Knowledge

တန်ဖိုးကျဆင်းသွားတဲ့ မိန်းကလေးမဖြစ်စေနဲ့ သမီးရယ်

တခါက တိုင်းပြည်တပြည်မှာ အင်မတန် လှပချောမောတဲ့ မင်းသမီးလေး တပါး ရွိသတဲ့။ သူ့ကို လက်ထပ်ချင်တဲ့ မင်းညီမင်းသားတွေ သူဌေးသူကြွယ်တွေ အများကြီးပဲ တဲ့။

လက်ဆောင်ပဏ္ဏာတွေ အမျိုးမျိုးပေးပြီး လက်ထပ်ဖို့ လာရောက်ကမ်းလှမ်းတဲ့ သူတွေ များလွန်းလို့ မင်းသမီးလေးဟာ ပြသာဒ်မြင့်တခု အပေါ်မှာ တက်ပုန်းနေရ ပါသတဲ့

ဒါပေမဲ့ တနေ့မှာတော့ မင်းသမီးဆီကို လူငယ်တယောက် ရောက်လာတယ်။ ဒီလူငယ်ဟာ လက်ဆောင်ပဏ္ဏာအဖြစ် ရွှေလင်ပန်းထဲမှာ ကျောက်သံပတ္တမြားတွေ အပြည့် ထည့်ပြီး သူ့ကို လက်ထပ်ခွင့် ပြုဖို့ တောင်းပန်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ထုံးစံ အတိုင်းပဲ မင်းသမီးလေးက ငြင်းဆိုနေတဲ့ အတွက် နောက်ဆုံးမှာ ပြန်သွားရတယ်။

မကြာမီ ရက်ပိုင်းအတွင်းမှာပဲ ဒီလူငယ်ဟာ မင်းသမီးလေးရဲ့ အဆောင်တော်ကို ရောက်လာ ပြန်တယ်။ ဒီတခါမှာတော့ လူငယ်ဟာ လက်ဆောင်ပဏ္ဏာ အဖြစ် ငွေလင်ပန်းထဲမှာ ငွေဒင်္ဂါးတွေ ထည့်ယူလာတယ်။

ဒီတခါ မှာလည်း မင်းသမီးလေးက လူငယ်ရဲ့ကမ်းလှမ်းချက်ကို အတင်း ငြင်းဆန်နေတဲ့ အတွက် လူငယ်ဟာ ပြန်သွားရပြန် ပါတယ်။

ဒါပေမဲ့ မကြာပါဘူး။ မလျှော့သော ဇွဲလုံ့လတွေနဲ့ အတူ ယောက်ျားကောင်းတို့ထုံး နှလုံးမူလို့ ရက်အနည်းငယ် အတွင်း မွာပဲ လူငယ်ဟာ မင်းသမီးလေးဆီ ရောက်လာ ပြန်တယ်။ ဒီတခေါက် မှာတော့ လူငယ်ဟာ လက်ဆောင်ပဏ္ဏာအဖြစ် ကြေးလင်ပန်းထဲမှာ ကြေးပြား အနည်းငယ်သာ ထည့်ပြီး ယူဆောင်လာခဲ့ ပါသတဲ့။

လူငယ်ဟာ မင်းသမီးလေးဆီကို သုံးခေါက် လာရာမွာ တခေါက်နဲ့ တခေါက် လက်ဆောင်တွေက မတူပါဘူး။ တခေါက်ထက်တခေါက် လက်ဆောင် ပစ္စည်းတွေရဲ့ တန္ဖိုးဟာ တိုးမလာပဲ လျော့သထက် လျော့ပြီးသာ ယူဆောင်လာ နေပါတယ်။ ဒါကို မင်းသမီးလေးကလည်း သတိထားမိ ပါတယ်။

“တကယ်ဆိုရင် ပဌမ တခေါက်မှာ ငါ့ရဲ့မေတ္တာကို မရရင် ဒုတိယ တခေါက်မှာ ပိုပြီး အဖိုးတန်တဲ့ လက်ဆောင်ပစ္စည်းကို ယူလာရမွာ။ အခုတော့ တခေါက်ထက် တခေါက် ညံ့တဲ့ လက်ဆောင်ကိုပဲ ယူယူ လာနေတာ။ ဒါဟာ ငါ့ကို စော်ကားတာပဲ” လို့ မင်းသမီးလေးက တွေးတယ်။

