စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္ ဆိုတာက အရင္က ဇလြန္ျပည္ေတာ္ျပန္ဘုရားဆိုတာ ဇလြန္က တန္ခိုးႀကီးတဲ့ ျပည္ေတာ္ျပန္ ဘုရားတစ္ဆူ ဆိုတာေလာက္ပဲ သိထားတဲ့အတြက္ပါ ။ ဒီဘုရားရဲ႕ ေနာက္ခံဇ ာတ္လမ္းကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္ဝင္ စားဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာနဲ႔ ျပန္လည္ ေဝမွ် ေရးသား လိုက္ပါတယ္ ။
မဟာသကၠရာဇ္ ( ၁၁၃ ) ခုႏွစ္တြင္ သဗၺညဳတ ျမတ္စြာ ဘုရားသခင္ ဟာ ရခိုင္ျပည္သို႔ ႂကြေရာက္ၿပီး သရဏဂုံ သီလျဖင့္ ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့တာ ေၾကာင့္ ဓညဝတီတစ္ျပည္လုံး ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္ ။ ျမတ္စြာဘုရားကို ၾကည္ညိဳလြန္းတဲ့ ရခိုင္ဘုရင္ စႏၵသူရိယမင္းက ႐ုပ္ထုေတာ္ ေလးဆူကို သြန္းလုပ္ခဲ့ပါတယ္ ။
ပထမဆုံး ဘုရားရွင္ ရင္ေငြ႕ေတာ္ ေပးထားတဲ့ မဟာျမတ္မုနိ ၊ ဒုတိယ သြန္းလုပ္ေတာ္မူေသာ ဘုရားကို ရွင္ေက်ာ္မုနိ ၊ တတိယ သြန္းလုပ္ေတာ္မူေသာ ဘုရားကို ေ႐ႊဘုံသာမုနိ ၊ စတုတၱသြန္းလုပ္ေတာ္မူေသာဘုရားကို မာရ္ေအာင္ျမင္ ဟူ၍ ဘြဲ႕ေတာ္မ်ား ေပးခဲ့ၿပီးလွ်င္ ကိုးကြယ္ ၾကည္ညိဳခဲ့ပါတယ္ ။
ထိုျမတ္စြာဘုရား ၄ ဆူတို႔မွာ အစဥ္အတိုင္းဉာဏ္ေတာ္ငယ္ၾက၍ ေနာက္ဆုံးသြန္းလုပ္ေသာဘုရားကို မာရ္ငါးပါး ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ အမည္ကိုယူ၍ မာရ္ေအာင္ျမင္ ျမတ္စြာ ဘုရားဟု ေခၚေဝၚသမုတ္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္ ။
မဟာျမတ္မုနိ ဘုရား၏ လက္ယာဘက္မွာရွိတဲ့အတြက္ လက္ယာ႐ုပ္ပြားေတာ္ဟုေခၚၿပီး ေၾကးပိသာခ်ိန္ ၆၆၆ ပိသာ ႏွင့္ ၆ က်ပ္သား ရွိပါတယ္ ။ ထို ဘုရားေလးဆူကို စႏၵာသူရိယမင္းမွ စ၍ ရခိုင္မင္း အဆက္ဆက္ ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကၿပီး သကၠရာဇ္ ၁၁၄၆ ခုႏွစ္မွာ ဓညဝတီဟာ ဘိုးေတာ္ ဘုရားရဲ႕သားေတာ္ အိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာရဲ႕ သိမ္းယူျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္ ။ သားေတာ္အိမ္ေရွ႕မင္းဟာ စစ္ႏိုင္ပစၥည္းအျဖစ္ မဟာျမတ္မုနိ၊ မာရ္ေအာင္ျမင္ဘုရား ႏွင့္ ေ႐ႊဘုံသာဘုရားတို႔ကို သိမ္းယူကာ ေတာင္ကုတ္လမ္းမွ ပင့္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ေဒသခံရခိုင္မ်ားအတြက္ ရွင္ေက်ာ္ဘုရားကို ထားရစ္ခဲ့ပါတယ္ ။
