ဘဝမှာ အကြွေး ၃ မျိုး မတင်စေနဲ့.

ဘဝမှာ အကြွေး ၃ မျိုး မတင်စေနဲ့..

အကြွေး၃မျိုးလုံး မတင်စေနဲ့..

ဘာကြွေးမှ မတင်မိစေနဲ့..

လောကကြီးမှာ ဘာကြွေးပဲ ဖြစ်ဖြစ် အကြွေးတင်ရင် ပြန်ဆပ်ရတယ်။ ဒီဘဝဆပ်ချင်ဆပ်၊ ဒီဘဝ မဆပ်ရင် နောက်ဘဝ ပြန်ဆပ်ရမှာပဲ။

ဒါကြောင့် ဘာကြွေးမှ မတင်တာ အကောင်းဆုံးပါ။အကြွေး ၃- မျိုး ရှိတယ်လို့ မှတ်ပါ။

ဥစ္စာကြွေး, နှုတ်ကြွေး, ဝဋ်ကြွေး တို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီ ၃- မျိုးထဲမှာ ဝဋ်ကြွေးက ကြောက်စရာ အကောင်းဆုံးပဲ။ ဘာကြောင့်လဲ၊ ဝဋ်ကြွေးက ဘဝပေါင်း မြောက်များစွာ ပြန်ဆပ်ရတယ်လေ။

မြတ်စွာဘုရားသည်ပင် အတိတ်က လုပ်ခဲ့တဲ့ အကုသိုလ်တွေကို ပြန်ဆပ်ခဲ့ရတယ်။ အဲဒါကိုပဲ ” ဝိပါက်တော်” လို့ ခေါ်ပါတယ်။

“ဝိပါက်တော် ဆယ့်နှစ်ပါး” ဆိုတာ မြတ်စွာဘုရား ပြန်ဆပ်ရတဲ့ ဝဋ်ကြွေးတွေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

ဥစ္စာကြွေး..

ပစ္စည်းဥစ္စာ ချေးငှါးပြီး ပြန်မပေးရင် “ကြွေး” တင်သွားတယ်။ အဲဒါကို “ဥစ္စာကြွေး” လို့ ခေါ်တယ်။

ဥစ္စာကြွေးတင်ရင် ပိုင်ရှင်ကို ပြန်ပြီးတော့ ဆပ်ရတယ်။အကယ်၍ ဒီဘဝမှာ မဆပ်ပါက နောက်နောင်ဘဝတွေမှာ ပြန်ဆပ်ရတယ်။

တချို့ဆိုရင် ကြွေးရှင်ထံမှာ ကျွဲတို့ နွားတို့ အစေခံတို့ ဖြစ်ပြီး ပြန်ဆပ်ရတယ်တဲ့။ဒါကြောင့် ” ဥစ္စာကြွေးတင်ရင် သူ့ကျွန် ဖြစ်တတ်တယ်” လို့ မှတ်ပါ။

တောင်တွင်းကြီးဘက်မှ လူဝင်စားတစ်ယောက် ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ သူဟာ အတိတ်က သူ့မိတ်ဆွေဆီကနေဆန်ကို အကြွေးယူတယ်။

အကြွေးယူထားတဲ့ ဆန်ပြန်မဆပ်ရသေးခင်မှာ မြွေကိုက်လို့ သေသွားတယ်။ သေတဲ့အခါ ကြွေးရှင်ထံမှာ နွားဖြစ်ရတယ်။

နွားဘဝကနေ သေတော့မှ လူပြန်ဖြစ်တယ်။လူပြန်ဖြစ်တဲ့အခါ အဲဒီအကြောင်းတွေအကုန်မှတ်မိနေတော့ လူဝင်စားကလေးက မိဘတွေကို ပြောပြလိုက်တယ်။

မိဘတွေကို ပြောပြတော့ စုံစမ်းတဲ့အခါ ကလေးပြောတဲ့အတိုင်း မှန်နေတယ်။

ဒါနဲ့ သူယူခဲ့တဲ့ ကြွေးကို ပြန်ဆပ်လိုက်တယ်တဲ့။ ဒါကြောင့် တစ်ယောက်ယောက်ကို ပေးစရာ ရှိရင် ဒီဘဝမှာတင် ပေးနိုင်အောင် ကြိုးစားပါ။