ဒီလိုတွေးပြီး မင်းသမီးလေးက “ရှင် ဘယ္လိုလူလဲ၊ က်မကို မေလးမစား လုပ္တာလား။ တခေါက်ထက် တခေါက် ညံ့တဲ့လက်ဆောင်ကို ယူလာတာ ဘာသေဘာလဲ” လို့ မေးတယ်။ မင်းသမီးလေးက ဒီလို မေးတော့ လူငယ္က

“ကျနော် စော်ကားတာမဟုတ်ရပါဘူး။ အသင်မင်းသမီးလေးနဲ့ တကယ် ထိုက်တန်တဲ့ လက်ဆောင်ပဏ္ဏာ ကိုသာ ယူလာတာပါ” လို့ ပြန်ပြောသတဲ့။ ထိုအခါမွာ မင်းသမီးလေးဟာ ပိုဒေါသ ထွက်သွားတယ်။

“ဒါဆို ရှင်ဟာ ကျမအလှနဲ့ ကျမသိက္ခာကို စော်ကားတာပဲ” လို့ ဒေါသတကြီးနဲ့ အော်ပြောတယ်။ ထိုအခါ လူရွယ်က “ကျနော် စော်ကားတာ မဟုတ်ရပါဘူး။ အသင် မင်းသမီးလေးဟာ တနေ့ထက် တနေ့ လှသထက် လွလာတာမွ မဟုတ္တာ။

တနေ့ထက် တနေ့ အိုခြင်းတရားနဲ့ အတူ အလွအပေတြ ဟာလည်း လျော့လျော့ သွားနေတာပါ။ ဒီလို အလွေတြ လျော့သွားတာမို့ လို့လည်း ကျနော်က လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေကို တန္ဖိုး လျှော့ လျှော့ပြီး ယူလာခဲ့တာပါ” လို့ ပြန်ပြောလိုက် ပါတော့တယ်။

ဒီပုံပြင်လေးကို ဖတ်ပြီးရင် ရိုးရိုးလေးပဲ တွေးကြပါစို့။ ဘဝမွာ အလွဟာ မတည်မြဲတဲ့ အရာပါ။ နေ့စဉ်နဲ့အမျှ တန္ဖိုး ကျတတ်တဲ့ သဘောသဘာဝလည်း ရှိပါတယ်။ ဒါဆို ကိုယ်တို့တွေဟာ တနေ့ထက် တနေ့ တန်ဖိုးတွေပဲ လျော့လျော့ သွားကြရတော့မှာလား။

ဘဝရဲ့ နောက်ဆုံး အချိန်ကို ရောက်တဲ့အခါ ဘာတန္ဖိုးမွ မရှိတော့တဲ့ ထင်းအဖြစ် ဒီခန္ဓာကိုယ်ကို စွန့်ခွာသွားကြရ မွာလား။ ပညာဆိုတာ ဘဝကို အရှုံးမရှိအောင် ဖြတ်သန်းတဲ့ နေရာမှာသုံးဖို့ သင်ကြားတဲ့ အရာပါ။

နဲနဲလောက် ပညာရှင်ဆန်ဆန် တွေးကြရအောင်လား။ ကိုယ်တို့တွေ တခုခု ရှုံးနိမ့်သွားပေမယ့် တခုတော့ အမြတ်ရအောင် ပြန်ယူရမယ်လေ။

ဘဝမွာ အလွေတြ ဆုံးရှုံးသွားတယ် ဆိုပေမယ့် ကိုယ်တို့တွေရဲ့ စိတ်ဝိဉာဉ်ကို တနေ့ထက် တနေ့ တန်ဖိုးမြင့်လာအောင် ကြိုးစားကြမယ် ဆိုရင်ရော။ စိတ်ဝိဉာဉ်ဆိုတဲ့ အရာကိုတော့ အိုမင်းလာတာနဲ့ အမွ် တန်ဖိုးတွေ တက်လာအောင် ကြိုးစားနိုင်ခဲ့မယ် ဆိုရင် ကိုယ်တို့တွေ ရှုံးတယ်လို့ ပြောလို့ ဘယ်ရမှာလဲ။

