စီးပြားေရး သမားတိုင္း ဖတ္သင့္တယ္
ၾကက္နဲ႔ ႏြား
တခါက ႐ြာေလးတ႐ြာမွာ ကပ္ေစးနဲတဲ့ အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီး ၂ေယာက္ ရွိၾကသတဲ့။သားသမီးလည္းမရွိပဲ၂ေယာက္တည္း ေနၾကရတယ္။တေန႔ေတာ့ အဖိုးႀကီးကအသည္းအသန္ျဖစ္ၿပီး ေသခါနီး ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ အဖြားႀကီးကို မွာသတဲ့။
” ငါ အရင္ကဘာကုသိုလ္ေကာင္းမႈမွလည္း မလုပ္ခဲ့ဘူး မိန္းမေရ။ ငါေသရင္ ဘဝကူးေကာင္းေအာင္ အိမ္ကႏြားေလးကို ေရာင္းၿပီး တဝက္ကို ငါ့အတြက္ ရည္စူးၿပီးလႉ။ တဝက္ကို နင္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို႔ယူ”တဲ့ ။ အဖြားႀကီးကလည္းမ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ကတိေပးလိုက္မိတယ္။
အဖိုးႀကီးေသၿပီး၂ရက္ေလာက္ေနေတာ့ အဖြားႀကီး ကပ္ေစးနဲစိတ္ျပန္ဝင္လာတယ္။”ဒီႏြားေလးပဲငွားစားေနရတာ၊ေရာင္းၿပီး တဝက္လႉလိုက္ရင္ ငါ့ႏွယ္ဒုကၡ။” ဆိုၿပီး အႀကံထုတ္ေနရွာတယ္။ ကတိကိုလည္း မဖ်က္ခ်င္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ေန႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ၾကက္နဲ႔ ႏြား ပူးခ်ည္ထားၿပီး ဆိုင္းဘုတ္ေရးတယ္။
” ႏြားေရာင္းမည္။ ၂၀၀၀ က်ပ္
ၾကက္ေရာင္းမည္။ ၂သိန္းက်ပ္
မွတ္ခ်က္။ ။ ခြဲမေရာင္းပါ” တဲ့
(ေစ်းေျပာင္းျပန္ႀကီးမို႔)
လူေတြကလည္းအထူးအဆန္းဆိုၿပီး လာၾကည့္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီထဲကႀကိဳက္တဲ့သူတေယာက္ ဝယ္သြားတယ္ေလ။ ရက္လည္က်ေတာ့ ႏြားေရာင္းလို႔ရေငြ ၂၀၀၀ ထဲက တဝက္ခြဲ ၁၀၀၀ ကိုဆန္ျပဳတ္ခ်က္ၿပီး ဘုန္းႀကီးလႉလိုက္တယ္။ ၾကက္ေရာင္းတဲ့ ပိုက္ဆံ၂သိန္းနဲ႔ ႏြားေပါက္တေကာင္ျပန္ဝယ္လိုက္တယ္။ကတိမပ်က္ဘူး။
ငယ္ငယ္ကေတာ့ ကာတြန္းထဲ ဖတ္မိလို႔ ရယ္စရာအျဖစ္သာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မွတ္ယူထားမိလိုက္ပါတယ္။ စီးပြားေရးလုပ္လာေတာ့ ဒါက တကယ့္ကို မဟာဗ်ဴဟာက်တဲ့ အခင္းအက်င္းႀကီးတစ္ခုလို႔ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္လာမိပါၿပီ။
လူေတြကို ေစ်းေရာင္းတဲ့အခါ လူ႔စိတ္ လူ႔မေနာကို အေျခခံက်က် သိထားမွ အေရာင္းသြက္တာ။
အဘြားႀကီးလုပ္ပုံကိုၾကည့္
၁။ ကတိမပ်က္ဘူး
