အပြစ်ဟူက မြူမျှမကျန်အောင် ထိုင်းမှာ ပျံလွန်တော်မူသွားတဲ့ စစ်ကိုင်းတိပိဆရာတော်က မပျံလွန်ခင် တပည့်ဥုးဇင်းကို မှာရှာတယ်
“ငါငယ်ငယ် ၁၂ နှစ်အရွယ်လောက်က ကုသိုလ်တော်ကျောက်စာကို သံချောင်းနဲ့ ခြစ်ပြီး ဆော့ခဲ့မိတယ်၊ အဲ့တာလေး ကောင်းအောင် ပြန်ပြင်ပေးပါ ” ဟူသတဲ့။
ဒါလေး နားထောင်ရတော့ မိုးညှင်းဆရာတော်ကြီး တောထွက်ခါနီး အကြောင်းအရာက ခေါင်းထဲပေါ်လာသည်။
ဆရာတော်ကြီးငယ်ငယ်က လမ်းခင်းထားတဲ့ ခဲကိုယူပြီး ခွေးတစ်ကောင်ကို ပစ်ပေါက်ခဲ့ဖူးတယ်။
ခွေးကိုမထိပေမယ့် လမ်းကိုဖျက်သလို ဖြစ်နေသည်။
အဲ့တာ တရားအားမထုတ်ခင်ရွာကိုပြန်ပြီး လမ်းခင်းပေးပြီးမှ တောထွက်သွားပါသည်။
ဪ
သူတော်ကောင်းတို့ စိတ်ထားတွေများ၊ သာမန်လူအပြစ်လို့ မထင်ရတဲ့ သေးသေးမွှားမွှားလေးတွေကိုတောင် အပြစ်ကြီးသဖွယ် သိမှတ်တော်မူကြသည်။
“အနုမတ္တေသု ဝဇ္ဇေသု ဘယဒဿာဝီ”
အနုမြူမျှသေးငယ်သော အပြစ်မျှသော်လည်း ကြီးစွာသော ဘေးကြီးအဖြစ်ရှုမြင်ကြသည်။
ဘုရားသားတော် ရဟန်းမြတ် ပီသတော်မူကြပေစွ။
ဘဝနတ်ကျောင်း စံပြောင်းကျောင်းထိုင် ရာတွင် အပြစ်ဟူက မြူမျှမကျန်ရအောင် ကျင့်ကြံနိုင်ပါစေသားဘုရား🙏🙏
Crd#
Zawgyi
အျပစ္ဟူက ျမဴမွ်မက်န္ေအာင္ ထိုင္းမွာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားတဲ့ စစ္ကိုင္းတိပိဆရာေတာ္က မပ်ံလြန္ခင္ တပည့္ဥဳးဇင္းကို မွာရွာတယ္
“ငါငယ္ငယ္ ၁၂ ႏွစ္အ႐ြယ္ေလာက္က ကုသိုလ္ေတာ္ေက်ာက္စာကို သံေခ်ာင္းနဲ႔ ျခစ္ၿပီး ေဆာ့ခဲ့မိတယ္၊ အဲ့တာေလး ေကာင္းေအာင္ ျပန္ျပင္ေပးပါ ” ဟူသတဲ့။
ဒါေလး နားေထာင္ရေတာ့ မိုးညႇင္းဆရာေတာ္ႀကီး ေတာထြက္ခါနီး အေၾကာင္းအရာက ေခါင္းထဲေပၚလာသည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးငယ္ငယ္က လမ္းခင္းထားတဲ့ ခဲကိုယူၿပီး ေခြးတစ္ေကာင္ကို ပစ္ေပါက္ခဲ့ဖူးတယ္။
ေခြးကိုမထိေပမယ့္ လမ္းကိုဖ်က္သလို ျဖစ္ေနသည္။
အဲ့တာ တရားအားမထုတ္ခင္႐ြာကိုျပန္ၿပီး လမ္းခင္းေပးၿပီးမွ ေတာထြက္သြားပါသည္။
ဪ
သူေတာ္ေကာင္းတို႔ စိတ္ထားေတြမ်ား၊ သာမန္လူအျပစ္လို႔ မထင္ရတဲ့ ေသးေသးမႊားမႊားေလးေတြကိုေတာင္ အျပစ္ႀကီးသဖြယ္ သိမွတ္ေတာ္မူၾကသည္။
“အႏုမေတၱသု ဝေဇၨသု ဘယဒႆာဝီ”
အႏုျမဴမွ်ေသးငယ္ေသာ အျပစ္မွ်ေသာ္လည္း ႀကီးစြာေသာ ေဘးႀကီးအျဖစ္ရႈျမင္ၾကသည္။
ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းျမတ္ ပီသေတာ္မူၾကေပစြ။
ဘဝနတ္ေက်ာင္း စံေျပာင္းေက်ာင္းထိုင္ ရာတြင္ အျပစ္ဟူက ျမဴမွ်မက်န္ရေအာင္ က်င့္ႀကံႏိုင္ပါေစသားဘုရား🙏🙏
Crd#