အိမ္ေရွ႕မင္းသားဟာ က်န္႐ုပ္ပြားေတာ္ ႏွစ္ဆူကို ဧရာဝတီျမစ္အတိုင္း ဆန္တက္ပင့္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး အမရပူရသို႔ ဆိုက္ေရာက္လွ်င္ ၿမိဳ႕ေတာ္၏ ေျမာက္ျပင္( ယခုမဟာျမတ္မုနိ ႐ုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ႀကီးတည္ရွိ ရာ) ေနရာတြင္ မဟာျမတ္မုနိဘုရား ကိန္းဝပ္စံေပ်ာ္ရန္ တန္ေဆာင္းႀကီး ေဆာက္လုပ္လွ်က္ ကိုးကြယ္ခဲ့ပါတယ္ ။ မာရ္ေအာင္ျမင္ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားတစ္ဆူကိုကား နန္းေတာ္အတြင္းသို႔ ပင့္ေဆာင္ကာ နန္းေတာ္ဦး၌ ထားလွ်က္ ေ႐ႊျပသာဒ္ေတာ္ႀကီး ျဖင့္ တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ပါတယ္ ။
ဘိုးေတာ္မင္း၊ အိမ္ေရွ႕မင္း၊ ဘႀကီးေတာ္၊ ပုဂံမင္း၊ မင္းတုန္းမင္း၊ ကေနာင္မင္းတို႔တိုင္ေအာင္ အၿမဲမျပတ္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မာရ္ေအာင္ျမင္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္မွာ ရခိုင္မွပင့္ေဆာင္စဥ္က ဘြဲ႕ေပး အမည္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘုရင္အဆက္ဆက္ နန္းေတာ္ဦးတြင္ တည္ထား ကိုးကြယ္ခဲ့သျဖင့္ မာရ္ေအာင္ျမင္အမည္ေပ်ာက္ကာ “ နန္းဦးဘုရား ´´ ဟု အမည္တြင္ခဲ့ပါတယ္ ။
ကေနာင္မင္းသားႀကီးက ဤ႐ုပ္ပြားေတာ္အား အၿမဲမျပတ္ကိုးကြယ္ခဲ့သျဖင့္ “ မင္းတပ္ဘုရား ´´ ဟုလည္း အမည္တြင္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ( မင္းတပ္မွာ ကေနာင္မင္းသား၏ ငယ္နာမည္ျဖစ္ၿပီး အႀကီးမင္းတုန္း၊ အငယ္မင္းတပ္ဟု သိမွတ္ၾကသည္ )
ပုဂံမင္းလက္ထက္တြင္ တစ္ဖက္မွ အဂၤလိပ္တို႔ႏွင့္ စစ္ျဖစ္ပြားေနသလို တစ္ဖက္ကလည္း မင္းတုန္း၊ ကေနာင္ညီေနာင္၏ ပုန္ကန္မႈကို ခံရသျဖင့္ ႏိုင္ငံအေရးမွာ ရႈပ္ေထြးလ်က္ရွိပါတယ္။ ပုဂံမင္း ၏ မိဖုရား မဟာရတနာေဒဝီတြင္ ေမာင္တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ဦးေ႐ႊပြင့္ဟုေခၚၿပီး ဇလြန္ၿမိဳ႕သူႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ မိဖုရားႀကီးက ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေတာ္မူ၍ ေမာင္ေတာ္ ဟု ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေခၚေလ့ရွိပါတယ္ ။
မာရ္ေအာင္ျမင္ဆင္းတုေတာ္ကို ဖူးၿပီးသည္မွစ၍ ဦးေ႐ႊပြင့္မွာ အႀကံတစ္ခုေပၚလာပါတယ္။ ထိုအႀကံမွာ မိမိ၏ ဇလြန္ၿမိဳ႕တြင္လည္း မာရ္ေအာင္ျမင္ဘုရားကဲ့သို႔ ဆင္းတုေတာ္တစ္ဆူ ထုလုပ္ပူေဇာ္ရန္ ျဖစ္ပါတယ္ ။
