက္ခံၾက၏

ပါေမာကၡႀကီးအိုနိုကၿပဳံးလိုက္သည္။နိုင္ငံတစ္ခု၊စီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးတစ္ခုကိုစီမံခန႔္ခြဲရာမွာမင္းတို႔သင္ၾကားခဲ့သမွ်သီအိုရီေတြ၊လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြနဲ႕လုံးဝမဆိုင္တဲ့ အုပ္ ခ်ဳပ္ေရးနည္းလမ္းကိုဆရာေျပာျပမယ္၊ေသေသခ်ာခ်ာနား

ေထာင္ၾကေပေတာ့ဟုဆရာႀကီးကနိဒါန္းပ်ိဳးလိုက္သည္။အဲဒါကေတာ့ျမန္မာလူမ်ိဳအေတာ္မ်ားမ်ားယုံၾကည္ၾကတဲ့ယၾတာဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္ယၾတာရဲ႕သေဘာကိုအတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္နကၡတ္တာရာၿဂိဳဟ္အသြားအလာေတြကိုၾကည့္ၿပီးကိုယ္

ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အေကာင္းအဆိုးကိုအေဆာင္လက္ဖြဲ႕ေတြနဲ႕စီမံၾကတဲ့ရိုးရာယုံၾကည္မႈပဲ။ဥပမာဆိုရင္၊တို႔ဂ်ပန္ေတြရဲ႕တဲ႐ူတဲ႐ုဘိုဇိုလိုေပါ့။ဂ်ပန္နိုင္ငံတြင္ေန႕တိုင္းမိုး႐ြာေနလွ်င္မိုးစဲ၍ေနသာေအာင္တဲ႐ုတဲ႐ုဘိုဇိုေခၚအဝတ္႐ုပ္ေလးလုပ္၍ခ်ိတ္ဆြဲေသာ

ဂ်ပန္ေရွးရိုးအယူရွိသည္။အေဆာင္လက္ဖြဲ႕၊ယၾတာသေဘာမ်ိဳးပင္ျဖစ္ပါသည္။ျမန္မာအာဏာရွင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကေတာ့ တရားလြန္အယူသည္းပါတယ္။၁၉၈၆ခုႏွစ္မွာသူအသက္၇၅ ႏွစ္ျပည့္တဲ့အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႕တစ္ခါမွမရွိဖူးေသးတဲ့

၇၅က်ပ္တန္ကိုထုတ္ေဝလိုက္တယ္သူက၉ဂဏန္းကိုလည္း အလြန္ႏွစ္သက္ေလေတာ့ေနာက္ထပ္၉၀က်ပ္တန္၊၄၅က်ပ္တန္ေတြလည္းထုတ္ေဝတယ္။ဟု ပါေမာကၡအိုနိုကဆက္လက္ ရွင္းျပသည္။ေက်ာင္းသားမ်ားကျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္ၾက

သည္။ဒါျဖင့္၁၅က်ပ္တန္၊၃၅က်ပ္တန္နဲ႕၇၅က်ပ္တန္ေတြကေရာဆရာႀကီးဟုေမးၾကရာသူက၅ဂဏန္းနဲ႕အဆုံးသတ္တာလည္းႀကိဳက္သတဲ့။ၿပီးေတာ့သူ႕ေဗဒင္ဆရာေတြအႀကံေပးတဲ့ဂဏန္းေတြကိုေ႐ြးတာလို႔သိရတယ္

ဟူေသာဆရာႀကီး၏အေျဖေၾကာင့္ဂ်ပန္ေက်ာင္းသားမ်ားဆက္၍စဥ္းစားႀကံဆၾက၏။အဲဒီလိုထူးဆန္းတဲ့ေငြစကၠဴေတြရိုက္ႏွိပ္ထုတ္ေဝေတာ့ျမန္မာနိုင္ငံရဲအေျခအေနဟာဘယ္လိုထူး ျခားေကာင္းမြန္လာပါသလဲဟုစိတ္ဝင္တစား

ေမးၾကသည္အိုတိုင္းသူျပည္သားေတြသိပ္ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကတာေပါ့တြက္ခ်က္ရတာခက္ခဲလို႔အမွားအယြင္းေတြျဖစ္ၾကတယ္စဥ္းစားၾကည့္ေလ၁၀၀တန္၁၇႐ြက္ဆိုရင္၁၇၀၀လို႔ခ်က္ခ်င္းသိေပမဲ့ ၇၅က်ပ္တန္၁၇႐ြက္ကိုတြက္ရတာမခက္ဘူး

