ေညာင္ေလးပင္ ေဆး႐ုံေပၚမွာ သက္ေတာ္ ၈၉ ႏွစ္ ရွိၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဇာဂရဟာ နာမက်န္းျဖစ္လို႔ ေဆးကုသမႈ ခံယူရာကေန တစ္ေန႔မွာေတာ့ သတိလစ္ၿပီး ေမ့ေျမာ သြားခဲ့ပါတယ္။
အင္း ငါ ဘယ္ကိုမ်ား ေရာက္ေနပါလိမ့္၊ သူ႔ဗိမာန္နဲ႔ သူ ေစာင္း၊ ပတ္သာ၊ တူရိယာေတြ တီးမႈတ္၊ ကခုန္ ေနလိုက္ၾကတာ။ ဧကႏၲ ငါအခု နတ္ျပည္ကို ေရာက္ေနတယ္ ထင္ပါရဲ့။
ေဟာ ဒီ ဗိမာန္ႀကီးကလည္း ေရႊေရာင္ေတြ ဝင္းထိန္ ေနပါေရာလား၊ နတ္သမီး ေတြကလည္း ျပည့္လို႔။ ဘယ္လို ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္မ်ား ပါလိမ့္၊ ငါ ေမးျမန္း ၾကည့္ဦးမွ ပါပဲ။ အို အသင္ နတ္သမီးတို႔ ဤ ဗိမာန္ပိုင္ရွင္ကား မည္သူ ျဖစ္ပါသလဲ။
မွန္လွပါ ဘုရား ဗိမာန္ပိုင္ရွင္ကား ေရာက္ မလာ ေသးပါ၊ လူ႔ျပည္မွာပဲ ရွိေနဆဲပါ ဘုရား။ သက္ေတာ္ျပည့္လို႔ ေန႔ေစ့၊ ကံကုန္မွ ေရာက္လာမွာမို႔ တပည့္ေတာ္မတို႔ ပ်င္းလွပါသည္ ဘုရား။ လူ႔ျပည္ ျပန္ေရာက္တဲ့ အခါ ဗိမာန္ပိုင္ရွင္ကို တပည့္ေတာ္မတို႔ ေစာင့္ေမၽွာ္ေနတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာၾကား ေပးပါဘုရား။ ေကာင္းပါၿပီ ဒကာမတို႔ ဗိမာန္ပိုင္ရွင္ကို ေျပာၾကား ေပးပါ့မယ္။ အမည္နာမနဲ႔ ေနထိုင္တဲ့ ေနရပ္ေဒသကိုသာ ေလၽွာက္ထားပါေလ။
မွန္လွပါ ဘုရား ပဲခူးတိုင္း၊ ျဖဴးၿမိဳ႕နယ္၊ ဝဲႀကီးေအာက္ခုံရြာက ေဒၚကုလားမပါ ဘုရား။ ေဟာ ဆရာေတာ္ႀကီး သတိရလာၿပီ ေဟ့။ ေမာင္ပဥၨင္းတို႔ ငါေျပာတာကို စာရြက္နဲ႔ ေသခ်ာ လိုက္ေရးထားစမ္း ကြဲ႕။ ပဲခူးတိုင္း၊ ျဖဴးၿမိဳ႕နယ္၊ ဝဲႀကီးေအာက္ခုံရြာက ေဒၚကုလားမ တဲ့။ က်န္းမာေရးအေျခအေန ျပန္ေကာင္းလာတဲ့အတြက္ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ေဆး႐ုံကေန ဆင္းၿပီးတဲ့အခါ သူ မွတ္ခိုင္းထားတဲ့ လိပ္စာအတိုင္း ရဟန္းေတာ္ ၂ ပါးကို ေမာင္ပဥၨင္း တို႔ ဗိမာန္ပိုင္ရွင္ ဆီကို သြားပါ။
ဘာေၾကာင့္ မေသခင္ကပဲ နတ္ျပည္မွာ ဗိမာန္ ေပါက္တဲ့အထိ ဘယ္လို ကုသိုလ္၊ ေကာင္းမႈေတြမ်ား ျပဳလုပ္သလဲ လို႔ ေသခ်ာ ေမးျမန္း၊ စုံစမ္းခဲ့ပါ ဆိုၿပီး ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
ဝဲႀကီးေအာက္ခုံရြာမွာ ေဒၚကုလားမကို မသိတဲ့လူ မရွိေပ။ ေဒၚကုလားမက မုဆိုးမ ပါ။ သမီးေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ပဲျပဳတ္ ေရာင္းစားတယ္ တဲ့။ ရဟန္းေတာ္ ၂ ပါးဟာ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ တဲေလးထဲ ဝင္သြားၿပီး ေဒၚကုလားမနဲ႔ ဆိုက္ဆိုက္၊ ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေတြ႕တဲ့အခါ ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ၾကား လိုက္တဲ့အတိုင္း အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး ေဒၚကုလားမရဲ့ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈေတြကို ေမးျမန္း ၾကပါတယ္။