ထိုအေၾကာင္း ဇလြန္ျပည္သူတို႔အား တင္ျပရာ ေထာက္ခံၾကၿပီး ႐ုပ္တုေတာ္ႀကီး သြန္းလုပ္ရန္ ေ႐ႊ၊ ေငြ၊ ေၾကး တို႔အျပင္ လက္ဝတ္ရတနာ မ်ားကိုလည္း ထည့္ဝင္လႉဒါန္းၾကပါတယ္ ။ ဤတြင္ၿမိဳ႕သူႀကီး ေမာင္ေ႐ႊပြင့္သည္ ေနျပည္ေတာ္ကိုသြားကာ ပညာရွင္ ေမာင္ေမာင္လတ္ကို ေၾကးဆင္းတု သြန္းလုပ္ျခင္း အလုပ္ကို လုပ္ ေဆာင္ပါေတာ့တယ္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အဂၤလိပ္တို႔ႏွင့္ စစ္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ၿမိဳ႕႐ြာမ်ားမွာ မၿငိမ္သက္ၾက ။ မိဖုရားႀကီးက ေမာင္ေ႐ႊပြင့္အား ဇလြန္သို႔ ျပန္ၿပီး ေနရန္ ေစလႊတ္ေသာ္လည္း “ ဘုရားဆင္းတု မပင့္သြားပဲနဲ႔ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြကို မ်က္ႏွာဘယ္လိုျပမလဲ ´´ ဟူေသာစကားျဖင့္ ေမာင္ေ႐ႊပြင့္ကမျပန္။ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမွာ ပိုမိုဆိုး႐ြားလာရာ မိဖုရားႀကီးဟာ ေမာင္ေ႐ႊပြင့္ကို အတင္းျပန္လႊတ္ပါေတာ့တယ္ ။
ဤတြင္ေမာင္ေ႐ႊပြင့္က “ လက္ခ်ည္း ဗလာျပန္သြားလွ်င္ မ်က္ႏွာမလွျဖစ္မည္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး သြန္းလုပ္ေနတဲ့ ဘုရားအစား နန္းဦးဘုရားကို ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ား ဖူးေမွ်ာ္ေစဖို႔ ဇလြန္သို႔ ခဏပင့္သြားမည္။ သြန္းလုပ္ေသာဘုရားၿပီးေသာအခါ နန္းဦးဘုရားကို ျပန္လာေပးပါမည္ ´´ ဟု မိဖုရားႀကီးအား ေလွ်ာက္ေလသည္။ မိဖုရားႀကီးက သေဘာမတူေသာ္လည္း မူးမတ္မ်ားကပါ ေခတၱခဏပင့္ေဆာင္ျခင္းကို ခြင့္ျပဳသင့္ေၾကာင္း ပါဝင္ ေတာင္းပန္ ၾကေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ခြင့္ျပဳလိုက္ရပါတယ္။ သို႔ျဖင့္ နန္းဦးဘုရားသည္ ဇလြန္သို႔ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္
ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႔သည္ မာရ္ေအာင္ျမင္ဆင္းတုေတာ္ကို ေတြ႕ၾကေသာအခါ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ျဖစ္ၾကသည္။ ဦးေ႐ႊပြင့္က ယခုဆင္းတုကား ရခိုင္မွပင့္လာေသာ နန္းဦးဆင္းတု ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာေသာ္လည္း ျပည္သူမ်ားက မယုံၾကည္ၾကေပ။ မာရ္ေအာင္ျမင္ဘုရားႀကီးသို႔ လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကည္ညိဳၾကသည္မွာ မျပတ္စည္ကားလ်က္ရွိသည္။ ရက္မ်ားမၾကာမီ မိဖုရားႀကီးထံမွ သြန္းေလာင္းသည့္ ဆင္းတုေတာ္ၿပီးၿပီျဖစ္၍ မာရ္ေအာင္ျမင္ ဆင္းတုေတာ္ႏွင့္ လာေရာက္လဲလွယ္ရန္ အေထာက္ေတာ္မ်ား လာေရာက္ရာ ဦးေ႐ႊပြင့္က ဘုရားဖူးမ်ားစည္ကားေနသျဖင့္ ေခတၱမွ် ဆိုင္းငံ့ထားပါရန္ ျပန္ေလွ်ာက္ထားလိုက္သည္ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဇလြန္၌ မီးအႀကီးအက်ယ္ ေလာင္ေလသည္။ ဘုရားတန္ေဆာင္း ေက်ာင္းပတ္ဝန္းက်င္ရွိ အိမ္တိုင္းလိုလို မီးထဲပါသြားသည့္အျပင္ လူတခ်ိဳ႕ ေသဆုံးခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္နန္းဦး ဆင္းတုေတာ္ႀကီးကား မီးကြင္း၍ က်န္ရစ္ခဲ့ရပါတယ္။ သကၠရာဇ္ ၁၂၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ေအာက္ျမန္မာျပည္ဟာ အဂၤလိပ္တို႔ရဲ႕ သိမ္းယူျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္တြင္လည္း ပုဂံမင္းကို နန္းခ်ၿပီး မင္းတုန္းမင္းနန္းတက္သျဖင့္ နန္းက်မိဖုရားႀကီးမွာ ၾသဇာမရွိေတာ့။ ဘုရားႀကီးကိစၥကို အမွာေတာ္မျပဳပဲ လစ္လွ်ဳျပဳထားလိုက္ေတာ့သည္။
အဂၤလိပ္တို႔သည္ ေၾကးပိုက္ဆံမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ေၾကးဆင္းတုေတာ္မ်ားစြာ ႏွင့္ ေၾကးအိုး ၊ ေၾကးခြက္ ၊ ေၾကးစ အမ်ားအျပားကို အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္ “ ဆာဂြၽန္ဆပ္ ´´ ၏ အမိန႔္ႏွင့္ သိမ္းက်ဳံးယူေဆာင္သြားၾကရာ ၁၂၁၇ ခုႏွစ္တြင္ နန္းဦးဆင္းတုေတာ္ႀကီးမွာလည္း ေ႐ႊခ်ိန္ အမည္ရွိေသာ သေဘၤာျဖင့္ အိႏၵိယျပည္ ဘုံေဘၿမိဳ႕သို႔ ပါသြားခဲ့ရသည္။
ဤအေၾကာင္းကို ကေနာင္မင္းသားႀကီး သိသြားတဲ့အခါ စိတ္မေကာင္း႐ုံမွလြဲ၍ ဘာမွ်မတတ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ နန္းဦးဆင္းတုမွာ ဘုံေဘသို႔ပါသြားသျဖင့္ ျပန္ရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မဲ့ရေတာ့သည္။ဤသို႔ျဖင့္ နန္းဦးဆင္းတုလစ္လပ္ေနေသာ ေနရာတြင္ ဦးေ႐ႊပြင့္သြန္းလုပ္ထားေသာ ေၾကးဆင္းတုေတာ္ႀကီးကို ပင့္ေဆာင္တင္ထားလိုက္ေလသည္။
အဂၤလိပ္တို႔သည္ ရသမွ်ဆင္းတုေတာ္မ်ားႏွင့္ ေၾကးပစၥည္းမ်ားကို ဂိုေထာင္တစ္ခုတြင္ ထည့္ကာ တျဖည္းျဖည္း ဖိုက်င္းထိုး အရည္က်ိဳၿပီး ေၾကးပိုက္ဆံမ်ား အျဖစ္ေျပာင္းပစ္လိုက္ပါတယ္။ အျခားဆင္းတု ႏွင့္ ပစၥည္းမ်ားကို က်ိဳရာ၌ အလြယ္တကူ အရည္ေပ်ာ္သြားၾကေသာ္လည္း နန္းဦးဆင္းတုေတာ္ႀကီးကို ဖို ၄ လုံး ဆိုင္ကာ ထိုး၍ က်ိဳခ်က္ၾကေသာ္လည္း အရာပင္မထင္ မူလအတိုင္းပဲ ရွိေလသည္။
ထူးျခားသည္ကား ထိုအခ်ိန္တြင္ ေကာင္းကင္သည္ ႐ုတ္ခ်ည္းမဲေမွာင္လာလ်က္မိုးေမွာင္ႀကီးက်ကာ မိုးသည္းေလသည္။ အရည္က်ိဳျခင္း အလုပ္ကို လုပ္ၾကေသာ အိႏၵိယလူမ်ိဳး ၆၄ ေယာက္လည္း ေသြန္းအန္ၿပီး တၿပိဳင္တည္း ေသဆုံးသြားၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