လားဟုဆရာႀကီး၏စကားကိုအားလုံးေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံၾက၏။ပိုဆိုးတာကတိုင္းျပည္မွာလည္ပတ္သုံးစြဲေနေငြေၾကးပမာဏထက္အဆမတန္မ်ားျပားတဲ့ေငြစကၠဴသစ္ေတြကိုမစဥ္းမစားရိုက္ႏွိပ္ထုတ္ေဝလိုက္ေတာ့ေငြေဖာင္းပြမႈအလြန္

မ်ားျပားလာခဲ့တယ္ကုန္ေဈးႏႈန္းေတြေၾကာက္ခမန္လိလိတက္လာတယ္။ျပည္သူလူထုဟာမႀကဳံစဖူးစားဝတ္ေနေရးခက္ခဲလာၿပီးတစ္ျပည္လုံးမေက်မနပ္ေပါက္ကြဲလုဆဲဆဲျဖစ္လေတာ့တာပဲဒီလိုအေျခအေနကိုကုစားဖို႔အတြက္အာဏာရွင္ေနဝင္း

ဟာနည္လမ္းတစ္မ်ိဳးထုတ္သုံးလိုက္ျပန္တယ္။ဘယ္လိုလုပ္မယ္ထင္သလဲဟုဆရာႀကီးကေမးခြန္းထုတ္လိုက္၏ေက်ာင္းသားမ်ားကသူတို႔သင္ယူခဲ့သမွ်ဘ႑ာေရးနည္းလမ္းမ်ားကို ေျဖၾကသည္ပါေမာကၡႀကီးအိုနိုကၿပဳံးလိုက္ၿပီးတစ္ခုမွမဟုတ္

ဘူးဟုတုံးတိတိေျဖလိုက္၏၁၉၈၇ခုႏွစ္မွာအဲဒီေငြစကၠဴ ေတြကိုတရားမဝင္ေၾကညာၿပီးဖ်က္သိမ္းလိုက္တာပဲဟူေသအေျဖေၾကာင့္အားလုံးဟာကနဲအံ့ဩသြားေတာ့၏။ျပည္သူတြလက္ထဲကေငြေၾကးေတြဟာေန႕ခ်င္းညခ်င္းစကၠဴစုတ္လိုတန္ဖိုးလုံး

ဝမရွိေတာ့ဘူး။အဲဒီကစၿပီးလူထုမေက်နပ္မႈေတြႀကီးထြားလာၿပီး၁၉၈၈ခုႏွစ္မွာျမန္မာတစ္ျပည္လုံးအုံႂကြေတာ္လွန္တဲ့လူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီးေပၚေပါက္လာတယ္။စစ္တပ္အာဏာသိမ္းၿပီးအာဏာရွင္ေနဝင္းဆိုရွယ္လစ္အစိုးရျပဳတ္က်သြားတာပဲ

ဟုဆရာႀကီး၏ေျပာၾကားခ်က္ေၾကာင့္ေက်ာင္းသားမ်ားေတြေဝသြား၏ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားယုံၾကည္ေသာေဗဒင္ယၾတသည္တိုင္းျပည္ကိုေကာင္းက်ိဳးမေပးသည့္အျပင္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးႏွင့္သူ႕အစိုးရပင္ျပဳတ္က်သြားသည္မဟုတ္လားပါေမာကၡႀကီး

အိုနိုကေက်ာင္းသားမ်ားကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီးယခုမွ အေရးႀကီးေသာေမးခြန္းကိုေမးမည္ဟုဆိုလိုက္၏။တိုင္းျပည္ဆူပူအုံႂကြၿပီး၂၆ႏွစ္သက္တမ္းရွိအစိုးရျပဳတ္က်သြားရေသာအေၾကာင္းကိုေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။ေက်ာင္းသားအားလုံး၏အေျဖ

ကိုၿခဳံလိုက္လွ်င္အျခားနိုင္ငံေရး၊စီးပြားေရးအျပင္လက္ေတြ႕သုံးစြဲရခက္ခဲၿပီးအဓိပၸာယ္မရွိေသာေငြစကၠဴမ်ားကိုထုတ္ေဝျခင္းေၾကာင့္ဟုထင္ျမင္ယူဆၾက၏။ေအးမင္းတို႔ရဲ႕အေျဖကမွန္သလိုလိုေပမဲ့တကယ့္အေၾကာင္းရင္းမဟုတ္ေသးဘူး

