အဘမင္းသိခၤ၏ ေဈးေရာင္းေကာင္းေစေသာ၊ ေရာင္းလိုသမၽွ ေရာင္းထြက္ေစေသာ နာမည္ေက်ာ္ယၾတာ
ကၽြန္ုပ္သည္ ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ေဗဒင္မေဟာေတာ့ပဲ မိဘေနအိမ္၌ပင္ ေဗဒင္ေဟာေျပာရေလ၏။ ကၽြန္ုပ္၌အလုပ္တစ္ခုလုပ္ရန္အတြက္ ေငြအရင္းအႏွီး လိုေန၏။ထိုအခ်ိန္၌ ကၽြန္ုပ္သည္“ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္” ဝတၳဳမ်ားကို
တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ႀကီး ေရးသားေနၿပီျဖစ္၏။ေဆး႐ုံတက္ေနစဥ္အတြင္း “ပုဏၰားဘကြန္း” ပထမတြဲ၊ ဒုတိယတြဲပင္ ေရးသားေနၿပီျဖစ္၏။
ထိုဝတၳဳသည္ ကၽြန္ုပ္၏ စာေရးဆရာ ဘဝကို ေအာင္ျမင္ေစေသာ ဝတၳဳျဖစ္၏။ စာေရးဆရာဘဝေအာင္ျမင္ေသာ္လည္း ေငြေၾကးမွာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ မရေသးေပေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာေျပာခကိုလည္း ၁၀ မွ ၂၅
က်ပ္သို႔ တိုးျမင့္လိုက္ၿပီ ျဖစ္၏။ ကၽြန္ုပ္သည္ေမာ္ေတာ္ကားစီးခ်င္ေသာ စိတ္မ်ား ျပင္းထန္လာေသာေၾကာင့္ ဟီလမင္ကား တစ္ပတ္ရစ္ကေလးကို ဝယ္၍ စီး၏။
ထိုကားသည္ ကၽြန္ုပ္အား လြန္စြာဒုကၡေပး၏။ မၾကာခဏ ပ်က္ေလေသာေၾကာင့္ ေဗဒင္ေဟာခသည္ ။
ကၽြန္ုပ္စားရသည္ မရွိပဲ ကားျပင္သည္ထဲသို႔သာ ဝင္သြားတတ္၏။ ကၽြန္ုပ္၏ မိတ္ေဆြ တစ္ဦးကမူ “ဆရာ
မင္းသိခၤ၊ ေမာ္ေတာ္ကားအပ်က္တစ္စီး ဝယ္စီးတာ မယားငယ္တစ္ေယာက္ယူတဲ့ စရိတ္ထက္ ႀကီးတယ္ဗ်။မယားငယ္တစ္ေယာက္ ယူမိရင္လည္း ရွာလို႔ေဖြလို႔ရသမၽွ သူ႔လက္ထဲကို ေရာက္ကုန္ေတာ့တာ။
ကားအပ်က္စီးရင္လဲ အဲဒီလိုပဲဗ်။ အေကာင္းဆုံး အႀကံေပးခ်င္တာကေတာ့ ေရာင္းပစ္လိုက္ပါဗ်ာ” ဟု ေျပာေလ၏။
ကၽြန္ုပ္သည္ ထိုဟီလမင္ကားေလးအား ပြဲစားအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရွာေဖြကာ စပ္၍ ေရာင္ခိုင္း၏။ သို႔ရာတြင္ ေရာင္း၍မထြက္ပဲ ရွိေလ၏။ ထိုအခါ ကၽြန္ုပ္သည္ ေအာက္ပါအတိုင္း စိတ္၌ ေျပာမိေလ၏။
“အေရးၾကဳံရင္ သက္လုံေကာင္းရမယ္ဆိုတဲ့ စကားမွာ အခုငါေတြ႕ေနတဲ့ အခက္အခဲလည္းပါတယ္။ငါ့ရဲ့ ကားေလးကို ငါကေရာင္းပစ္ခ်င္တယ္။
ဒါေပမယ့္ မထြက္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။အဲဒီေတာ့ ငါ့မွာ အဲဒီအခက္အခဲကို ေက်ာ္လြန္နိုင္တာ ဘာရွိသလဲ။ပညာပဲ ရွိတယ္။
အဲဒီ ပညာဟာ ဘာလဲဆိုေတာ့ အဂၤဝိဇၨာပညာပဲ” ဟု အထက္ပါအတိုင္း ေရရြတ္ၿပီးေနာက္ကၽြန္ုပ္သည္ အဂၤဝိဇၨာပညာကို ျပန္၍ စဥ္းစားလိုက္ရာ ေအာက္ပါ ေခါင္းစဥ္ကို သတိရလိုက္မိေတာ့၏။