အဂၤလန္၌ ရာဇဘိသိက္ ခံယူၿပီးေသာ ဝိတိုရိယ ဘုရင္မႀကီးသည္ မိမိ၏ ကိုလိုနီနယ္သစ္ျဖစ္ေသာ အိႏၵိယျပည္ ေဒလီၿမိဳ႕သို႔ တြင္ ေခတၱလာေရာက္ စံျမန္းေနရာ ျပင္းထန္ေသာ ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာကို ခံစားရသည္။ ေဆးပညာရွင္ ဆရာဝန္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ကုသေစေသာ္လည္း သက္သာျခင္းမရွိ။ တစ္ညတြင္ ဘုရင္မႀကီးသည္ ထူးဆန္းေသာ အိပ္မက္တစ္ခုကို မက္ေလသည္။ အိပ္မက္ထဲ၌ ဝတ္ျဖဴစင္ၾကယ္ႏွင့္ သူေတာ္စင္တစ္ဦးက ဘုရင္မႀကီးအား-
“ ဘုရင္မႀကီး…ဘုရင္မႀကီးရဲ႕ ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာကို ေသခ်ာစြာ ေပ်ာက္ကင္းလိုလွ်င္ ျမန္မာျပည္မွ ယူေဆာင္ခဲ့ေသာ နန္းဦးဆင္းတုကို မူလအရပ္သို႔ ျပန္၍ ပို႔ရမည္။ မပို႔ပါက ဘုရင္မႀကီးအသက္ အႏၲရာယ္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ ´´ ဟု ေျပာသြား၏။
ဘုရင္မႀကီး အိပ္မက္မွႏိုးလွ်င္ ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းမ်ားထကာ ထိတ္လန႔္ တုန္လႈပ္ေၾကာက္႐ြံ႕ကာ အမႈထမ္းမ်ားကို ေခၚလွ်က္ အေၾကာင္းျဖစ္အင္ကို ေျပာ၍ နန္းဦးဆင္းတုေတာ္ဆိုသည့္ အရာကို ေၾကးဂိုေထာင္ထဲတြင္ သြားေရာက္ ရွာေဖြေစပါတယ္။ အမႈထမ္းမ်ားမွာ ဘုရင္မႀကီးရွာခိုင္းလို႔သာ ရွာခိုင္းေသာ္လည္း နန္းဦးဘုရားဆိုတာ ဘာမွန္းေသခ်ာမသိပါေခ်။ ဂိုေထာင္ထဲရွိ ဆင္းတုေတာ္မ်ိဳးစုံ နဲ႔ အျခားပစၥည္းမ်ားမွာ ေမွာက္ခုံ ပက္လက္ ေဘးေစာင္း စသည္ ရွိေနၾကေသာ္လည္း တစ္ဆူတည္းေသာ ဘုရားမွာမႈ အေရွ႕ဘက္သို႔မ်က္ႏွာမူလ်က္ တင့္တယ္စြာစံပါယ္ေနေၾကာင္း အမႈထမ္းမ်ား ေတြ႕ရွိလိုက္ရသည္။ ထူးျခားသည္ကား ထိုဘုရားသည္ ေနမင္းအေရာင္ကဲ့သို႔ ဝင္းေျပာင္လ်က္ ေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ား တဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္ေနျခင္းပင္။
ဤကဲ့သို႔ထူးျခားေသာ ဘုရားသည္ ဘုရင္မႀကီးျမင္မက္သည့္ အိပ္မက္ထဲက ဘုရားျဖစ္လိမ့္မည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဘုရင္မႀကီးသည္ နန္းဦးဆင္းတုေတာ္အား ျမန္မာျပည္၏ မူလေနရာသို႔ အျမန္ဆုံးသြားေရာက္ျပန္ထားရန္ အမႈထမ္းမ်ားအား လႊတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ နန္းဦးဆင္းတုအား သေဘၤာထက္တြင္တင္၍ သေဘၤာစထြက္သည္ႏွင့္ ဘုရင္မႀကီး၏ ခံစားေနရေသာ ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာမွာ ယူပစ္လိုက္သကဲ့သို႔ ကင္းရွင္းစြာ ေပ်ာက္ကင္းသြားရာ ဘုရင္မႀကီးလည္း အထူးပင္ ယုံၾကည္သြားေတာ့သည္။
