ဖတ်ကြည့်နော်
လူတယောက် နေစရာမရှိတုန်းက သူနဲ့သိပ်ရင်းနှီးတဲ့သူငယ်ချင်းက သူ့အိမ်မှာပေးနေလိုက်တယ်။
စစချင်း နေခွင့်ရတုန်းကတော့ အရမ်းကျေးဇူးတင်သွားတာ။
ပြောင်းစေချင်တဲ့အခါ အချိန်မရွေးပြောပါ ပြောင်းပေးပါ့မယ်ဆိုပြီး အာမတောင်ခံလိုက်သေး။
အနေလည်း ကြာလာတော့ သူများအိမ်ကို သူ့အိမ်လို စိတ်ထဲမှာ မှတ်ယူလာတော့တယ်။
အချိန်တန်လို့ ပြောင်းပေးဖို့ပြောတော့ မကျေမနပ်တွေဖြစ်လာတယ်။
တချိန်က နေခွင့်ပေးခဲ့တဲ့ ကျေးဇူးဆိုတာကို သတိရဖို့မပြောနဲ့ကျေးဇူးရှင်ကိုတောင် ရန်သူတယောက်လိုမြင်သွားတယ်။
သူငယ်ချင်းတစု အတူတူပေါင်းပြီးအဆောင်ငှါးနေကြတယ်။
စေတနာကောင်းတဲ့သူငယ်ချင်းက ချက်ပြုတ်ကျွေးတယ်။
အစတုန်းကတော့ ချက်ကျွေးတာကို ကျေးဇူးတွေတင်နေကြတယ်။
ကြာလာတော့ ချက်ပြုတ်ကျွေးတာကို သူကပဲ မဖြစ်မနေလုပ်ရမည့် တာဝန်တစ်ခုလိုမြင်လာကြတယ်။
အကြောင်းကြောင်းကြောင့် ချက်မကျွေးဖြစ်တဲ့အခါ ချက်ကျွေးခဲ့တာတွေ ကျေးဇူးတင်ဖို့နေနေသာသာ ချက်မကျွေးရကောင်းလားဆိုပြီး ငြိုငြင်လာကြတယ်။
လူတယောက် အပြင်သွားတဲ့အခါတိုင်း သစ်ပင်တပင်အောက်က ဖြတ်သွားနေကျ။
နောက်တော့ လမ်းဘေးက တွေ့နေကျ ခွေးတကောင်ကို သနားလို့ အနီးနားက အပင်တပင်အောက်မှာ အမြဲတမ်း အစာခေါ်ခေါ်ကျွေးလိုက်တာ။
အရင်က အဲ့ဒီသစ်ပင်နား တခါတလေတွေ့ရတုန်းက လူမြင်တိုင်း အမြဲတမ်း ကြောက်ပြီးရှောင်ပြေးတတ်တဲ့ခွေးဟာအပင်အောက်မှာ အစာလာစားတာကြာလာတော့ အဲ့ဒီသစ်ပင်ကို သူပိုင်တယ်လို့ထင်သွားပုံရတယ်။
နောက်ပိုင်းကျတော့အပင်နားရောက်လာတဲ့ တွေ့တဲ့သူတိုင်းကို ဟောင်တော့တာပဲ။
ကုမ္ပဏီတခုမှာ အလုပ်သမားတွေ အလုပ်နောက်ကျလို့မရဘူးဆိုတဲ့ စည်းကမ်းရှိတယ်။
တခါတလေနောက်ကျတာကို သနားသဖြင့် ခွင့်လွှတ်ပေးထားတယ်။
အစတုန်းကတော့ ကုမ္ပဏီကို နားလည်မှုရှိတယ်ဆိုပြီး ကျေးဇူးတင်ကြတာ။
ကြာလာတော့ သူတို့ဟာ နောက်ကျခွင့်ရှိတယ်လို့မြင်လာပြီး အမြဲလိုလိုနောက်ကျမှအလုပ်တက်ကြတော့တယ်။
နောက်ကျဖန်များလာလို့ နောက်မကျဖို့ပြောတဲ့အခါကျတော့ အရင်ကပေးခဲ့တဲ့ အခွင့်အရေးတွေကို ကျေးဇူးတင်ရကောင်းမှန်းမသိတော့ပဲ သူတို့ရဲ့ရပိုင်ခွင့်ကိုတောင် ချိုးဖောက်တယ်လို့မြင်လာကြတယ်။
လူတွေရဲ့အကျင့်က အမြဲတမ်း
ပေါပေါများများရနေပြီဆိုရင် အဲ့ဒါကို ကျေးဇူးတင်စရာလို့မထင်တော့ဘူး။
တခါတလေ ရခဲတဲ့အရာမျိုးလောက်ပဲ ကျေးဇူးတင်တတ်ကြတာမျိုး။
မိဘနဲ့သားသမီး
ဆရာနဲ့တပည့်
