ဘုန္းႀကီး နဲ႔ အပ်ိဳႀကီး ေတြ႕ၾကေလေသာအခါ… (ဟာသ)
မွတ္မွတ္ရရ ဗုဒၶတကၠသိုလ္(ရန္ကုန္)တြင္ ဓမၼာစရိယ (ဘီေအ) တန္းေနာက္ဆုံးႏွစ္တက္ေရာက္ေနစဥ္ကျဖစ္၏။ ဘြဲ႕ယူစာတမ္းေရးတင္ရန္အတြက္ ပရင္တာတလုံးမျဖစ္မေနလို႔အပ္ေန၍ အတန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း တပါးနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ပရင္တာတလုံးဝယ္ရန္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ ညေဈးလမ္းက ကြန္ပ်ဴတာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္သို႔ ဝင္လိုက္ၾက၏။
ဆိုင္ထဲ တြင္ လူမ်ားမ်ားစားစားမေတြ႕ရပဲ ေဈးဝယ္သူ အခ်ိဳ႕နဲ႔ ဝန္းထမ္း ဒကာမေလး တေယာက္ ၊ ေနာက္ ေငြရွင္းေကာင္တာတြင္ထိုင္ေနသည့္ ဆိုင္ရွင္ဟုထင္ရသည့္ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ ၄၀ ဝန္းက်င္ ခန႔္ မ်က္ႏွာထားခပ္တင္းတင္း ဒကာမတေယာက္တို႔သာရွိ၏။
ဝန္ထမ္း ဒကာမေလးက တျခားေဈးဝယ္သူတို႔ကို ပစၥည္းျပ ေနရ၍ မိမိတို႔ထံသို႔ မလာႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပိုင္ရွင္ဒကာမႀကီးက ထိုင္ရာမွထလာၿပီး
“ဦးဇင္းေလးေတြ ဘာဝယ္ခ်င္လို႔လဲဘုရား၊ တပည့္ေတာ္က အပ်ိဳးႀကီး ဆိုေတာ့ ဆိုင္မွာ ဝန္ထမ္းသိပ္မထားဘူး”
“ပစၥည္းမွန္၊ ေဈးမွန္ဖို႔ေတာ့ တာဝန္ယူတယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ က အပ်ိဳႀကီး ဆိုေတာ့ ေဈးအရမ္းႀကီးတင္မထားသလို ပစၥည္းအတုလဲ မတင္ဘူးဘုရား”
“ဝယ္မဲ့ ပစၥည္းကိုေတာ့ ေသျခာ စိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြးၿပီးမွ ဝယ္ပါဘုရား၊ တပည့္ေတာ္က အပ်ိဳႀကီး ဆိုေတာ့ အလုပ္ရႈပ္လို႔ ျပန္လဲမေပးဘူးဘုရား”
ဟုမဆီမဆိုင္ သူအပ်ိဳႀကီးျဖစ္ေၾကာင္းကို နားၾကားျမင္းကပ္ေအာင္ အဆက္မျပတ္ေၾကာ္ညာဝင္ေနသည့္ေလ၏။
“ပရင္တာေလး ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ ဒကာမႀကီး”
မိမိ၏ “ဒကာမႀကီး”ဟုဆိုေသာ စကားေၾကာင့္ အပ်ိဳႀကီးချမာ မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး
“ဦးဇင္း ေလးေတြကလဲ တပည့္ေတာ္က အပ်ိဳးႀကီး ဆိုေတာ့ သူမ်ားအထင္မေသးေအာင္ ခတ္တန္းတန္းေန လို႔ပါ အသက္က ၄၀ ေတာင္မျပည့္ေသးပါဘူး ၊ ဦးဇင္းတို႔နဲ႔ တပည့္ေတာ္ အသက္သိပ္မကြာေလာက္ပါဘူး၊ ဒကာမေလးလို႔ မေခၚခ်င္ေတာင္ ဒကာမလို႔ေခၚလို႔ရပါတယ္ ” ဟု အပ်ိဳႀကီး ဋီကာခ်ဲ႕ေနျပန္ေလေတာ့၏။
မိမိလည္း အျမင္ကပ္လွတာမို႔
“ဟာ… ဒကာမအႀကီး…ႀကီး ကလဲ အသက္ႀကီး လို႔ မ်က္မွန္ပါဝါထပ္တိုးရေတာ့မယ္နဲ႔တူတယ္၊ ဦးဇင္းက ခုမွ ၂၄-ႏွစ္ပဲရွိေသးတာ ၊ဘယ္ကလာသိပ္မကြာရမွာလဲ၊ သားအမိေလာက္ ကြာတယ္”
ဟုဘုဆပ္ဆပ္ျပန္၍ ပက္လိုက္ရာ အပ်ိဳႀကီး မ်က္ႏွာ ေလျဖတ္ထားသလို မဲ့႐ြဲ႕သြားၿပီး