၂။ အမ်ားစိတ္ဝင္စားတယ္
၃။ ဝယ္သူလည္း မနစ္နာ ဒီ၃ခ်က္ ကိုက္ညီတယ္။
ႏြားတေကာင္ ၂သိန္းဆိုလည္း ေပါက္ေစ်းနဲ႔ တန္တယ္ထင္ရင္ ဝယ္မွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၁သိန္းျပန္လႉရမယ့္ကတိ မဖ်က္ခ်င္။ ဒီေတာ့ ၾကက္ကို ဂ်မ္းတုံးခုလိုက္တာ။
ဆိုပါေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္တပြဲ ၁၅၀၀ဆို အေတာ္လက္ရာေကာင္းေကာင္းရယ္။အဲကြန္းခန္းေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ စားပြဲထိုးေတြ အခန္းအျပင္အဆင္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ၃၅၀၀ဖိုး ထပ္ေပါင္းၿပီး ၅၀၀၀က်ပ္နဲ႔ ေရာင္းေတာ့လည္း လမ္းေဘးဆိုင္ထက္ေတာင္ ပိုစည္ေသး။
ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ၄၀၀၀ Service Chg ၁၀၀၀ ခြဲမေရာင္းပါ ဆိုတဲ့သေဘာ။ ဒါေပမယ့္ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခ်က္ေျပာင္းျပန္ဆိုတာ မသိရွာၾက။ ေကာင္းေကာင္းစားရတာ တန္ပါတယ္ေလ။
ဆိုပါေတာ့ ဖုန္းတစ္လုံး ၁သိန္းခြဲ
ဂိုေထာင္ထဲက ေရာင္းမကုန္တဲ့ Power Bank, Stand, ကာဗာ, မွန္မကြဲ, နားၾကပ္, ေဆာင္းေဘာက္ ၁၅၀၀၀ဖိုးေလာက္ ထပ္ေပါင္းထည့္။ ၁၆၅၀၀၀နဲ႔ေရာင္း။ ဒါလည္း အဘြားႀကီးနည္းပဲ။ထပ္ကြန္႔လိုက္ေသး။ ယခင္ေစ်း ၂သိန္း။ ယခု ..% အထူးပ႐ိုမိုးရွင္း ဒစ္စေကာင့္ ၁၆၅၀၀၀။ ပိုႀကိဳက္ေပါ့။
ဆိုပါေတာ့ ပစၥည္းေလး ၁၀မ်ိဳး ၁၅မ်ိဳးေလာက္ပဲေရာင္းတဲ့ အြန္လိုင္းစတိုးက ၁ေသာင္းတန္ကို ၁၅၀၀၀ေရာင္းတယ္။ ဘယ္ကမွာမွာ ပို႔ခ Free ေငြႀကိဳလႊဲစရာမလို ဆိုေတာ့ကာ ပုံေသတြက္မရတဲ့ ပို႔ခကို ပ်မ္းမွ် ၅၀၀၀တြက္ၿပီး ပိုေပါင္းထားတာ။ ပို႔ခအမ်ားဆုံးက်မယ့္ ေကာ့ေသာင္းက မွာမယ္။ စာတိုက္စနစ္နဲ႔ပို႔ရင္ ပို႔ခ ၃၅၀၀။ မေ႐ြးလို႔ ျပန္လာရင္ Return Fee ၂ေထာင္ေက်ာ္။ ၅၀၀ရႈံးေသးတာ။ ဒါေပမယ့္ နီးနီးနားနား ပို႔ရရင္ ကိုက္တယ္။ ေကာ့ေသာင္းလည္း ေ႐ြးယူရင္ ကိုက္ေသးတယ္။
အေတာ္မ်ားမ်ားက ပစၥည္း ၁၀၀၀၀+ ပို႔ခ ၅၀၀၀ (ခြဲမေရာင္းပါ/ ဆိုင္လာဝယ္လို႔မရပါ) ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကိုမျမင္။ ကိုယ့္အရပ္ေဒသမွာ လိုက္ရွာဝယ္လို႔ ဆီကုန္ တာယာပါး ဖိနပ္ေပါက္မယ္။ ရွာေတြ႕ခ်င္မွေတြ႕မယ္။ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ တန္တယ္ေပါ့။
