အဘမင်းသိင်္ခ၏ ဈေးရောင်းကောင်းေစေသာ၊ ရောင်းလိုသမျွ ရောင်းထြက်ေစေသာ နာမည်ကေ်ာ်ယတြာ

အဘမင်းသိင်္ခ၏ ဈေးရောင်းကောင်းစေသော၊ ရောင်းလိုသမျှ ရောင်းထွက်စေသော နာမည်ကျော်ယတြာ

ကျွန်ုပ်သည် မြို့ထဲတွင် ဗေဒင်မဟောတော့ပဲ မိဘနေအိမ်၌ပင် ဗေဒင်ဟောပြောရလေ၏။ ကျွန်ုပ်၌အလုပ်တစ်ခုလုပ်ရန်အတွက် ငွေအရင်းအနှီး လိုနေ၏။ထိုအချိန်၌ ကျွန်ုပ်သည်“ဆားပုလင်းနှင်းမောင်” ဝတ္ထုများကို တွင်တွင်ကျယ်ကျယ်ကြီး ရေးသားနေပြီဖြစ်၏။ဆေးရုံတက်နေစဉ်အတွင်း “ပုဏ္ဏားဘကွန်း” ပထမတွဲ၊ ဒုတိယတွဲပင် ရေးသားနေပြီဖြစ်၏။

ထိုဝတ္ထုသည် ကျွန်ုပ်၏ စာရေးဆရာ ဘဝကို အောင်မြင်စေသော ဝတ္ထုဖြစ်၏။ စာရေးဆရာဘဝအောင်မြင်သော်လည်း ငွေကြေးမှာ ပြောပလောက်အောင် မရသေးပေဗေဒင်လက္ခဏာ ဟောပြောခကိုလည်း ၁၀ မှ ၂၅ ကျပ်သို့ တိုးမြင့်လိုက်ပြီ ဖြစ်၏။ ကျွန်ုပ်သည်မော်တော်ကားစီးချင်သော စိတ်များ ပြင်းထန်လာသောကြောင့် ဟီလမင်ကား တစ်ပတ်ရစ်ကလေးကို ဝယ်၍ စီး၏။

ထိုကားသည် ကျွန်ုပ်အား လွန်စွာဒုက္ခပေး၏။ မကြာခဏ ပျက်လေသောကြောင့် ဗေဒင်ဟောခသည်

ကျွန်ုပ်စားရသည် မရှိပဲ ကားပြင်သည်ထဲသို့သာ ဝင်သွားတတ်၏။ ကျွန်ုပ်၏ မိတ်ဆွေ တစ်ဦးကမူ….“ဆရာမင်းသိင်္ခ၊ မော်တော်ကားအပျက်တစ်စီး ဝယ်စီးတာ မယားငယ်တစ်ယောက်ယူတဲ့ စရိတ်ထက် ကြီးတယ်ဗျ။မယားငယ်တစ်ယောက် ယူမိရင်လည်း ရှာလို့ဖွေလို့ရသမျှ သူ့လက်ထဲကို ရောက်ကုန်တော့တာ။

ကားအပျက်စီးရင်လဲ အဲဒီလိုပဲဗျ။ အကောင်းဆုံး အကြံပေးချင်တာကတော့ ရောင်းပစ်လိုက်ပါဗျာ” ဟု ပြောလေ၏။ကျွန်ုပ်သည် ထိုဟီလမင်ကားလေးအား ပွဲစားအမျိုးမျိုးကို ရှာဖွေကာ စပ်၍ ရောင်ခိုင်း၏။ သို့ရာတွင် ရောင်း၍မထွက်ပဲ ရှိလေ၏။ ထိုအခါ ကျွန်ုပ်သည် အောက်ပါအတိုင်း စိတ်၌ ပြောမိလေ၏။

“အရေးကြုံရင် သက်လုံကောင်းရမယ်ဆိုတဲ့ စကားမှာ အခုငါတွေ့နေတဲ့ အခက်အခဲလည်းပါတယ်။ငါ့ရဲ့ ကားလေးကို ငါကရောင်းပစ်ချင်တယ်။ ဒါပေမယ့် မထွက်ပဲ ဖြစ်နေတယ်။အဲဒီတော့ ငါ့မှာ အဲဒီအခက်အခဲကို ကျော်လွန်နိုင်တာ ဘာရှိသလဲ။ပညာပဲ ရှိတယ်။ အဲဒီ ပညာဟာ ဘာလဲဆိုတော့ အင်္ဂဝိဇ္ဇာပညာပဲ” ဟု အထက်ပါအတိုင်း ရေရွတ်ပြီးနောက်ကျွန်ုပ်သည် အင်္ဂဝိဇ္ဇာပညာကို ပြန်၍ စဉ်းစားလိုက်ရာ အောက်ပါ ခေါင်းစဉ်ကို သတိရလိုက်မိတော့၏။