တကယ္ေတာ့အဲဒီလိုအဓိပၸာယ္မရွိတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကိုတားဆီး ထိန္းေက်ာင္းနိုင္တဲ့စနစ္မရွိလို႔ပဲဟုဆရာႀကီးကေျဖၾကားရင္း ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကိုလက္ညွိုးထိုးကာတာနာကာမင္းသာဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးဆိုရင္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကသူ႕ေမြးသကၠရာဇ္

အထိမ္းအမွတ္ယန္း၁၉၆၀တန္ေငြစကၠဴထုတ္ဖို႔အမိန႔္ေပးတဲ့အခါမင္းဘာလုပ္မလဲဟုေမးလိုက္၏။တာနာကာကလည္းမလုပ္နိုင္ဘူးလိုျငင္းမွာေပါ့ဟုမဆိုင္းမတြျပန္ေျဖသည္။မရဘူးလုပ္ကိုလုပ္ရမယ္လို႔အတင္းခိုင္းရင္ေကာဟုဆရာႀကီးဆက္

ေမးရာရာထူးကႏုတ္ထြက္မယ္၊႐ူးေၾကာင္ၾကာင္အဓိပၸာယ္မရွိတာကိုလုပ္မယ့္အစားဟာရာကီရိကိုယ့္ဝမ္းဗိုက္ကိုဓားႏွင့္ခြဲ၍သတ္ေသျခင္းသာလုပ္လိုက္ပါမယ္ဆရာဟုတာနာကာက ျပတ္သားစြာေျဖ၏။ေအအဲဒါပဲ။ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့

ေခတ္မီနိုင္ငံေတြမွာသမၼတ၊ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကလုပ္ခ်င္တိုင္ေလွ်ာ က္လုပ္လို႔မရေအာင္အဆင့္ဆင့္ထိန္းၾကပ္ထားတယ္။သမၼတ၊ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကအမိန႔္နဲ႕ခိုင္းရင္လည္းတာနာကာလို ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ဝန္ႀကီးကျငင္းမွာပဲ။ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးကေခါင္းညိတ္ရင္

ေတာင္ကက္ဘိနက္ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕ကဒီလိုအဓိပၸာယ္မရွိတဲ့လုပ္ရပ္ကိုဝိုင္းကန႔္ကြက္ၾကမွာေပါ့။ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕ကသေဘာတူရင္လည္းဒီကိစၥကိုျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္တင္ျပဆုံးျဖတ္ရမယ္ေလဒါမ်ိဳး႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ေငြစကၠဴထုတ္ေဝမယ့္အဆိုကို

အတိုက္အခံပါတီသာမကဘူး၊ကိုယ့္ပါတီကအမတ္တြေတာင္အျပင္းအထန္ကန႔္ကြက္ၾကလိမ့္မယ္အတိုက္အခံဘက္အစိုး ရအေပၚ အယုံအၾကည္မရွိအဆိုတင္လို႔မဲခြဲတာနိုင္သြားရင္အစိုးရသာျပဳတ္က်သြားမယ္၊အဲဒီလို႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္

ေငြစကၠဴေတာ့ဘယ္ေသာအခါမွထြက္လာမွာမဟုတ္ဘူးဟုပါေမာကၡႀကီးအိုနိုကရွည္ရွည္လ်ားလ်ားရွင္းျပလိုက္၏။မင္းတို႔ေတြတစ္ေန႕မွာအစိုးရေခါင္းေဆာင္၊ကုမၸဏီစီအီးအို၊ေကာ္ပို ေရးရွင္းဥကၠ႒စတဲ့ရာထူးႀကီးေတြတာဝန္ယူရတဲ့အခါအဲဒါကို

ၾကပ္ၾကပ္သတိထားပါ။အဆင့္ဆင့္ထိန္းၾကပ္ထားတာေတြကိုေက်ာ္ၿပီးစည္းကမ္းေဖာက္ရင္ဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္ငါအာဏာအရွိဆုံးဆိုၿပီးထင္ရာလုပ္လို႔တိုင္းျပည္ပ်က္မတတ္ျဖစ္ရတာျမန္မာျပည္ကိုၾကည့္ေပေတာ့၊စနစ္သာအေရးအႀကီးဆုံးဟု

ပါေမာကၡႀကီးအိုနိုကနိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါေတာ့သည္ဝတၳဳတိုအစမ္းေရးၾကည့္တာမို႔အားမနာတမ္းေဝဖန္အႀကံေပးၾကခင္ဗ်ာဆိုးသည္ျဖစ္ေစေကာင္းသည္ျဖစ္ေစအားလုံးကိုအေလအနက္စဥ္းစားရပါမယ္