“ဖုတ္” ဝင္တယ္ဆိုၿပီး ေသတဲ့ အေမအိုတစ္ဦးရဲ့ အေလာင္းကိုရင္ခြဲ႐ုံမွာ စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ေသာအခါ…!
အေမဆာလို႔ပါ သားရယ္တဲ့လား …….တကယ္ဖုတ္မဟုတ္ဘဲ မိဘအရင္းကို ဖုတ္ထုတ္တယ္ဆိုၿပီး ကိုယ္တိုင္ပဲ လုပ္သည္ျဖစ္ေစ သူတစ္ပါးကုိ လုပ္ခြင့္ေပးသည္ ျဖစ္ေစ အဲဒီသားသမီး
ကိုယ္တိုင္မသိလိုက္ေသာပဥၥာနႏၲရိယကံႀကီး ထိုက္ပါတယ္.။ဖုတ္ဝင္တယ္ဆိုၿပီး အသတ္ခံလိုက္ရတဲ့ အဖြားတစ္ဦး ကိုယ္ေတြ႕ေလ့လာဖူးပါတယ္။ (ေဒသႏွင့္အမည္မ်ားမေျပာပါ။)
ဒီအေနအထားက သားသမီးေတြၿငိဳုျငင္႐ုံတင္မက ျမန္ျမန္ပင္ေသေစခ်င္ေနပါၿပီ။ ကိုယ့္အညစ္အေၾကးကိုေတာင္ ကိုယ္တိုင္မစြန႔္နိုင္ေတာ့ဘူး …။
ျပဳစုတဲ့သူေတြကရြံတတ္ေတာ့ ပိုဒုကၡေရာက္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕အဖိုးအဖြားေတြက အသက္သာႀကီးတာ ဝမ္းမီးကေကာင္းတုန္း။
အိပ္ရာထဲလဲေနေပမယ့္ အစားကို ေကာင္းေကာင္းစားနိုင္ပါတယ္။အဲဒီလိုအစားဝင္ေနတာကိုဘဲ မသိနားမလည္ ဆရာဝင္လုပ္တဲ့ ပါတ္ဝန္းက်င္က “ဖုတ္ဝင္ေနၿပီ” တဲ့။အသက္ကႀကီး ေရာဂါက နာတာရွည္
ျပဳစုရတာၾကာလာေတာ့ သားသမီးေတြ ေစတနာပ်က္လာ ၿပီေလ။လူႀကီး လူမမာဆိုၿပီး ေကၽြးတာကနည္းနည္း ဆိုေတာ့ ညသန္းေကာင္အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဆာလာျပန္ေရာ။
ေကၽြးတုန္းက မဝေသးဘူးဆိုျပန္ေတာ့ အစားမ်ားရင္ ေခ်း(ခ်ီး)ထြက္မယ္ဆိုၿပီး ပန္းကန္ သိမ္းသြားတယ္ေလ။သူတို႔ေႂကြးတာ စားေနရတဲ့ ဘဝဆိုေတာ့ ထပ္ၿပီးမေျပာရဲ ေတာ့… ၿငိမ္ေနလိုက္ရတယ္။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ အဖိုးအဖြားေနရာေရာက္ရင္ အဲဒီဒုကၡေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ သားသမီးေတြ အိပ္ကုန္ၿပီအထင္နဲ႔ ဗိုက္ကလည္းတအား ဆာလာတာေၾကာင့္ …သားသမီးေတြကိုလည္း မႏွိုးရဲေတာ့
ဖင္တြန္းဖင္တြန္းနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ဆီကို တေရြ႕ေရြ႕…..အဲဒီအခ်က္ကဘဲ ဖုတ္ဝင္ေနၿပီလို႔ စြပ္စြဲစရာျဖစ္သြားတယ္။ ဇရာဒဏ္/ေရာဂါဒဏ္ဖိစီးေနေတာ့ ေၾကာင္အိမ္ကိုအားျပဳု ၿပီး တျဖည္းျဖည္းထလိုက္တယ္။
ေဖးမမယ့္သူမရွိဘူးဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္သာ အားတင္းၿပီး ရပ္နိုင္တာ။ေဖးမမယ့္သူ တစ္ေယာက္ေလာက္ေတြ႕ရရင္ ခ်က္ခ်င္းလဲက်သြားမွာအမွန္ပါ။
အဲဒီအခ်ိန္ မသကၤာစိတ္ဝင္ေနတဲ့ သားသမီးတစ္ေယာက္က မီးဖိုေခ်ာင္မွာအသံၾကားတာနဲ႔ ထလာၿပီးလာၾကည့္တဲ့အခ်ိန္။ ေၾကာင္အိမ္ထဲေတြ႕တဲ့ငါးဟင္းကို ယူစားေနတဲ့ အေမအိုကိုေတြ႕လိုက္ေတာ့ ..