”ရောင်းလိုကြပြန် ဆပွတ်ကြံ အမှန်ဆပွတ်ရိုက်”ထိုခေါင်းစဉ်သည် မိမိရောင်းလိုသော ပစ္စည်းအား “ ဆပွတ် ” ကြံစည်ရမည်ဟု ဆိုထား၏။ ထို့ကြောင့် ကားဟူသော တနင်္လာနံ၏ ဆပွတ်မှာ စနေဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် စနေနေ့တွင် စနေသား မောင်ထွန်းကြည်အားမော်တော်ကား နောက်မြီးကို “ ထွက်ထွက် ” ဟုဆိုကာ ရိုက်ခိုင်း၏။

ရိုက်ခိုင်းသောအချိန်မှာလဲ စနေအခါဖြစ်သော စနေနေ့ ၄-နာရီခွဲမှ ၆-နာရီ အတွင်းဖြစ်၏။ထိုသို့ ရိုက်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ၃- ရက်အတွင်း၌ပင် ကျွန်ုပ်၏ မိတ်ဆွေကြီး သခင်ကြည်ရှိန်ကိုအကြောင်းပြု၍ ကျွန်ုပ်၏ ဟီလမင် ကားစုတ်ကလေးသည် ရောင်း၍ ထွက်သွားလေ၏။ ကျွနိုပ်သည် လွန်စွာ ပျော်သွား၏။

နောက်နှစ်ရက်လောက်ကြာသောအခါ၌ ဟင်္သာတဘက်မှ မိန်းမကြီးတစ်ဦးသည် သူ၏ ဆန်စက်ကို ရောင်းလိုသဖြင့်ကျွနိုပ်အား လာရောက် အကူအညီတောင်းရာ ကျန်ုပ်သည် ဤနည်းနှင့်ပင် ဓာတ်ရိုက်ပေးလိုက်၏။

စက်ဟူသောကြောင့် ဆပွတ်ဖြစ်သည့် တနင်္ဂနွေနေ့ ၊ တနင်္ဂနွေ အခါဖြစ်သော ညနေ (၄)နာရီ ခွဲမှ(၆)နာရီ အတွင်း တနင်္ဂနွေသားကို တနင်္ဂနွေနံ ဖြစ်သော အုန်လက်ဖြင့် စက်ကို (၆)ချက် ရိုက်ခိုင်းလိုက်၏။ထိုစက်လည်း ထွက်သွား၏။ ထို့ကြောင့် ထိုမိန်းမကြီးသည် ကျွန်ုပ်အား.. “ အသက်ငယ်ပေမယ့် .

ပညာကို ကန်တော့တာပါ ” ဟုဆိုကာ ငွေများ ပစ္စည်းများ လာကန်တော့လေ၏။ကျွန်ုပ်သည် ဤနည်းဖြင့် တိုက်များ၊ ခြံမြေများ၊ စက်များ၊ မော်တော်ကားများ၊ သင်္ဘောများ၊ စီဘီသမ္ဗန်ကြီးများကိုရောင်းချပေးခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် ကျွနိုပ်၏ ဗေဒင်လက္ခဏာဆရာ သက်တန်းတစ်လျှောက်တွင် ဤနည်းသည် ကျွန်ုပ်အားထမင်းကောင်းစွာ ကျွေးခဲ့သော နည်းဖြစ်၏။ထိုဓာတ်ရိုက်ဓာတ်ဆင်ကြောင့်ပင်ကျွန်ုပ်၏ နာမည်ဂုဏ်သတင်းသည်လည်း ကြီးမားခဲ့ရလေတော့သတည်း။

မှတ်ချက် ။…..။ မိတ်ဆွေ သင်သည် ဤနည်းကလေးကို စဉ်းစားထားပါ။ တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန်တွင်ဤနည်းကလေးသည် သင့်အား များစွာ အကျိုးပြုလိမ့်မည်။ ထိုကြောင့် အောက်တွင် ဖော်ပြသော ဇယားကလေးကို ဆယ်မိနစ်ခန့် မှတ်သားထားရုံမျှဖြင့် နောင်တစ်ချိန်တွင် ခက်ခက်ခဲခဲ ရောင်းချရမည့် သင်၏ပစ္စည်များအား လွယ်လင့်တကူ ရောင်ချနိုင်ပေလိမ့်မည်။ ထိုအခါ၌ သင်သည် ကျွန်ုပ်အား ကျေးဇူးတင်ပေလတ္တံ့။