ဘယ်လိုမှ မပေးနိုင်ပါက ပြန် တောင်းပန်ပါ။ တောင်းပန်လိုက်တော့ အကြွေး မတင်တော့ဘူး။

တောင်းပန်ခြင်းဟာ ပညာရှိသူတော်ကောင်းတို့ရဲ့ ကျင့်စဉ်တစ်ခုပါပဲ။

နှုတ်ကြွေး

“ကတိ” ဆိုတာ အင်မတန် အရေးကြီးတယ်။ ဒါကြောင့် ကတိကို အလွယ်တကူ မပေးရဘူး။တစ်ယောက်ယောက်ကို ကတိပေးပြီး ဘာမှ လုပ်မပေးရင် “နှုတ်ကြွေး” တင်သွားတယ်။

ဒါကြောင့် မန်လည်ဆရာတော်ကြီးက “မင်းမှာသစ္စာ၊ လူမှာကတိ၊ ဆိုရိုးရှိတိုင်း၊ မြဲဘိဘယ်ခါ၊ မချွတ်ရာဘူး..။

အကုသိုလ်မှာ၊ မုသာဝါဒ၊ ကုသိုလ်မှကား၊ သစ္စဝါစာ၊ လေးဆုံးသာတည်း” လို့ မိန့်တော်မူခဲ့တယ်။

နှုတ်ကြွေးတင်ရင် စီးပွားလုပ်တဲ့အခါ အဆင်မပြေတော့ဘူး။ တချို့ဆိုရင် ဘာလုပ်လုပ် အဆင်မပြေတော့ဘူ..း။

ဒါကြောင့် နှုတ်ကြွေး မတင်မိစေနဲ့။ဒီနေရာမှာ ကတိတည်မတည်နှင့်ပါတ်သက်ပြီး အကျိုး ၄- မျိုး မှတ်ထားရမယ်။

(၁) တချို့လူတွေ စီးပွားရေး လုပ်တယ်။ အဆင်မပြေဘူးတဲ့။ အတိတ်က ကတိပေးပြီး အကူအညီ မပေးခဲ့လို့ပါ။

ကတိပျက်ခဲ့တယ်ပေါ့။ ကတိဖျက်တဲ့ အကုသိုလ်ကြောင့် အဆင်မပြေတာတဲ့။

(၂) တချို့ လူတွေ စီးပွားရေး လုပ်တယ်။ မှန်းသလောက် အဆင်မပြေဘူးတဲ့။ နည်းနည်းပဲ အဆင်ပြေတယ်။ မှန်းချက်နဲ့ နှမ်းထွက် မကိုက်ဘူးတဲ့။

အတိတ်က ကတိပေးပြီး အကူအညီ နည်းနည်းပဲပေးခဲ့လို့ပါ။ ကတိတစ်ဝက်ပဲ တည်တယ်ပေါ့။

(၃) တချို့ လူတွေ စီးပွားရေး လုပ်တယ်။ မှန်းသလောက်အဆင်ပြေတယ်။

အတိတ်က ကတိပေးတဲ့အတိုင်း အကူအညီ ပေးခဲ့လို့ပါ။ကတိ တည်တယ်ပေါ့။ဒါကြောင့် မှန်းသလောက် အဆင်ပြေတာ။

(၄) တချို့လူတွေ စီးပွားရေး လုပ်တယ်။ မှန်းတာထက် ပိုအဆင်ပြေတယ်တဲ့..။

အတိတ်က ကတိပေးတာထက် ပိုပြီး အကူအညီ ပေးခဲ့လို့ပါ။ ဒါကြောင့် မှန်းတာထက် ပိုပြီးတော့အဆင်ပြေသွားတယ်။

တစ်ရာ မှန်းထားပေမဲ့ တစ်ထောင် ရသွားတယ်ပေါ့။ဒါကြောင့် ကတိပေးပြီးရင် ဘယ်တော့မှ မပျက်စေနဲ့။