ဒါဆို ပုံပြင်ထဲက လူငယ္လို ကြေးခွက်နဲ့ ကိုယ့်ကို လာကမ်းလှမ်းတဲ့အခါ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လက်မထောင်ပြီး ပြန်ပြောလို့ ရပြီလေ။ က်မမွာ ရုပ်အလှက တန္ဖိုး ကျသွားပေမယ့် စိတ်အလှ ကေတာ့ အရင်ကထက် ပိုပြီးတန်ဖိုး မြင့်သွားပြီ။ အဲဒီတော့ ရှင့်ရဲ့လက်ဆောင်ပစ္စည်း ကိုလည်း ပိုပိုပြီး တန်ဖိုးမြင့်တာ ယူဆောင်လာ သင့်တယ် လို့ ပြန်ပြောလို့ ရနိုင်တာပေါ့။

ဘဝမွာ တနေ့ထက်တနေ့ တန္ဖိုးက်သြားတဲ့ မိန်းကလေးတယောက် မဖြစ်ပါစေနဲ့။ ဒီနေ့မှာ ရွှေခွက်နဲ့ ကမ်းလှမ်း ခံရရင်တောင် နောက်တနေ့မှာ စိန္စီထားတဲ့ ခွက်နဲ့ ကမ်းလှမ်းခံရတဲ့ မိန်းကလေးတယောက် ဖြစ်အောင် အမြဲ ကြိုးစားပါ။

ရုပ်အလှ စိတ်အလှ ပညာပြည့်ဝ၍ လွေသာ နှလုံးအလှ သုံးဝတို့နှင့် ပြည့်စုံ၍ လောကအလယ် တင့်တယ် လန်းဆန်းသော အဖိုးတန် ပန်းကလေးအဖြစ် မွှေးပျံ့ထုံသင်း ဂုဏ်သတင်း မွှေးပါစေ လို့ ဆန္ဒပြုရင်း။

Credit

Zawgyi

တခါက တိုင္းျပည္တျပည္မွာ အင္မတန္ လွပေခ်ာေမာတဲ့ မင္းသမီးေလး တပါး ႐ြိသတဲ့။ သူ႔ကို လက္ထပ္ခ်င္တဲ့ မင္းညီမင္းသားေတြ သူေဌးသူႂကြယ္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ တဲ့။

လက္ေဆာင္ပဏၰာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၿပီး လက္ထပ္ဖို႔ လာေရာက္ကမ္းလွမ္းတဲ့ သူေတြ မ်ားလြန္းလို႔ မင္းသမီးေလးဟာ ျပသာဒ္ျမင့္တခု အေပၚမွာ တက္ပုန္းေနရ ပါသတဲ့။

ဒါေပမဲ့ တေန႔မွာေတာ့ မင္းသမီးဆီကို လူငယ္တေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ ဒီလူငယ္ဟာ လက္ေဆာင္ပဏၰာအျဖစ္ ေ႐ႊလင္ပန္းထဲမွာ ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြ အျပည့္ ထည့္ၿပီး သူ႔ကို လက္ထပ္ခြင့္ ျပဳဖို႔ ေတာင္းပန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ထုံးစံ အတိုင္းပဲ မင္းသမီးေလးက ျငင္းဆိုေနတဲ့ အတြက္ ေနာက္ဆုံးမွာ ျပန္သြားရတယ္။

မၾကာမီ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ ဒီလူငယ္ဟာ မင္းသမီးေလးရဲ႕ အေဆာင္ေတာ္ကို ေရာက္လာ ျပန္တယ္။ ဒီတခါမွာေတာ့ လူငယ္ဟာ လက္ေဆာင္ပဏၰာ အျဖစ္ ေငြလင္ပန္းထဲမွာ ေငြဒဂၤါးေတြ ထည့္ယူလာတယ္။