ဘုရင္မႀကီး အမိန႔္ေတာ္အတိုင္း ဆင္းတုေတာ္အား ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္ပို႔ခဲ့ၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ၿမိဳ႕မွားပို႔မိ၍ ဇလြန္အစား ဟသၤာတသို႔ ေရာက္သြား၏။ ဟသၤာတၿမိဳ႕အနီး ေသာင္စပ္တြင္ထားပစ္ခဲ့ကာ သေဘၤာသည္ အိႏၵိယသို႔ျပန္သြား၏။ ေသာင္စပ္တြင္ ထီးထီးမားမား ျဖစ္ေနေသာ ဆင္းတုေတာ္ႀကီးကို တံငါးသမားတို႔ျမင္ရလွ်င္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္လွ်က္ လူအမ်ား ကိုဟစ္ေအာင္စု႐ုံးၾကၿပီး ကမ္းနဖူးေပၚရွိ ငါးမ်က္ႏွာတန္ေဆာင္းအတြင္းသို႔ ေခတၱထား၍ ပူေဇာ္ၾကပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေပၚေတာ္မူ ဘုရားဟုနာမည္ႀကီးသြားကာ ၿမိဳ႕ေရာေတာပါ မက်န္ ရဟန္းရွင္လူအမ်ား စည္ကားစြာ လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကပါတယ္။
သိပ္မၾကာမီ ဇလြန္ၿမိဳ႕ပိုင္သည္ အေရးပိုင္မင္းႏွင့္ ေတြ႕ဆုံရန္အတြက္ ဟသၤာတသို႔ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ လူအမ်ား အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္းကို စုံစမ္းရာမွ ေပၚေတာ္မူဘုရားႀကီးေၾကာင့္ဆိုတာ သိသြားၿပီး မိမိလည္းဖူးေမွ်ာ္ဦးမွဆို၍ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားႀကီးကို ျမင္လိုက္စဥ္မွာပင္ မိမိတို႔ဇလြန္မွ အဂၤလိပ္တို႔ သိမ္းယူေသာဘုရားႏွင့္ အလြန္တူေၾကာင္း ေတြ႕သြားပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ယင္းကိစၥကို မည္သူ႔ကိုမွ် မဟခဲ့ပဲ မိမိကိစၥၿပီးသည္ႏွင့္ ဇလြန္သို႔ အျမန္ဆုံးျပန္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဇလြန္သို႔ေရာက္လွ်င္ ဇလြန္ရွိ ဆရာေတာ္ဦးျဖဴအား ဘုရားႀကီးကို ထိုသို႔ ေတြ႕ခဲ့ေၾကာင္း ေလွ်ာက္တဲ့အခါ ဆရာေတာ္ဦးျဖဴလည္း ေလွတစ္ဆယ့္ႏွစ္စင္း ႏွင့္ တကာတကာမမ်ားကို စု႐ုံးေခၚကာ ေပၚေတာ္မႈဘုရားႀကီးအား ဖူးရန္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဟသၤာတကို ႂကြသြားခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားသို႔ေရာက္ေသာ္ မိမိအၿမဲဖူးေနေသာ မာရ္ေအာင္ျမင္ဆင္းတုေတာ္မွန္း ဆရာေတာ္ဦးျဖဴ အတပ္သိလိုက္၏။ အေရးပိုင္မင္းထံသို႔သြားကာ မိမိတို႔ဇလြန္မွ ဘုရားႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ၿမိဳ႕ပိုင္မင္းလည္း ရပ္မိရပ္ဖမ်ား ႏွင့္ သံဃာမ်ားကိုေခၚကာ ဤအေရးသည္ သာသနာအေရး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သံဃာမ်ားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ပါေၾကာင္း၊ သို႔ျဖစ္၍ လူႀကီးမင္းတို႔ ႏွစ္သက္ေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကိုပင့္၍ ဇလြန္ၿမိဳ႕မွ ဆရာေတာ္ဦးျဖဴ ႏွင့္ ညႇိႏႈိင္းပါေစဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