ခက္တာက ပစၥည္းဖိုးသပ္သပ္ ပို႔ခသပ္သပ္ ခြဲေရာင္းတဲ့ဆိုင္က်ေတာ့ ပို႔ခ ၃၅၀၀ဆိုရင္ အင္သြား နင္သြားတယ္။ အဘြားႀကီးနည္းက အိုင္တီေခတ္ထိ သက္ဝင္ေနတုန္းပါပဲ။ (က်ေနာ္တို႔ဆိုင္ကေတာ့ အဘြားႀကီးနည္းကို လုပ္ငန္းထဲ ထည့္မသုံးမိလို႔ ေကာ့ေသာင္း၊ ကေလး၊ စစ္ေတြ၊ တာခ်ီလိတ္တို႔က ကာစတန္မာေတြ မဝယ္ၾကေတာ့တာမ်ားပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အျခားနမယ္တခုနဲ႔ အဘြားႀကီးနည္းကို သုံးထားေတာ့ အဲ့ဘက္ျပန္ေရာက္လာၾကပါတယ္။ စကားခ်ပ္ )
ဆိုပါေတာ့သေဘၤာႀကီးတစ္စင္း ပင္လယ္ထဲမွာ ပ်က္ေနတာ ၃ရက္ေက်ာ္ၿပီ။ ပါလာတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာႀကီးေတြ ဘယ္လိုျပင္ျပင္ စက္မႏိုး။ ငါးဖမ္းစက္ေလွေလးေတြ႕လို႔ လွမ္းေခၚ အကူအညီေတာင္းၾကည့္တယ္။ ေပတိေပစုတ္ အဖိုးႀကီးတေယာက္ တက္လာၿပီး အင္ဂ်င္ကိုၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဂြေလးနဲ႔ ၂ခ်က္ ၃ခ်က္ က်ပ္လိုက္တယ္။ စက္ႏိုးသြားတယ္။
ကပၸတိန္က ျပင္ခ ဥာဏ္ပူေဇာ္ခ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ ဆိုေတာ့ 205$ ေတာင္းတယ္။ ဂြေလးက်ပ္တာ အဲ့ေလာက္တန္လို႔လား ဆိုတဲ့အထာနဲ႔ ေျပာေတာ့ ဂြက်ပ္ခက 5$ ဘယ္နားက်ပ္ရမယ္ဆိုတာ သိႏိုင္တဲ့ပညာအတြက္ 200$ တဲ့။
သိပ္ဘဝင္မက်ခ်င္။ တကယ္ဆို မဆီမဆိုင္ ေနာ္ဇယ္ေတြျဖဳတ္ေဆး၊ ပလန္ခ်ာလဲ၊ အင္ဂ်င္ဝိုင္လဲ အားလုံးက်သင့္ေငြတြက္ၿပီးမွ 203$ပဲယူ။ + Service Chg 2$ ဆိုရင္ သိပ္သေဘာက်သြားမွာ။ ဘယ္လိုေပးရေပးရ စက္ေကာင္းသြားဖို႔ အဓိကပဲ ဆိုေပမယ့္ ဂြက်ပ္တဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ 205$ ေပးရေတာ့ အထက္လူႀကီးကို တင္ျပရင္ ဘက္ဂ်က္ခ်ေပးပါ့မလား။
ဘာတဲ့ ေၾကာင္ျဖဴတာ မည္းတာ အေရးမႀကီးဘူး။ႂကြက္ခုတ္တတ္ဖို႔ပဲလိုတယ္ တဲ့။ဒါေပမယ့္ဗ်ာခုေခတ္က ႂကြက္ခုတ္ေစခ်င္လို႔ ေမြးၾကတာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အလွေမြးၾကတာဆိုေတာ့ အစာခြက္ထဲ ႂကြက္လာလုစားရင္ေတာင္ မုဒိတာပြားႏိုင္တဲ့ ယိုးဒယားေၾကာင္ ဖက္တီးႀကီးေတြ ၃သိန္းေက်ာ္ တန္ေနေလရဲ႕
ေရာက္တတ္ရာရာ က်ပန္းအေတြးမွ်သာ
Credit to original