ဒီတခါ မွာလည္း မင္းသမီးေလးက လူငယ္ရဲ႕ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို အတင္း ျငင္းဆန္ေနတဲ့ အတြက္ လူငယ္ဟာ ျပန္သြားရျပန္ ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ မၾကာပါဘူး။ မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲလုံ႔လေတြနဲ႔ အတူ ေယာက္်ားေကာင္းတို႔ထုံး ႏွလုံးမူလို႔ ရက္အနည္းငယ္ အတြင္း မြာပဲ လူငယ္ဟာ မင္းသမီးေလးဆီ ေရာက္လာ ျပန္တယ္။ ဒီတေခါက္ မွာေတာ့ လူငယ္ဟာ လက္ေဆာင္ပဏၰာအျဖစ္ ေၾကးလင္ပန္းထဲမွာ ေၾကးျပား အနည္းငယ္သာ ထည့္ၿပီး ယူေဆာင္လာခဲ့ ပါသတဲ့။

လူငယ္ဟာ မင္းသမီးေလးဆီကို သုံးေခါက္ လာရာမြာ တေခါက္နဲ႔ တေခါက္ လက္ေဆာင္ေတြက မတူပါဘူး။ တေခါက္ထက္တေခါက္ လက္ေဆာင္ ပစၥည္းေတြရဲ႕ တႏၹိဳးဟာ တိုးမလာပဲ ေလ်ာ့သထက္ ေလ်ာ့ၿပီးသာ ယူေဆာင္လာ ေနပါတယ္။ ဒါကို မင္းသမီးေလးကလည္း သတိထားမိ ပါတယ္။

“တကယ္ဆိုရင္ ပဌမ တေခါက္မွာ ငါ့ရဲ႕ေမတၱာကို မရရင္ ဒုတိယ တေခါက္မွာ ပိုၿပီး အဖိုးတန္တဲ့ လက္ေဆာင္ပစၥည္းကို ယူလာရမြာ။ အခုေတာ့ တေခါက္ထက္ တေခါက္ ညံ့တဲ့ လက္ေဆာင္ကိုပဲ ယူယူ လာေနတာ။ ဒါဟာ ငါ့ကို ေစာ္ကားတာပဲ” လို႔ မင္းသမီးေလးက ေတြးတယ္။

ဒီလိုေတြးၿပီး မင္းသမီးေလးက “ရွင္ ဘယႅိဳလူလဲ၊ က္မကို ေမလးမစား လုပၱာလား။ တေခါက္ထက္ တေခါက္ ညံ့တဲ့လက္ေဆာင္ကို ယူလာတာ ဘာေသဘာလဲ” လို႔ ေမးတယ္။ မင္းသမီးေလးက ဒီလို ေမးေတာ့ လူငယၠ

“က်ေနာ္ ေစာ္ကားတာမဟုတ္ရပါဘူး။ အသင္မင္းသမီးေလးနဲ႔ တကယ္ ထိုက္တန္တဲ့ လက္ေဆာင္ပဏၰာ ကိုသာ ယူလာတာပါ” လို႔ ျပန္ေျပာသတဲ့။ ထိုအခါမြာ မင္းသမီးေလးဟာ ပိုေဒါသ ထြက္သြားတယ္။

“ဒါဆို ရွင္ဟာ က်မအလွနဲ႔ က်မသိကၡာကို ေစာ္ကားတာပဲ” လို႔ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ေအာ္ေျပာတယ္။ ထိုအခါ လူ႐ြယ္က “က်ေနာ္ ေစာ္ကားတာ မဟုတ္ရပါဘူး။ အသင္ မင္းသမီးေလးဟာ တေန႔ထက္ တေန႔ လွသထက္ လြလာတာမြ မဟုတၱာ။

တေန႔ထက္ တေန႔ အိုျခင္းတရားနဲ႔ အတူ အလြအေပၾတ ဟာလည္း ေလ်ာ့ေလ်ာ့ သြားေနတာပါ။ ဒီလို အေလြၾတ ေလ်ာ့သြားတာမို႔ လို႔လည္း က်ေနာ္က လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြကို တႏၹိဳး ေလွ်ာ့ ေလွ်ာ့ၿပီး ယူလာခဲ့တာပါ” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ ပါေတာ့တယ္။