အလုပ်ရှင်အလုပ်သမား
သူငယ်ချင်းကြား
ချစ်သူကြား
မိတ်ဆွေကြား
အသင်းအဖွဲ့တွေကြား စသည့်ဘယ်ဆက်ဆံရေးမှာမဆိုအခွင့်အရေးဆိုတာပေးသင့်သလောက်ပဲပေးရတယ်။
အမြဲတမ်းပေးတော့မယ်ဆိုလည်း
ကိုယ်ပေးနိုင်တဲ့ပမာဏလောက်ပဲပေးသင့်တယ်။
လိုတာထက်ပိုတဲ့ အခွင့်အရေးမျိုးပေးမိလျှင် ကြာလာတဲ့အခါ ရပိုင်ခွင့်လို့ထင်သွားကြတယ်။
တချိန်ချိန်မှာ ကိုယ်က အခွင့်အရေးတွေဆက်မပေးနိုင်တော့တဲ့အခါကိုယ့်လုပ်ပိုင်ခွင့်နဲ့ကိုယ်လုပ်တာတောင် သူတို့ရဲ့ရပိုင်ခွင့်ကို ချိုးဖောက်တယ်လို့ ထင်လာတတ်ကြတယ်၊ ကိုယ်ကပဲမှားနေတယ်လို့လည်း သူတို့က မြင်လာကြတယ်။
အချို့သောသူတွေရဲ့စရိုက်ကများပြားလွန်းတဲ့ ကျေးဇူးတင်စရာတွေထက်အနည်းငယ်သော အလိုမကျမှုလေးတွေကိုသာစိတ်ထဲမှာ အမြဲတမ်းမြင်နေတတ်တဲ့သဘောရှိတယ်။
ဒါကြောင့် ပေးဆပ်ဖို့စဉ်းစားတိုင်းမှာ
တချိန်ချိန်မှာဖြစ်လာနိုင်တဲ့ရလဒ်ကိုလည်း ထည့်သွင်းစဉ်းစားဖို့လိုသေးတယ်။
မဟုတ်ရင်အဲ့ဒီစေတနာတွေဟာ
အဆုံးမှာစော်ကားစရာအဖြစ်သာ ကျန်နေလိမ့်မယ်။
စကားတစ်ခုရှိတယ်
“လူသားတွေ ကျေးဇူးကန်းတဲ့အခါ
နတ်ဘုရားတွေတောင် ဘုရားပြန်တနေရတာမျိုး
မူရင္းေရးသားသူကိုေလးစားစြာ ခရက္ဒစ္ေပးပါသည္ ။
ဖတျကွညျ့နောျ
လူတယောကျ နစေရာမရှိတုနျးက သူနဲ့သိပျရငျးနှီးတဲ့သူငယျခငြျးက သူ့အိမျမှာပေးနလေိုကျတယျ။
စစခငြျး နခှေင့ျရတုနျးကတော့ အရမျးကြေးဇူးတငျသှားတာ။
ပွောငျးစခေငြျတဲ့အခါ အခြိနျမရှေးပွောပါ ပွောငျးပေးပါ့မယျဆိုပွီး အာမတောငျခံလိုကျသေး။
အနလေညျး ကွာလာတော့ သူမြားအိမျကို သူ့အိမျလို စိတျထဲမှာ မှတျယူလာတော့တယျ။
အခြိနျတနျလို့ ပွောငျးပေးဖို့ပွောတော့ မကြမေနပျတှဖွေဈလာတယျ။
တခြိနျက နခှေင့ျပေးခဲ့တဲ့ ကြေးဇူးဆိုတာကို သတိရဖို့မပွောနဲ့ကြေးဇူးရှငျကိုတောငျ ရနျသူတယောကျလိုမွငျသှားတယျ။
သူငယျခငြျးတစု အတူတူပေါငျးပွီးအဆောငျငှါးနကွေတယျ။
စတေနာကောငျးတဲ့သူငယျခငြျးက ခကြျပွုတျကြှေးတယျ။
အစတုနျးကတော့ ခကြျကြှေးတာကို ကြေးဇူးတှတေငျနကွေတယျ။
ကွာလာတော့ ခကြျပွုတျကြှေးတာကို သူကပဲ မဖွဈမနလေုပျရမည့ျ တာဝနျတဈခုလိုမွငျလာကွတယျ။
အကွောငျးကွောငျးကွောင့ျ ခကြျမကြှေးဖွဈတဲ့အခါ ခကြျကြှေးခဲ့တာတှေ ကြေးဇူးတငျဖို့နနေသောသာ ခကြျမကြှေးရကောငျးလားဆိုပွီး ငွိုငွငျလာကွတယျ။
လူတယောကျ အပွငျသှားတဲ့အခါတိုငျး သဈပငျတပငျအောကျက ဖွတျသှားနကြေ။