ဟသၤာတဘက္မွ လူႀကီးမ်ားလည္း ဆရာေတာ္ဦးျဖဴထက္ အသက္သိကၡာ ဝါေတာ္ႀကီးေသာ ေၾကးကန္ဆရာေတာ္ကိုပင့္၍ ဆရာေတာ္ဦးျဖဴႏွင့္ ညႇိႏႈိင္းေစပါတယ္။ ေၾကးကန္ဆရာေတာ္က- “ အရွင္ဘုရားတို႔ ဇလြန္ၿမိဳ႕မွ ဘုရားဆင္းတုျဖစ္ေၾကာင္း ဘာအေထာက္အထားရွိ၍ ဤသို႔ေျပာႏိုင္ပါသလဲ ´´ ဟု ေမးရာ ဆရာေတာ္ဦးျဖဴက- “ ဓမၼခဏ္ေတာ္က စာပါေသာေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ သိရပါသည္ဘုရား ´´ ဟု ျပန္လည္ေျဖ၏။ “ ဤစာကို ဆရာေတာ္႐ြတ္ျပႏိုင္ပါသလား ´´ ဟု ဆိုေသာ္ ဆရာေတာ္ဦးျဖဴကလည္း မိမိ႐ြတ္ျပႏိုင္ပါေၾကာင္း ျပန္လည္ေျဖ၏။
( ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သမၺဳေဒၶေစတီေတာ္ႀကီးႏွင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာ တန္ခိုးႀကီးသကဲ့သို႔ပင္ မာရ္ေအာင္ျမင္ ျပည္ေတာ္ျပန္ဘုရားႀကီးႏွင့္ စမၼခဏ္ဂါထာ တန္ခိုးႀကီးသည္ဟု ယုံၾကည္ၾကပါသည္။ စမၼခဏ္ဂါထာ အျပင္ သင္းက်စ္ေတာ္ ဂါထာ၊ လက္ဝဲလက္႐ုံးဂါထာ၊ လက္ယာလက္႐ုံး ဂါထာေတာ္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ )
သို႔ျဖင့္ အနီးရွိရဟန္းတစ္ပါးအား ေၾကးကန္ဆရာေတာ္က ဆင္းတုေတာ္မွ ဓမၼခဏ္မွာရွိေသာ ဂါထာေတာ္ကို ေရးကူးခိုင္းၿပီး ဆရာေတာ္ဦးျဖဴ အလြတ္ျပန္ဆိုသည္ႏွင့္ တိုက္ၾကည့္ရာ တစ္ထပ္တည္းက်ေၾကာင္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးျဖဴေျပာသည္မွာ မွန္ကန္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဇလြန္မွ ဆင္းတုေတာ္ျဖစ္သည္မွာ မွန္ကန္ေၾကာင္း ထင္ရွားသြားၿပီး ဇလြန္သို႔ ျပန္ေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ဤတြင္ ဟသၤာတၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားက လက္မခံၾက၊ ကန႔္ကြက္ၾကသည္။ မိမိတို႔ႏွင့္ထိုက္၍ မိမိတို႔ဆီေရာက္လာတာ မိမိတို႔ဘုရားဟု ဆိုကာ သူတို႔သာကိုးကြယ္ထိုက္သည္။ မေပးႏိုင္ဟု တစ္ညီတစ္ၫြတ္တည္း ျငင္းဆိုၾကရာ အေရးပိုင္မင္းက နည္းလမ္းတစ္ခုျဖင့္ ျဖန္ေျဖေစပါတယ္။