Credit:ဆရာဟိန်းတင့်ဇော်

Zawgyi

အဘမင္းသိခၤ၏ ေဈးေရာင္းေကာင္းေစေသာ၊ ေရာင္းလိုသမွ် ေရာင္းထြက္ေစေသာ နာမည္ေက်ာ္ယၾတာ

ကြၽန္ုပ္သည္ ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ေဗဒင္မေဟာေတာ့ပဲ မိဘေနအိမ္၌ပင္ ေဗဒင္ေဟာေျပာရေလ၏။ ကြၽန္ုပ္၌အလုပ္တစ္ခုလုပ္ရန္အတြက္ ေငြအရင္းအႏွီး လိုေန၏။ထိုအခ်ိန္၌ ကြၽန္ုပ္သည္“ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္” ဝတၳဳမ်ားကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ႀကီး ေရးသားေနၿပီျဖစ္၏။ေဆး႐ုံတက္ေနစဥ္အတြင္း “ပုဏၰားဘကြန္း” ပထမတြဲ၊ ဒုတိယတြဲပင္ ေရးသားေနၿပီျဖစ္၏။

ထိုဝတၳဳသည္ ကြၽန္ုပ္၏ စာေရးဆရာ ဘဝကို ေအာင္ျမင္ေစေသာ ဝတၳဳျဖစ္၏။ စာေရးဆရာဘဝေအာင္ျမင္ေသာ္လည္း ေငြေၾကးမွာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ မရေသးေပေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာေျပာခကိုလည္း ၁၀ မွ ၂၅ က်ပ္သို႔ တိုးျမင့္လိုက္ၿပီ ျဖစ္၏။ ကြၽန္ုပ္သည္ေမာ္ေတာ္ကားစီးခ်င္ေသာ စိတ္မ်ား ျပင္းထန္လာေသာေၾကာင့္ ဟီလမင္ကား တစ္ပတ္ရစ္ကေလးကို ဝယ္၍ စီး၏။

ထိုကားသည္ ကြၽန္ုပ္အား လြန္စြာဒုကၡေပး၏။ မၾကာခဏ ပ်က္ေလေသာေၾကာင့္ ေဗဒင္ေဟာခသည္

ကြၽန္ုပ္စားရသည္ မရွိပဲ ကားျပင္သည္ထဲသို႔သာ ဝင္သြားတတ္၏။ ကြၽန္ုပ္၏ မိတ္ေဆြ တစ္ဦးကမူ….“ဆရာမင္းသိခၤ၊ ေမာ္ေတာ္ကားအပ်က္တစ္စီး ဝယ္စီးတာ မယားငယ္တစ္ေယာက္ယူတဲ့ စရိတ္ထက္ ႀကီးတယ္ဗ်။မယားငယ္တစ္ေယာက္ ယူမိရင္လည္း ရွာလို႔ေဖြလို႔ရသမွ် သူ႔လက္ထဲကို ေရာက္ကုန္ေတာ့တာ။

ကားအပ်က္စီးရင္လဲ အဲဒီလိုပဲဗ်။ အေကာင္းဆုံး အႀကံေပးခ်င္တာကေတာ့ ေရာင္းပစ္လိုက္ပါဗ်ာ” ဟု ေျပာေလ၏။ကြၽန္ုပ္သည္ ထိုဟီလမင္ကားေလးအား ပြဲစားအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရွာေဖြကာ စပ္၍ ေရာင္ခိုင္း၏။ သို႔ရာတြင္ ေရာင္း၍မထြက္ပဲ ရွိေလ၏။ ထိုအခါ ကြၽန္ုပ္သည္ ေအာက္ပါအတိုင္း စိတ္၌ ေျပာမိေလ၏။

“အေရးႀကဳံရင္ သက္လုံေကာင္းရမယ္ဆိုတဲ့ စကားမွာ အခုငါေတြ႕ေနတဲ့ အခက္အခဲလည္းပါတယ္။ငါ့ရဲ႕ ကားေလးကို ငါကေရာင္းပစ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မထြက္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။အဲဒီေတာ့ ငါ့မွာ အဲဒီအခက္အခဲကို ေက်ာ္လြန္ႏိုင္တာ ဘာရွိသလဲ။ပညာပဲ ရွိတယ္။ အဲဒီ ပညာဟာ ဘာလဲဆိုေတာ့ အဂၤဝိဇၨာပညာပဲ” ဟု အထက္ပါအတိုင္း ေရ႐ြတ္ၿပီးေနာက္ကြၽန္ုပ္သည္ အဂၤဝိဇၨာပညာကို ျပန္၍ စဥ္းစားလိုက္ရာ ေအာက္ပါ ေခါင္းစဥ္ကို သတိရလိုက္မိေတာ့၏။

