တခါတုန်းက ရွာကြီးတရွာမှာ ထူးဆန်းတဲ့ အဘိုးအို တယောက် ရှိတယ်။ သူမှာ သိပ်လှတဲ့ မြေးမလေး တယောက်လည်း ရှိတယ်။ အဘိုးအိုဟာမျက်လှည့် ပညာ သိပ်ကျွမ်းတယ်။ အဲဒီ ပညာနဲ့ပဲ အသက်မွေးခဲ့တယ်။ မြေးမလေး ကိုလည်း အဲဒီပညာတွေ သင်ပေးထားတယ်
တစ်နေ့မှာတော့ လူစည်ကားတဲ့ နေရာမှာ မျက်လှည့် ပြတာပေါ့။ ပန်းပွင့်ကနေ ငွေစက္ကူ ဖြစ်တာတွေ၊ ကြိုးခွေ ကနေ မြွေ ဖြစ်သွားတာတွေ၊ ပြကွက်မျိုးစုံနဲ့ ပရိသတ်ကို ဖျော်ဖြေတယ်။ အားလုံးပြပြီးရင် ပရိသတ်က စွန့်ကြဲတဲ့ငွေကိုပဲယူတယ်။အခုပြတဲ့ ပွဲမှာ အဘိုးအိုဟာ ထူးဆန်းတဲ့စကားတခွန်းပြောတယ်။
“မျက် လှည့်ပညာဆိုတာ မှော်ပညာမဟုတ်လို့ တန်ခိုးစွမ်းအားတွေမရှိပါဘူး။ လိမ်တာလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ မျက် လှည့် ပညာမှာ လျို့ဝှက်ချက်တွေရှိပါတယ်။ အဲ့ဒီ လျှို့ဝှက်ချက်တွေကို သင်တို့မသိလို့သာ အထူးအဆန်း လာကြည့်ကြတာဖြစ်တယ်။ ဒီနေ့ မျက်လှည့် ပညာရဲ့လျှို့ဝှက်ချက်တွေကို ပြောပြပါမယ်” ပရိ သတ်တွေ အံ့သြတကြီး ဖြစ်ကုန်ကြတယ်။
ကြိုးခွေကနေ ဘယ်လို မြွေဖြစ်သ လဲ စသည်ဖြင့်ပေါ့။ ခဏကြာတော့ အဘိုးအိုဟာ လျှို့ဝှက်ချက် တွေ အားလုံး ပြောပြသတဲ့။ပရိသတ်လည်း ပြောတုန်း ခဏပဲ စိတ်ဝင် စားတာပေါ့။ သိလည်းသွားရော “သြော် ဒီလို လုပ်တာလား။ ဒါလေးများ” ဆိုပြီး မျက်လှည့်ပညာကို စိတ်မဝင်စားတော့ဘူးပေါ့။
နောက်တနေ့ မြေးမလေးကို ခေါ်ပြီး မျက်လှည့် သွားပြတယ်။ အဲ့ဒီနေ့မှာတော့ ပရိသတ် တယောက်မှ မလာတော့ပါဘူး။ ထိုအခါ အဘိုးအိုက “မြေးလေးရေ၊ ပရိသတ် တယောက်မှ မလာပါလား။ ဘာကြောင့်လဲ”အဘိုးက မနေ့ကပွဲမှာ လျှို့ဝှက်ချက်တွေ ပြောလိုက်တာကိုး။ ဘယ်သူမှ စိတ်မဝင်စား တော့ဘူးပေါ့”
အေး၊ ဟုတ်တယ် မြေးလေး။ အဘိုးကို တသက်လုံး ထမင်းကျွေးခဲ့တဲ့ ပညာ။ အခုတော့ လျှို့ဝှက်ချက်လည်းပြလိုက်ရော ဘာမှတန်ဖိုးမရှိတော့ဘူး။ မြေးလေးလည်း မှတ်ထားပါ။ လျှို့ဝှက်ထားသင့်တဲ့ အရာဆိုတာ လျှို့ဝှက် ထားရမယ်ကွဲ့။
အဲ့ဒီလိုပဲ လျှို့ဝှက်ချက်ဖြစ်တဲ့ မြေးလေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အလှတရားကိုလည်း ဘယ်သူ့မှ မပြရဘူး။ လျှို့ဝှက်ထားရမယ်။ ဒါဆို မြေးရဲ့ မိန်း ကလေး အလှဟာ တန်ဖိုးကြီးတယ်ကွဲ့။ ဒူးဖော်၊ ပေါင်ဖော်၊ ရင်သားတွေ ဖော်နေရင် ဘယ်သူမှ စိတ်မဝင်စားတော့ပဲ တန်ကြေးမရှိဖြစ်မယ်။
ပြတုန်း ခဏပဲသူတို့က တန်ဖိုးထားတာ။ ဒါ့ကြောင့် အဝတ်အစားကို လုံလုံခြုံခြုံ ဝတ်ပါ”အဘိုးအိုဟာ သူ့ပညာနဲ့ရင်းပြီး သူ့ရဲ့ မြေးမလေးကို ဆုံးမလိုက်ပါတော့တယ်။