Zawgyi ျဖင့္ဖတ္ပါ
စီးပြားေရး သမားတိုင္း ဖတ္သင့္တယ္
ၾကက္နဲ႔ ႏြား
တခါက ႐ြာေလးတ႐ြာမွာ ကပ္ေစးနဲတဲ့ အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီး ၂ေယာက္ ရွိၾကသတဲ့။သားသမီးလည္းမရွိပဲ၂ေယာက္တည္း ေနၾကရတယ္။တေန႔ေတာ့ အဖိုးႀကီးကအသည္းအသန္ျဖစ္ၿပီး ေသခါနီး ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ အဖြားႀကီးကို မြာသတဲ့။
ငါ အရင္ကဘာကုသိုလ္ေကာင္းမႈမွလည္း မလုပ္ခဲ့ဘူး မိန္းမေရ။ ငါေသရင္ ဘဝကူးေကာင္းေအာင္ အိမ္ကႏြားေလးကို ေရာင္းၿပီး တဝကၠို ငါ့အတြက္ ရည္စူးၿပီးလႉ။ တဝကၠို နင္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို႔ယူတဲ့ ။ အဖြားႀကီးကလည္းမ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ ကတိေပးလိုက္မိတယ္။
အဖိုးႀကီးေသၿပီး၂ရက္ေလာက္ေနေတာ့ အဖြားႀကီး ကပ္ေစးနဲစိတ္ျပန္ဝင္လာတယ္။ဒီႏြားေလးပဲငွားစားေနရတာ၊ေရာင္းၿပီး တဝက္လႉလိုက္ရင္ ငါ့ႏွယ္ဒုကၡ။ ဆိုၿပီး အႀကံထုတ္ေနရွာတယ္။ ကတိကိုလည္း မဖ်က္ခ်င္ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ေန႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ၾကက္နဲ႔ ႏြား ပူးခ်ည္ထားၿပီး ဆိုင္းဘုတ္ေရးတယ္။
ႏြားေရာင္းမည္။ ၂၀၀၀ က်ပ္
ၾကက္ေရာင္းမည္။ ၂သိန္းက်ပ္
မွတ္ခ်က္။ ။ ခြဲမေရာင္းပါ တဲ့
(ေစ်းေျပာင္းျပန္ႀကီးမို႔)
လူေတြကလည္းအထူးအဆန္းဆိုၿပီး လာၾကည့္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီထဲကႀကိဳက္တဲ့သူတေယာက္ ဝယ္သြားတယ္ေလ။ ရက္လည္က်ေတာ့ ႏြားေရာင္းလို႔ရေငြ ၂၀၀၀ ထဲက တဝၾကၡဲ ၁၀၀၀ ကိုဆန္ျပဳတ္ခ်က္ၿပီး ဘုန္းႀကီးလႉလိုက္တယ္။ ၾကက္ေရာင္းတဲ့ ပိုက္ဆံ၂သိန္းနဲ႔ ႏြားေပါက္တေကာင္ျပန္ဝယ္လိုက္တယ္။ကတိမပ်က္ဘူး။
ငယ္ငေယၠတာ့ ကာတြန္းထဲ ဖတ္မိလို႔ ရယၥရာအ်ဖစ္သာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မွတ္ယူထားမိလိုက္ပါတယ္။ စီးပြားေရးလုပ္လာေတာ့ ဒါက တကယ့္ကို မဟာဗ်ဴဟာက်တဲ့ အခင္းအက်င္းႀကီးတစ္ခုလို႔ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္လာမိပါၿပီ။
လူေတြကို ေစ်းေရာင္းတဲ့အခါ လူ႔စိတ္ လူ႔မေနာကို အေျခခံက်က် သိထားမြ အေရာင္းသြက္တာ။
အဘြားႀကီးလုပ္ပုံကိုၾကည့္