“ဟင္း ..ကိုယ္ေတာ္ ေတြမို႔ မေျပာလိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ အသက္ေလး (၂၀) နီးပါးေလာက္ေလးကြာတာကို မစာမနာေျပာရက္တယ္၊ လူမႈေရးလဲနားမလည္၊ စာနာရေကာင္းမွန္းလဲ မသိဘူး၊ ဘယ္သိပါလဲ ဘုန္းႀကီး ပါဆိုမွ စာနာတတ္တဲ့ ႏွလုံးထား ေသာ့ခတ္ထားတာကို”
စသည့္ျဖင့္ မၾကားတၾကား ေမတၱာပြား၍ေနပါေတာ့သည္။
မိမိတို႔လည္း အပ်ိဳႀကီး ျဖစ္အင္ကိုေတြ႕ၿပီး စိတ္ထဲကက်ိတ္ရယ္ေနမိေလ၏။ အပ်ိဳႀကီး လဲ ပရင္တာတလုံးကို ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးယူလာျပၿပီး ၊မတတ္သာတဲ့ အသံဟန္ပန္နဲ႔ စာျပန္ျပသလိုရွင္းျပ၏၊ မိမိတို႔လဲ ေဈးႀကီးလို႔ ေနာက္တလုံးျပပါ၊ ပုံစံမႀကိဳက္လို႔၊ ကာလမႀကိဳက္လို႔ စသည္ျဖင့္ စိတ္ႀကိဳက္မေတြ႕သျဖင့္ တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံးေ႐ြးေနရာ၊ ၾကာလာေတာ့ အပ်ိဳႀကီးက စိတ္မရွည္တဲ့ ေလသံနဲ႔၊
“ကဲ့ …. ဦးဇင္း အႀကီးႀကီးေတြ ေ႐ြးေနတာလဲ တစ္ဆိုင္လုံးကုန္ေတာ့မယ္၊ ေနာက္ေ႐ြးဖို႔ လူပဲက်န္ေတာ့တယ္ဘုရား၊ ဦးဇင္းတို႔ ဒီေလာက္ ေခ်းမ်ား။ အေ႐ြးမ်ားလို႔ မိန္းမ မရပဲ ဘုန္းႀကီးျဖစ္ေနတာ” ဟုတြယ္ေလေတာ့၏။
ဒီေတာ့ မိမိလည္း ဗီဇကတားမရေတာ့ပဲ
“ ေအာင္မယ္……. ဒကာမအႀကီး ..ႀကီးပဲ ..မႀကိဳက္ရင္ျပန္လဲမေပးဘူး ၊စိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြးဆိုလို႔ ေ႐ြးေနတာေလ၊ ဝယ္ၿပီးလို႔ မေတာ္ပ်က္သြားရင္ ဒီဆိုင္ကိုထပ္လာၿပီး ျပင္လိုက္၊ လဲလိုက္လုပ္ေနရရင္ ၊ ဒကာမအႀကီး….ႀကီး နဲ႔ ဖူးစာဆုံေနမွာ စိုးလို႔ေ႐ြးေနတာဗ်၊ ”
“သူမ်ားက် ေခ်းမ်ားလို႔ ဘုန္းႀကီးျဖစ္တယ္ေလး ဘာေလးနဲ႔၊ ဒကာမအႀကီး …..ႀကီးလဲ ၊ ခုလို ဆက္ဆံေရးက်ဲ၊ အေျပာဆိုးလို႔ အပ်ိဳႀကီးျဖစ္ေနတာဗ် သိလား”
ဟုခ်ဲလိုက္ေလရာ အနားမွာေဈးဝယ္ေနသည့္ ဒကာမ တဦး ရယ္ႀကဲႀကဲနဲ႔၊
“ ဘုန္းႀကီး ေရာ၊ အပ်ိဳႀကီး ေရာ ဘဝတူေတြပါဘုရား၊ အတူတူနဲ႔အႏူႏူ ဘူ ဘူခ်င္း တေပါက္မစြန္းခ်င္ပါနဲ႔၊ ႏႈတ္ခမ္းပဲ့အခ်င္းခ်င္း မီးမႈတ္မေနၾကပါနဲ႔ ဘုရား၊ ရန္ျဖစ္ေနတာနဲ႔ပဲ ၾကာရင္ သံေယာဇဥ္ျဖစ္ေနဦးမယ္ေနာ္ ”
ဟုၾသဘာေပးေလရာ အပ်ိဳႀကီး လည္း မိမိကိုမ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးၿပီး
“ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါ ဘုရား”
လို႔ဆိုကာ အရွက္လြန္သြားေလသလားေတာ့ မေျပာတတ္ေပ၊ အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားနဲ႔ ပရင္တာတြဲတဲ့ ဝါယာႀကိဳကို ပါးစပ္ထဲထိုးထဲ့ၿပီး အခန္းထဲဝင္ေျပးေလေတာ့၏။
မိမိလည္း “ၾကာရင္” ဆိုတဲ့ အသံကိုနားထဲအဖန္ဖန္ၾကားေယာင္ၿပီး သုတ္ေခ်တင္လွည့္ေျပးခဲ့ရ၏။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အႏွီးအပ်ိဳႀကီးဆိုင္တည္ရွိရာ ၾကည့္ျမင္တိုင္ ညေဈး လမ္းသို႔ မေရာက္သည္မွာ ယေန႔တိုင္ပင္ျဖစ္၏……။
(ဘဝအမေမာေၾကာ၊ တခဏ ပဲျဖစ္ျဖစ္ေျပေလ်ာ့ ႏိုင္ၾကပါေစ)
Credit :ဓမၼဝီရ အရွင္ေတဇနိယ (ဗုဒၶဂယာ၊အိႏၵိယ)
