ဗဟုသုတ

အိမ်ဆောက်ရင်သိထားရမယ့်လူသေတဲ့အထိဒုက္ခပေးတဲ့သစ်ဆက်နည်းအကြောင်း

အိမ်ဆောက်ရင်သိထားရမယ့်လူသေတဲ့အထိဒုက္ခပေးတဲ့သစ်ဆက်နည်းအကြောင်း

အိမ်တအိမ်မှာစီးပွားပျက်ပြီးလူသေတဲ့အထိဒုက္ခပေးတဲ့ပင်လယ်ကူးသစ်လို့ခေါ်တဲ့အကြောင်းအဲ့ဒါအိမ်တစ်အိမ်မှာပင်လယ်ကူးလို့ခေါ်တယ်အလွန်ခိုက်ပါတယ်အိုက်အိမ်မှာနေသူများစီးပြားများပျက်တတ်ပီးလူသေသည်အထိအောင်ဒုက္ခပေးတတ်ပါတယ်အဲ့ဒီသစ်ကိုဆက်တဲ့နေရာဟာတိုင်ရှိရင်ဆက်လို့ရပါတယ်

တိုင်မရှိပဲဆက်ထားရင်တော့ကျိမ်းသေပင်လယ်ကူးအိမ်လို့ခေါ်ပါတယ်ရှိနေခဲ့ရင်ချက်ချင်းသာပြင်ဖို့လုပ်ပါလေနောက်အိမ်ပုခက်လွှဲဆိုတာရှိသေးတယ်ခေါင်းရင်းအိမ်နဲ့ခြေရင်းအိမ်ဟာအမြင့်တူနေပြီးအလယ်အိမ်ကပုနေရင်အိမ်ပုခက်လွှဲပါဒီလိုအိမ်မျိုးလည်းပဲခိုက်ပါတယ်မနေသင့်တဲ့အိမ်မျိုးပါဗဟုသုတအနေနဲ့ပြောပြတာပါနောက်ပြီးခေါင်းရင်းကငယ်သူခြေရင်းကကြီးသူနေတဲ့အိမ်ကြားသွားနေမိရင်ရှိတာကုန်ဖို့သာပြင်ထား

ကျွန်ပ်ကိုယ်တိုင်ခံခဲ့ရဖူးလို့အိမ်ထောင်ကျကာစကအိမ်တစ်လုံးဝယ်လို့ရတဲ့အခြေနေမျိုးမှာရွိတာအကုန်ကုန်ဖူးပါတယ်နောက်ပြီးလမ်းထောင့်စွန်းကအိမ်သစ်ဆောက်ရင်အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာမှာသစ်သုံးတဲ့အခါအဟောင်းတစ်ချောင်းထည့်သုံးသင့်ပြီးလမ်းအလယ်ကအိမ်ဟောင်း ပြင်ရင်မျက်နှာစာမှာအသစ်တစ်ချောင်းထည့်ပြီးသုံးရတယ် ဆိုတာကောသင်သိပါသလား။

Credit:Htun Aung Linn

အိမ္ေဆာက္ရင္သိထားရမယ့္လူေသတဲ့အထိဒုကၡေပးတဲ့သစ္ဆက္နည္းအေၾကာင္း

အိမ္တအိမ္မွာစီးပြားပ်က္ၿပီးလူေသတဲ့အထိဒုကၡေပးတဲ့ပင္လယ္ကူးသစ္လို႔ေခၚတဲ့အေၾကာင္းအဲ့ဒါအိမ္တစ္အိမ္မွာပင္လယ္ကူးလို႔ေခၚတယ္အလြန္ခိုက္ပါတယ္အိုက္အိမ္မွာေနသူမ်ားစီးျပားမ်ားပ်က္တတ္ပီးလူေသသည္အထိေအာင္ဒုကၡေပးတတ္ပါတယ္အဲ့ဒီသစ္ကိုဆက္တဲ့ေနရာဟာတိုင္ရွိရင္ဆက္လို႔ရပါတယ္

တိုင္မရွိပဲဆက္ထားရင္ေတာ့က်ိမ္းေသပင္လယ္ကူးအိမ္လို႔ေခၚပါတယ္ရွိေနခဲ့ရင္ခ်က္ခ်င္းသာျပင္ဖို႔လုပ္ပါေလေနာက္အိမ္ပုခက္လႊဲဆိုတာရွိေသးတယ္ေခါင္းရင္းအိမ္နဲ႕ေျခရင္းအိမ္ဟာအျမင့္တူေနၿပီးအလယ္အိမ္ကပုေနရင္အိမ္ပုခက္လႊဲပါဒီလိုအိမ္မ်ိဳးလည္းပဲခိုက္ပါတယ္မေနသင့္တဲ့အိမ္မ်ိဳးပါဗဟုသုတအေနနဲ႕ေျပာျပတာပါေနာက္ၿပီးေခါင္းရင္းကငယ္သူေျခရင္းကႀကီးသူေနတဲ့အိမ္ၾကားသြားေနမိရင္ရွိတာကုန္ဖို႔သာျပင္ထား

ကြၽန္ပ္ကိုယ္တိုင္ခံခဲ့ရဖူးလို႔အိမ္ေထာင္က်ကာစကအိမ္တစ္လုံးဝယ္လို႔ရတဲ့အေျခေနမ်ိဳးမွာ႐ြိတာအကုန္ကုန္ဖူးပါတယ္ေနာက္ၿပီးလမ္းေထာင့္စြန္းကအိမ္သစ္ေဆာက္ရင္အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာစာမွာသစ္သုံးတဲ့အခါအေဟာင္းတစ္ေခ်ာင္းထည့္သုံးသင့္ၿပီးလမ္းအလယ္ကအိမ္ေဟာင္း ျပင္ရင္မ်က္ႏွာစာမွာအသစ္တစ္ေခ်ာင္းထည့္ၿပီးသုံးရတယ္ ဆိုတာေကာသင္သိပါသလား။

Credit:Htun Aung Linn