”ေရာင္းလိုၾကျပန္ ဆပြတ္ႀကံ အမွန္ဆပြတ္ရိုက္”ထိုေခါင္းစဥ္သည္ မိမိေရာင္းလိုေသာ ပစၥည္းအား “ ဆပြတ္ ” ႀကံစည္ရမည္ဟု ဆိုထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကားဟူေသာ တနလၤာနံ၏ ဆပြတ္မွာ စေနျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ စေနေန႔တြင္ စေနသား ေမာင္ထြန္းၾကည္အားေမာ္ေတာ္ကား ေနာက္ၿမီးကို “ ထြက္ထြက္ ” ဟုဆိုကာ ရိုက္ခိုင္း၏။ ရိုက္ခိုင္းေသာအခ်ိန္မွာလဲ စေနအခါျဖစ္ေသာ စေနေန႔ ၄-နာရီခြဲမွ ၆-နာရီ အတြင္းျဖစ္၏။
ထိုသို႔ ရိုက္လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ၃- ရက္အတြင္း၌ပင္ ကၽြန္ုပ္၏ မိတ္ေဆြႀကီး သခင္ၾကည္ရွိန္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ကၽြန္ုပ္၏ ဟီလမင္ ကားစုတ္ကေလးသည္ ေရာင္း၍ ထြက္သြားေလ၏။ ကၽြနိုပ္သည္ လြန္စြာ ေပ်ာ္သြား၏။
ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာေသာအခါ၌ ဟသၤာတဘက္မွ မိန္းမႀကီးတစ္ဦးသည္ သူ၏ ဆန္စက္ကို ေရာင္းလိုသျဖင့္ကၽြနိုပ္အား လာေရာက္ အကူအညီေတာင္းရာ က်န္ုပ္သည္ ဤနည္းႏွင့္ပင္ ဓာတ္ရိုက္ေပးလိုက္၏။
စက္ဟူေသာေၾကာင့္ ဆပြတ္ျဖစ္သည့္ တနဂၤေႏြေန႔ ၊ တနဂၤေႏြ အခါျဖစ္ေသာ ညေန (၄)နာရီ ခြဲမွ(၆)နာရီ အတြင္း တနဂၤေႏြသားကို တနဂၤေႏြနံ ျဖစ္ေသာ အုန္လက္ျဖင့္ စက္ကို (၆)ခ်က္ ရိုက္ခိုင္းလိုက္၏။
ထိုစက္လည္း ထြက္သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုမိန္းမႀကီးသည္ ကၽြန္ုပ္အား.. “ အသက္ငယ္ေပမယ့..္ ။
ပညာကို ကန္ေတာ့တာပါ ” ဟုဆိုကာ ေငြမ်ား ပစၥည္းမ်ား လာကန္ေတာ့ေလ၏။
ကၽြန္ုပ္သည္ ဤနည္းျဖင့္ တိုက္မ်ား၊ ၿခံေျမမ်ား၊ စက္မ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား၊ သေဘၤာမ်ား၊ စီဘီသမၺန္ႀကီးမ်ားကိုေရာင္းခ်ေပးခဲ့၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြနိုပ္၏ ေဗဒင္လကၡဏာဆရာ သက္တန္းတစ္ေလၽွာက္တြင္ ဤနည္းသည္ ကၽြန္ုပ္အားထမင္း
ေကာင္းစြာ ေကၽြးခဲ့ေသာ နည္းျဖစ္၏။ထိုဓာတ္ရိုက္ဓာတ္ဆင္ေၾကာင့္ပင္ကၽြန္ုပ္၏ နာမည္ဂုဏ္သတင္းသည္လည္း ႀကီးမားခဲ့ရေလေတာ့သတည္း။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ မိတ္ေဆြ သင္သည္ ဤနည္းကေလးကို စဥ္းစားထားပါ။
တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ဤနည္းကေလးသည္ သင့္အား မ်ားစြာ အက်ိဳးျပဳလိမ့္မည္။ ထိုေၾကာင့္ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပေသာ ဇယားကေလးကို
ဆယ္မိနစ္ခန႔္ မွတ္သားထား႐ုံမၽွျဖင့္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ခက္ခက္ခဲခဲ ေရာင္းခ်ရမည့္ သင္၏ပစၥည္မ်ားအား လြယ္လင့္တကူ ေရာင္ခ်နိုင္ေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါ၌ သင္သည္ ကၽြန္ုပ္အား ေက်းဇူးတင္ေပလတၱံ့။#Crd