ထိုနည္းလမ္းမွာကား ဆင္းတုေတာ္အား ဟသၤာတျမစ္လယ္ရွိ ေဖာင္ႀကီး တစ္ေဖာင္ေပၚတြင္တင္ထားက တစ္ဖက္တြင္ ဟသၤာတၿမိဳ႕မွေလွမ်ားကို ဆြဲေစၿပီး၊ တစ္ဖက္တြင္ ဇလြန္ၿမိဳ႕မွေလွမ်ားကို ဆြဲေစတဲ့ နည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းတုေတာ္ပါေအာင္ဆြဲႏိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕က ကိုးကြယ္ၾကဟု ဆိုရာ အားလုံးေက်နပ္ၾကပါတယ္။ သို႔ျဖင့္ ႀကီးမားေသာေဖာင္ေတာ္ႀကီးကို တစ္မုဟုတ္ခ်င္းစီစဥ္၍ ထိုေဖာင္ေတာ္တြင္ ဆင္းတုေတာ္ႀကီးကို စံျမန္းေစပါတယ္။ အေရးပိုင္မင္းႏွင့္ ဆရာေတာ္ဦးျဖဴကိုလည္း ထိုေဖာင္ေပၚမွာ ေနေစၿပီး အၿပိဳင္ဆြဲၾကပါ ေတာ့တယ္။
ထိုသို႔ဆြဲရာတြင္ အင္အားကေတာ့မမွ်ပါ။ ဟသၤာတဘက္တြင္ ေလွေပါင္း ၃၈ စီး ရွိေသာ္လည္း ဇလြန္ဘက္မွာကား ၁၂ စီးပင္ ရွိပါတယ္။ ဤသို႔ျဖင့္ အားၿပိဳင္ဆြဲၾကရာ ဆင္းတုေတာ္သည္ ဇလြန္ဘက္သို႔ပါေလ၏။ သို႔ေသာ္ ဟသၤာတသားမ်ားက မေက်နပ္ၾကေသး။ ဇလြန္ဘက္က ေရစုန္ျဖစ္၍ မိမိတို႔က ေရဆန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဇလြန္ဘက္သို႔ပါသြားတာျဖစ္ေၾကာင္း ျငင္းဆန္သျဖင့္ ဘက္ေျပာင္း၍ ဆြဲေစပါတယ္။ ထိုသို႔ဆြဲေစေသာ္လည္း ဆင္းတုေတာ္သည္ ဇလြန္ၿမိဳ႕ဖက္သို႔သာ ပါ၏။ ဘယ္လိုၿပိဳင္ၿပိဳင္မႏိုင္သျဖင့္ ကံတရားကို ဉာဏ္မ်ားလို႔မရမွန္း ဟသၤာတသားတို႔ သိသြား၏။ အရႈံးကိုဝန္ခံလိုက္ၾက၏။ သို႔ျဖင့္ “ ကိုယ္ေတာ္ဘုရား… ငါးပိရည္ ႏွင့္ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း ဘုန္းေပးရေအာင္ ႂကြေတာ္မူေပေရာ့ ဘုရား ´´ ဟု ဇလြန္သားတို႔ မခံခ်င္ေအာင္ေစာင္းခ်ိတ္ ေျပာဆိုလ်က္ ႀကိဳးကို လႊတ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္
ဇလြန္သားတို႔သည္ အႏိုင္ရေလလွ်င္ ျမစ္စဥ္တေလွ်ာက္ အကအခုန္ အတီးအမႈတ္မ်ားျဖင့္ ဧရာဝတီျမစ္ကို စုန္ဆင္းကာ ဘုရားႀကီး၏ မူလေနရာျဖစ္ေသာ ဇလြန္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္ ပင့္ေဆာင္ လာပါေတာ့တယ္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဇလြန္ျပည္ေတာ္ျပန္ဘုရားႀကီးသည္ စႏၵာသူရိယမင္း သြန္းလုပ္ခဲ့ေသာ မာရ္ေအာင္ျမင္ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ အမရပူရနန္းဦးတြင္ စံျမန္းခဲ့ေၾကာင္း ၊ အဂၤလိပ္တို႔လက္သို႔ပါၿပီးေနာက္ ဟသၤာ တၿမိဳ႕သို႔လည္း ေရာက္ခဲ့ေသးေၾကာင္း ၊ ၿပီးမွသာ ဇလြန္သို႔ျပန္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဗဟုသုတအေနႏွင့္ ေရးသားတင္ျပလိုက္ပါတယ္။
ကိုးကား။
က်ိန္စာသင့္တဲ့သမိုင္းပုံရိပ္မ်ား – သန္းထြန္း ( လွည္းကူး ) / ဇလြန္ၿမိဳ႕မာရ္ေအာင္ျမင္ ျပည္ေတာ္ျပန္ ျမတ္စြာဘုရားႀကီး / ဘသန္းတင္ – ျမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္