”ေရာင္းလိုၾကျပန္ ဆပြတ္ႀကံ အမွန္ဆပြတ္႐ိုက္”ထိုေခါင္းစဥ္သည္ မိမိေရာင္းလိုေသာ ပစၥည္းအား “ ဆပြတ္ ” ႀကံစည္ရမည္ဟု ဆိုထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကားဟူေသာ တနလၤာနံ၏ ဆပြတ္မွာ စေနျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စေနေန႔တြင္ စေနသား ေမာင္ထြန္းၾကည္အားေမာ္ေတာ္ကား ေနာက္ၿမီးကို “ ထြက္ထြက္ ” ဟုဆိုကာ ႐ိုက္ခိုင္း၏။

႐ိုက္ခိုင္းေသာအခ်ိန္မွာလဲ စေနအခါျဖစ္ေသာ စေနေန႔ ၄-နာရီခြဲမွ ၆-နာရီ အတြင္းျဖစ္၏။ထိုသို႔ ႐ိုက္လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ၃- ရက္အတြင္း၌ပင္ ကြၽန္ုပ္၏ မိတ္ေဆြႀကီး သခင္ၾကည္ရွိန္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ကြၽန္ုပ္၏ ဟီလမင္ ကားစုတ္ကေလးသည္ ေရာင္း၍ ထြက္သြားေလ၏။ ကြၽႏိုပ္သည္ လြန္စြာ ေပ်ာ္သြား၏။

ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာေသာအခါ၌ ဟသၤာတဘက္မွ မိန္းမႀကီးတစ္ဦးသည္ သူ၏ ဆန္စက္ကို ေရာင္းလိုသျဖင့္ကြၽႏိုပ္အား လာေရာက္ အကူအညီေတာင္းရာ က်န္ုပ္သည္ ဤနည္းႏွင့္ပင္ ဓာတ္႐ိုက္ေပးလိုက္၏။

စက္ဟူေသာေၾကာင့္ ဆပြတ္ျဖစ္သည့္ တနဂၤေႏြေန႔ ၊ တနဂၤေႏြ အခါျဖစ္ေသာ ညေန (၄)နာရီ ခြဲမွ(၆)နာရီ အတြင္း တနဂၤေႏြသားကို တနဂၤေႏြနံ ျဖစ္ေသာ အုန္လက္ျဖင့္ စက္ကို (၆)ခ်က္ ႐ိုက္ခိုင္းလိုက္၏။ထိုစက္လည္း ထြက္သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုမိန္းမႀကီးသည္ ကြၽန္ုပ္အား.. “ အသက္ငယ္ေပမယ့္ .

ပညာကို ကန္ေတာ့တာပါ ” ဟုဆိုကာ ေငြမ်ား ပစၥည္းမ်ား လာကန္ေတာ့ေလ၏။ကြၽန္ုပ္သည္ ဤနည္းျဖင့္ တိုက္မ်ား၊ ၿခံေျမမ်ား၊ စက္မ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား၊ သေဘၤာမ်ား၊ စီဘီသမၺန္ႀကီးမ်ားကိုေရာင္းခ်ေပးခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽႏိုပ္၏ ေဗဒင္လကၡဏာဆရာ သက္တန္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ဤနည္းသည္ ကြၽန္ုပ္အားထမင္းေကာင္းစြာ ေကြၽးခဲ့ေသာ နည္းျဖစ္၏။ထိုဓာတ္႐ိုက္ဓာတ္ဆင္ေၾကာင့္ပင္ကြၽန္ုပ္၏ နာမည္ဂုဏ္သတင္းသည္လည္း ႀကီးမားခဲ့ရေလေတာ့သတည္း။

မွတ္ခ်က္ ။…..။ မိတ္ေဆြ သင္သည္ ဤနည္းကေလးကို စဥ္းစားထားပါ။ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ဤနည္းကေလးသည္ သင့္အား မ်ားစြာ အက်ိဳးျပဳလိမ့္မည္။ ထိုေၾကာင့္ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပေသာ ဇယားကေလးကို ဆယ္မိနစ္ခန႔္ မွတ္သားထား႐ုံမွ်ျဖင့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ခက္ခက္ခဲခဲ ေရာင္းခ်ရမည့္ သင္၏ပစၥည္မ်ားအား လြယ္လင့္တကူ ေရာင္ခ်ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါ၌ သင္သည္ ကြၽန္ုပ္အား ေက်းဇူးတင္ေပလတၱံ့။

Credit:ဆရာဟိန္းတင့္ေဇာ္