အကယ်၍ ကတိပျက်သွားရင်လည်း ပြန် တောင်းပန်ရမယ်။ ဒါဆိုရင် အကြွေးမတင်တော့ဘူး။

ဝဋ်ကြွေး

ကိုယ်ချင်းစာ တရား ကင်းမဲ့ပြီး ဒုစရိုက်လုပ်မိရင် ” ဝဋ်ကြွေး” တင်သွားတယ်။ ဝဋ်ကြွေးတင်ရင်တော့ ဘဝပေါင်းများစွာ ပြန်ဆပ်ရတယ်။

ဒါကြောင့် အကြွေးသုံးမျိုးထဲမှာ ဝဋ်ကြွေးက အဆိုးဆုံးပဲ။ဘုရားလက်ထက်တော်က သာမာဝတီ မိဖုရားကြီးဆိုရင် ဝဋ်ကြွေးကြောင့် အသတ်ခံခဲ့ရတယ်။

မိဖုရားကြီးဟာ ဘုရားမြတ်စွာကို အလွန်ကြည်ညိုတယ်။ မေတ္တာတရား ကြီးမားတဲ့နေရာမှာတော့ တကယ့် စံပြပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကံမကောင်းရှာဘူး။

သူ့ကို မာဂဏ္ဍီမိဖုရားက မျက်မုန်းကျိုး နေတယ်။ ဒီတော့ အမျိုးမျိုး သေကြောင်း ကြံတယ်။

နောက်ဆုံး သာမာဝတီကို မီးရှို့ပြီး အသတ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် သာမာဝတီမိဖုရားကြီးဟာ မရှုမလှ ဘဝနိဂုံးချုပ်ရတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ ဘဝတစ်ခုက သာမာဝတီလောင်းလျာ အမျိုးသမီးဟာ တခြားအမျိုးသမီးတွေနှင့်အတူ မီးလှုံချင်လို့ ဆိုပြီး ခြုံတွေကို မီးရှို့တယ်။

ခြုံတစ်ခုရဲ့အောက်မှာ ပစ္စေကဗုဒ္ဓတစ်ပါး စျာန်သမာပတ် ဝင်စားနေတယ်။

အဲဒါကို သူတို့ မသိရှာဘူး။ ခြုံတွေ မီးလောင်တော့မှ ခြုံအောက်မှာ ပစ္စေကဗုဒ္ဓ ရှိမှန်း သိသွားကြတယ်။

အဲဒီနောက် ” ဒီပစ္စေကဗုဒ္ဓ အရှင်မြတ်ကို ဘုရင်က ကိုးကွယ်နေတာ၊ ဘုရင်သိရင်တော့ မလွယ်ဘူး၊

ကဲ အခုမှတော့ မထူးတော့ဘူး” ဆိုပြီး ပစ္စေကဗုဒ္ဓကိုပါ မီးရှို့လိုက်ကြတယ်။

ပစ္စေကဗုဒ္ဓကတော့ ဘာအန္တရာယ်မှ မရှိဘူး၊ ဘာကြောင့်လဲ၊ တန်ခိုးဖြင့် တခြားနေရာ ကြွသွားလို့ပါ။

အဲဒီဝဋ်ကျွေးကြောင့် သာမာဝတီလောင်းလျာ အမျိုးသမီးဟာ ငရဲကျသွားတယ်။ ငရဲက လွတ်မြောက်တဲ့အခါ မီးရှို့ပြီး အသတ်ခံရတာပဲ။

ဒါကြောင့် “သူများကို အနိုင်ယူဖို့ ဘယ်တော့မှ မကြိုးစားနဲ့၊ ဝဋ်ကြွေးဆိုတာ ကျိန်စာထက် ပို ကြောက်စရာ ကောင်းတယ်”တဲ့။ မိမိတို့ သတိထားရမည့် အချက်ပါပဲ။

ဒါကြောင့် ဘာကြွေးမှ မတင်အောင် ကြိုးစားရမယ်။ ဘာကြွေးမှ မတင်မှ စိတ်ထဲ ရှင်းသွားတယ်။

စိတ်ထဲရှင်းသွားရင် ပီတိပဲ။ ပီတိဖြစ်လေ ဘဝက ငြိမ်း ချမ်းလေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

“သတ္တဝါခပ်သိမ်း၊ တရားကိန်း၊ အေးငြိမ်းချမ်းသာ ရှိပါစေ”

သီတဂူ အရှင်ဒေဝိန္ဒာဘိဝံသ

ဘဝမှာ အကွှေး ၃ မြိုး မတငျစနေဲ့..