အရွင္ဘုရား တို႔ တပည့္ေတာ္မက ဆင္းရဲပါတယ္ ဘုရား၊ တျခားသူေတြလို ေထာင္ေသာင္းခ်ီၿပီး မလႉဒါန္း နိုင္ေပမဲ့ မနက္အာ႐ုဏ္ တစ္ႀကိမ္၊ ေန႔ဆြမ္း တစ္ႀကိမ္ေတာ့ ဘုရားရွင္ကို ေန႔တိုင္း၊ မပ်က္ မကြက္ ဆြမ္းကပ္ လႉဒါန္းပါတယ္ ဘုရား။ ဪ ဟုတ္လား၊ ဒါနဲ႔ ဒကာမႀကီးရဲ့ ဘုရားရွင္ကို ဆြမ္းကပ္ လႉဒါန္းပုံကို ဦးဇင္းတို႔ သိပါရေစ ဒကာမႀကီး။ တင္ပါ့ ဘုရား
ဆြမ္းကပ္ လႉဒါန္းပုံ
တပည့္ေတာ္မဟာ မနက္အာ႐ုဏ္ တက္တာနဲ႔ အသင့္ခ်က္ၿပီးတဲ့ ဆြမ္းကို စားပြဲခုံနဲ႔ ေသခ်ာ ျပင္ဆင္ပါတယ္ ဘုရား။ လက္ေဆးေတာ္ေရ၊ ေသာက္ေတာ္ေရ၊ လက္သုပ္ပုဝါေတြ အျပည့္အစုံ တင္ၿပီး သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ႂကြေရာက္ ဘုန္းေပး ေနသလို အာ႐ုံျပဳလို႔ ဒ
ါက လက္ေဆးေတာ္ေရပါ ဘုရား၊ဒါက ေသာက္ေတာ္ေရပါ ဘုရား လို႔ ေလၽွာက္ထား၊ ဆက္ကပ္ အနားကေန ယပ္ခတ္ၿပီးေတာ့ လႉဒါန္းပါတယ္ ဘုရား။ တပည့္ေတာ္မလည္း သူမ်ားေတြလိုသား၊ ငါးနဲ႔ ေသခ်ာခ်က္ျပဳတ္ၿပီး လႉဒါန္းခ်င္ေပမယ့္ မတတ္နိုင္တဲ့အတြက္ ေန႔စဥ္ ပဲျပဳတ္နဲ႔သာ လႉဒါန္း နိုင္ပါတယ္။
တခါတရံ ေစ်းေရာင္းၿပီး ျပန္လာတဲ့ အခါ ငါးႏုပ္၊ ငါးဖြဲေလးမ်ား ဝယ္လာၿပီး တပည့္ေတာ္တို႔ မစားပဲ ဘုရားရွင္ကိုသာ လႉဒါန္းပါတယ္ ဘုရား။ ေကာင္းလိုက္တာ ဒကာမႀကီးရယ္ ဦးပဥၨင္းတို႔ လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ သာဓု ေခၚပါတယ္။ အင္း ဒါေၾကာင့္ ဒကာမႀကီးရဲ့ အားႀကီးတဲ့ သဒၶါတရားေၾကာင့္ နတ္ျပည္မွာ ဗိမာန္ ႀကိဳေပါက္ ေနတာကိုး
ဒါနဲ႔ ခုလို လႉဒါန္းခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၾကာၿပီလဲ ဒကာမႀကီး။ မွန္လွပါ သမီးေလးတစ္သက္ အႏွစ္၊ ႏွစ္ဆယ္ တိုင္ခဲ့ပါၿပီ ဘုရား။ဒကာမႀကီးရဲ့ကုသိုလ္ကို ဦးပဥၨင္း တို႔ကိုလည္း အမၽွ ေပးေဝပါ၊ သာဓု ေခၚဆို ပါရေစ ဒကာမႀကီး။
ဘုရားတပည့္ေတာ္မသည္ ဘုရားရွင္အား ရည္မွန္း၍ ေန႔စဥ္ ဝတ္မျပတ္ အာ႐ုဏ္ဆြမ္း၊ ေန႔ဆြမ္းမ်ား ဆပ္ကပ္၊ လႉဒါန္းရေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ အစုစုတို႔ကို အနႏၲ စၾကၤာဝ႒ာရွိ အနႏၲ သုံးဆယ့္တစ္ဘုံသား အားလုံးတို႔အား မိမိ၏ ျဖဴစင္သန႔္ရွင္းေသာ ကုသိုလ္ကို ထပ္တူ၊ ထပ္မၽွ ရနိုင္ေစရန္ အမၽွ အမၽွ အမၽွ ေပးေဝ ငွပါ၏။ ကုသိုလ္ အားလုံး ၾကားသူ အေပါင္း၊ မၾကားသူ အေပါင္း အမၽွ အမၽွ အမၽွ ယူေတာ္ မူၾကပါကုန္ေလာ့၊ သာဓု သာဓု သာဓု
ဦးျမင့္ခိုင္