ဒီပုံျပင္ေလးကို ဖတ္ၿပီးရင္ ႐ိုး႐ိုးေလးပဲ ေတြးၾကပါစို႔။ ဘဝမြာ အလြဟာ မတည္ၿမဲတဲ့ အရာပါ။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် တႏၹိဳး က်တတ္တဲ့ သေဘာသဘာဝလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါဆို ကိုယ္တို႔ေတြဟာ တေန႔ထက္ တေန႔ တန္ဖိုးေတြပဲ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ သြားၾကရေတာ့မွာလား။

ဘဝရဲ႕ ေနာက္ဆုံး အခ်ိန္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ဘာတႏၹိဳးမြ မရွိေတာ့တဲ့ ထင္းအျဖစ္ ဒီခႏၶာကိုယ္ကို စြန႔္ခြာသြားၾကရ မြာလား။ ပညာဆိုတာ ဘဝကို အရႈံးမရွိေအာင္ ျဖတ္သန္းတဲ့ ေနရာမွာသုံးဖို႔ သင္ၾကားတဲ့ အရာပါ။

နဲနဲေလာက္ ပညာရွင္ဆန္ဆန္ ေတြးၾကရေအာင္လား။ ကိုယ္တို႔ေတြ တခုခု ရႈံးနိမ့္သြားေပမယ့္ တခုေတာ့ အျမတ္ရေအာင္ ျပန္ယူရမယ္ေလ။

ဘဝမြာ အေလြၾတ ဆုံးရႈံးသြားတယ္ ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္တို႔ေတြရဲ႕ စိတ္ဝိဉာဥ္ကို တေန႔ထက္ တေန႔ တန္ဖိုးျမင့္လာေအာင္ ႀကိဳးစားၾကမယ္ ဆိုရင္ေရာ။ စိတ္ဝိဉာဥ္ဆိုတဲ့ အရာကိုေတာ့ အိုမင္းလာတာနဲ႔ အမြ္ တန္ဖိုးေတြ တက္လာေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ ကိုယ္တို႔ေတြ ရႈံးတယ္လို႔ ေျပာလို႔ ဘယ္ရမွာလဲ။

ဒါဆို ပုံျပင္ထဲက လူငယႅိဳ ေၾကးခြက္နဲ႔ ကိုယ့္ကို လာကမ္းလွမ္းတဲ့အခါ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လက္မေထာင္ၿပီး ျပန္ေျပာလို႔ ရၿပီေလ။ က္မမြာ ႐ုပ္အလွက တႏၹိဳး က်သြားေပမယ့္ စိတ္အလွ ေကတာ့ အရင္ကထက္ ပိုၿပီးတန္ဖိုး ျမင့္သြားၿပီ။ အဲဒီေတာ့ ရွင့္ရဲ႕လက္ေဆာင္ပစၥည္း ကိုလည္း ပိုပိုၿပီး တန္ဖိုးျမင့္တာ ယူေဆာင္လာ သင့္တယ္ လို႔ ျပန္ေျပာလို႔ ရႏိုင္တာေပါ့။

ဘဝမြာ တေန႔ထက္တေန႔ တႏၹိဳးက္ၾသားတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ မျဖစ္ပါေစနဲ႔။ ဒီေန႔မွာ ေ႐ႊခြက္နဲ႔ ကမ္းလွမ္း ခံရရင္ေတာင္ ေနာက္တေန႔မွာ စိႏၥီထားတဲ့ ခြက္နဲ႔ ကမ္းလွမ္းခံရတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ အၿမဲ ႀကိဳးစားပါ။

႐ုပ္အလွ စိတ္အလွ ပညာျပည့္ဝ၍ ေလြသာ ႏွလုံးအလွ သုံးဝတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံ၍ ေလာကအလယ္ တင့္တယ္ လန္းဆန္းေသာ အဖိုးတန္ ပန္းကေလးအျဖစ္ ေမႊးပ်ံ႕ထုံသင္း ဂုဏ္သတင္း ေမႊးပါေစ လို႔ ဆႏၵျပဳရင္း။

Credit