အကွှေး၃မြိုးလုံး မတငျစနေဲ့

ဘာကွှေးမှ မတငျမိစနေဲ့

လောကကွီးမှာ ဘာကွှေးပဲ ဖွဈဖွဈ အကွှေးတငျရငျ ပွနျဆပျရတယျ။ ဒီဘဝဆပျခငြျဆပျ၊ ဒီဘဝ မဆပျရငျ နောကျဘဝ ပွနျဆပျရမှာပဲ။

ဒါကွောင့ျ ဘာကွှေးမှ မတငျတာ အကောငျးဆုံးပါ။အကွှေး ၃- မြိုး ရှိတယျလို့ မှတျပါ။

ဥစ်စာကွှေး, နှုတျကွှေး, ဝဋျကွှေး တို့ပဲ ဖွဈပါတယျ။ အဲဒီ ၃- မြိုးထဲမှာ ဝဋျကွှေးက ကွောကျစရာ အကောငျးဆုံးပဲ။ ဘာကွောင့ျလဲ၊ ဝဋျကွှေးက ဘဝပေါငျး မွောကျမြားစှာ ပွနျဆပျရတယျလေ။

မွတျစှာဘုရားသညျပငျ အတိတျက လုပျခဲ့တဲ့ အကုသိုလျတှကေို ပွနျဆပျခဲ့ရတယျ။ အဲဒါကိုပဲ ” ဝိပါကျတောျ” လို့ ခေါျပါတယျ။

“ဝိပါကျတောျ ဆယ့ျနှဈပါး” ဆိုတာ မွတျစှာဘုရား ပွနျဆပျရတဲ့ ဝဋျကွှေးတှပေဲ ဖွဈပါတယျ။

ဥစ်စာကွှေး

ပစ်စညျးဥစ်စာ ခြေးငှါးပွီး ပွနျမပေးရငျ “ကွှေး” တငျသှားတယျ။ အဲဒါကို “ဥစ်စာကွှေး” လို့ ခေါျတယျ။

ဥစ်စာကွှေးတငျရငျ ပိုငျရှငျကို ပွနျပွီးတော့ ဆပျရတယျ။အကယျ၍ ဒီဘဝမှာ မဆပျပါက နောကျနောငျဘဝတှမှော ပွနျဆပျရတယျ။

တခြို့ဆိုရငျ ကွှေးရှငျထံမှာ ကြှဲတို့ နှားတို့ အစခေံတို့ ဖွဈပွီး ပွနျဆပျရတယျတဲ့။ဒါကွောင့ျ ” ဥစ်စာကွှေးတငျရငျ သူ့ကြှနျ ဖွဈတတျတယျ” လို့ မှတျပါ။

တောငျတှငျးကွီးဘကျမှ လူဝငျစားတဈယောကျ ရှိခဲ့ဖူးတယျ။ သူဟာ အတိတျက သူ့မိတျဆှဆေီကနဆေနျကို အကွှေးယူတယျ။

အကွှေးယူထားတဲ့ ဆနျပွနျမဆပျရသေးခငျမှာ မွှကေိုကျလို့ သသှေားတယျ။ သတေဲ့အခါ ကွှေးရှငျထံမှာ နှားဖွဈရတယျ။

နှားဘဝကနေ သတေော့မှ လူပွနျဖွဈတယျ။လူပွနျဖွဈတဲ့အခါ အဲဒီအကွောငျးတှအေကုနျမှတျမိနတေော့ လူဝငျစားကလေးက မိဘတှကေို ပွောပွလိုကျတယျ။

မိဘတှကေို ပွောပွတော့ စုံစမျးတဲ့အခါ ကလေးပွောတဲ့အတိုငျး မှနျနတေယျ။

ဒါနဲ့ သူယူခဲ့တဲ့ ကွှေးကို ပွနျဆပျလိုကျတယျတဲ့။ ဒါကွောင့ျ တဈယောကျယောကျကို ပေးစရာ ရှိရငျ ဒီဘဝမှာတငျ ပေးနိုငျအောငျ ကွိုးစားပါ။