၁။ ကတိမပၠၻဴး
၂။ အမ်ားစိတ္ဝင္စားတယ္
၃။ ဝယ္သူလည္း မနစၷာ ဒီ၃ခ်က္ ကိုက္ညီတယ္။
ႏြားတေကာင္ ၂သိန္းဆိုလည္း ေပါက္ေစ်းနဲ႔ တန္တယ္ထင္ရင္ ဝယ္မွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၁သိန္းျပန္လႉရမယ့္ကတိ မဖ်က္ခ်င္။ ဒီေတာ့ ၾကက္ကို ဂ်မ္းတုံးခုလိုက္တာ။
ဆိုပါေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္တပြဲ ၁၅၀၀ဆို အေတာ္လက္ရာေကာင္းေကာင္းရယ္။အဲကြန္းခန္းေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ စားပြဲထိုးေတြ အခန္းအျပင္အဆင္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ၃၅၀၀ဖိုး ထပ္ေပါင္းၿပီး ၅၀၀၀က်ပ္နဲ႔ ေရာင္းေတာ့လည္း လမ္းေဘးဆိုင္ထက္ေတာင္ ပိုစည္ေသး။
ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ၄၀၀၀ Service Chg ၁၀၀၀ ခြဲမေရာင္းပါ ဆိုတဲ့ေသဘာ။ ဒါေပမယ့္ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခ်က္ေျပာင္းျပန္ဆိုတာ မသိရွာၾက။ ေကာင္းေကာင္းစားရတာ တန္ပါတယ္ေလ။
ဆိုပါေတာ့ ဖုန္းတစ္လုံး ၁သိန္းခြဲ
ဂိုေထာင္ထဲက ေရာင္းမကုန္တဲ့ Power Bank, Stand, ကာဗာ, မြႏၼႀကဲ, နားၾကပ္, ေဆာင္းေဘာက္၁၅၀၀၀ဖိုးေလာက္ ထပ္ေပါင္းထည့္။၁၆၅၀၀၀နဲ႔ေရာင္း။ ဒါလည္း အဘြားႀကီးနည္းပဲ။ထပ္ကြန္႔လိုက္ေသး။ ယခင္ေစ်း ၂သိန္း။ ယခု ..% အထူးပ႐ိုမိုးရွင္း ဒစ္စေကာင့္၁၆၅၀၀၀။ ပိုႀကိဳက္ေပါ့။
ဆိုပါေတာ့ ပစၥည္းေလး ၁၀မ်ိဳး ၁၅မ်ိဳးေလာက္ပဲေရာင္းတဲ့ အြန္လိုင္းစတိုးက ၁ေသာင္းတန္ကို၁၅၀၀၀ေရာင္းတယ္။ ဘယၠမြာမြာ ပို႔ခ Free ေငြႀကိဳလႊဲစရာမလို ဆိုေတာ့ကာ ပုံေသတြက္မရတဲ့ ပို႔ခကို ပ်မ္းမွ် ၅၀၀၀တြက္ၿပီး ပိုေပါင္းထားတာ။
ပို႔ခအမ်ားဆုံးက်မယ့္ ေကာ့ေသာင္းက မွာမယ္။ စာတိုက္စနစ္နဲ႔ပို႔ရင္ ပို႔ခ ၃၅၀၀။ မေ႐ြးလို႔ ျပန္လာရင္ Return Fee ၂ေထာင္ေက်ာ္။ ၅၀၀ရႈံးေသးတာ။ ဒါေပမယ့္ နီးနီးနားနား ပို႔ရရင္ ကိုက္တယ္။ ေကာ့ေသာင္းလည္း ေ႐ြးယူရင္ ကိုက္ေသးတယ္။
အေတာ္မ်ားမ်ားက ပစၥည္း၁၀၀၀၀+ ပို႔ခ ၅၀၀၀ (ခြဲမေရာင္းပါ/ ဆိုင္လာဝယ္လို႔မရပါ) ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကိုမျမင္။ ကိုယ့္အရပ္ေဒသမွာ လိုက္ရွာဝယ္လို႔ ဆီကုန္ တာယာပါး ဖိနပ္ေပါက္မယ္။ ရွာေတြ႕ခ်င္မွေတြ႕မယ္။ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ တန္တယ္ေပါ့။