အိပ္ရာေပၚက မထနိုင္တဲ့ လူမမာ ဘယ္သူမွမသိေအာင္ သန္းေကာင္အခ်ိန္မွာ သူ႔ဟာသူ ထစားေနတာဟာ ဧကႏၲဖုတ္ဆိုု တာမ်ားလား…?
အဲဒီအခ်ိန္မွာ….“အေမဘာလုပ္ေနတာလဲ”လို႔ ေမးေရာ …..သားသမီးကို႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အေမအိုဟာ ငါ့ကို ေဖးမေပးမယ့္ သားေရာက္လာၿပီဆိုၿပီး အားကိုးတဲ့အေနနဲ႔
တင္းထားတဲ့စိတ္ကို ေလၽွာ့ခ် လိုက္တာနဲ႔ ေခြကနဲလဲက်သြား ေတာ့တယ္။အဲဒီအခ်က္က ဖုတ္ဝင္တာ ေသခ်ာၿပီလို႔ အဆုံးအျဖတ္ေပး လိုက္သလိုပဲ။ အဲဒီေန႔ကစၿပီး ဆရာပင့္ၿပီးဖုတ္ထုတ္ေတာ့တာပဲ။
ဆရာကအမ်ိဳးမ်ိဳး ေဆးစြမ္းေရာ လက္စြမ္းေရာ ျပေပမယ့္ ဖုတ္မွမဟုတ္တာ ဘယ္လိုလုပ္ဖုတ္ထြက္မလဲ။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဆရာက သူ႔သိကၡာက်မွာစိုလို႔ လူနာရွင္ကို ခံဝန္လုပ္ခိုင္းပါေတာ့တယ္။
ဒီဖုတ္က စက္အာဏာအေတာ္ႀကီးၿပီျဖစ္လို႔ ေတာ္႐ုံနဲ႔ လုပ္လို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ စက္ျဖတ္ေဆး တိုက္မွရေတာ့မယ္ …
အဲဒါလူနာရွင္ အာမခံေပးပါေပါ့။ သားသမီးေတြက အသိဉာဏ္ဗဟု သုတကလည္းမရွိ လူနာအေမအိုကို စိတ္ပ်က္တဲ့ အခံနဲ႔ ဆရာကို တဖက္သတ္ ယုံၾကည္ၿပီး ခံဝန္လုပ္ေပးလိုက္ တယ္။
သူတို႔သေဘာတူၿပီး ကုတာပါေပါ့။ ဆရာရဲ့ေနာက္ဆုံး စက္ျဖတ္ေဆးလည္း တိုက္ၿပီးေရာ လူနာအေမအိုခမ်ာ လူးလိမ့္ေနေအာင္ခံစားလိုက္ရတယ္။
ဒါကိုဘဲ လုနာမွာဝင္ပူးကပ္ေနတဲ့ ဖုတ္က ဆရာရဲ့စက္ျဖတ္ ေဆးေတာ္ႀကီးရဲ့အစြမ္းကို ဘယ္ဖုတ္ အမ်ိဳးအစားမွမခံနိုင္ပါဘူးဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားေနတယ္။
တစတစနဲ႔ လူနာအေမအို႐ုန္းကန္လူးလြန႔္ ေနရာက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿငိမ္က်သြားပါေတာ့တယ္။ ရက္ရွည္လမ်ား လူနာမွာစြဲကပ္ၿပီး ညာစားေနတဲ့ ဧရာမေနာက္ဆုံးအဆင့္ ဖုတ္ထြက္သြားပါၿပီ။
အဲဒီမွာ ေက်းရြာမွာတာဝန္က်ေနတဲ ့ေက်ာင္းဆရာေလးက ဒီျဖစ္စဥ္ကို မေက်နပ္တာနဲ႔ၿမိဳ႕ကသူ႔သူငယ္ခ်င္း ဆရာဝန္ကို အေၾကာင္းၾကားေတာ့ ဆရာဝန္က အေလာင္းကိုရင္ခြဲ႐ုံမွာစစ္ေဆးလိုက္ေတာ့မွ
အေျဖေပၚေတာ့တယ္။ လားလား ေအာက္လမ္းဆရာရဲ့ စက္ျဖတ္ေဆးက အစြမ္းထက္မွာေပါ့…ႂကြက္သတ္ေဆးေတြ ျဖစ္ေနတာကိုး တိုတိုေျပာရင္ ေအာက္လမ္းဆရာကလည္း လူသတ္မႈနဲ႔ေထာင္က် သြားတယ္။
တိုတိုေျပာလို႔မရတာက ပဥၥာနႏၲရိယကံကို ၾကဴးလြန္ လိုက္တဲ့ သားသမီးေတြ သိလို႔ပဲျဖဈျဖဈ မသိလို႔ဘဲျဖဈျဖဈ ဒီကံအတြက္ ေပးဆပ္ရမယ့္ အျပေဈကႊးက ေမသးဘူးဆိုတာ…သားသမီးတိုင္းသိနိုင္ၾကပါေစ..
ေလးစားစြာျဖင့္ ခရစ္ဒက္ …… သတင္းစုံ Group