ဘယျလိုမှ မပေးနိုငျပါက ပွနျ တောငျးပနျပါ။ တောငျးပနျလိုကျတော့ အကွှေး မတငျတော့ဘူး။

တောငျးပနျခွငျးဟာ ပညာရှိသူတောျကောငျးတို့ရဲ့ ကငြ့ျစဉျတဈခုပါပဲ။

နှုတျကွှေး

“ကတိ” ဆိုတာ အငျမတနျ အရေးကွီးတယျ။ ဒါကွောင့ျ ကတိကို အလှယျတကူ မပေးရဘူး။တဈယောကျယောကျကို ကတိပေးပွီး ဘာမှ လုပျမပေးရငျ “နှုတျကွှေး” တငျသှားတယျ။

ဒါကွောင့ျ မနျလညျဆရာတောျကွီးက “မငျးမှာသစ်စာ၊ လူမှာကတိ၊ ဆိုရိုးရှိတိုငျး၊ မွဲဘိဘယျခါ၊ မခြှတျရာဘူး။

အကုသိုလျမှာ၊ မုသာဝါဒ၊ ကုသိုလျမှကား၊ သစ်စဝါစာ၊ လေးဆုံးသာတညျး” လို့ မိန့ျတောျမူခဲ့တယျ။

နှုတျကွှေးတငျရငျ စီးပှားလုပျတဲ့အခါ အဆငျမပွတေော့ဘူး။ တခြို့ဆိုရငျ ဘာလုပျလုပျ အဆငျမပွတေော့ဘူး။

ဒါကွောင့ျ နှုတျကွှေး မတငျမိစနေဲ့။ဒီနရောမှာ ကတိတညျမတညျနှင့ျပါတျသကျပွီး အကြိုး ၄- မြိုး မှတျထားရမယျ။

(၁) တခြို့လူတှေ စီးပှားရေး လုပျတယျ။ အဆငျမပွဘေူးတဲ့။ အတိတျက ကတိပေးပွီး အကူအညီ မပေးခဲ့လို့ပါ။

ကတိပကြျခဲ့တယျပေါ့။ ကတိဖကြျတဲ့ အကုသိုလျကွောင့ျ အဆငျမပွတောတဲ့။

(၂) တခြို့ လူတှေ စီးပှားရေး လုပျတယျ။ မှနျးသလောကျ အဆငျမပွဘေူးတဲ့။ နညျးနညျးပဲ အဆငျပွတေယျ။ မှနျးခကြျနဲ့ နှမျးထှကျ မကိုကျဘူးတဲ့။

အတိတျက ကတိပေးပွီး အကူအညီ နညျးနညျးပဲပေးခဲ့လို့ပါ။ ကတိတဈဝကျပဲ တညျတယျပေါ့။

(၃) တခြို့ လူတှေ စီးပှားရေး လုပျတယျ။ မှနျးသလောကျအဆငျပွတေယျ။

အတိတျက ကတိပေးတဲ့အတိုငျး အကူအညီ ပေးခဲ့လို့ပါ။ကတိ တညျတယျပေါ့။ဒါကွောင့ျ မှနျးသလောကျ အဆငျပွတော။

(၄) တခြို့လူတှေ စီးပှားရေး လုပျတယျ။ မှနျးတာထကျ ပိုအဆငျပွတေယျတဲ့။

အတိတျက ကတိပေးတာထကျ ပိုပွီး အကူအညီ ပေးခဲ့လို့ပါ။ ဒါကွောင့ျ မှနျးတာထကျ ပိုပွီးတော့အဆငျပွသှေားတယျ။

တဈရာ မှနျးထားပမေဲ့ တဈထောငျ ရသှားတယျပေါ့။ဒါကွောင့ျ ကတိပေးပွီးရငျ ဘယျတော့မှ မပကြျစနေဲ့။

အကယျ၍ ကတိပကြျသှားရငျလညျး ပွနျ တောငျးပနျရမယျ။ ဒါဆိုရငျ အကွှေးမတငျတော့ဘူး။

ဝဋျကွှေး

ကိုယျခငြျးစာ တရား ကငျးမဲ့ပွီး ဒုစရိုကျလုပျမိရငျ ” ဝဋျကွှေး” တငျသှားတယျ။ ဝဋျကွှေးတငျရငျတော့ ဘဝပေါငျးမြားစှာ ပွနျဆပျရတယျ။