Credit – မူရင်းရေးသားသူအား လေးစားစွာဖြင့်
တခါတုနျးက ရှာကွီးတရှာမှာ ထူးဆနျးတဲ့ အဘိုးအို တယောကျ ရှိတယျ။ သူမှာ သိပျလှတဲ့ မွေးမလေး တယောကျလညျး ရှိတယျ။ အဘိုးအိုဟာမကြျလှည့ျ ပညာ သိပျကြှမျးတယျ။ အဲဒီ ပညာနဲ့ပဲ အသကျမှေးခဲ့တယျ။ မွေးမလေး ကိုလညျး အဲဒီပညာတှေ သငျပေးထားတယျ
တဈနေ့မှာတော့ လူစညျကားတဲ့ နရောမှာ မကြျလှည့ျ ပွတာပေါ့။ ပနျးပှင့ျကနေ ငှစေက်ကူ ဖွဈတာတှေ၊ ကွိုးခှေ ကနေ မွှေ ဖွဈသှားတာတှေ၊ ပွကှကျမြိုးစုံနဲ့ ပရိသတျကို ဖြောျဖွတေယျ။ အားလုံးပွပွီးရငျ ပရိသတျက စှန့ျကွဲတဲ့ငှကေိုပဲယူတယျ။အခုပွတဲ့ ပှဲမှာ အဘိုးအိုဟာ ထူးဆနျးတဲ့စကားတခှနျးပွောတယျ။
“မကြျ လှည့ျပညာဆိုတာ မှောျပညာမဟုတျလို့ တနျခိုးစှမျးအားတှမေရှိပါဘူး။ လိမျတာလညျး မဟုတျပါဘူး။ မကြျ လှည့ျ ပညာမှာ လြို့ဝှကျခကြျတှရှေိပါတယျ။ အဲ့ဒီ လြှို့ဝှကျခကြျတှကေို သငျတို့မသိလို့သာ အထူးအဆနျး လာကွည့ျကွတာဖွဈတယျ။ ဒီနေ့ မကြျလှည့ျ ပညာရဲ့လြှို့ဝှကျခကြျတှကေို ပွောပွပါမယျ” ပရိ သတျတှေ အံ့သွတကွီး ဖွဈကုနျကွတယျ။
ကွိုးခှကေနေ ဘယျလို မွှဖွေဈသ လဲ စသညျဖွင့ျပေါ့။ ခဏကွာတော့ အဘိုးအိုဟာ လြှို့ဝှကျခကြျ တှေ အားလုံး ပွောပွသတဲ့။ပရိသတျလညျး ပွောတုနျး ခဏပဲ စိတျဝငျ စားတာပေါ့။ သိလညျးသှားရော “သွောျ ဒီလို လုပျတာလား။ ဒါလေးမြား” ဆိုပွီး မကြျလှည့ျပညာကို စိတျမဝငျစားတော့ဘူးပေါ့။
နောကျတနေ့ မွေးမလေးကို ခေါျပွီး မကြျလှည့ျ သှားပွတယျ။ အဲ့ဒီနေ့မှာတော့ ပရိသတျ တယောကျမှ မလာတော့ပါဘူး။ ထိုအခါ အဘိုးအိုက “မွေးလေးရေ၊ ပရိသတျ တယောကျမှ မလာပါလား။ ဘာကွောင့ျလဲ”အဘိုးက မနေ့ကပှဲမှာ လြှို့ဝှကျခကြျတှေ ပွောလိုကျတာကိုး။ ဘယျသူမှ စိတျမဝငျစား တော့ဘူးပေါ့”
အေး၊ ဟုတျတယျ မွေးလေး။ အဘိုးကို တသကျလုံး ထမငျးကြှေးခဲ့တဲ့ ပညာ။ အခုတော့ လြှို့ဝှကျခကြျလညျးပွလိုကျရော ဘာမှတနျဖိုးမရှိတော့ဘူး။ မွေးလေးလညျး မှတျထားပါ။ လြှို့ဝှကျထားသင့ျတဲ့ အရာဆိုတာ လြှို့ဝှကျ ထားရမယျကှဲ့။
အဲ့ဒီလိုပဲ လြှို့ဝှကျခကြျဖွဈတဲ့ မွေးလေးရဲ့ ခန်ဓာကိုယျ အလှတရားကိုလညျး ဘယျသူ့မှ မပွရဘူး။ လြှို့ဝှကျထားရမယျ။ ဒါဆို မွေးရဲ့ မိနျး ကလေး အလှဟာ တနျဖိုးကွီးတယျကှဲ့။ ဒူးဖောျ၊ ပေါငျဖောျ၊ ရငျသားတှေ ဖောျနရေငျ ဘယျသူမှ စိတျမဝငျစားတော့ပဲ တနျကွေးမရှိဖွဈမယျ။
ပွတုနျး ခဏပဲသူတို့က တနျဖိုးထားတာ။ ဒါ့ကွောင့ျ အဝတျအစားကို လုံလုံခွုံခွုံ ဝတျပါ”အဘိုးအိုဟာ သူ့ပညာနဲ့ရငျးပွီး သူ့ရဲ့ မွေးမလေးကို ဆုံးမလိုကျပါတော့တယျ။
Credit – မူရငျးရေးသားသူအား လေးစားစှာဖွငျ့