နောကျတော့ လမျးဘေးက တှေ့နကြေ ခှေးတကောငျကို သနားလို့ အနီးနားက အပငျတပငျအောကျမှာ အမွဲတမျး အစာခေါျခေါျကြှေးလိုကျတာ။
အရငျက အဲ့ဒီသဈပငျနား တခါတလတှေေ့ရတုနျးက လူမွငျတိုငျး အမွဲတမျး ကွောကျပွီးရှောငျပွေးတတျတဲ့ခှေးဟာအပငျအောကျမှာ အစာလာစားတာကွာလာတော့ အဲ့ဒီသဈပငျကို သူပိုငျတယျလို့ထငျသှားပုံရတယျ။
နောကျပိုငျးကတြော့အပငျနားရောကျလာတဲ့ တှေ့တဲ့သူတိုငျးကို ဟောငျတော့တာပဲ။
ကုမ်ပဏီတခုမှာ အလုပျသမားတှေ အလုပျနောကျကလြို့မရဘူးဆိုတဲ့ စညျးကမျးရှိတယျ။
တခါတလနေောကျကတြာကို သနားသဖွင့ျ ခှင့ျလှှတျပေးထားတယျ။
အစတုနျးကတော့ ကုမ်ပဏီကို နားလညျမှုရှိတယျဆိုပွီး ကြေးဇူးတငျကွတာ။
ကွာလာတော့ သူတို့ဟာ နောကျကခြှင့ျရှိတယျလို့မွငျလာပွီး အမွဲလိုလိုနောကျကမြှအလုပျတကျကွတော့တယျ။
နောကျကဖြနျမြားလာလို့ နောကျမကဖြို့ပွောတဲ့အခါကတြော့ အရငျကပေးခဲ့တဲ့ အခှင့ျအရေးတှကေို ကြေးဇူးတငျရကောငျးမှနျးမသိတော့ပဲ သူတို့ရဲ့ရပိုငျခှင့ျကိုတောငျ ခြိုးဖောကျတယျလို့မွငျလာကွတယျ။
လူတှရေဲ့အကငြ့ျက အမွဲတမျး
ပေါပေါမြားမြားရနပွေီဆိုရငျ အဲ့ဒါကို ကြေးဇူးတငျစရာလို့မထငျတော့ဘူး။
တခါတလေ ရခဲတဲ့အရာမြိုးလောကျပဲ ကြေးဇူးတငျတတျကွတာမြိုး။
မိဘနဲ့သားသမီး
ဆရာနဲ့တပည့ျ
အလုပျရှငျအလုပျသမား
သူငယျခငြျးကွား
ခစြျသူကွား
မိတျဆှကွေား
အသငျးအဖှဲ့တှကွေား စသည့ျဘယျဆကျဆံရေးမှာမဆိုအခှင့ျအရေးဆိုတာပေးသင့ျသလောကျပဲပေးရတယျ။
အမွဲတမျးပေးတော့မယျဆိုလညျး
ကိုယျပေးနိုငျတဲ့ပမာဏလောကျပဲပေးသင့ျတယျ။
လိုတာထကျပိုတဲ့ အခှင့ျအရေးမြိုးပေးမိလြှငျ ကွာလာတဲ့အခါ ရပိုငျခှင့ျလို့ထငျသှားကွတယျ။
တခြိနျခြိနျမှာ ကိုယျက အခှင့ျအရေးတှဆေကျမပေးနိုငျတော့တဲ့အခါကိုယ့ျလုပျပိုငျခှင့ျနဲ့ကိုယျလုပျတာတောငျ သူတို့ရဲ့ရပိုငျခှင့ျကို ခြိုးဖောကျတယျလို့ ထငျလာတတျကွတယျ၊ ကိုယျကပဲမှားနတေယျလို့လညျး သူတို့က မွငျလာကွတယျ။
အခြို့သောသူတှရေဲ့စရိုကျကမြားပွားလှနျးတဲ့ ကြေးဇူးတငျစရာတှထေကျအနညျးငယျသော အလိုမကမြှုလေးတှကေိုသာစိတျထဲမှာ အမွဲတမျးမွငျနတေတျတဲ့သဘောရှိတယျ။
ဒါကွောင့ျ ပေးဆပျဖို့စဉျးစားတိုငျးမှာ
တခြိနျခြိနျမှာဖွဈလာနိုငျတဲ့ရလဒျကိုလညျး ထည့ျသှငျးစဉျးစားဖို့လိုသေးတယျ။
မဟုတျရငျအဲ့ဒီစတေနာတှဟော
အဆုံးမှာစောျကားစရာအဖွဈသာ ကနြျနလေိမျ့မယျ။
စကားတဈခုရှိတယျ
“လူသားတှေ ကြေးဇူးကနျးတဲ့အခါ
နတျဘုရားတှတေောငျ ဘုရားပွနျတနရေတာမြိုး
မူရင်းရေးသားသူကိုလေးစားစွာ ခရက်ဒစ်ပေးပါသည် ။