ဒါကွောင့ျ အကွှေးသုံးမြိုးထဲမှာ ဝဋျကွှေးက အဆိုးဆုံးပဲ။ဘုရားလကျထကျတောျက သာမာဝတီ မိဖုရားကွီးဆိုရငျ ဝဋျကွှေးကွောင့ျ အသတျခံခဲ့ရတယျ။

မိဖုရားကွီးဟာ ဘုရားမွတျစှာကို အလှနျကွညျညိုတယျ။ မတေ်တာတရား ကွီးမားတဲ့နရောမှာတော့ တကယ့ျ စံပွပဲ။ ဒါပမေဲ့ ကံမကောငျးရှာဘူး။

သူ့ကို မာဂဏ်ဍီမိဖုရားက မကြျမုနျးကြိုး နတေယျ။ ဒီတော့ အမြိုးမြိုး သကွေောငျး ကွံတယျ။

နောကျဆုံး သာမာဝတီကို မီးရှို့ပွီး အသတျခိုငျးလိုကျတယျ။ ဒါကွောင့ျ သာမာဝတီမိဖုရားကွီးဟာ မရှုမလှ ဘဝနိဂုံးခြုပျရတယျ။

လှနျခဲ့တဲ့ ဘဝတဈခုက သာမာဝတီလောငျးလြာ အမြိုးသမီးဟာ တခွားအမြိုးသမီးတှနှေင့ျအတူ မီးလှုံခငြျလို့ ဆိုပွီး ခွုံတှကေို မီးရှို့တယျ။

ခွုံတဈခုရဲ့အောကျမှာ ပစ်စကေဗုဒ်ဓတဈပါး စြာနျသမာပတျ ဝငျစားနတေယျ။

အဲဒါကို သူတို့ မသိရှာဘူး။ ခွုံတှေ မီးလောငျတော့မှ ခွုံအောကျမှာ ပစ်စကေဗုဒ်ဓ ရှိမှနျး သိသှားကွတယျ။

အဲဒီနောကျ ” ဒီပစ်စကေဗုဒ်ဓ အရှငျမွတျကို ဘုရငျက ကိုးကှယျနတော၊ ဘုရငျသိရငျတော့ မလှယျဘူး၊

ကဲ အခုမှတော့ မထူးတော့ဘူး” ဆိုပွီး ပစ်စကေဗုဒ်ဓကိုပါ မီးရှို့လိုကျကွတယျ။

ပစ်စကေဗုဒ်ဓကတော့ ဘာအန်တရာယျမှ မရှိဘူး၊ ဘာကွောင့ျလဲ၊ တနျခိုးဖွင့ျ တခွားနရော ကွှသှားလို့ပါ။

အဲဒီဝဋျကြှေးကွောင့ျ သာမာဝတီလောငျးလြာ အမြိုးသမီးဟာ ငရဲကသြှားတယျ။ ငရဲက လှတျမွောကျတဲ့အခါ မီးရှို့ပွီး အသတျခံရတာပဲ။

ဒါကွောင့ျ “သူမြားကို အနိုငျယူဖို့ ဘယျတော့မှ မကွိုးစားနဲ့၊ ဝဋျကွှေးဆိုတာ ကြိနျစာထကျ ပို ကွောကျစရာ ကောငျးတယျ”တဲ့။ မိမိတို့ သတိထားရမည့ျ အခကြျပါပဲ။

ဒါကွောင့ျ ဘာကွှေးမှ မတငျအောငျ ကွိုးစားရမယျ။ ဘာကွှေးမှ မတငျမှ စိတျထဲ ရှငျးသှားတယျ။

စိတျထဲရှငျးသှားရငျ ပီတိပဲ။ ပီတိဖွဈလေ ဘဝက ငွိမျး ခမြျးလပေဲ ဖွဈပါတယျ။

“သတ်တဝါခပျသိမျး၊ တရားကိနျး၊ အေးငွိမျးခမြျးသာ ရှိပါစေ”

သီတဂူ အရှငျဒဝေိန်ဒာဘိဝံသ