ခကၱာက ပစၥည္းဖိုးသပ္သပ္ ပို႔ခသပ္သပ္ ခြဲေရာင္းတဲ့ဆိုင္က်ေတာ့ ပို႔ခ ၃၅၀၀ဆိုရင္ အင္သြား နင္သြားတယ္။ အဘြားႀကီးနည္းက အိုင္တီေခတ္ထိ သက္ဝင္ေနတုန္းပါပဲ။ (က်ေနာ္တို႔ဆိုင္ကေတာ့ အဘြားႀကီးနည္းကို လုပ္ငန္းထဲ ထည့္မသုံးမိလို႔ ေကာ့ေသာင္း၊ ေကလး၊ စစ္ေတြ၊ တာခ်ီလိတ္တို႔က ကာစတန္မာေတြ မဝယ္ၾကေတာ့တာမ်ားပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အျခားနမယ္တခုနဲ႔ အဘြားႀကီးနည္းကို သုံးထားေတာ့ အဲ့ဘက္ျပန္ေရာက္လာၾကပါတယ္။ စကားခ်ပ္ )
ဆိုပါေတာ့သေဘၤာႀကီးတစ္စင္း ပင္လယ္ထဲမွာ ပ်က္ေနတာ ၃ရက္ေက်ာ္ၿပီ။ ပါလာတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာႀကီးေတြ ဘယ္လိုျပင္ျပင္ စက္မႏိုး။ ငါးဖမ္းစက္ေလွေလးေတြ႕လို႔ လွမ္းေခၚ အကူအညီေတာင္းၾကည့္တယ္။ ေပတိေပစုတ္ အဖိုးႀကီးတေယာက္ တက္လာၿပီး အင္ဂ်င္ကိုၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဂြေလးနဲ႔ ၂ခ်က္ ၃ခ်က္ က်ပ္လိုက္တယ္။ စက္ႏိုးသြားတယ္။
ကပၸတိန္က ျပင္ခ ဥာဏ္ပူေဇာ္ခ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ ဆိုေတာ့ 205$ ေတာင္းတယ္။ ေျဂလးက္ပၱာ အဲ့ေလာက္တန္လို႔လား ဆိုတဲ့အထာနဲ႔ ေျပာေတာ့ ျဂက္ပၡက 5$ ဘယ္နားက်ပ္ရမယ္ဆိုတာ သိႏိုင္တဲ့ပညာအတြက္ 200$ တဲ့။
သိပ္ဘဝင္မက်ခ်င္။ တကယ္ဆို မဆီမဆိုင္ ေနာ္ဇယ္ေတြျဖဳတ္ေဆး၊ ပလႏၡ္ာလဲ၊ အင္ဂ်င္ဝိုင္လဲ အားလုံးက်သင့္ေငြတြက္ၿပီးမွ 203$ပဲယူ။ + Service Chg 2$ ဆိုရင္ သိပ္သေဘာက်သြားမွာ။ ဘယ္လိုေပးရေပးရ စက္ေကာင္းသြားဖို႔ အဓိကပဲ ဆိုေပမယ့္ ဂြက်ပ္တဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ 205$ ေပးရေတာ့ အထက္လူႀကီးကို တင္ျပရင္ ဘက္ဂ်က္ခ်ေပးပါ့မလား။
ဘာတဲ့ ေၾကာင္ျဖဴတာ မည္းတာ အေရးမႀကီးဘူး။ႂကြက္ခုတ္တတ္ဖို႔ပဲလိုတယ္ တဲ့။ဒါေပမယ့္ဗ်ာခုေခတ္က ႂကြက္ခုတ္ေစခ်င္လို႔ ေမြးၾကတာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အလွေမြးၾကတာဆိုေတာ့ အစာခြက္ထဲ ႂကြက္လာလုစားရင္ေတာင္ မုဒိတာပြားႏိုင္တဲ့ ယိုးဒယားေၾကာင္ ဖက္တီးႀကီးေတြ ၃သိန္းေက်ာ္ တန္ေနေလရဲ႕
ေရာက္တတ္ရာရာ က်ပန္းအေတြးမွ်သာ..
Credit to original
